អាវុធនុយក្លេអ៊ែរជាង 20,000 ស្ថិតនៅក្នុងដៃនៃប្រទេសចំនួន XNUMX ដូចជាសហរដ្ឋអាមេរិក រុស្ស៊ី បារាំង ចក្រភពអង់គ្លេស ចិន អ៊ីស្រាអែល ឥណ្ឌា និងប៉ាគីស្ថាន ដែលមួយចំនួនមានភាពខុសគ្នាខាងសេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ និងសាសនា។
សន្ធិសញ្ញា START ថ្មី ដែលបានចុះហត្ថលេខានៅទីក្រុង Prague ក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ 2010 ដោយមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរដ៏ធំបំផុត តំណាងឱ្យការបំភាន់ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពគំរាមកំហែងមនុស្សជាតិ។
ទ្រឹស្ដីរដូវរងានុយក្លេអ៊ែរដែលត្រូវបានបង្កើតឡើង និងនាំយកមកដំណាក់កាលបច្ចុប្បន្នដោយអ្នកស្រាវជ្រាវ និងសាស្រ្តាចារ្យដ៏ល្បីល្បាញមកពីសាកលវិទ្យាល័យ Rutgers រដ្ឋ New Jersey លោកបណ្ឌិត Alan Robock (អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រតិចតួចដែលចូលចិត្តទទួលស្គាល់គុណសម្បត្តិរបស់សហសេវិកជាជាងរបស់គាត់) បានបង្ហាញឱ្យឃើញ។ ភាពត្រឹមត្រូវរបស់វា។
ទ្រឹស្តីនេះបានបញ្ជាក់ថា មធ្យោបាយតែមួយគត់ក្នុងការទប់ស្កាត់ការប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរគឺដោយការលុបបំបាត់វាចោល។ ការរស់នៅក្នុងកន្លែងដែលមានឯកសិទ្ធិនៅលើភពផែនដី ដែលអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេរីករាយនឹងស្តង់ដាររស់នៅខ្ពស់បំផុត និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពិភពលោក បើទោះបីជាពួកគេខ្ជះខ្ជាយធនធានដែលមិនអាចកកើតឡើងវិញក៏ដោយ ក៏ប្រជាជនអាមេរិកគួរតែជាមនុស្សដែលចាប់អារម្មណ៍បំផុតចំពោះព័ត៌មានដែលផ្តល់ដោយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ។ . ប៉ុន្តែ តើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយលះបង់ពេលវេលាប៉ុន្មានដើម្បីបំពេញការងារនេះ?
យោងតាមលោក Robock បាននិយាយថា "ប្រសិនបើអាវុធបែបនេះមិនមានទេនោះពួកគេមិនអាចប្រើបានទេ។ ហើយនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មិនមានអំណះអំណាងសមហេតុផលដើម្បីប្រើវាទាល់តែសោះ។ ប្រសិនបើវាមិនអាចប្រើបានទេ ពួកគេត្រូវតែបំផ្លាញ ហើយតាមវិធីនេះ យើងនឹងការពារខ្លួនយើងពីគ្រោះថ្នាក់ ការគណនាខុស ឬភាពឆ្កួតលីលា»។
"កុំព្យូទ័រដែលប្រើម៉ូដែលទំនើបជ្រុលបានក្លាយជាមន្ទីរពិសោធន៍ដែលមានតែមួយគត់ ខណៈពេលដែលព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ រួមទាំងទីក្រុងដែលត្រូវបានបំផ្លាញដោយភ្លើងដែលបណ្តាលមកពីការរញ្ជួយដី និងការទម្លាក់គ្រាប់បែកក្នុងសម័យសង្រ្គាម បង្គោលផ្សែងដែលផលិតដោយភ្លើងឆេះព្រៃ និងពពកពីការផ្ទុះភ្នំភ្លើង បានក្លាយជាទីធ្លាសម្រាប់ការវាយតម្លៃផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រ។"
ការរីកសាយភាយអាវុធនុយក្លេអែរ នៅពេលដែលអ៊ីស្រាអែល ឥណ្ឌា និងប៉ាគីស្ថានបានចូលរួមជាមួយក្លឹបនុយក្លេអ៊ែរ ហើយប្រទេសផ្សេងទៀតចង់បានសមាជិកភាព បានបង្ខំឱ្យ Robock និងសហការីរបស់គាត់ពិនិត្យមើលគម្រោងស្រាវជ្រាវដំបូងរបស់ពួកគេ។ លទ្ធផលនៃការកែប្រែទាំងនេះដែលបានចុះផ្សាយក្នុងអត្ថបទថ្មីៗនេះគឺគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល។
ខណៈពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិក និងរុស្ស៊ីបានប្តេជ្ញាចិត្តក្នុងការកាត់បន្ថយឃ្លាំងអាវុធនុយក្លេអ៊ែរប្រតិបត្តិការរបស់ពួកគេចុះមកត្រឹម 2,000 អាវុធនៅក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ 2010 នៅទីក្រុង Prague មធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីការពារមហន្តរាយអាកាសធាតុពិភពលោកពីការកើតឡើងគឺដោយការលុបបំបាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។
“… ប្រទេសណាក៏ដោយដែលនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះអាចនឹងពិចារណាលើជម្រើសនុយក្លេអ៊ែរ ត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាតាមរយៈការអនុម័តការសម្រេចចិត្តបែបនេះ វានឹងបង្កគ្រោះថ្នាក់មិនត្រឹមតែប្រជាជនរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងពិភពលោកទាំងមូលទៀតផង។ វាដល់ពេលហើយសម្រាប់ពិភពលោកដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងម្តងទៀតអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ហើយពេលនេះដើរតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅរកសន្តិភាព និងលុបបំបាត់លទ្ធភាពនៃមហន្តរាយអាកាសធាតុពិភពលោកដែលបង្កឡើងដោយថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ ជាលើកដំបូងចាប់តាំងពីពាក់កណ្តាលសតវត្សមុនមក។
“… ការប្រើប្រាស់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរក្នុងករណីមានការវាយប្រហារសរុបប្រឆាំងនឹងសត្រូវនឹងជាសកម្មភាពអត្តឃាតដោយសារតែភាពត្រជាក់និងភាពងងឹតខុសប្រក្រតីដែលបណ្តាលមកពីផ្សែងចេញពីភ្លើងដែលបង្កើតដោយគ្រាប់បែក។ ការពិត វាត្រូវបានបង្ហាញថាកាន់តែច្រើន អាវុធនុយក្លេអ៊ែរដែលប្រទេសមួយមានកាន់តែមានសុវត្ថិភាពតិច»។
លោក Albert Einstein បាននិយាយថា “ថាមពលដែលមិនបញ្ចេញរបស់អាតូមបានផ្លាស់ប្តូរអ្វីៗទាំងអស់ រក្សាទុករបៀបនៃការគិតរបស់យើង ហើយដូច្នេះយើងរសាត់ឆ្ពោះទៅរកគ្រោះមហន្តរាយដែលមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន”។ លោក Carl Sagan បាននិយាយថា គោលនយោបាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរបស់យើង គឺជា "ផ្លូវដែលគ្មាននរណាម្នាក់គិត"។
នៅចុងបញ្ចប់នៃការបង្រៀន ខ្ញុំបានសួរសាស្រ្តាចារ្យ Alan Robock ថា "តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់នៅលើពិភពលោកដែលស្គាល់ព័ត៌មាននេះ?" គាត់ឆ្លើយថា "តិចតួចណាស់" ។ ខ្ញុំបានបន្តថា “នៅក្នុងប្រទេសរបស់អ្នកមានប៉ុន្មាន? លោកបានឆ្លើយថា៖ «ដូចគ្នាអត់ដឹងទេ»។
