"ჰეი! ხელები მომაშორე! შენ კი არა! შენ!!!" – ჩაბნელებულ კინოში ახალგაზრდა ქალის ხმა, ძველი ხუმრობა.
"ჰეი, ხელები მოშალე
ისევე როგორც ყველა, მე მხარს ვუჭერ ტიბეტელი ხალხის დამოუკიდებლობის, ან სულ მცირე ავტონომიის უფლებას. ისევე როგორც ყველა, მეც ვგმობი იქ ჩინეთის მთავრობის ქმედებებს. მაგრამ ყველასგან განსხვავებით, მე არ ვარ მზად აქციებში ჩართვისთვის.
რატომ? იმიტომ, რომ უხერხული განცდა მაქვს, რომ ვიღაც ტვინს მრეცხავს, რომ ის, რაც ხდება, ფარისევლობის ვარჯიშია.
მე არ მაწუხებს ცოტა მანიპულირება. ყოველივე ამის შემდეგ, შემთხვევითი არ არის, რომ არეულობები დაიწყო
მე მხარს ვუჭერ ტიბეტელებს, მიუხედავად იმისა, რომ აშკარაა, რომ ამერიკელები ბრძოლას საკუთარი მიზნებისთვის იყენებენ. ცხადია, CIA-მ დაგეგმა და მოაწყო არეულობები და ამერიკული მედია ხელმძღვანელობს მსოფლიო კამპანიას. ეს არის ფარული ბრძოლის ნაწილი
მე კი მზად ვარ უგულებელვყო ის ფაქტი, რომ ნაზმა ტიბეტელებმა ჩაატარეს მკვლელობები უდანაშაულო ჩინელების წინააღმდეგ, დახოცეს ქალები და კაცები და დაწვეს სახლები და მაღაზიები. ასეთი საზიზღარი ექსცესები მართლაც ხდება განმათავისუფლებელი ბრძოლის დროს.
არა, ის, რაც ნამდვილად მაწუხებს, არის მსოფლიო მედიის თვალთმაქცობა. ისინი ქარიშხალი და ჭექა-ქუხილი გარშემო
ეჭვგარეშეა, რომ ტიბეტელ ხალხს უფლება აქვს მართოს საკუთარი ქვეყანა, განავითაროს თავისი უნიკალური კულტურა, ხელი შეუწყოს რელიგიურ ინსტიტუტებს და ხელი შეუშალოს უცხოელ დასახლებებს მათ წყალქვეშ.
მაგრამ ქურთები არ არიან
რატომ იღებს მსოფლიო მედია ერთ ბრძოლას დამოუკიდებლობისთვის, მაგრამ ხშირად ცინიკურად უგულებელყოფს მეორე დამოუკიდებლობის ბრძოლას? რა ხდის ერთი ტიბეტის სისხლს ათასი აფრიკელის სისხლს უფრო წითელს
ისევ და ისევ ვცდილობ, ამ იდუმალზე დამაკმაყოფილებელი პასუხი ვიპოვო. ამაოდ.
იმანუელ კანტი გვთხოვდა: „მოიქეცი ისე, თითქოს პრინციპი, რომლითაც მოქმედებ, ბუნების უნივერსალურ კანონად უნდა იქცეს“. (როგორც გერმანელი ფილოსოფოსი, მან ეს გამოხატა ბევრად უფრო ჩახლართული ენით.) შეესაბამება თუ არა ტიბეტის პრობლემისადმი დამოკიდებულება ამ წესს? ასახავს თუ არა ეს ჩვენს დამოკიდებულებას ყველა სხვა ჩაგრული ხალხის დამოუკიდებლობისთვის ბრძოლის მიმართ?
არ ვიცი.
მაშ, რა იწვევს საერთაშორისო მედიას განასხვავოს სხვადასხვა განმათავისუფლებელი ბრძოლა, რომელიც მიმდინარეობს მთელ მსოფლიოში?
აქ არის რამდენიმე შესაბამისი მოსაზრება:
– დამოუკიდებლობის მაძიებლებს განსაკუთრებით ეგზოტიკური კულტურა აქვთ?
– მიმზიდველი ხალხია, ანუ მედიის თვალსაზრისით „სექსუალური“?
– ბრძოლას სათავეში უდგას ქარიზმატული პიროვნება, რომელიც მედიას მოსწონს?
– მჩაგვრელ ხელისუფლებას არ მოსწონს მედია?
- მჩაგვრელი მთავრობა პროამერიკულ ბანაკს ეკუთვნის? ეს მნიშვნელოვანი ფაქტორია, ვინაიდან
- კონფლიქტში ეკონომიკური ინტერესებიც არის ჩართული?
– ჰყავს თუ არა ჩაგრულ ხალხს ნიჭიერი სპიკერები, რომლებსაც შეუძლიათ ყურადღების მიქცევა და მედიით მანიპულირება?
ამ თვალსაზრისით, ტიბეტელების მსგავსი არავინაა. იდეალური პირობებით სარგებლობენ.
Fringed მიერ
როდესაც
და რათქმაუნდა,
ამ ფაქტორებთან შედარებით, რას გვთავაზობენ მაგალითად ბასკებს? ტიბეტელების მსგავსად, ისინი ცხოვრობენ მომიჯნავე ტერიტორიაზე, უმეტესი ნაწილი
ბასკებს არ ჰყავთ რომანტიული ლიდერი, როგორიც არის ნელსონ მანდელა ან დალაი ლამა. ესპანეთის სახელმწიფო, რომელიც წარმოიშვა ფრანკოს საძულველი დიქტატურის ნანგრევებიდან, დიდი პოპულარობით სარგებლობს მთელ მსოფლიოში.
