[ಎ] ಇತಿಹಾಸಕಾರರು, ಮನೋವಿಶ್ಲೇಷಕರು ಮತ್ತು ಕಲಾವಿದರ ಸಮ್ಮೇಳನವು ಹತ್ಯಾಕಾಂಡಕ್ಕೆ ಶಿಕ್ಷಣದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಲು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿತು, ಯುಗವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯ ವೀಡಿಯೊ ಟೇಪ್ ಮಾಡಿದ ಸಾಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿದರು. ಉತ್ಸಾಹಭರಿತ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯಿತು. ಸಾಕ್ಷ್ಯವು ನಿಖರವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಚಿಮಣಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ, ಕೇವಲ ಒಂದು ಚಿಮಣಿಯನ್ನು ಸ್ಫೋಟಿಸಲಾಗಿದೆ, ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ಅಲ್ಲ. ಸಾಕ್ಷಿ ನೀಡುವ ಮಹಿಳೆಯ ಸ್ಮರಣೆಯು ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ದೋಷಪೂರಿತವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ಕಾರಣ, ಘಟನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವಳ ಖಾತೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಥವಾ ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಪರಿಷ್ಕರಣೆವಾದಿಗಳು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಪಖ್ಯಾತಿಗೊಳಿಸದಂತೆ ನಿಖರವಾಗಿ ಉಳಿಯಲು ಇದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬ ಮನೋವಿಶ್ಲೇಷಕ. . . ಆಳವಾಗಿ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. "ಮಹಿಳೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು" ಎಂದು ಅವರು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು, "ಚಿಮಣಿಗಳು ಸ್ಫೋಟಿಸಿದ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಅಲ್ಲ, ಆದರೆ ಯಾವುದೋ, ಹೆಚ್ಚು ಮೂಲಭೂತವಾದ, ಹೆಚ್ಚು ನಿರ್ಣಾಯಕ: ಊಹಿಸಲಾಗದ ಘಟನೆಯ ವಾಸ್ತವ."
- ಡೋರಿ ಲಾಬ್[1]
ಪರಿಚಯ
ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ಮಹಿಳೆಯರ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳು ಇತಿಹಾಸದ ಸವಾಲಿನ ಪ್ರಮಾಣಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಿಗೆ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಿವೆ. ಸಾಕ್ಷ್ಯವು "ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತವಾದ ಸ್ಮರಣೆಯ ಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದೆ," ಐತಿಹಾಸಿಕ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ "ಪ್ರಮುಖ", ಏಕೆಂದರೆ ಇದು ಶಿಸ್ತಿನ "ಸ್ಥಾಪಿತ ಚೌಕಟ್ಟುಗಳು ಮತ್ತು ಪಲ್ಲಟ[ed] ಮಾದರಿಗಳು".[2] ಪ್ರಸ್ತುತ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಪದಗಳ ಶಕ್ತಿಯು ಸಹ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಶಿಕ್ಷಣದ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಶಿಕ್ಷಕರು-ಹನ್ನೆರಡನೇ ತರಗತಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು I, Rigoberta Menchu[3] ಅನ್ನು ಓದುವ ತರಗತಿಯಿಂದ ಯೇಲ್ನಲ್ಲಿನ ತರಗತಿಯವರೆಗೆ ಕಾಲೇಜು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದಿಂದ ಬದುಕುಳಿದವರ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿದರು[4]- ಹಿಂದೆ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಧ್ವನಿಗಳ ಸಾಕ್ಷ್ಯದ ನಿರೂಪಣೆಗಳು ಎಂದು ವರದಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಬಲವಾದ ಪರಿವರ್ತಕ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ.
ಆದಾಗ್ಯೂ, ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಸಾಕ್ಷ್ಯದ ಬಳಕೆಯು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಉದ್ವೇಗ, ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ ಮತ್ತು ಸಂಘರ್ಷವನ್ನು ತರುತ್ತದೆ-ಅದು ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ, ಕ್ರಮಶಾಸ್ತ್ರೀಯ, ನೈತಿಕ ಅಥವಾ ಇನ್ಯಾವುದೇ ಆಗಿರಬಹುದು-ಸಂಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ಬೋಧನಾ ಅಭ್ಯಾಸಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ. ಒಬ್ಬ ವಿಮರ್ಶಕನು ಗಮನಿಸಿದಂತೆ, ನಾನು, ರಿಗೊಬರ್ಟಾ ಮೆನ್ಚು "ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಸಂಘರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 1980 ರ ದಶಕದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು 1990 ರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಎದ್ದುಕಾಣುವ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದೆ.[5] ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ, ಇತಿಹಾಸವು ಹಿಂದಿನ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳ ಮೇಲೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹೋರಾಟಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಇತಿಹಾಸಕಾರ ಜೋನ್ ಸ್ಕಾಟ್ ಇದನ್ನು "ಇತಿಹಾಸದ ರಾಜಕೀಯ" ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಐತಿಹಾಸಿಕ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳು "ಸ್ಥಿರವಾಗಿಲ್ಲ . . . ಆದರೆ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕವಾಗಿರುತ್ತವೆ, ಯಾವಾಗಲೂ ಫ್ಲಕ್ಸ್ನಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಇತಿಹಾಸಕಾರರು "ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಸಂಘರ್ಷದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ . . . [ಮತ್ತು] ಯಾವುದೇ ಸಮಾಜದ ನಿರ್ಮಾಣ ಮತ್ತು ಅರ್ಥಗಳ ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಬಲದ ಆಟ.”[6]
ಈ ಲೇಖನವು ಜಪಾನ್ನ ಏಷ್ಯಾ-ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಯುದ್ಧದ (1931-1945) ಸಮಯದಲ್ಲಿ "ಕಂಫರ್ಟ್ ವುಮೆನ್" (ianfu) ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಜಪಾನಿನ ವಿವಾದವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ.[7] 1990 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಮಾಜಿ ಸಾಂತ್ವನದ ಮಹಿಳೆಯರು ನೀಡಿದ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳು ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿದವು ಮತ್ತು ವಿಭಿನ್ನ ಶಿಸ್ತು ಮತ್ತು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ನಡುವೆ ಆವೇಶದ ಚರ್ಚೆಯ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದುವಾಯಿತು, ಜೊತೆಗೆ ಜಪಾನಿನ ನವಜಾತವಾದಿ ದಾಳಿಯ ಗುರಿಯಾಗಿದೆ.[8]
ಸೆನ್ಸಾರ್ಶಿಪ್ನ ಹೊರತಾಗಿಯೂ 1930 ರ ದಶಕದ ಅಂತ್ಯದಿಂದ ಜಪಾನ್ನಲ್ಲಿ ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರ ಅಸ್ತಿತ್ವವು ಸರ್ವತ್ರ ಜ್ಞಾನವಾಗಿತ್ತು. 1990 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ, ಜಪಾನಿನ ಒಳಗೆ ಮತ್ತು ಹೊರಗೆ ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಚಳುವಳಿಗಳು, ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮೌನ ಮುರಿದು ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ ಬಲಿಪಶುಗಳು, [9] ಬಲವಂತದ ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲೆ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಅತ್ಯಾಚಾರದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ರಚಿಸುವಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಿಸುವಲ್ಲಿ ಜಪಾನಿನ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಮಿಲಿಟರಿಯ ನೇರ ಪಾತ್ರವನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ವಸಾಹತು ಮತ್ತು ಆಕ್ರಮಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಂದ. ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವಲ್ಲಿ ಜಪಾನಿನ ಮಿಲಿಟರಿಯ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಿದ ಜಪಾನಿನ ವಿದ್ವಾಂಸರ ಸಂಶೋಧನಾ ಸಂಶೋಧನೆಗಳಿಂದ ಬಲಿಪಶುಗಳ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಿದಾಗ, ಅಧಿಕೃತ ನಿರಾಕರಣೆಗಳು ಕರಗಿದವು. ರೂಢಿಗತ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಒಡ್ಡಿದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಈ ಲೇಖನವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಧ್ವನಿಗಳು, ಸಾಕ್ಷ್ಯ ಮತ್ತು ಇತಿಹಾಸದ ಮೇಲಿನ ಸಮಕಾಲೀನ ವಿವಾದಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ತುಲನಾತ್ಮಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ.[10]
ಯುದ್ಧಾನಂತರದ ಜಪಾನ್ನಲ್ಲಿ ಕಂಫರ್ಟ್ ಮಹಿಳೆಯರ ಅರ್ಥಕ್ಕೆ ಸವಾಲುಗಳು
ವಿಶ್ವ ಸಮರ II ರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನಂತರ ಜಪಾನ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಹಲವಾರು ವರದಿಗಳು, ಡೈರಿಗಳು ಮತ್ತು ಆತ್ಮಚರಿತ್ರೆಗಳು ವಿವಿಧ ಯುದ್ಧ ರಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಜಪಾನಿನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಪಡೆಗಳು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡ ಭೂಪ್ರದೇಶಗಳಾದ್ಯಂತ ಮಿಲಿಟರಿ ಸೌಕರ್ಯಗಳ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿವೆ.[11] ಈ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ, ಐಯಾನ್ಫು (ಸಾಂತ್ವನದ ಮಹಿಳೆಯರು) ಎಂಬ ಪದವು ಸೇವೆಯಲ್ಲಿರುವ ಪುರುಷರಿಗೆ ಲೈಂಗಿಕತೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ವೇಶ್ಯೆಯರಿಗೆ ಸೌಮ್ಯೋಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಜಪಾನ್ನ ಅಧಿಕೃತ ಯುದ್ಧದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಈ ಕಥೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಸ್ಥಾನವಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಇದನ್ನು ಪುರುಷರ ಆತ್ಮಚರಿತ್ರೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾಸ್ಟಾಲ್ಜಿಕ್ (ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ರೋಮ್ಯಾಂಟಿಕ್) ಸಂಚಿಕೆಯಾಗಿ ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪುನಃ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ.
