បន្ទាប់ពីការបង្ហូរឈាមដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនៅលើសមរភូមិគ្រុនក្តៅចាប់ផ្តើមស្លាប់។ មនុស្សមើលមុខសង្រ្គាមដោយភ្នែកត្រជាក់ និងពិបាកជាងនៅក្នុងខែដំបូងនៃភាពសាទរ ហើយអារម្មណ៍នៃសាមគ្គីភាពរបស់ពួកគេចាប់ផ្តើមចុះខ្សោយ ចាប់តាំងពីគ្មាននរណាម្នាក់អាចមើលឃើញសញ្ញាណាមួយនៃ "ការសម្អាតសីលធម៌" ដ៏អស្ចារ្យដែលទស្សនវិទូ និងអ្នកនិពន្ធបានប្រកាសយ៉ាងអធិកអធម។ .

- Stefan Zweig, ពិភពលោកកាលពីម្សិលមិញ

Stefan Zweig ដែលជាអ្នកនិពន្ធជនជាតិអ៊ឺរ៉ុបអន្តរសង្រ្គាមភាគច្រើនបានប្រឈមមុខនឹងសង្គ្រាមលោកលើកទីមួយក្នុងនាមជាជនជាតិអូទ្រីស-ហុងគ្រីដ៏ស្មោះត្រង់។ នោះ​គឺ​គាត់​មិន​ប្រឆាំង​នឹង​សត្រូវ​ផ្លូវការ​របស់​អង់គ្លេស និង​បារាំង​ទេ ប៉ុន្តែ​ជា​សង្រ្គាម​ផ្ទាល់។ សង្គ្រាមបានបំផ្លាញប្រទេសរបស់គាត់។ ចូល​រួម​ជាមួយ​អ្នក​សិល្បៈ​ទាំង​សងខាង​ក្នុង​លេណដ្ឋាន​មិន​ព្រម​សម្លាប់​មិត្ត​រួម​អាជីព​នោះ​ទេ។

នៅឆ្នាំ 1917 អ្នកកាន់សាសនាកាតូលិកអូទ្រីសដ៏ល្បីល្បាញពីររូបគឺ Heinrich Lammasch និង Ignaz Seipel បានលាក់ទុកនៅក្នុង Zweig អំពីផែនការរបស់ពួកគេក្នុងការបង្ខិតបង្ខំអធិរាជ Karl ទៅជាសន្តិភាពដាច់ដោយឡែកជាមួយចក្រភពអង់គ្លេសនិងបារាំង។ Lammasch បានប្រាប់ Zweig ថា "គ្មាននរណាម្នាក់អាចបន្ទោសយើងចំពោះភាពមិនស្មោះត្រង់នោះទេ។ "យើង​បាន​ស្លាប់​ជាង​មួយ​លាន​នាក់​ហើយ យើង​បាន​ធ្វើ និង​លះបង់​គ្រប់គ្រាន់​ហើយ!" Karl បានបញ្ជូនព្រះអង្គម្ចាស់ Parma ដែលជាប្អូនថ្លៃរបស់គាត់ទៅ Georges Clemenceau នៅទីក្រុងប៉ារីស។

នៅពេលដែលជនជាតិអាល្លឺម៉ង់បានដឹងពីការប៉ុនប៉ងក្បត់របស់សម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ពួកគេ លោក Karl បានបដិសេធ។ Zweig បានសរសេរថា "ដូចដែលប្រវត្តិសាស្ត្របានបង្ហាញ" វាគឺជាឱកាសចុងក្រោយដែលអាចជួយសង្គ្រោះចក្រភពអូទ្រីស-ហុងគ្រី រាជាធិបតេយ្យ ហើយដូច្នេះអឺរ៉ុបនៅពេលនោះ"។ Zweig នៅប្រទេសស្វ៊ីសសម្រាប់ការហាត់សមនៃការលេងប្រឆាំងនឹងសង្រ្គាមរបស់គាត់ Jeremiah និងមិត្តភក្តិបារាំងរបស់គាត់គឺ Romain Rolland ដែលជាអ្នកឈ្នះរង្វាន់ណូបែលបានជំរុញអ្នកសរសេរផ្សេងទៀតឱ្យប្រែក្លាយប៊ិចរបស់ពួកគេពីអាវុធឃោសនាទៅជាឧបករណ៍នៃការផ្សះផ្សា។

