ეს არის მოკლე კომენტარები, რადგან ბევრი ანალიზი არ არის საჭირო.
ჯერ ერთი, „ჩვენ“ - ფართო რადიკალი დემოკრატიული მემარცხენე და არაძალადობრივი მოძრაობის ძალები - არ უნდა გავხდეთ რომელიმე რეჟიმის აპოლოგეტი, ამ შემთხვევაში არც ასადის რეჟიმის და არც დეზორგანიზებული ისლამისტური ოპოზიციის.
თუ ჩვენ გულწრფელები ვიქნებით (და თუ ამ ძალისხმევას არ გავაკეთებთ, ჩვენ ნაკლებად ღირებულნი ვართ) ვიცით, რომ არის კონფლიქტები, სადაც პაციფისტები იარაღს არ იღებდნენ, ჩვენ არ შეგვიძლია ვიფიქროთ, რომ მორალური განსხვავებები არ არის. პირველ მსოფლიო ომში არაფერი იყო მნიშვნელოვანი - ეს იყო გიჟური, დაუცველი ომი.
მეორე მსოფლიო ომში, სანამ მოკავშირეთა მიერ გერმანელი და იაპონელი მშვიდობიანი მოსახლეობის მასიური დაბომბვით და იაპონიაში ბირთვული იარაღის გამოყენებით, მორალური განსხვავებები ძირითადად წაშლილია, არ შეიძლება გაუტოლდეს ებრაელთა სისტემატურ, ინდუსტრიულ მკვლელობას. ბოშები, სლავები და სხვები ნაცისტების მიერ მოკავშირეთა მხარესთან ერთად.
ესპანეთის სამოქალაქო ომში, მიუხედავად იმისა, რომ ორივე მხრიდან იყო სისასტიკეები, მხოლოდ ბრმები გააიგივებდნენ ფრანკოს მხარეს რესპუბლიკის მხარესთან.
ვიეტნამში ტრაგედიის დასაწყისშივე აშკარა იყო, რომ თუ იყო "კარგი ომი", ეს იყო ვიეტნამელი კომუნისტების ომი აშშ-ს წინააღმდეგ. ბევრი ჩვენგანისთვის ამის აღიარება მაშინ იყო და რჩება, რადგან სტალინიზმის ბუნებამ წაშალა ის, რაც შეიძლება ყოფილიყო საერთაშორისო კომუნისტური მოძრაობის „მორალური ზღვარი“.
ისინი, ვინც პაციფისტები ვართ - და მე მტკიცედ ვარ ამ ბანაკში - ვეძებთ ალტერნატივებს, უარს ვამბობთ იარაღზე და კამიუსთან ერთად ვდებთ პირობას, რომ "არ ვიქნებით არც მსხვერპლი და არც ჯალათი".
სირიაში მე ვერ ვპოულობ მნიშვნელოვან განსხვავებას მხარეებს შორის. (ასეთი განსხვავება ვერც ლიბიის შემთხვევაში ვიპოვე, სადაც ვგრძნობდი, რომ დასავლეთის ქმედებები დაუცველი იყო).
ახლა მოულოდნელად ჩქარობს რაიმე სამხედრო დარტყმა სირიაში. მე ნამდვილად შეძრწუნებული ვარ ბრიტანეთის, ფრანგული და აშშ-ს ძალების ორმაგობით, რომლებიც ახდენენ თავდასხმას. განსაკუთრებით გაოცებული ვარ ბრიტანეთის მთავრობის ჰაგის შემთხვევითი არაკეთილსინდისიერებით.
თავი დავანებოთ იმას, რომ უბრალოდ არ ვიცით გამოიყენეს თუ არა მომწამვლელი აირი. სირიის მთავრობამ გზა გაუხსნა ინსპექტორებს, მაგრამ დასავლეთის მთავრობებმა უკვე დაადგინეს, რომ უკვე გვიანია ფაქტებში დარწმუნება. ძალიან გვიანია დარწმუნებისთვის - მაგრამ მაინც არის ზეწოლა სამხედრო მოქმედებისთვის?
რა მიზნით? ნებისმიერი თანამგრძნობი ადამიანი შეშინებულია სირიიდან დარჩენილი ნამსხვრევებით, დაახლოებით ასი ათასი დაღუპულით, ასობით ათასით, რომლებიც სირიიდან გარბიან სიცოცხლისთვის.