1970 ಮತ್ತು 1980 ರ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ, ಕಂಫರ್ಟ್ ವುಮೆನ್ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಹಲವಾರು ಪ್ರಕಟಣೆಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡವು. ಮೊದಲನೆಯದು 1973ರಲ್ಲಿ ಕಾಲ್ಪನಿಕವಲ್ಲದ ಬರಹಗಾರ ಸೆಂಡಾ ಕಾಕೊ ಬರೆದ ಪುಸ್ತಕ.[12] ಮಾಜಿ ಪತ್ರಕರ್ತರಾದ ಸೆಂಡಾ ಅವರು ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಸಂಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ಸಂದರ್ಶನಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿದರು, ಮತ್ತು ಇವುಗಳಿಂದ ಅವರು ಮಹಿಳೆಯರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು "ಕರುಣಾಜನಕ" ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದರು.[13] ಸೆಂಡಾ ಅವರ ಕೆಲಸವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಜಪಾನಿನ ಪುರುಷರ ಮೂಲಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಮರಣಿಕೆಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿದೆ. ಕೆಲವು ಜಪಾನಿನ ಮಾಜಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರು ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಅವರು ಸಂದರ್ಶಿಸಿದ ಇಬ್ಬರು ಕೊರಿಯನ್ ಮಾಜಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರು ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು. ಸೆಂಡಾ ಅವರ ಪುಸ್ತಕವು ಹೆಚ್ಚು ಮಾರಾಟವಾಯಿತು. ಅವರು ಮಹಿಳೆಯರ ಜುಗುನ್-ಐಯಾನ್ಫು (ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಸಾಂತ್ವನದ ಮಹಿಳೆಯರು) ಎಂಬ ಪದವು ನಂತರ ವಿವಾದಾಸ್ಪದವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿತು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಪ್ರಸಾರವಾಯಿತು.
ಜಪಾನಿನ ಪತ್ರಕರ್ತೆ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಮಾಟ್ಸುಯಿ ಯಾಯೊರಿ (1934-2003) ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ವಿಧಾನಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸಿದವು. 1984 ರಲ್ಲಿ, ಮಾಟ್ಸುಯಿ ಅಸಾಹಿ ಶಿನ್ಬನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಲೇಖನವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು, ಇದು ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಪ್ರಮುಖ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿತು. ಮಾಟ್ಸುಯಿ ಅವರ ಸಂದರ್ಶಕರು, ಮಾಜಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆ, ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ, ಅವರು ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಕೊರಿಯನ್ ಆಗಿದ್ದರು. ಅವಳು ತನ್ನ ಅನುಭವವನ್ನು ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದಳು:
ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರ ಜೀವನ ಹೀಗಿತ್ತು– ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ ಸೈನಿಕರ ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆಯುವುದು, ಬ್ಯಾರಕ್ಗಳನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಮದ್ದುಗುಂಡುಗಳನ್ನು ಒಯ್ಯುವುದು ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಆಟದ ಸಾಮಾನುಗಳಂತಹ ಕೆಲವು ಭಾರೀ ಕೆಲಸ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಹಲವಾರು ಪುರುಷರಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ನನ್ನನ್ನು ಮಾಡಿದ ದಿನಗಳು ಇದ್ದವು. ನಾನು ವಿರೋಧಿಸಿದಾಗ-ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಸಹ-ಮೇಲ್ವಿಚಾರಕರಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಥಳಿಸಿದರು, ನನ್ನ ಕೂದಲಿನಿಂದ ಎಳೆದರು ಮತ್ತು ಅರೆಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಎಳೆದರು. ಅದೊಂದು ಅಮಾನವೀಯ ಜೀವನ.[14]
Matsui ಅವರ ಲೇಖನವು ಯಾವುದೇ ಗಮನಾರ್ಹ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಲಿಲ್ಲ. 1980 ರ ದಶಕದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಕೊರಿಯಾದ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಚಳುವಳಿಗಳ ಯಶಸ್ಸಿನ ನಂತರವೇ, ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಮಾಜಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ, ಈ ವಿಷಯವು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾಯಿತು, ಜಪಾನಿನ ಸರ್ಕಾರವು ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಗಮನಾರ್ಹವೆಂದು ಗುರುತಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಿತು. ಜಪಾನ್ನ ಬಗೆಹರಿಯದ ಯುದ್ಧ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಭಾಗ. ಯುನ್ ಚುಂಗ್-ಓಕ್, ಕೊರಿಯಾದ ಇವ್ಹಾ ವುಮನ್ಸ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ, ಈ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ವೇಗವರ್ಧಕ. 1980 ರ ದಶಕದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಅವರು ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಾಟ್ಸುಯಿ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರು ಮತ್ತು 1990 ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಕೊರಿಯನ್ ಪತ್ರಿಕೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ವರದಿಗಳ ಸರಣಿಯನ್ನು ಬರೆದರು.[15] ಯುನ್ ಅವರ ವರದಿಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಕೊರಿಯಾದ ಸಾರ್ವಜನಿಕರನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿತು ಮತ್ತು ಕೆರಳಿಸಿತು, ಜಪಾನ್ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕರೆಗಳನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ಅವರು ಜಪಾನಿನ ಮಹಿಳಾ ಗುಂಪುಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳನ್ನು ವೇಗವರ್ಧಿಸಿದರು, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವು ಯುದ್ಧದ ದುಷ್ಕೃತ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸರ್ಕಾರದ ತನಿಖೆಗೆ ಕರೆ ನೀಡಲಾರಂಭಿಸಿದವು.
ಜೂನ್ 1991 ರಲ್ಲಿ ಡಯಟ್ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ, ಜಪಾನಿನ ಸರ್ಕಾರವು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧಕಾಲದ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಅದರ ಮಿಲಿಟರಿಯ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿತು - ದಕ್ಷಿಣ ಕೊರಿಯನ್ನರನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಕೆರಳಿಸಿತು. ಮಾಜಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆ ಕಿಮ್ ಹಕ್-ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಕೋಪಗೊಂಡರು, ಅವರು ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಜಪಾನಿನ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿಸುವ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ "ಹೊರಬರಲು" ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ದಕ್ಷಿಣ ಕೊರಿಯಾದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಮೊದಲ ಕೊರಿಯನ್ ಮಹಿಳೆಯಾಗಿದ್ದು, ಮಾಜಿ ಸಾಂತ್ವನ ಮಹಿಳೆ ಎಂದು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದರು.[16] 1991 ರ ಶರತ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಕಿಮ್ ಜಪಾನಿನ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಮುಂದೆ ಸಾಕ್ಷ್ಯ ನೀಡಿದರು. ಆಕೆಯ ಸಾಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ಭಾಷಾಂತರಿಸಲಾಗಿದೆ, ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆಕೆಯ ಅರ್ಧ ಶತಮಾನದ ಮೌನದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆ ಮೌನವನ್ನು ಮುರಿಯುವ ನಿರ್ಧಾರ:
ಈ ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ, ನಾನು [ಸಹಿಸಲಾಗದು] ಮತ್ತೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬದುಕಿದ್ದೇನೆ. ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ, ನಾನು ಭಾರವಾದ, ನೋವಿನ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ, ಆದರೆ ನನ್ನ ಅನುಭವವನ್ನು ಹೇಳಲು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. . . ನಾನು ಈಗ ಮಾತನಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ನನ್ನ ಹೃದಯವು ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಹಿಂದೆ ಏನಾಯಿತು ಎಂಬುದು ಅತ್ಯಂತ ಅವಿವೇಕದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. . . [ಜಪಾನಿನ ಸರ್ಕಾರ] ಅಂತಹ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಏಕೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ [ಆರಾಮ ಮಹಿಳಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಲು]? ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ನಾನು ಒಂದು ಸಾಂತ್ವನ ಮಹಿಳೆಯಾಗಿ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದೇನೆ.[17]
ಆರಾಮ ಮಹಿಳಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಹೊಸ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಕಿಮ್ ಅವರ ಸಾಕ್ಷ್ಯವು ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವದ ಘಟನೆಯಾಗಿದೆ. ಜಪಾನೀಸ್ ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಅವರ ಕಥೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ಇತಿಹಾಸಕಾರ ಯೋಶಿಮಿ ಯೋಶಿಯಾಕಿ ಅವರು ನೇರವಾಗಿ ಸ್ವಯಂ-ರಕ್ಷಣಾ ಏಜೆನ್ಸಿಯ (ಬೋಯಿಚೋ) ಆರ್ಕೈವ್ಗೆ ಹೋದರು, ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಜಪಾನಿನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಸೈನ್ಯವು ತನ್ನ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸಂಘಟಿಸುವಲ್ಲಿ (ಆದರೂ) ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದನ್ನು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡರು. ಆರಾಮ ಮಹಿಳಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸ್ವರೂಪ ಮತ್ತು ಬಲ ಮತ್ತು ಬಲಾತ್ಕಾರದ ಬಳಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ರಾಜ್ಯ/ಮಿಲಿಟರಿ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ, ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಧ್ಯಯನದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ). 1992 ರಲ್ಲಿ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಂಶೋಧನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಮುಖ ಜಪಾನೀ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು. ತನ್ನದೇ ಆದ ಆರ್ಕೈವ್ಗಳಿಂದ ಸಾಕ್ಷ್ಯಚಿತ್ರ ಸಾಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ ಜಪಾನಿನ ಸರ್ಕಾರವು ಮಿಲಿಟರಿ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಮಿಯಾಜಾವಾ ಕಿಚಿ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ದಕ್ಷಿಣ ಕೊರಿಯಾಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸಿದರು.