ប្រសិនបើមហាអំណាចបានស្តាប់តាម Zweig នៅប្រទេសអូទ្រីស-ហុងគ្រី Rolland នៅប្រទេសបារាំង និង Bertrand Russell ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស សង្រ្គាមអាចនឹងបញ្ចប់យ៉ាងល្អមុនខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1918 ហើយបានជួយសង្គ្រោះជីវិតក្មេងៗយ៉ាងហោចណាស់មួយលាននាក់។

អ្នកបង្កើតសន្តិភាពនៅក្នុងប្រទេសស៊ីរីកំពុងស្វែងរកអ្វីដែល Zweig បានធ្វើកាលពីជិតមួយសតវត្សមុន៖ កំហុស និងស្គរលង់ទឹក អំពាវនាវឱ្យមានអនាម័យ។ របាយការណ៍មួយនៅលើគេហទំព័រប្រជាធិបតេយ្យបើកចំហកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុនបានរាយការណ៍ថាក្រុមបាតុករនៅក្នុងសង្កាត់ Bostan al-Qasr ដែលកាន់កាប់ដោយពួកឧទ្ទាមនៅទីក្រុងអាឡិបប៉ូបានស្រែកថា "កងទ័ពទាំងអស់គឺជាចោរ: របបសេរី [កងទ័ពស៊ីរី] និងអ៊ីស្លាមនិយម" ។

កងជីវពលប្រដាប់អាវុធរបស់ Jubhat Al Nusra ដែលជាក្រុមអ៊ីស្លាមនិយមគាំទ្រដោយអារ៉ាប៊ីសាអូឌីត និងចាត់ទុកថាជាភេរវករដោយសហរដ្ឋអាមេរិក បានបំបែកពួកគេដោយការបាញ់ប្រហារ។ ភាគី​ទាំង​សងខាង​ដែល​ទាមទារ​ឱ្យ​មានការ​ចរចា​អំពី​ការ​បង្ហូរឈាម​គឺ​ត្រូវ​បាន​ទុកចោល និង​កាន់តែ​អាក្រក់​។

របបនេះបានចាប់ខ្លួន Orwa Nyarabia ដែលជាផលិតករភាពយន្ត និងជាសកម្មជនសម្រាប់ការតវ៉ាដោយសន្តិវិធីរបស់គាត់។ នៅពេលដោះលែង គាត់បានភៀសខ្លួនទៅទីក្រុងគែរ ដើម្បីបន្តការអំពាវនាវឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរដោយអហិង្សា។ បណ្ឌិត Zaidoun Al Zoabi ដែលជាអ្នកសិក្សាដែលមានអាវុធតែពាក្យសម្ដី ពេលនេះបានធូរស្រាល រួមជាមួយប្អូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះ Sohaib នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលសន្តិសុខរបបស៊ីរី។ (ប្រសិនបើអ្នកឆ្ងល់ថាតើវាមានន័យយ៉ាងណា សូមសួរ CIA ថាហេតុអ្វីបានជាវាធ្លាប់ "បង្ហាញ" ជនសង្ស័យទៅស៊ីរី។ )

ប្រជាជនស៊ីរីដែលធំឡើងជាមួយនឹងការគាបសង្កត់ពីរបបកំពុងរកឃើញភាពឃោរឃៅយ៉ាងអនាធិបតេយ្យនៃជីវិតនៅក្នុងតំបន់ "រំដោះ"។ អ្នកឆ្លើយឆ្លងព័ត៌មាន Guardian លោក Ghaith Abdul Ahad បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំនៃមេបញ្ជាការជាន់ខ្ពស់ចំនួន 32 នាក់នៅទីក្រុងអាឡិបប៉ូកាលពីសប្តាហ៍មុន។ អតីតវរសេនីយ៍ឯកនៃរបបនេះឥឡូវនេះកំពុងបញ្ជាក្រុមប្រឹក្សាយោធានៃទីក្រុងអាឡិបប៉ូបានប្រាប់សមមិត្តរបស់គាត់ថា "សូម្បីតែប្រជាជនក៏ធុញទ្រាន់នឹងយើងដែរ។ យើងជាអ្នករំដោះ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះពួកគេបរិហារយើង និងធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងនឹងយើង" ។

នៅពេលដែលខ្ញុំនៅអាឡិបប៉ូក្នុងខែតុលា ប្រជាជននៃតំបន់ Bani Zaid ក្រីក្របានអង្វរដល់កងទ័ពស៊ីរីសេរីឱ្យចាកចេញពីពួកគេដោយសន្តិភាព។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ការប្រយុទ្ធគ្នាបានផ្ទុះឡើងក្នុងចំណោមក្រុមឧទ្ទាមជុំវិញការលួចប្លន់។ Abdul Ahad បានពិពណ៌នាអំពីការលួចចូលសាលារបស់ពួកឧទ្ទាម៖

"បុរសទាំងនោះបានជិះតុ កៅអីសាឡុង និងកៅអីមួយចំនួននៅខាងក្រៅសាលា ហើយបានគប់វានៅកាច់ជ្រុងផ្លូវ។ កុំព្យូទ័រ និងម៉ូនីទ័រដើរតាម"។

អ្នក​ប្រយុទ្ធ​ម្នាក់​បាន​ចុះ​ឈ្មោះ​លួច​ក្នុង​សៀវភៅ​កត់ត្រា​ធំ​មួយ។ លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “យើង​កំពុង​រក្សា​វា​ឲ្យ​មាន​សុវត្ថិភាព​ក្នុង​ឃ្លាំង​មួយ”។

ក្រោយ​មក​ក្នុង​សប្តាហ៍​ក្រោយ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​សាឡុង និង​កុំព្យូទ័រ​របស់​សាលា​អង្គុយ​យ៉ាង​ស្រួល​ក្នុង​អាផាតមិន​ថ្មី​របស់​មេទ័ព។

អ្នកប្រយុទ្ធម្នាក់ទៀត ដែលជាអ្នកចម្បាំងម្នាក់ឈ្មោះ Abu Ali ដែលគ្រប់គ្រងប្លុកការ៉េមួយចំនួននៃទីក្រុង Aleppo ជាសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ បាននិយាយថា "ពួកគេបានបន្ទោសពួកយើងចំពោះការបំផ្លិចបំផ្លាញ។ ប្រហែលជាពួកគេនិយាយត្រូវ ប៉ុន្តែប្រសិនបើប្រជាជននៅ Aleppo គាំទ្របដិវត្តន៍តាំងពីដើមមក។ នឹង​មិន​កើត​ឡើង​ទេ»។

ក្រុមឧទ្ទាម ដោយមានការឯកភាពគ្នាពីអ្នកគាំទ្រខាងក្រៅរបស់ពួកគេនៅទីក្រុង Riyadh ទីក្រុង Doha ទីក្រុងអង់ការ៉ា និងវ៉ាស៊ីនតោន បានបដិសេធយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននូវថ្គាមដើម្បីគាំទ្រដល់សង្គ្រាម។ មេដឹកនាំនៃសម្ព័ន្ធជាតិស៊ីរីដែលទើបបង្កើតថ្មី លោក Moaz Al Khatib បានច្រានចោលការអំពាវនាវចុងក្រោយរបស់បេសកជនអង្គការសហប្រជាជាតិ Lakhdar Brahimi និងក្រសួងការបរទេសរុស្ស៊ី Sergei Lavrov ដើម្បីចូលរួមកិច្ចចរចាជាមួយរដ្ឋាភិបាលស៊ីរី។ លោក Al Khatib ទទូចថាលោក Bashar Al Assad ចុះចេញពីតំណែងជាលក្ខខណ្ឌជាមុនសម្រាប់កិច្ចពិភាក្សា ប៉ុន្តែប្រាកដណាស់ថាអនាគតរបស់លោក Al Assad គឺជាចំណុចសំខាន់មួយសម្រាប់ការពិភាក្សា។

