Кеше түнде төсекте ұйықтағым келеді деп жатқанымда, ай сәулесі төбенің үстінен өрмекші жүгіріп келе жатқанын көрдім деп ойладым. Ояулық пен ұйқының арасындағы сол кеңістікке шақырылмаған ойлар енуі үшін ғана көзімді жұмдым. Бейнелер қалқып кетті: сол дүниеде жарқыраған жіптер белгісіз қараңғылықты кесіп өтті, мен алып, жарқыраған өрмекшінің торына ілінген миллиондаған адамдардың жүздерін көргенше мені жақындатуға мәжбүр етті. Беттері менікі еді.
Мен өз жанұясының дене мүшелеріне толы қанға боялған жағажайда айқайлап тұрған қыз едім. Мен әкесінің айналасына оқ жауып жатқан бала едім. Мен бақылау-өткізу пунктінде босану ауруымен есінен танып қалған әйел едім, оның құрсағында тағы бірнеше сағат қалуына тілек білдірді. Мен өз халқының басқыншылығына қарсылық көрсеткенім үшін көзін байлап, қолдарын байлап, азаптап, түрмеге қамалған адам болдым. Бульдозерлер үйлерінің қабырғаларын қиратып жатқанда, мен мыңдаған адамның өмірін еске түсірген отбасы болдым. Мен бір халықтың екінші халыққа жасаған ең қатыгездік әрекеттерінің бірінде өз жері мен ауылдарынан қорқып, қуылған ұрпақ болдым. Мен өтіріктің торына ілінген палестиналық болдым, Киелі кітап мифтері мен жиырма бірінші ғасырдағы иірімдері соқыр әлемді жек көріп, одан аулақ болды.
Сол қорқынышты көріністерде мен көкжиектер жоқ жерде қабырғамен қоршалу дегенді білдім. Мен ешқайда кетпейтін кезекте мәңгілік күтудің не екенін білдім. Танктердің гуілінен, етіктердің дыбысынан дірілдеп, астындағы жерді жарып жіберген бомбаларды күтіп жатудың не екенін білдім. Мен бірге өмір сүре алмайтынымызды көрсететін жеке куәліктер арқылы отбасы мен жақындарымнан сақтаудың не екенін білдім. Мен тамақ іздеп, бір тамшы суға шөлдеудің не екенін білдім. Науқас баламды аман алып қалу үшін халқыма опасыздық жасағаным үшін өзімді жек көрудің не екенін білдім. Мен басқалар топыраққа түсіп жатқанда артықшылықтарға азғырудың не екенін білдім. Бізді бөлуге, бөлуге және бір-бірімізге қарсы қоюға жіберілген басым сыртқы күштермен ойнаудың не екенін білдім. Мен қорлау мен мазақ етудің не екенін білдім, дүние мейіріміне лайық емес өмір сүреді. Ал, ілулі тұрған олжаның торында жегіштің асығуына еш себеп жоқ.
Мені тыныштандыратын терең ұйқы қашты. Адамның жағдайы тым қорқынышты болды, адамгершілікке жатпайтын қарым-қатынас мені ренжітті, бірақ мен қорқынышты түстен құтыла алмадым. Мен бір үмітсіз адам массасынан екіншісіне ауысқан сайын мен әлем көргім де, білгім де келмейтін нәрсеге айналдым. Мұнда ешкім елестетуден де күшті және өлімші қарулармен қаруланған даңқты мемлекеттің асқан зорлық-зомбылығын білмейтін, жоқшылық пен аштықта туылған мүгедек және мүгедек балалар болды. Келесі ана мен әке болатын балалар
Желіге түскенде, барар жері қалмады. Күресу торды қаттырақ тартып, сілекейлі өрмекшіні жақындатуға болар еді. Өрмекші бос уақытында тұзаққа түскен олжасын жеп қойғандықтан, тыныштықта қалу еріксізді кешіктірді. Желіні үзуге немесе оның жабысқақ жіптерінен зардап шеккендерді жұлып алуға тырысқандар өрмекшінің шағуының толық уын сезінді. Қорқыныш шындыққа қосылды және мен енді сыртымнан ішке қарайтынымды немесе іштей сыртқа қарайтынымды білмедім. Менің дауысым жақындарын жоқтап жатқан әйелдер мен ерлердің өткір дыбыстарында жоғалып кетті, менің дәрменсіздігім үрей билеген балалардың көзінен көбірек көрінді. Күндер мен түндердің басы да, соңы да болған жоқ: мен өзімді азап шеккен адамзат теңізіне жұтып қойғандай сезіндім.