ខ្ញុំមិនមានការងឿងឆ្ងល់ទេថា នេះជាការពិតដ៏សោកសៅ ហើយបានបន្ថែមថា “វាមិនមានអ្វីប្លែកទេ ប្រសិនបើយើងដឹងអំពីរឿងនេះ ពិភពលោកត្រូវតែដឹង។ ប្រហែលជាត្រូវនាំអ្នកចិត្តសាស្រ្តមកពន្យល់ពីមូលហេតុដែលមហាជនមិនយល់»។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របាននិយាយថា “ខ្ញុំមានចម្លើយមួយ ហៅថាការបដិសេធ។ សាហាវណាស់មនុស្សមិនចង់គិត។ វាកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការធ្វើពុតថាវាមិនមាន។”
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការបង្រៀនជិតមួយម៉ោងរបស់គាត់ ជំនួយដោយគំនូសតាង តួលេខ និងរូបថតដែលបញ្ចាំងនៅលើអេក្រង់ សម្ដីរបស់ Robock គឺច្បាស់លាស់ ច្បាស់លាស់ និងល្អិតល្អន់។ ហើយខ្ញុំបាននិយាយថា “តើការលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងដែលយើងនិយាយច្រើននោះមានន័យយ៉ាងណា? តើវាមានន័យយ៉ាងណាក្នុងការបង្កើតវប្បធម៍? ហើយតើវាគួរឲ្យបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងណាសម្រាប់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ដែលមនុស្សមិនទាំងដឹងថាអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីនោះទេ។ បណ្តាក់ទុនជាច្រើនម៉ោង”។
ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា កាលពីអតីតកាល នៅពេលដែលគ្មានវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ ឬអ៊ីនធឺណេត វាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការផ្សាយការបង្រៀនដូចដែលបានកើតឡើងនៅប្រទេសគុយបា ឬនៅលើពិភពលោក។ កាន់តែតិច នៅពេលដែលមនុស្សជាច្រើនមិនដឹងពីរបៀបអាន ឬសរសេរ។
យើងបានសន្យាជាមួយសាស្រ្តាចារ្យថា យើងនឹងផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានដែលគាត់បានផ្តល់ឱ្យយើងអំពីទ្រឹស្តីរដូវរងានុយក្លេអ៊ែរ ដែលជាប្រធានបទដែលយើងដឹងតិចតួច ដោយសារការបារម្ភរបស់យើងចំពោះការផ្ទុះឡើងនៃសង្គ្រាមនុយក្លេអ៊ែរសកល ដែលជាក្តីបារម្ភដែលទាក់ទាញយើងទៅការបង្រៀនរបស់គាត់— ជាភាសាដែលសូម្បីតែកុមារគុយបាអាយុប្រាំបីឆ្នាំក៏អាចយល់បាន។
គ្មានពេលវេលាណាផ្សេងទៀតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សមកជិតដល់បច្ចុប្បន្នទេ។ ប្រាកដណាស់ ប្រសិនបើហានិភ័យទាំងនេះមិនត្រូវបានយល់ដោយអ្នកដែលធ្វើការសម្រេចចិត្តក្នុងកម្ពស់នៃថាមពលដ៏ធំសម្បើមដែលវិទ្យាសាស្រ្ត និងបច្ចេកវិទ្យាបានដាក់ក្នុងដៃរបស់ពួកគេនោះ សង្រ្គាមពិភពលោកបន្ទាប់នឹងក្លាយជាចុងក្រោយ ហើយវានឹងចំណាយពេលរាប់សិបលាន។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុនពេលដែលមនុស្សឆ្លាតវៃថ្មីនឹងព្យាយាមសរសេរប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ពួកគេ។
តាមដែលមានឱកាស ម្សិលមិញ ថ្ងៃទី 20 ខែកញ្ញា ខ្ញុំបានទទួលព័ត៌មានថា កប៉ាល់ដឹកអ្នកដំណើរ Peace Boat នឹងមកដល់កំពង់ផែ Havana នៅព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃទី 21 ខែកញ្ញា បន្ទាប់ពីត្រូវបានពន្យារពេលជាច្រើនម៉ោងដោយព្យុះស៊ីក្លូនក្នុងការធ្វើដំណើររបស់ខ្លួនពីកោះកាណារី។ ទូកសន្តិភាព ជាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល ដែលមានឋានៈពិគ្រោះពិសេសជូនអង្គការសហប្រជាជាតិ។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1983 មក វាបានរៀបចំដំណើរកម្សាន្តជុំវិញពិភពលោក ដើម្បីលើកកម្ពស់សន្តិភាព សិទ្ធិមនុស្ស និងការអភិវឌ្ឍន៍បរិស្ថានដោយយុត្តិធម៌ និងនិរន្តរភាព។ ក្នុងឆ្នាំ 2009 អង្គការនេះត្រូវបានតែងតាំងសម្រាប់រង្វាន់ណូបែលសន្តិភាពសម្រាប់យុទ្ធនាការសកលរបស់ខ្លួនដើម្បីការពារសង្គ្រាម។
នៅក្នុងសំបុត្រដែលសរសេរមកខ្ញុំដោយនាយកក្រុមហ៊ុន Peace Boat លោក Yoshioka Tatsuya និងបង្ហាញដោយ Nao Inoue ដែលជាប្រធានក្រុមភ្ញៀវ Tatsuya និយាយថា “អង្គការរបស់យើងបានធ្វើការអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ ថ្មីៗនេះក្នុងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយបណ្តាប្រទេស ALBA […] បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នូវការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ពួកគេចំពោះការលុបបំបាត់នុយក្លេអ៊ែរ ការហាមឃាត់មូលដ្ឋានយោធាបរទេស និងដំណោះស្រាយដោយសន្តិវិធីសម្រាប់ភាពចម្រូងចម្រាសអន្តរជាតិ [...] ប្រទេសជប៉ុន ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា ប្រទេសតែមួយគត់ដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងការទម្លាក់គ្រាប់បែកបរមាណូ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ រក្សាបាននូវរដ្ឋធម្មនុញ្ញសន្តិភាពដែលតាមធម៌ មាត្រា ៩ ប្រកាសបោះបង់ចោលសង្គ្រាមជាផ្លូវការ និងហាមប្រើកម្លាំងក្នុងជម្លោះអន្តរជាតិ…
“បញ្ហាសំខាន់មួយនៅក្នុងសកម្មភាពរបស់យើងគឺការដកមូលដ្ឋានទ័ពបរទេសចេញ៖ ស្ថានភាពដែលប៉ះពាល់ដល់ប្រទេសជប៉ុន និងប្រទេសមួយចំនួនជុំវិញពិភពលោក។ មូលដ្ឋានបរទេសទាំងនេះ ដូចជានៅ Guantánamo និង Okinawa បណ្តាលឱ្យខូចខាតបរិស្ថានដែលមិនអាចត្រឡប់វិញបាន និងលើកទឹកចិត្តឱ្យមានសង្រ្គាមជំនួសឱ្យសន្តិភាពពិភពលោក។
រួមទាំងការធ្វើដំណើរនេះ ទូកសន្តិភាពបានរៀបចំការធ្វើដំណើរចំនួន 70 ជុំវិញពិភពលោក ដោយចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ 1983 ដោយមានការចូលរួមពីមនុស្សមិនតិចជាង 40,000 នាក់ ដែលបានទៅទស្សនាជាង 100 ប្រទេស។ ពាក្យស្លោករបស់ពួកគេគឺ "រៀនពីសង្រ្គាមអតីតកាល ដើម្បីកសាងអនាគតនៃសន្តិភាព"។
ជាង 20 ឆ្នាំ ទូកសន្តិភាពបានមកលេងប្រទេសយើងចំនួន 14 ដង ដោយបានជម្នះឧបសគ្គ និងឧបសគ្គដែលដាក់ដោយសហរដ្ឋអាមេរិក។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ខ្លួនបានផ្សព្វផ្សាយយុទ្ធនាការរៃអង្គាសប្រាក់ជាច្រើនដើម្បីបរិច្ចាគដល់វិស័យសុខាភិបាល និងអប់រំជាចម្បង។ វាសកម្មនៅក្នុងវេទិកាអន្តរជាតិជាច្រើន និងសាមគ្គីភាពជាមួយការជួបជុំគុយបា។ ពួកគេពិតជាមិត្តភ័ក្តិរបស់ប្រទេសយើង នៅខែឧសភាឆ្នាំ 2009 ឆ្លើយតបទៅនឹងសំណើរបស់វិទ្យាស្ថានមិត្តភាពគុយបាជាមួយវិទ្យាស្ថានប្រជាជន (ICAP) អង្គការនេះត្រូវបានតុបតែងដោយលំដាប់នៃសាមគ្គីភាពដែលផ្តល់ដោយក្រុមប្រឹក្សារដ្ឋនៃសាធារណរដ្ឋគុយបា។