1993 ರಲ್ಲಿ, ಸಿಯೋಲ್ನಲ್ಲಿ ಹದಿನೈದು ಮಾಜಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರಿಗಾಗಿ ಜಪಾನಿನ ಸರ್ಕಾರವು ವಿಚಾರಣೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿತು, ಅನೇಕ ಮಹಿಳೆಯರು ಅನೈಚ್ಛಿಕವಾಗಿ ಸಾಂತ್ವನ ಮಹಿಳೆಯರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿತು. ಅದೇ ವರ್ಷದ ನಂತರ, ಮುಖ್ಯ ಕ್ಯಾಬಿನೆಟ್ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಕೊನೊ ಯೊಹೆಯ್ ಅಧಿಕೃತ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು (ಡಾನ್ವಾ) ಮಾಡಿದರು, ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಜಪಾನಿನ ಇಂಪೀರಿಯಲ್ ಸೈನ್ಯವು ಸೌಕರ್ಯ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ನೇರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಮಹಿಳೆಯರ ನೇಮಕಾತಿ ಮತ್ತು ಧಾರಣದಲ್ಲಿ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರವು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಕರೆ ನೀಡಿತು. ಕೊನೊ ಹೇಳಿಕೆಯು ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು ಆಧಾರವಾಯಿತು, ಮತ್ತು 1997 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ಶಾಲಾ ಇತಿಹಾಸ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿತ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ಉಲ್ಲೇಖವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು.[18] ಜೂನಿಯರ್ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ನ ಒಂದು ಇತಿಹಾಸ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕವು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ, "[M]ಯಾವುದೇ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಕೊರಿಯನ್ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಾಂತ್ವನದ ಮಹಿಳೆಯರಂತೆ ಮುಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗಿದೆ."[19] ಅಂತಹ ಹೇಳಿಕೆಗಳು, ಎಷ್ಟೇ ಸೌಮ್ಯವಾಗಿದ್ದರೂ, ಕಾನೂನುಬದ್ಧ ಕಿಟಕಿಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಯಾವ ಶಿಕ್ಷಕರು ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಬಹುದು.
ನಂತರದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂಶೋಧನೆಯು ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಗೊಂದಲದ ವಿವರಗಳನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದೆ.[20] ಜಪಾನಿನ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಲೈಂಗಿಕ ಸೇವೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸಲು ಐವತ್ತು ಸಾವಿರದಿಂದ ಎರಡು ಲಕ್ಷ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಗುಲಾಮರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ವಿದ್ವಾಂಸರು ಅಂದಾಜಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಕೊರಿಯನ್ ಮತ್ತು ಚೈನೀಸ್ ಆಗಿದ್ದರು (ಕೆಲವು ಜಪಾನೀಸ್ ಕೂಡ ಇದ್ದರು), ಆದರೆ ಅವರು ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್, ತೈವಾನ್, ಇಂಡೋನೇಷಿಯಾ, ಪೂರ್ವ ಟಿಮೋರ್, ಮಲಯಾ ಮತ್ತು ಹಾಲೆಂಡ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕ ಇತರ ದೇಶಗಳ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದರು. ಅನೇಕ ಜಪಾನೀಸ್ ಅಲ್ಲದ ಮಹಿಳೆಯರು ಅಪ್ರಾಪ್ತ ವಯಸ್ಸಿನವರಾಗಿದ್ದರು, ವಂಚನೆಯಿಂದ ಅಥವಾ ಸಾಲದ ಗುಲಾಮಗಿರಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿದರು, ಮತ್ತು ಕೆಲವರನ್ನು ಹಿಂಸಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಅಪಹರಿಸಲಾಯಿತು.[21]
ಯುದ್ಧ ವಲಯಗಳು ಮತ್ತು ಆಕ್ರಮಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಲಿಟರಿ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಾಗಿ ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಯನ್ನು ವಿಶ್ವ ಸಮರ II ರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮೊದಲು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು, [22] ಆದರೆ ಜಪಾನಿನ ಆರಾಮ ಮಹಿಳಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲೆ ಹೇರಲಾದ ಬಲವಂತದ ಮತ್ತು ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯ ತೀವ್ರ ಸ್ವರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಅಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು, ಹದಿಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕೊರಿಯಾದಿಂದ ಕರೆತರಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ತೈವಾನ್. ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಮಿಲಿಟರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ನೀತಿ ರಚನೆ, ಸ್ಥಾಪನೆ ಮತ್ತು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗಡಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಾಗಿಸುವಲ್ಲಿ ಪುರಾವೆಗಳು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುತ್ತವೆ.[23]