და რას მოიტანს სამხედრო დარტყმა?
მაგრამ ის, რაც, უპირველეს ყოვლისა, მაბრაზებს და დასავლეთის ქვეყნების მიმართ თითქმის არათანმიმდევრულ ბრაზში მტოვებს, არის ის ფაქტი, რომ ეგვიპტეში სამხედრო დიქტატურამ მოკლა სულ მცირე ათასი მშვიდობიანი მოქალაქე, თითქმის ყველა უიარაღო, მაგრამ აშშ ჯერ კიდევ ვერ ახერხებს. წარმოთქვით სიტყვა "გადატრიალება" სამხედრო ძალაუფლების აღებისას - და, უფრო კრიმინალური, ვერ დაასრულებს აშშ-ს სამხედრო დახმარებას იქ რეჟიმისთვის.
იშვიათად გვქონდა ასეთი აშკარა შანსი დავინახოთ იმ სახელმწიფოების ორპირობა, რომლებიც აცხადებენ, რომ აქვთ მაღალი მორალური საფუძველი. იშვიათად გვახსოვს ასე მტკივნეულად, რომ ნაციონალური სახელმწიფოები ცდილობენ, უპირველეს ყოვლისა, დაიცვან საკუთარი ინტერესები და რომ ეს ინტერესები დიდწილად გულგრილია დიდი მორალური საკითხების მიმართ, რომლებზეც ისინი აცხადებენ პრეტენზიას.
ბოლოს ეს ასე მტკივნეულად გაჟღერდა ორმოცდაათ წელზე მეტი ხნის წინ, როდესაც უნგრეთის მუშები და გლეხები ცდილობდნენ დაემყარებინათ დემოკრატიული მთავრობა, რომელიც შეცვალა სტალინის დიქტატურა, რომელიც დაწესებული იყო საბჭოთა კავშირის, ისრაელის, საფრანგეთისა და ბრიტანეთის მიერ. ერთობლივად წამოიწყეს შეჭრა ეგვიპტეში, რათა შეეჩერებინათ ნასერი სუეცის არხის კონტროლის ქვეშ. თუ ოდესმე ყოფილა მომენტი, როდესაც მსოფლიო ყურადღება უნდა ყოფილიყო ორიენტირებული ერთ მოვლენაზე, ეს იყო ოქტომბრის რევოლუცია უნგრეთში, რომელმაც მოულოდნელად გააღო კარი ვარშავა/ნატოს სამხედრო ალიანსების შესაძლო დაშლისკენ (ვარშავის პაქტი აშკარად იყო უსარგებლოა, თუ ჯარები გამოიყენებდნენ ვარშავის პაქტის ფარგლებში ხალხის დასათრგუნად და ნატოს აშკარად არ სჭირდებოდა დასავლეთის დაცვა აღმოსავლეთის სამხედრო საფრთხისგან, თუ აღმოსავლეთს არ შეეძლო შეენარჩუნებინა რკინის კონტროლი საკუთარ ტერიტორიაზე) .
ეს უკვე დიდი ხანია წარსულშია, მაგრამ გაკვეთილი რჩება - არ არის მოწოდებები ბრიტანული ტორების ან ფრანგი სოციალისტების მხრიდან ეგვიპტეში სამხედრო ინტერვენციის შესახებ და არც აშშ-ის მხრიდან რაიმე ნაბიჯი, სულ მცირე, შეაჩეროს სამხედრო დახმარება.
სამაგიეროდ, მყარი მტკიცებულების მოლოდინის გარეშეც, იმპერიული ძალების ძველი გაერთიანება ცდილობს სირიის მთავრობის დასჯას - ყოველგვარი მყარი მტკიცებულებით ან მის გარეშე.
ეს მთავრობები ჩვენთვის არ საუბრობენ. ისინი არც ერთი მხარის ადამიანურ ინტერესებზე საუბრობენ სირიაში, სადაც ყველაზე სასწრაფოდ საჭიროა ჰუმანიტარული დახმარება საკვების, მედიკამენტების, თავშესაფრის თვალსაზრისით.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა