លោក Nishiguchi Masaichi អាយុ 82 ឆ្នាំ ជាអតីតមន្ត្រីប៉ូលិសយោធា (សមាជិកសភា) ក្នុងជួរកងទ័ពជប៉ុន មានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាក្មេងស្រីនោះអាចធ្វើអំពើឃោរឃៅបែបនេះបាន ពីព្រោះខ្ញុំខ្លួនឯងបានប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សយ៉ាងឃោរឃៅក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី XNUMX ដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ។ .
នៅពេលដែល Nishiguchi បានឃើញព័ត៌មានដំបូងអំពីទាហានអាមេរិកធ្វើបាបអ្នកជាប់ឃុំនៅពន្ធនាគារ Abu Ghraib ក្នុងប្រទេសអ៊ីរ៉ាក់ ការចងចាំកាលពីជាង 60 ឆ្នាំមុនបានត្រលប់មកគាត់វិញ។
Nishiguchi ដែលចូលនិវត្តន៍ និងរស់នៅក្នុងខេត្ត Mie បានសារភាពដោយបើកចំហអំពីសកម្មភាពរបស់គាត់ក្នុងអំឡុងពេលសង្រ្គាម ដោយសង្ឃឹមថាបទពិសោធន៍របស់គាត់អាចជួយទប់ស្កាត់សោកនាដកម្មដដែលនេះកើតឡើងម្តងទៀត។
«ខ្ញុំខ្មាសគេណាស់ដែលខ្ញុំធ្វើរឿងបែបនេះ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយជាខ្លាំងចំពោះអ្នកជាប់ឃុំដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត។
“ខ្ញុំដឹងពីរបៀបដែលសង្រ្គាមអាចបំផ្លាញមនុស្ស ហើយនោះគឺជាសង្រ្គាម។ ខ្ញុំធ្លាប់មានបទពិសោធន៍នោះ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ដឹងដែរថាតើជីវិតដែលនៅសេសសល់របស់ពួកគេអាចសាហាវប៉ុណ្ណាចំពោះអ្នកដែលត្រូវបានគេប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅ និងចំពោះអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅ»។
Nishiguchi ត្រូវបានបញ្ជូនទៅព្រំដែននៃ Manchuria ដែលជាអតីតប្រទេសអាយ៉ងដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអធិរាជជប៉ុនក្នុងប្រទេសចិនក្នុងឆ្នាំ 1942 ។ នៅទីនោះ កាតព្វកិច្ចរបស់គាត់គឺដើម្បីស្វែងរកអ្នកស៊ើបការណ៍ពីអតីតសហភាពសូវៀត។ Nishiguchi និងសមមិត្តរបស់គាត់បានតាមប្រមាញ់មនុស្សគួរឱ្យសង្ស័យ ចាប់ពួកគេ ហើយបន្ទាប់មកឃុំខ្លួន និងធ្វើទារុណកម្មពួកគេអំឡុងពេលសួរចម្លើយ។
“ខ្ញុំបានព្យួរបុរសជនជាតិចិនដោយខ្នោះដៃដោយខ្សែពួរពីឈើឆ្កាង ហើយវាយគាត់នឹងដាវឬស្សី រហូតដល់ឈាមហូរចេញពីពេញខ្លួន។ ដោយបានទទួលការធ្វើទារុណកម្មអស់រយៈពេលមួយសប្តាហ៍ បុរសខ្លាំងបានក្លាយជាមនុស្សទន់ខ្សោយយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយចាប់ផ្តើមងក់ក្បាលចំពោះសំណួរនាំមុខរបស់សមាជិកសភាផ្សេងទៀត”។
យោងតាមលោក Nishiguchi បទបញ្ជាច្បាស់លាស់ពីមន្រ្តីជាន់ខ្ពស់ទៅកាន់សមាជិកសភាគឺ "ស្វែងរកចារកម្ម" ។ លើសពីនេះ ព័ត៌មានលម្អិតដូចជារបៀបដែលពួកគេអាច "ស្វែងរក" ចារកម្មបានក្លាយជា "ការបញ្ជាដោយមិនបាននិយាយ" ដែលត្រូវបាន "ទទួលស្គាល់ដោយមនុស្សគ្រប់គ្នាពីកំពូលចុះក្រោម" ។
បទបញ្ជាដែលមិនបាននិយាយនេះ និង "អារម្មណ៍" ដែលចែករំលែកដោយមនុស្សគ្រប់គ្នាបានបង្កើតបរិយាកាសសម្រាប់ការរំលោភបំពាន។
“ខ្ញុំយល់ច្បាស់អំពីស្ថានភាពនៅ Abu Ghraib។ ទាហានអាមេរិកបានធ្វើទារុណកម្មអ្នកជាប់ឃុំអ៊ីរ៉ាក់ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចទទួលបានព័ត៌មានដែលមានប្រយោជន៍ពីពួកគេ ដូចជាកន្លែងដែលសាដាមកំពុងលាក់ខ្លួន និងរបៀបដែលកម្លាំងតស៊ូកំពុងប្រតិបត្តិការ។ នោះហើយជារបៀបដែលខ្ញុំធ្វើការនៅ Manchuria” គាត់និយាយ។
Nishiguchi និយាយថា "ឥឡូវនេះខ្ញុំសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះ ខ្ញុំជឿថាខ្ញុំកំពុងធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវ" ។ "ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំកំពុងបំពេញបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំក្នុងការកម្ចាត់សត្រូវ ហើយថែមទាំងមានអារម្មណ៍ថាមានមោទនភាពក្នុងការស្វែងរក 'ចារកម្ម' និងត្រូវបានសរសើរដោយមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់"។
ប៉ុន្តែលោកបានបន្តទៀតថា “មនុស្សទាំងអស់ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការរំលោភបំពាននៅ Abu Ghraib រួមទាំងសមាជិកសភាវ័យក្មេង និងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ គួរតែសោកស្តាយចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើអស់មួយជីវិត ក៏ដូចជាទទួលខុសត្រូវទាំងស្រុង”។
ជាង 60 ឆ្នាំមុន នៅពេលដែល Nishiguchi បានឮការស្រែកយំរបស់អ្នកជាប់ឃុំដែលធ្វើទារុណកម្មជាលើកដំបូង គាត់ "មានការរំខានយ៉ាងខ្លាំង ហើយមិនអាចគេងលក់ដោយសារតែអារម្មណ៍គួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម" ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មួយរយៈក្រោយមក គាត់«ឈប់ខ្វល់ពីរឿងនេះ»។
ខណៈពេលដែលសោកនាដកម្ម Abu Ghraib រំឭក Nishiguchi ពីបទពិសោធន៍អតីតកាល សព្វថ្ងៃនេះ ជនជាតិជប៉ុនភាគច្រើនមិនចាត់ទុកការពិតនៃការរំលោភបំពានអ្នកជាប់ឃុំថាជាអ្វីមួយដែលអាចកើតឡើងចំពោះប្រទេសរបស់ពួកគេនោះទេ។
ទោះបីជាប្រទេសជប៉ុនត្រូវបានគេដឹងថាបានប្រព្រឹត្តឧក្រិដ្ឋកម្មសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងអ្នកទោសសង្គ្រាមក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ហើយមនុស្សជំនាន់នោះដែលបានធ្វើជាសាក្សីដោយផ្ទាល់ដៃនៅតែចងចាំនូវអនុស្សាវរីយ៍ទាំងនោះក៏ដោយ ក៏ក្មេងជំនាន់ក្រោយនៃជនជាតិជប៉ុនស្ទើរតែមិនធ្លាប់បានបង្រៀនអំពីផ្នែកនៃប្រវត្តិសាស្ត្រជប៉ុននេះដែរ។ ប្រសិនបើនៅទាំងអស់។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ Nishiguchi ជឿជាក់ថា "លទ្ធភាពដែលរឿងទាំងនេះអាចកើតឡើងមិនអាចបដិសេធបាននៅក្នុងយោធាណាមួយនៅពេលណាមួយនៅពេលប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពសង្រ្គាម" ។
សូម្បីតែទាក់ទងនឹងកងកម្លាំងស្វ័យការពារ (SDF) "ប្រជាជនជប៉ុនមិនគួរចាត់ទុកពួកគេថាត្រូវបានដកចេញពីបញ្ហា POW នេះទេ" ។
ជាការពិតណាស់ ប្រទេសជប៉ុន ដែលជាប់នឹងផ្លូវសន្តិភាព ដោយមាត្រា ៩ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ខ្លួន បានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចសម្រាប់ពេលវេលាមួយដែលខ្លួននឹងទទួលខុសត្រូវម្តងទៀតចំពោះការព្យាបាល POWs ។
កាលពីខែមុន សភាតំណាងរាស្ត្របានអនុម័តកញ្ចប់វិក្កយបត្រដែលទាក់ទងនឹងសន្តិសុខចំនួន ៧ ដើម្បីបង្កើនច្បាប់ស្ដីពីការពន្យារពេលសង្គ្រាមដែលបានអនុម័តកាលពីឆ្នាំមុន។
សេចក្តីព្រាងច្បាប់មួយក្នុងចំណោមសេចក្តីព្រាងច្បាប់ចំនួនប្រាំពីរ ដែលបានទទួលការអនុម័តចុងក្រោយកាលពីម្សិលមិញ ពាក់ព័ន្ធនឹងវិធានការដោះស្រាយជាមួយអ្នកទោសសង្គ្រាម។ ជាមួយនឹងរបបអាហារក៏បានផ្តល់សច្ចាប័នលើពិធីសារចំនួនពីរនៃអនុសញ្ញាទីក្រុងហ្សឺណែវ ការណែនាំនៃច្បាប់ POW គឺដើម្បីធានាថាអ្នកទោសសង្គ្រាមត្រូវបានប្រព្រឹត្តដោយយោងទៅតាមច្បាប់អន្តរជាតិ។
ដោយសារ SDF និងកងកម្លាំងអាមេរិកនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងរួមគ្នាការពារប្រទេសនេះ ដោយគិតពីកិច្ចការ Abu Ghraib វាចាំបាច់ណាស់ដែល SDF ទទួលបានការអប់រំ និងស្គាល់ពីច្បាប់មនុស្សធម៌អន្តរជាតិ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារច្បាប់អនុញ្ញាតឱ្យកងកម្លាំងទាំងពីរប្រគល់ POWs ដែលត្រូវបានឃុំខ្លួនដោយកម្លាំងនីមួយៗទៅឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយមិនត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយ POWs របស់សហរដ្ឋអាមេរិក នោះ SDF មានទំនួលខុសត្រូវកាន់តែច្រើនចំពោះសិទ្ធិរបស់អ្នកជាប់ឃុំ ហើយត្រូវតែនាំមុខក្នុងការការពារ។ ពួកគេ។
ទោះបីជាស្ថានភាពនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីរ៉ាក់មានភាពខុសគ្នាខ្លាំងពីសង្គ្រាមលោកលើកទី 5,700 ក៏ដោយក៏វាគួរអោយចងចាំថាសហរដ្ឋអាមេរិកនិងសម្ព័ន្ធមិត្តបានប្តេជ្ញាចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការរក្សាច្បាប់មនុស្សធម៌អន្តរជាតិដែលខ្លួនបានចោទប្រកាន់ជនជាតិជប៉ុនចំនួន 984 នាក់ពីឧក្រិដ្ឋកម្មសង្គ្រាមនិងបានកាត់ទោសប្រហារជីវិត XNUMX ។ ក្នុងចំណោមអ្នកដែលត្រូវកាត់ទោសប្រហារជីវិត មានទាហានវ័យក្មេងដែលមិនដឹងអំពីអនុសញ្ញាក្រុងហ្សឺណែវ ហើយគ្រាន់តែធ្វើតាមបញ្ជា។ ខណៈពេលដែលសមាជិកសភាប្រញាប់ប្រញាល់អនុម័តវិក័យប័ត្រសន្តិសុខ ដើម្បីរៀបចំប្រទេសសម្រាប់ជម្លោះសង្រ្គាម វាជារឿងសំខាន់ដែល SDF ដែលមិនមានបទពិសោធន៍ក្នុងស្ថានភាពក្នុងសម័យសង្គ្រាម ត្រូវបានរៀបចំ និងបង្រៀនដើម្បីបដិសេធគោលនយោបាយណាមួយដែលអាចបំពានច្បាប់មនុស្សធម៌អន្តរជាតិ។
កងកម្លាំងស្វ័យការពារដី តាមសេចក្តីរាយការណ៍ បានធ្វើវីដេអូមួយ ដើម្បីអប់រំសមាជិក អំពីច្បាប់ និងបទប្បញ្ញត្តិអន្តរជាតិ ក្នុងសម័យសង្គ្រាម។ វីដេអូនេះរួមបញ្ចូលឈុតឆាកដ៏អស្ចារ្យមួយចំនួនដែលបង្ហាញពីរបៀបដែលច្បាប់មនុស្សធម៌អន្តរជាតិត្រូវតែអនុវត្តក្នុងការដោះស្រាយជាមួយ POWs ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ SDF ក៏គួរតែត្រូវបានអប់រំអំពីបទពិសោធន៍ដូចជារបស់ Nishiguchi ផងដែរ ដើម្បីឱ្យដឹងពីរបៀបដែលបុរស និងស្ត្រីសាមញ្ញអាចត្រូវបានគេបន្ទាបបន្ថោកនៅក្នុងស្ថានភាពសង្រ្គាម។
Nishiguchi បាននិយាយថា "គ្រាន់តែមានច្បាប់ដើម្បីការពារ POWs គឺគ្មានន័យទេ" ។ “យើងឃើញថា សូម្បីតែសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលធ្លាប់បានចោទប្រកាន់ជប៉ុនពីបទធ្វើបាបចំពោះ POWs ក៏មិនអើពើនឹងច្បាប់ដែរ”។
អ្វីដែលសំខាន់ និងពិបាកជាងនេះទៀតគឺ «តើយើងពិតជាអាចគោរពច្បាប់នោះក្នុងស្ថានភាពសង្គ្រាមមិនប្រក្រតីដែរឬអត់»។
អត្ថបទនេះបានលេចចេញនៅក្នុង ស Japan Times, ខែមិថុនា 15, 2004
ZNetwork ត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិតែតាមរយៈការសប្បុរសរបស់អ្នកអានរបស់ខ្លួន។
បរិច្ចាគ