ក្រុមឧទ្ទាមដែលលោក Al Khatib មិនអាចគ្រប់គ្រងបាននោះ មិនអាចកម្ចាត់លោក Al Assad ក្នុងសមរភូមិជិតពីរឆ្នាំបានទេ។ ភាពជាប់គាំងនៅលើសមរភូមិឈ្លោះប្រកែកគ្នាដើម្បីបំបែកភាពជាប់គាំងតាមរយៈការទទួលយកការផ្លាស់ប្តូរទៅជាអ្វីដែលថ្មី។ តើវាសមនឹងសម្លាប់ជនជាតិស៊ីរី 50,000 នាក់ទៀតដើម្បីរក្សាលោក Al Assad ចេញពីការផ្លាស់ប្តូរដែលនឹងនាំទៅដល់ការចាកចេញរបស់គាត់ដែរឬទេ?

នៅពេលដែលសង្រ្គាមលោកលើកទីមួយបានបញ្ចប់ដោយទាហានជិត 9 លាននាក់ត្រូវបានសម្លាប់ ហើយអរិយធម៌អ៊ឺរ៉ុបបានត្រៀមលក្ខណៈសម្រាប់ភាពព្រៃផ្សៃនៃលទ្ធិណាហ្ស៊ី ការតស៊ូមិនបង្ហាញពីភាពត្រឹមត្រូវនៃការបាត់បង់នោះទេ។ លទ្ធផល​បង្ហូរឈាម​បាន​ធូរស្រាល​បន្តិច។ Zweig បានសរសេរថា "សម្រាប់យើងជឿ - ហើយពិភពលោកទាំងមូលបានជឿជាមួយយើង - ថានេះគឺជាសង្រ្គាមដើម្បីបញ្ចប់សង្រ្គាមទាំងអស់ថាសត្វដែលបានដាក់កាកសំណល់ពិភពលោករបស់យើងត្រូវបាន tamed ឬសូម្បីតែត្រូវបានគេសំលាប់។ យើងជឿលើមហារបស់ប្រធាន Woodrow Wilson ។ កម្មវិធីដែលជារបស់យើងផងដែរ យើងបានឃើញពន្លឺព្រលប់នៅភាគខាងកើតក្នុងសម័យនោះ នៅពេលដែលបដិវត្តន៍រុស្ស៊ីនៅតែស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលក្រេបទឹកឃ្មុំនៃឧត្តមគតិមនុស្ស។ យើងល្ងង់ ខ្ញុំដឹង។

តើ​អ្នក​ដែល​រុញ​ស៊ី​រី​ឱ្យ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ជា​ជាង​ប្រឈមមុខ​ដាក់​គ្នា​លើ​តុ​ចរចា​នោះ​ល្ងង់​ជាង​?

Charles Glass គឺជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅជាច្រើននៅមជ្ឈិមបូព៌ា រួមទាំងកុលសម្ព័ន្ធដែលមានទង់ និងរណសិរ្សភាគខាងជើង៖ កំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃនៃសង្រ្គាមអ៊ីរ៉ាក់។ គាត់​ក៏​ជា​អ្នក​បោះ​ពុម្ព​ផ្សាយ​នៅ​ក្រោម​សៀវភៅ Charles Glass Books របស់​ទីក្រុង​ឡុងដ៍

កំណត់សម្គាល់របស់អ្នកកែសម្រួល៖ អត្ថបទនេះត្រូវបានកែប្រែដើម្បីកែកំហុសក្នុងទម្រង់។

---