Мен мұның бәрінің қайғы-қасіретінен құтылу үшін анау жаққа қарадым, бірақ бұл палестиналық қорқыныш болғандықтан, ештеңе болмады - жеңілдік, үміт жоқ, болашақ жоқ, адам рухының шексіз тозуы. Миллиондаған көздер менің сыртымдағы қуысқа қарап тұр, тұтқында туылған миллиондаған адамдар төсекте жатып, армандай алмайды немесе өз үйінде қауіпсіз сезіне алмайды. Үміт пен бостандықты жоққа шығарудан мүгедек болған миллиондаған ет пен қанды адамдар қадір-қасиетінен айырылып, артықшылықты, күшті және немқұрайлы адамдардың қоқыс үйіндісіне тасталды.
Ақырында ояндым, бірақ әлі де қорқыныштың құрсауында, мен өзімнің санамның түрмесінде қорқынышты түспен өмір сүріп жатқанымды көрдім, ал палестиналықтар оны өз әлемінің түрмесінде өмір сүріп жатыр. Жасалып жатқан адамшылықтан олар да, мен де құтыла алмаймыз. Олардың қорқынышты арманы - олар құрылғаннан бері өмір сүріп келе жатқан қорқынышты оқиға
Әділдік, демократия және бейбітшілік туралы көп айтылып жатқанда, бұл өмірлердің әрқайсысы шешілмей ұмытылады және бұл өмірдің бірі әлемді тек өздеріне тиесілі деп санайтын немесе өздері зардап шекпегенше бей-жай қарайтын адамдар үшін ештеңені білдірмейді. Әрине, бұл апартеидтің ең нашар түрі: барлар мен ештеңеге ие бола алмайтындар арасындағы айырмашылық. Кез келген бетон тақтайшалардан немесе электр қоршауларынан да тұншықтыратын қабырға тудыратын бұл бітпейтін тыныштық, бастың бұрылуы, сананың жабылуы кез келген сарбаздың мылтығынан немесе үкіметтің жарлығынан әлдеқайда соңғы.
Палестиналықтар өз жерінен итеріп, жұлып, жыртылып, егін өспейтін және суы ағып кетпейтін сирек аймақтарға ығысқанда қайда барады? Шетелден келген иммигранттар палестиналықтардың меншігіндегі мүліктері мен өздері күштеп шығарылған жерлерге көтерілген заңсыз қоныстарға ағылып жатқанда, олар қайда барады? Заңсыз қабырға заңсыз шекараларды белгілеп, отарлаушы мемлекетті палестиналықтарға хайуанаттар бағында тұтқынға алынған жануарлар сияқты еркіндік пен тәуелсіздік ұсынатын қиял-ғажайып мемлекеттен бөліп тұрған кезде олар қайда барады?
Сендер мінберлерде уағыздап, генералдар мен президенттердің асқақ жеңістерінде биікте тұрған адамзат қайдасыңдар? Ең бастысы, мұндай екіжүзділерді өзімізге қамқоршы етіп көтеріп жүрген біз қайдамыз? Біз айыптаған жазықсыз адамдардың көзіне қараудан бас тартқанда, принциптермен, имандылықпен және иманмен өмір сүреміз дейтін біз туралы не дейді, немесе одан да сорақысы, миллиондаған адамдарды құрбан етуге тұрарлық деп жауап бермей айтатындарға сенеді? қауіпсіздігі үшін
Иә, біз сұмдықтардың қайталануына жол беріп жатырмыз. Кешегі газ камералары мен өлтіру өрістері - бұл мал ауласы бантустандар және әрбір палестиналық өмірдің әрбір қозғалысын реттейтін 2000 бюрократиялық ережелер.
Сонымен, менің жерлестерім, алпыс жылдық палестиналық қорқыныш жалғасуда, тек біздің адамгершіліксіздігіміздің шексіздігінің арқасында шексіз. О, біз не болып қалдық? Бұл бәрімізді жаулап алуды күтіп тұрған қорқынышты түс.
______________________________________________________________
Соня Каркар Әйелдер үшін негізін қалаушы
ZNetwork өз оқырмандарының жомарттығы арқылы ғана қаржыландырылады.
сыйлау