ბასკური მიწისქვეშა შეიარაღებული ბრძოლა ბევრს ეზიზღება და "ტერორიზმად" ითვლება, განსაკუთრებით მას შემდეგ
ჩეჩნები უკეთეს მდგომარეობაში უნდა ყოფილიყვნენ. ისინიც ცალკე ხალხია, რომლებსაც დიდი ხანია ავიწროებენ რუსეთის იმპერიის მეფეები, მათ შორის სტალინი და პუტინი. მაგრამ სამწუხაროდ, ისინი მუსულმანები არიან - და დასავლურ სამყაროში ისლამოფობიას ახლა ის ადგილი უჭირავს, რომელიც საუკუნეების მანძილზე იყო დაცული ანტისემიტიზმისთვის. ისლამი ტერორიზმის სინონიმად იქცა, მას სისხლისა და მკვლელობის რელიგიად აღიქვამენ. მალე გაირკვევა, რომ მუსლიმები კლავენ ქრისტიან ბავშვებს და მათ სისხლს იყენებენ პიტას გამოცხობისთვის. (სინამდვილეში, რა თქმა უნდა, ეს არის ათობით სრულიად განსხვავებული ხალხის რელიგია
ის
ეს ხელს არ უშლის პუტინს მხარი დაუჭიროს აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის მოთხოვნებს გამოყოფის შესახებ
იმანუელ კანტმა რომ სცოდნოდა რა ხდება კოსოვოში, ის თავს იღრღნიდა.
პროვინცია ითხოვდა მის დამოუკიდებლობას
ალბანელი კოსოვოელები შეადგენენ ახალი სახელმწიფოს მოქალაქეების 90%-ს, რომლის მოსახლეობაც ორი მილიონია. დანარჩენი 10% სერბები არიან, რომლებსაც არ სურთ ახალი კოსოვოს ნაწილი. მათ სურთ, რომ ტერიტორიები, სადაც ისინი ცხოვრობენ, შემოერთონ
მე შემოგთავაზებთ პრაგმატულ მორალურ პრინციპს: ყველა მოსახლეობას, რომელიც ცხოვრობს განსაზღვრულ ტერიტორიაზე და აქვს მკაფიო ეროვნული ხასიათი, აქვს დამოუკიდებლობის უფლება. სახელმწიფო, რომელსაც სურს შეინარჩუნოს ასეთი მოსახლეობა, უნდა ზრუნავდეს იმაზე, რომ მათ თავი კომფორტულად იგრძნონ, მიიღონ სრული უფლებები, ისარგებლონ თანასწორობით და ჰქონდეთ ავტონომია, რომელიც დააკმაყოფილებს მათ მისწრაფებებს. მოკლედ: რომ მათ არ აქვთ განშორების სურვილი.
ეს ეხება ფრანგებს
ეს მიგვიყვანს, რა თქმა უნდა, პალესტინის საკითხამდე.
მსოფლიო მედიის სიმპათიისთვის შეჯიბრში პალესტინელებს არ გაუმართლათ. ყველა ობიექტური სტანდარტის მიხედვით, მათ აქვთ სრული დამოუკიდებლობის უფლება, ისევე როგორც ტიბეტელებს. ისინი ბინადრობენ განსაზღვრულ ტერიტორიაზე, ისინი კონკრეტული ერია, მათ შორის არის მკაფიო საზღვარი და
მაგრამ პალესტინელებს ბედის რამდენიმე სასტიკი დარტყმა აწუხებთ: ხალხი, ვინც მათ ავიწროებს, საკუთარ თავს ამტკიცებს საბოლოო მსხვერპლის გვირგვინს. მთელი მსოფლიო თანაუგრძნობს ისრაელებს, რადგან ებრაელები დასავლური სამყაროს ყველაზე საშინელი დანაშაულის მსხვერპლნი გახდნენ. ეს ქმნის უცნაურ სიტუაციას: მჩაგვრელი უფრო პოპულარულია ვიდრე მსხვერპლი. ნებისმიერი, ვინც მხარს უჭერს პალესტინელებს, ავტომატურად ეჭვმიტანილია ანტისემიტიზმსა და ჰოლოკოსტის უარყოფაში.
ასევე, პალესტინელების დიდი უმრავლესობა მუსლიმია (პალესტინელ ქრისტიანებს ყურადღებას არავინ აქცევს). მას შემდეგ, რაც ისლამი დასავლეთში შიშს და ზიზღს იწვევს, პალესტინის ბრძოლა ავტომატურად ხდება ამ უფორმო, ბოროტი საფრთხის, „საერთაშორისო ტერორიზმის“ ნაწილი. იასერ არაფატისა და შეიხ აჰმედ იასინის მკვლელობის შემდეგ პალესტინელებს არ ჰყავთ განსაკუთრებული შთამბეჭდავი ლიდერი - არც ფათაში და არც ჰამასში.
მსოფლიო მედია ცრემლებს ღვრის ტიბეტელ ხალხს, რომელსაც ჩინელი დევნილები ართმევენ მათ მიწას. ვის აინტერესებს პალესტინელები, რომელთა მიწასაც წაართმევენ ჩვენი დევნილები?
მსოფლიო აურზაურში
ხვალ რომ კანტს ამოთხარონ და პალესტინელებზე ჰკითხონ, ის ალბათ უპასუხებდა: „მიეცით, რაც ფიქრობთ, რომ ყველას უნდა მიეცეს და აღარ გამაღვიძოთ, რომ სულელური კითხვები დავსვათ“.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა