Parecon facit innovationem cum humanis necessitatibus et potentiis consentaneam?  

Parecon non remunerat eos qui in novationibus fructuosis inveniendis cum iuribus multo amplioribus consummantur quam alii qui in opere personalia sacrificia aequivalentia faciunt sed nihil detegunt. Sed parecon directam cognitionem socialium rerum gestarum ob varias causas in lumine ponit. Primum, felix innovatio evenit saepe cumulativae creationis humanae ut unus homo raro omnino respondeat. Praeterea uniuscuiusque adiumentum saepe fit ingenio et fortuna quam diligentia, pertinacia et sacrificium personale, quae omnia implicat innovationem per socialem aestimationem agnoscere quam praemium materiale, ethica ratione praestantiorem esse. Secundo, sub protestationibus, nihil est cur credendum sit mutatis relationibus institutionalibus sociales incitamenta minus valere quam materialia. Sciendum est, nullam oeconomiam unquam emisse vel umquam posse maximum suum innovatores reddere plenam socialem valorem suarum innovationum, id quod significat, si sola merces materialis com- pensatio est, innovatio in aliquo casu excitabitur. Saepius praeterea merces materialis est mere imperfectum substitutum pro eo quod vere desideratum est: socialis aestimatio. Quomodo autem aliud explicari potest, quam ob causam ii, qui iam plus divitiis habent, quam uti possunt, plus semper cumulant?

Nec videmus cur critici credant insufficientes esse incitamenta ad conatum novanda quaerenda et perficienda, nisi parecon contra fabulosam et fallacem capitalismi imaginem metiantur. Typice in analysibus oeconomicis mercatis praesumitur porttitor capitalistae inceptis plenas utilitates successuum capere, dum etiam assumitur novationes in omnibus inceptis per industriam in instanti diffundere. Cum autem explicite enucleetur, patet hae suppositiones esse contradictoriae, cum in capitalismo pro societate ad plenam oeconomicam utilitatem innovationis recipiendam, omnia iura ad eam, etiam occulte, conservare debent, tamen pro aliis societatibus plenam habere debent. aditum. Hoc tamen modo, si utraque suppositione comprehendi potest, capitalismum maximam materiam stimuli innovationis praebet ac etiam maximam efficaciam technologicam in oeconomia consequi potest. Reapse porttitor capitalistae inceptis ad tempus "super lucrum" etiam "technologicos redditus" dicuntur, qui plus minusve rapide secundum circumstantiarum multitudinem contendunt. Hoc significat re vera mercaturam esse in oeconomiis mercatus inter stimulum ad innovationem et ad usum efficientem innovationis, vel negotiationem inter efficientiam dynamicam et staticam. Fieri non potest ut firmas suas innovationes monopoliant ex una parte, omnesque innovationes tam late in oeconomia utantur, quam vero ad output et operationes expediunt. Illa vero maximam incitamenta, haec maximam vim, in mercatu ratiocinari necesse est.

In parecon autem operarii etiam "smo materiale incitamentum" habent, si placet, efficere innovationes quae operae pretium vitae faciunt. Hoc modo incitamentum habent ad efficiendi mutationes, quae augent utilitates sociales emissorum, quae efficiunt vel minuunt impensas sociales inputium consumunt, quandoquidem quidquid auget inceptum sociale-ad-social-cost rationem permittet; minore labore aut sacri- ficio ad propositum approbandum. Sed adaptationes locorum commoditatem quamlibet ad tempus obtinebunt reddent. Cum innovatio ad alias incepta diffunditur, pretium indicativum mutationis, et complexorum operarum per incepta et industrias re- aequata sunt, plena innovationis socialis utilitates omnibus opificibus et consumers aequo diffundent.

Hae compositiones velociores fiunt, eo efficacior et aequior est exitus. Ex altera vero parte, quo celerius adaptatio fiunt, eo minus incitamentum materiale (praeterquam quod labori/sacrificii implicat) innovandi locum dedit, eoque maius incitamentum ad navigandum in innovationes aliorum. Cum hoc nihil aliud sit quam sub capitalismo vel aliquo mercatu constituto, parconus magnis commodis gaudet. Praecipua, directa cognitio servitutis socialis est potentius incitamentum in oeconomia participativa quam capitalista, et hoc multum minuit magnitudinem mercaturae longinquae. Secundo, parecon aptior est ad facultates collocandas efficaciter ad investigationem et progressionem, quod investigatio et progressio late est bonum publicum, quod praevidetur in re oeconomica, sed in parecon non esset. Tertio, sola mechanisma efficax ad incitamenta materialia promovenda ad incepta in capitalismo innovanda, est tardare dilatationem efficientiae sumptu. Hoc verum est, quia de transactione sumptibus diplomatis registrandi et tractandi licentias ex patentibus possessoribus altissimas sunt. Societates capitalistae medicamentorum nullum affirmant incitamentum ad nova medicamenta promovenda, nisi magnos fructus capere possint suas fructus patentes. Hoc verum esse potest sub capitalismo mercatu, sed diplomates inducunt ad innovationem saepe etiam medicamenta e manibus indigentium custodiunt, ratio efficiens vix est. In pareone autem sententiae collocandae democratice fiunt — sic investigatio et progressio evenient ubicumque opus est, nec quisquam incitamentum habet ad novas res ab aliis adhibitas — ita maxima diffusio novorum productorum. et artes.

Praecepta sunt in lapide fixa, et unde sunt?

Utique, in parecon, regulae ludi populari subiectae sunt - sui ipsius moderatio - temperatio. Si definitum esset insufficiens incitamentum ad innovandum - quod dubitamus - variae rationes .de esse potuerunt. Exempli gratia, recalibratio operis complexorum ad officinas innovandas differri potuit (ut permitteret officinas illae plus capere de utilitate innovationis, vel subsidiis extra sumptionem innovatoribus ad tempus determinatum concedi posse. Tales mensurae essent. ultima ratione, sed ab aequitate et efficacia longe minus quam in aliis systematibus oeconomicis, nullo modo systematico frequentissima, discederet.

In genere, multum illae pompae ipsae ut opinio scientifica de stimulis afficitur suppositionibus implicitis et imbellis praedictio in aetate capitalismi triumphalismi. Neque ut pessimistica esse debet de vi motivationali nonmaterialum incitamentorum in apto ambitu, quam multi aliter iniustitiae criticae factae sunt, nec videre licet impedimenta quaevis impedimenta ad innovandum in parecon formandum stimulis materialibus specifice innovandum. exiguntur. Tandem nulla est ratio dubitandi efficaciam mixtionis materialium et socialium incitamentorum in processu ad oeconomiam humanam et aequam atque humanam efficiendam, cum aequilibrio ac temperamento electo ad ulteriorem aequitatem, diversitatem, solidarietatem et auto-administrationem pro omnibus. — quam commodum paucis simpliciter generans.

Next Entry: Optimally Tempus Efficiens?