វាជាកិត្តិយសដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ខ្ញុំដែលបានទទួលការអញ្ជើញឱ្យជួបជាមួយក្រុមភ្ញៀវដែលខ្ញុំបានស្នើឱ្យរៀបចំនៅមជ្ឈមណ្ឌលសន្និបាត Havana ។ លោក Nao Inoue និងលោកស្រី Junko Watanabe បាននិយាយទៅកាន់អ្នកចូលរួម។ Junko Watanabe គឺជាអ្នកនៅរស់រានមានជីវិតដែលទើបតែមានអាយុ 18 ឆ្នាំនៅពេលដែលគ្រាប់បែកបរមាណូដំបូងត្រូវបានបាញ់លើទីក្រុងហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា។ នាងនៅជាមួយប្អូនប្រុសតូចរបស់នាងនៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះមួយដែលមានចម្ងាយ 100,000 គីឡូម៉ែត្រពីកន្លែងដែលគ្រាប់បែកត្រូវបានទម្លាក់។ ព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលបានធ្វើឱ្យទីក្រុងភាគច្រើនរលត់ទៅដោយភ្លាមៗបានសម្លាប់មនុស្សជាង ១០ ម៉ឺននាក់ និងរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់អ្នករស់នៅសល់។
Junko Watanabe បានចែករំលែកនូវការចងចាំដ៏អស្ចារ្យរបស់នាង នៅពេលដែលប៉ុន្មានឆ្នាំបន្ទាប់ពីការវាយប្រហារនោះ នាងបានឃើញរូបភាពទាំងនោះ និងបានដឹងពីព័ត៌មានលម្អិតនៃការទម្លាក់គ្រាប់បែកដែលបណ្តាលឱ្យមានការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះប្រជាជនស្លូតត្រង់ជាច្រើន ដែលមិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ឃោរឃៅនោះ។
វាជាទង្វើចេតនាមួយដើម្បីធ្វើឲ្យពិភពលោកភ័យខ្លាចជាមួយនឹងការប្រើអាវុធសម្លាប់រង្គាលដោយមិនចាំបាច់នៅពេលដែលចក្រភពជប៉ុនត្រូវបានបរាជ័យហើយ។ គ្រាប់បែកនេះត្រូវបានទម្លាក់ មិនមែនលើការដំឡើងយោធាទេ ប៉ុន្តែជាគោលដៅស៊ីវិលដែលគ្មានការការពារ។ រូបភាពដែលចងក្រងជាឯកសារថា ឧក្រិដ្ឋកម្មដ៏រន្ធត់មិនបង្ហាញពីអ្វីដែលសំឡេងរបស់ Junko Watanabe រៀបរាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍នោះទេ។ កិច្ចប្រជុំនេះគឺជាឱកាសមួយដើម្បីផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់យើង និងប្រាប់ភ្ញៀវជប៉ុនជាមិត្តរបស់យើង - អ្នកប្រយុទ្ធដ៏ឧស្សាហ៍ក្នុងការតស៊ូដើម្បីលុបបំបាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ មូលដ្ឋានយោធា និងសង្គ្រាម - អំពីកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដែលធ្វើឡើងដោយប្រទេសរបស់យើងដើម្បីបញ្ឈប់ជម្លោះនុយក្លេអ៊ែរដែលអាចនាំមកនូវ អំពីការបញ្ចប់អត្ថិភាពនៃប្រភេទសត្វរបស់យើង។
Fidel Castro Ruz
ខែកញ្ញា 21, 2010
7: 12 ម៉ោង
ZNetwork ត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិតែតាមរយៈការសប្បុរសរបស់អ្នកអានរបស់ខ្លួន។
បរិច្ចាគ