នៅពេលសួរអំពីទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសចិន ប្រធានផែនការគោលនយោបាយនៃក្រសួងការបរទេសអាមេរិក Kiron Skinner បានប្រកាសថាសហរដ្ឋអាមេរិកកំពុងស្ថិតក្នុង "ការប្រយុទ្ធ" ជាមួយ "អរិយធម៌ខុសគ្នា" ។ នាងបានបន្ថែមទៀតថា “វាជាលើកទីមួយហើយដែលយើងនឹងមានគូប្រជែងដ៏ខ្លាំងក្លាដែលមិនមែនជាជនជាតិស្បែកស”។
បន្ទាត់នោះមិនមែនជាអណ្ដាតទេ ហើយវាមានស្នាមមេដៃនៃការប្រកាន់ពូជសាសន៍សំខាន់របស់ Steve Bannon នៅពាសពេញវា។ Skinner មិនមែនគ្រាន់តែស្តាប់ទៅសង្រ្គាមត្រជាក់ និងការតស៊ូភូមិសាស្ត្រនយោបាយនៃទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1950 នោះទេ ដែលគួរឱ្យភ័យខ្លាច ព្រោះថាការរំពឹងទុកអាចត្រូវបានផ្តល់ឱ្យនូវបច្ចេកវិជ្ជាដែលប្រសើរឡើងសម្រាប់ការបំផ្លាញជីវិត។ សេចក្តីយោងរបស់នាងចំពោះការប្រយុទ្ធជាមួយអរិយធម៌ "មិនមែនជនជាតិស្បែកស" បានស្តាប់ទៅការភ័យខ្លាច "គ្រោះថ្នាក់ពណ៌លឿង" ដែលបានវាយលុកពេញសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងសតវត្សទីដប់ប្រាំបួន។ ការជំរុញនោះដើម្បីដាក់ជនជាតិអាស៊ីថាជាការគំរាមកំហែងខាងវប្បធម៌បាននាំឱ្យមានច្បាប់លើកលែងរបស់ចិនឆ្នាំ 1882 ដែលបានធ្វើឱ្យអន្តោប្រវេសន៍ពីប្រទេសចិនខុសច្បាប់ (និងការធ្វើអន្តោប្រវេសន៍មានកម្រិតយ៉ាងខ្លាំងពីអាស៊ីបូព៌ា)។
Skinner បានបន្តផ្តល់យោបល់ថា ដោយសារតែប្រទេសចិនគឺជាអរិយធម៌ជនបរទេសជាមូលដ្ឋាន អំណះអំណាងសម្រាប់សិទ្ធិមនុស្សដែលដំណើរការនៅពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិកប្រឈមមុខនឹងសហភាពសូវៀតឥឡូវនេះ "ពិតជាមិនអាចទៅរួចទេជាមួយប្រទេសចិន" ។ ការអត្ថាធិប្បាយរបស់ Skinner បានបន្ទរសុន្ទរកថាដ៏អាក្រក់របស់សមាជិកព្រឹទ្ធសភា Albert Beveridge ទៅកាន់ព្រឹទ្ធសភាក្នុងឆ្នាំ 1901៖
យើងនឹងមិនលះបង់ផ្នែករបស់យើងក្នុងបេសកកម្មនៃពូជសាសន៍របស់យើង ជាអ្នកទុកចិត្តនៅក្រោមព្រះនៃអរិយធម៌នៃពិភពលោក... ប្រទេសចិនគឺជាអតិថិជនធម្មជាតិរបស់យើង។ ហ្វីលីពីនផ្តល់ឱ្យយើងនូវមូលដ្ឋានមួយនៅមាត់ទ្វារបូព៌ា ... វាត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាការប្រព្រឹត្តរបស់យើងនៃ (សង្គ្រាមអេស្ប៉ាញអាមេរិក) គឺឃោរឃៅ។ សមាជិកព្រឹទ្ធសភា វាជាការបញ្ច្រាស។ សមាជិកព្រឹទ្ធសភា សូមចាំថា យើងមិនទាក់ទងជាមួយជនជាតិអាមេរិក ឬអឺរ៉ុបទេ។ យើងកំពុងដោះស្រាយជាមួយ Orientals ។
ការព្រមានដែល Skinner និង Bannon កំពុងផ្តល់ជូនជនជាតិអាមេរិកមិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងគោលការណ៍នៃពាណិជ្ជកម្មសេរី ឬសូម្បីតែលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងនីតិរដ្ឋ ប៉ុន្តែជាការគំរាមកំហែងពីប្រព័ន្ធតម្លៃជនបរទេសដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។
សុន្ទរកថាដែលថ្លែងដោយប្រធានាធិបតីចិន Xi Jinping នៅក្នុងសន្និសីទស្តីពីកិច្ចសន្ទនានៃអរិយធម៌អាស៊ីនៅទីក្រុងប៉េកាំងកាលពីថ្ងៃទី 14 ខែឧសភា គឺមានបំណងជាការឆ្លើយតបយ៉ាងច្បាស់លាស់ចំពោះការលើកឡើងរបស់ Skinner (និងមតិស្រដៀងគ្នាដោយ Steve Bannon)។