ಜಪಾನಿನ ಸರ್ಕಾರದ ಕ್ಷಮೆಯಾಚನೆಗಳ ಒಂದು ಫಲಿತಾಂಶ ಮತ್ತು ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿವೇತನವು ನವಜಾತವಾದಿ ಗುಂಪುಗಳಿಂದ ಹಿನ್ನಡೆಯಾಗಿದೆ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ನವಜಾತವಾದಿಗಳು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಶಾಲೆಯ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಸೇರಿಸುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸರ್ಕಾರವು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿದರು. ಅವರು ಸರ್ಕಾರದ ಕ್ಷಮೆಯಾಚನೆಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರ ಬಗ್ಗೆ ಇತಿಹಾಸಕಾರರ ಸಂಶೋಧನೆಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಖಾತೆಗಳನ್ನು ಅಪಖ್ಯಾತಿಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿರೋಧಾಭಾಸಗಳನ್ನು ಗುರಿಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಐತಿಹಾಸಿಕ ಚರ್ಚೆಗಳು:
ನವಜಾತವಾದಿಗಳು ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರಗತಿಶೀಲ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಇತಿಹಾಸಕಾರರು
ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರ ವಿಷಯವನ್ನು ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ನವಜಾತವಾದಿಗಳು ಅನುಸರಿಸುವ ಅತ್ಯಂತ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ತಂತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಅವರು ಮಹಿಳಾ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂಶೋಧನೆಯಿಂದ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದ ಸತ್ಯಗಳ ಸಣ್ಣ ಅಥವಾ ತಾಂತ್ರಿಕ ವಿವರಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ, ದೋಷಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಪರಿಶೀಲನೆಯ ಅಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.[24] ಉದಾಹರಣೆಗೆ, 1990 ರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ, ಕೆಲವು ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳು ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಹ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಜುಗುನ್-ಐಯಾನ್ಫು (ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಸೌಕರ್ಯದ ಮಹಿಳೆಯರು) ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ನವಜಾತವಾದಿಗಳು, ಜುಗುನ್-ಐಯಾನ್ಫು "ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪದ" ಅಲ್ಲ ಎಂದು ವಾದಿಸಿದರು, ಅಂದರೆ ಇದು ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ (ಮತ್ತು ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ) ಬಳಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪದವಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಈ ಪದವನ್ನು ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಿಂದ ಅಳಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಅವರು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ್ದಾರೆ.[25]
ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತಾವಾದಿ ಹೇಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸತ್ಯವಿದೆ: ಜುಗುನ್-ಇಯಾನ್ಫು ಎಂಬ ಪದವು ಯುದ್ಧಾನಂತರದ ಆವಿಷ್ಕಾರವಾಗಿದ್ದು, ಸೆಂಡಾ ಅವರ ಕೆಲಸದೊಂದಿಗೆ ವ್ಯಾಪಕ ಕರೆನ್ಸಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಿತು. ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಮಿಲಿಟರಿ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಆರಾಮ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಐಯಾಂಜೋ ಅಥವಾ ಇಯಾನ್ಶಿಸೆಟ್ಸು ಎಂದು ಕರೆಯಿತು (ಐಯಾನ್ ಎಂದರೆ "ಆರಾಮ"), ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗಕ್ಕೆ ಮಿಲಿಟರಿ ಸೌಕರ್ಯ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಗೊತ್ತುಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಆದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಖಾಸಗಿ ವೇಶ್ಯಾಗೃಹಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, 1991 ರಲ್ಲಿ ಯೋಶಿಮಿ ಕಂಡುಹಿಡಿದ ಪ್ರಮುಖ ದಾಖಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು (1992 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಮಿಯಾಜಾವಾ ಅವರ ಅಧಿಕೃತ ಕ್ಷಮೆಯಾಚನೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು) "ಗನ್ ಇಯಾಂಜೋ ಜುಗ್ಯೋಫು-ಟು ಬೋಶು ನಿ ಕಾನ್ಸುರು ಕೆನ್" (ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಮಹಿಳೆಯರ ನೇಮಕಾತಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವಿಷಯಗಳು) ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮಿಲಿಟರಿ ಸೌಕರ್ಯ ಕೇಂದ್ರಗಳು).[26] ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಐಯಾನ್ಫು (ಆರಾಮದ ಮಹಿಳೆಯರು), ಶುಗ್ಯೋಫು (ಅಸಭ್ಯ ಉದ್ಯೋಗದ ಮಹಿಳೆಯರು), ಶಕುಫು (ನಿಮಿತ್ತವಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಮಹಿಳೆಯರು), ಮತ್ತು ಟೊಕುಶು-ಐಯಾನ್ಫು (ವಿಶೇಷ ರೀತಿಯ ಸೌಕರ್ಯದ ಮಹಿಳೆಯರು), ಆದರೆ ಜುಗುನ್-ಇಯಾನ್ಫು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.[27]
ಲಾಕ್ಷಣಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು, ಆದಾಗ್ಯೂ, ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಿಂದ ಅದನ್ನು ಅಳಿಸಲು ನವಜಾತವಾದಿ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾಗಿ ಕುಶಲತೆಯನ್ನು ತೋರುತ್ತವೆ. ಅವರು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಜುಗುನ್ ಎಂಬ ಪದವು ಸಂಯುಕ್ತ ನಾಮಪದದ ಭಾಗವಾಗಿ (ಉದಾ, ಜುಗುನ್-ಕಿಶಾ, ಯುದ್ಧ ವರದಿಗಾರರ ಪದ; ಮತ್ತು ಜುಗುನ್-ಕಾಂಗೊಫು, ಯುದ್ಧದ ಶುಶ್ರೂಷಕರ ಪದ), ಗುಂಜೋಕು ಅಥವಾ ನಾಗರಿಕನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಯುದ್ಧದ ಕೆಲಸಗಾರರು (ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಸೈನ್ಯ ಮತ್ತು/ಅಥವಾ ನೌಕಾಪಡೆಯ ವೇತನದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವವರು). ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರು, ಅವರು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆ ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಯೋಶಿಮಿಯಂತಹ ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಜುಗುನ್ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ "ಮುಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದು" ಅಥವಾ "ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವುದು" ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಈ ವಾದವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಗುಂಜೋಕು ಎಂದು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಯುದ್ಧ ವರದಿಗಾರರನ್ನು ಜಪಾನಿನ ಮಿಲಿಟರಿಯಿಂದ ನೇಮಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ (ಸೇನೆಯು 1942 ರ ನಂತರ ತನ್ನದೇ ಆದ ವರದಿಗಾರರನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು), ಆದರೆ ಅವರ ಉದ್ಯೋಗದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಅವರನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜುಗುನ್-ಕಿಶಾ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದಲ್ಲದೆ, ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂಶೋಧನೆಯಲ್ಲಿ (ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ) ಬಳಸುವ ಪದಗಳು ಅಧ್ಯಯನದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾದ ನಿಖರವಾದ ಪದಗಳಲ್ಲ ಎಂಬ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸತ್ಯವನ್ನು ಯೋಶಿಮಿ ಮತ್ತು ಇತರರು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ. (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಮಧ್ಯಯುಗೀನ ಕಾಲದ ಜನರು ತಮ್ಮ ಸಮಯವನ್ನು ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಎಂದು ಎಂದಿಗೂ ಕರೆಯಲಿಲ್ಲ.) ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ, ಶಾಲಾ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಜುಗುನ್-ಇಯಾನ್ಫು ಪದದ ಬಳಕೆಯ ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ, ಪದವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾದಾಗಿನಿಂದ ಯುದ್ಧಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ. ಬದಲಿಗೆ ಅದು ಸೌಮ್ಯೋಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ. "ಆರಾಮ" (ಐಯಾನ್) ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಗುಲಾಮಗಿರಿಯಾಗಿದ್ದ ಮಹಿಳೆಯರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅಷ್ಟೇನೂ ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಪಾಯಿಂಟ್ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಹಲವು ವಿದ್ವಾಂಸರು ಅದರ ನಿಖರತೆಗಾಗಿ ಗನ್-ಇಯಾನ್ಫು (ಮಿಲಿಟರಿ ಕಂಫರ್ಟ್ ವುಮೆನ್) ಅಥವಾ ನಿಹೊಂಗುನ್-ಇಯಾನ್ಫು (ಜಪಾನೀಸ್ ಮಿಲಿಟರಿ ಕಂಫರ್ಟ್ ವುಮೆನ್) ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ.
ವಿವಾದದ ಇನ್ನೊಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ ಬಲಾತ್ಕಾರದ ವಿಧಗಳು, ಏಜೆಂಟ್ಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪ್ತಿಯು. ನವಜಾತವಾದಿಗಳು ಕ್ಯೋಸಿ-ರೆಂಕೊ (ಬಲದಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು) ಎಂಬ ಪದದ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೊರಿಯನ್ ಮತ್ತು ಚೀನೀ ಪುರುಷರನ್ನು ಜಪಾನ್ಗೆ ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಗಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಂತಹ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಕರೆತಂದಿರುವುದನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. 1997 ರ ಆವೃತ್ತಿಯ ಜೂನಿಯರ್ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳ ಮೇಲೆ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ kyosei-renko ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ನಿಯೋನೇಷನಲಿಸ್ಟ್ಗಳು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಪದವನ್ನು "ಮಿಲಿಟರಿ ಮತ್ತು / ಅಥವಾ ಸರ್ಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಗುಲಾಮರ ಬೇಟೆಯಂತಿದೆ" ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವ ಮೂಲಕ (ಹೆಚ್ಚಿನ ಇತಿಹಾಸಕಾರರ ಬಳಕೆಗಿಂತ ಕಿರಿದಾದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಕಡೆಯಿಂದ ಅನೈಚ್ಛಿಕ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ), ಅವರು ಇಲ್ಲ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ (ಸಾಕ್ಷ್ಯಚಿತ್ರ) ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಕ್ಯೋಸಿ-ರೆಂಕೊ ನಡೆದಿದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲು ಪುರಾವೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿವೆ. ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರ ನೇಮಕಾತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ನಿಬಂಧನೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಮಿಲಿಟರಿ ಮತ್ತು ಪೊಲೀಸರು ಕಳ್ಳಸಾಗಾಣಿಕೆದಾರರಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅಧಿಕೃತ ದಾಖಲೆಗಳು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ (ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಗಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದು ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ), ಮತ್ತು ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ಯೋಶಿದಾ ಸೀಜಿ ಅವರ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗಿದೆ. ಅವನು ಮತ್ತು ಅವನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು, ದಿನಾಂಕಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಥಳಗಳಂತಹ ಹಲವಾರು ಪ್ರಮುಖ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹತೆಯ ಕೊರತೆಯಿದೆ.[29]
ನವಜಾತವಾದಿ ವಾದಗಳು (ಮತ್ತು) ದಾರಿತಪ್ಪಿಸುವಂತಿವೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಯಾವುದೇ 1997 ರ ಆವೃತ್ತಿಯ ಜೂನಿಯರ್ ಹೈ ಹಿಸ್ಟರಿ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳು ಆರಾಮದಾಯಕ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ವಿವರಿಸುವಲ್ಲಿ ಕ್ಯೋಸಿ-ರೆಂಕೊ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಲಿಲ್ಲ. ಕ್ಯೋಸಿಟೆಕಿ (ಬಲವಂತವಾಗಿ) ಎಂಬ ಪದವು ಒಂದು ಪಠ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ರೆಂಕೋಶೈಟ್ (ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು) ಎಂಬ ಪದವು ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು, ಆದರೆ ಕ್ಯೋಸಿ-ರೆಂಕೊ ಅಲ್ಲ.[30]
ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಯಾವುದೇ ಲಿಖಿತ ಅಧಿಕೃತ ಆದೇಶವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯದ ಕಾರಣ ಯಾವುದೇ ರಾಜ್ಯ ಅಥವಾ ಮಿಲಿಟರಿ ಬಲವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುವುದು ತರ್ಕಬದ್ಧವಲ್ಲ. ಮಹಿಳೆಯರ ನೇಮಕಾತಿಗಾಗಿ ಮಿಲಿಟರಿ ಅಥವಾ ಪೋಲೀಸ್ ಪಡೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಲು ಆದೇಶಿಸಿದ ಯಾವುದೇ ಅಧಿಕೃತ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಅವರು ಕಂಡುಕೊಂಡಿಲ್ಲ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ-ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ, ಕೊರಿಯಾ ಮತ್ತು ತೈವಾನ್-ಯೋಶಿಮಿ ಮುಂತಾದ ವಸಾಹತು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಇತರರು ಅನೇಕ ಯುದ್ಧಕಾಲದ ಅಧಿಕೃತ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಜಪಾನ್ನ ಶರಣಾಗತಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಲಿಟರಿ. ಅದಲ್ಲದೆ, ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಅದರ ಸೇನೆಯು ತನ್ನ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು "ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಲು ಬಲವನ್ನು ಬಳಸಿ ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ಸೌಕರ್ಯಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲು" ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸುವ ಅಗತ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ.[31]
ಬಲದ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸುವ ಅಧಿಕೃತ ದಾಖಲೆ (ಗಳ) ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ಪ್ರಗತಿಪರ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಮಿಲಿಟರಿ ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ನೇರವಾಗಿ ಆರಾಮ ಮಹಿಳೆಯರ ಸಂಗ್ರಹಣೆ, ಸಾಗಣೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲು ಇತರ ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕಳ್ಳಸಾಗಣೆದಾರರ ಹಿಂಸೆ ಮತ್ತು ಮೋಸಗೊಳಿಸುವ ತಂತ್ರಗಳ ಬಳಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಇಂತಹ ಕಳ್ಳಸಾಗಾಣಿಕೆದಾರರ ನಡವಳಿಕೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಕೊರಿಯಾ ಮತ್ತು ತೈವಾನ್ನಲ್ಲಿ ಅವರ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುವ ಯುವತಿಯರನ್ನು ಮನ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅಗಾಧವಾದ ಪುರಾವೆಗಳು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ.
ಹೆಚ್ಚುವರಿಯಾಗಿ, ಹಿಂದಿನ ಕಂಫರ್ಟ್ ಮಹಿಳೆಯರ ವಿವರವಾದ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳು ಚೀನಾ ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾದಂತಹ ಆಕ್ರಮಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸುತ್ತವೆ, ಅಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಮಿಲಿಟರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸ್ವತಃ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯು ಮಹಿಳೆಯರ ನೇಮಕಾತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಹರಡಿತು, ಆದರೆ ಸೌಕರ್ಯದ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲು ಮತ್ತು ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತದೆ.[32
ZNetwork ತನ್ನ ಓದುಗರ ಔದಾರ್ಯದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಹಣವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ.
ಡಿಕ್ಷನರಿ