លោក Xi បានជៀសវាងការថ្កោលទោសសហរដ្ឋអាមេរិកដោយផ្ទាល់ ដោយស្នើជាជាងថាប្រទេសចិន និងប្រជាជនទាំងអស់នៅលើផែនដី គួរតែរក្សាគំនិតដែលអាច "ទទួលយកនៅក្នុងទឹកនៃទន្លេមួយរយដូចជាមហាសមុទ្រ" ។ លោក Xi បានប្រើឃ្លាថា “ការផ្លាស់ប្តូរ និងការរៀនសូត្រទៅវិញទៅមករវាងអរិយធម៌” ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីដំណើរការដែលមនុស្សជាតិឈានទៅមុខ ដោយបង្ហាញពីភាពជាសកលនៃបទពិសោធន៍របស់មនុស្ស ដែលហួសពីប្រព័ន្ធតម្លៃ និងវិធីសាស្រ្តរបស់លោកខាងលិច ក្រោយការត្រាស់ដឹង។ គាត់បានបដិសេធយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការចាត់តាំងឋានានុក្រមអភិវឌ្ឍន៍ណាមួយដល់អរិយធម៌។
ការផ្លាស់ប្តូរស៊ីជម្រៅនៃពាក្យរបស់លោក Xi គឺមិនច្បាស់នោះទេ ប៉ុន្តែការប្រើពាក្យដដែលៗនៃ "ការសន្ទនាស្មើភាពគ្នា" បានបង្ហាញថា ថាតើវាជាខ្សែក និងហាំប៊ឺហ្គឺ ការគណនាកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងចិត្តវិទ្យា Freudian សិទ្ធិអំណាចដាច់ខាតនៃអរិយធម៌តែមួយត្រូវតែជំនួស។ ដោយការសន្ទនាដែលកំពុងបន្ត។ សុន្ទរកថានេះគឺជាការបំពេញបន្ថែមដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែបានផ្តល់នូវការរិះគន់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរអំពីលំដាប់វប្បធម៌ Eurocentric ។
លោក Xi បានតាមដានអរិយធម៌អាស៊ីត្រលប់ទៅប្រជាជនដែលក្រោកឡើងតាមដងទន្លេ Tigris ក្នុង Mesopotamia ទន្លេ Indus ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា និងទន្លេ Yangtze និង Yellow Rivers ក្នុងប្រទេសចិន។ គាត់បានដាក់ឈ្មោះសមិទ្ធិផលក្នុងស្ថាបត្យកម្ម គំនូរ និងទស្សនវិជ្ជា ដោយសំដៅលើស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍ដូចជាប្រលោមលោករបស់ជប៉ុន រឿងនិទានហ្គេនជីការប្រមូលកំណាព្យឥណ្ឌាបុរាណ រីហ្វេដានិងការប្រមូលរឿងខ្លីៗរបស់អារ៉ាប់ មួយពាន់និងមួយយប់.
លោក Xi បានស្នើលក្ខខណ្ឌចំនួនបីដែលចាំបាច់សម្រាប់អាស៊ីដើម្បីដើរតួនាទីសំខាន់ក្នុងការសន្ទនានៃអរិយធម៌ និងគោលការណ៍ចំនួនបួនដែលគាំទ្រ "សហគមន៍នៃជោគវាសនារួម" របស់គាត់សម្រាប់ផែនដី។
លក្ខខណ្ឌទាំងបីសម្រាប់កិច្ចសន្ទនានៅអាស៊ី គឺប្រជាជនអាស៊ីរំពឹងថាអាស៊ីមានសន្តិភាព និងស្ថិរភាព ពួកគេរៀបចំសម្រាប់អាស៊ីនៃភាពរុងរឿងគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយពួកគេរៀបចំសម្រាប់អាស៊ីបើកចំហផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ។
គោលការណ៍ទាំងបួនសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការនាពេលអនាគតគឺ 1) រក្សាការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក និងចាត់ទុកគ្នាទៅវិញទៅមកដោយស្មើភាព។ 2) ទទួលស្គាល់ថាមានភាពល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងអរិយធម៌ទាំងអស់ហើយថាពួកគេអាចរួមរស់ជាមួយគ្នាបាន; 3) រក្សាបរិយាកាសបើកចំហ និងទទួលយកសម្រាប់ការរៀនសូត្រទៅវិញទៅមក។ 4) បន្តរីកចម្រើនតាមរយៈការច្នៃប្រឌិតស្របតាមពេលវេលាផ្លាស់ប្តូរ។
ខណៈពេលដែលរដ្ឋបាល Trump ទទួលយកការបំផុសគំនិតរបស់ខ្លួនពី "ការប៉ះទង្គិចនៃអរិយធម៌" របស់ Samuel Huntington និងការសរសេរអំពីជនភៀសខ្លួននៅសតវត្សទីដប់ប្រាំបួន ទំនៀមទម្លាប់នៃការសន្ទនានៃអរិយធម៌ដែលលោក Xi ពិពណ៌នាអាចត្រូវបានគេតាមដានត្រលប់ទៅ Leo Tolstoy វិញ។ យើងអាចរកឃើញគំរូនៅក្នុងកិច្ចសន្ទនាអន្តរវប្បធម៌របស់អង្គការយូណេស្កូឆ្នាំ 1974 និងការប្រកាសរបស់ Kofi Annan ឆ្នាំ 2001 ជាឆ្នាំនៃកិច្ចសន្ទនារបស់អង្គការសហប្រជាជាតិក្នុងចំណោមអរិយធម៌។ សម្ព័ន្ធភាពនៃអរិយធម៌ដែលបានចាប់ផ្តើមដោយប្រទេសទួរគី និងអេស្ប៉ាញក្នុងឆ្នាំ 2005 ជំរុញឱ្យមានចក្ខុវិស័យស្រដៀងគ្នា។
លោក Xi បាននិយាយអំពីវប្បធម៌ចិនក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃការផ្លាស់ប្តូរជាបន្តបន្ទាប់ជាមួយអរិយធម៌ផ្សេងៗក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ៖ ជាមួយព្រះពុទ្ធសាសនាពីប្រទេសឥណ្ឌា និងនេប៉ាល់ ជាមួយសាសនាឥស្លាម និងជាមួយនឹងវប្បធម៌អឺរ៉ុបក្នុងសម័យទំនើប។ គាត់បានលើកឡើងពីលទ្ធិម៉ាក្សថាជាផ្នែកមួយនៃឥទ្ធិពលនៃអរិយធម៌អ៊ឺរ៉ុប ប៉ុន្តែបើមិនដូច្នេះទេ សុន្ទរកថានោះបានជៀសវាងពាក្យសង្គមនិយម (ទោះបីជាមានការណែនាំមួយចំនួននៃអត្ថបទរបស់ម៉ៅ សេទុង "លើភាពផ្ទុយគ្នា" នៅក្នុងអាគុយម៉ង់របស់គាត់) ។
ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសចិន ដែលបង្ហាញពីវប្បធម៌ចិនដែលជាចំណុចកំពូលនៃសមិទ្ធិផលរបស់មនុស្សជាតិ និងបានសង្កត់ធ្ងន់លើឋានានុក្រមនៃឋានៈក្នុងចំណោមប្រទេសនានា។ ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភអំពីការបាត់ខ្លួននៃកាសែត និងសៀវភៅពីសង្គមចិន និងការរីកចម្រើននៅក្នុងទីក្រុងធំៗនៃសង្គមអ្នកប្រើប្រាស់ដ៏រញ៉េរញ៉ៃ អំពីការព្យាបាលកម្មករចិននៅក្នុងរោងចក្រ និងការកើនឡើងនៃអំណាចរបស់រដ្ឋាភិបាលកណ្តាល ដែលទាំងអស់នេះជានិន្នាការសកល។ ផងដែរ
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពស្មុគស្មាញខាងបញ្ញានៃសុន្ទរកថានៅឯកិច្ចសន្ទនានៃអរិយធម៌ ការអំពាវនាវបើកចំហសម្រាប់ទស្សនៈអន្តរជាតិ (ផ្ទុយទៅនឹងសកលនិយមមួយ) និងការសន្មតថាអរិយធម៌ទាំងអស់មានលក្ខណៈស្មើគ្នាជាមូលដ្ឋានបានផ្តល់ជម្រើសដ៏គួរឱ្យទាក់ទាញមួយចំពោះ "ការប៉ះទង្គិចនៃអរិយធម៌" ។ វោហាសាស្ត្រដែលកំពុងធ្លាក់ចុះយ៉ាងឆាប់រហ័សទៅជាការរើសអើងដោយគ្មានការគិតគូរនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ សុន្ទរកថាដែលខ្ញុំបានឮនៅទីក្រុងប៉េកាំងបានរំឭកខ្ញុំពីភាពស្មុគស្មាញខាងបញ្ញាដែលបានរកឃើញនៅក្នុងសុន្ទរកថារបស់អ្នកនយោបាយអាមេរិកដូចជា Franklin Roosevelt និង Adlai Stephenson។ នៅពេលដែលវាមកដល់ទស្សនវិជ្ជាដែលអាចជួយសង្រ្គោះពិភពលោក, ពាក្យចាស់នៃ អតីត oriente lux (ពន្លឺមកពីបូព៌ា) ហាក់បីដូចជាបានអនុវត្តម្តងទៀត។
ZNetwork ត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិតែតាមរយៈការសប្បុរសរបស់អ្នកអានរបស់ខ្លួន។
បរិច្ចាគ