ივლისის დასაწყისში სენატის საიმიგრაციო მოსმენების წინაშე ჩვენებისას, მერმა მაიკლ ბლუმბერგმა დაადასტურა, რომ დაუსაბუთებელი ემიგრანტები შეუცვლელი გახდა ნიუ-იორკის ეკონომიკისთვის: „მიუხედავად იმისა, რომ ისინი დაარღვიეს კანონი ჩვენი საზღვრების უკანონოდ გადაკვეთით ან ვიზების გადაცილებით, ხოლო ჩვენი ბიზნესი არღვევს კანონს. მათი დასაქმებით ჩვენი ქალაქის ეკონომიკა თავისთავად იქნებოდა ჭურვი, რომ არა და დაიშლებოდა, თუ ისინი დეპორტირებდნენ. იგივე ეხება ერს“. ბლუმბერგის კომენტარმა აღაშფოთა მემარჯვენე ექსპერტები, მაგრამ რამდენად უფრო აღშფოთებული იქნებოდნენ ისინი, რომ იცოდნენ, რომ იმიგრანტი მუშები, გარდა იმისა, რომ ეკონომიკურად შეუცვლელნი არიან, იწყებენ აშშ-ს შრომითი მოძრაობის გარდაქმნას ახალი თამამი სამხედრო ძალებით?
არარეგულირებულ ეკონომიკაში გაურკვევლობაში მუშაობის წლების შემდეგ, ნიუ-იორკში მიგრანტი მუშაკები 1999 წლის ბოლოს დაწყებული შრომითი აქტივიზმის წინა პლანზე მოხვდნენ დაბალანაზღაურებადი მუშაკების სამი ცალკეული ორგანიზების გზით. ემიგრანტებმა წამოიწყეს სამივე აქცია: მექსიკელმა ემიგრანტებმა მოაწყვეს და გაფიცულები გააუმჯობესეს ხელფასები და სამუშაო პირობები მეწვანილის მაღაზიებში; ფრანკოფონი აფრიკელი მიწოდების მუშები გაიფიცნენ გადაუხდელი ხელფასისა და შრომითი კონტრაქტორების პატივისცემის გამო სუპერმარკეტების წამყვანი ქსელებისთვის; და სამხრეთ აზიელებმა მოაწყვეს გაუმჯობესებული პირობები და გაერთიანება ავტომომსახურების ინდუსტრიაში. (ნიუ-იორკში „მანქანის სერვისები“ არის ტაქსები, რომლებსაც ქუჩაში ვერ მისასალმებენ, მხოლოდ ტელეფონით აწყობენ.) ეს ორგანიზების მცდელობები გაგრძელდა და არის მიგრანტ მუშაკთა მზარდი მებრძოლი ნიუ-იორკში და მთელ შეერთებულ შტატებში. .
რატომ აღდგებიან ერთი შეხედვით უხილავი მუშები, რათა შეეჯიბრონ ძალაუფლებას თავიანთ სამუშაო ადგილებზე? რატომ არიან დაუცველი მიგრანტი მუშები ამჟამად უფრო მეტად ორგანიზებას, ვიდრე აშშ-ში დაბადებული მუშები? ამ კითხვებზე პასუხის გასაცემად, ჩვენ უნდა გადავხედოთ ემიგრანტების განსხვავებულ პოზიციას გლობალიზებული ნიუ-იორკის პოლიტიკურ ეკონომიკაში და მათ სპეციფიკურ ეკონომიკურ და სოციალურ ნიშებში, სადაც ექსპლუატაცია და იზოლაცია ასაზრდოებს კლასობრივ ცნობიერებას და მებრძოლობას.
შრომითი მიგრაცია და სამრეწველო რესტრუქტურიზაცია
ახალი ემიგრანტი მუშები შეერთებულ შტატებში, ბევრი აქ არალეგალურად, დგას ორი აბსოლუტური ტენდენციის გზაჯვარედინზე. ერთის მხრივ, სამრეწველო რესტრუქტურიზაციამ და კაპიტალის მობილურობამ გაანადგურა ტრადიციული ინდუსტრიები და შეცვალა აშშ-ს პოლიტიკური ეკონომიკა ბოლო 30 წლის განმავლობაში ისე, რომ ბევრმა კომპანიამ აიძულა მილიონობით დაბალანაზღაურებადი სამუშაო ადგილის შექმნა და მოწყვლადი მუშაკების მოძიება მათ დასაკმაყოფილებლად. მეორეს მხრივ, საერთაშორისო ფინანსური ინსტიტუტების ბრძანებით, როგორიცაა საერთაშორისო სავალუტო ფონდი და თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმებების მოთხოვნების დაკმაყოფილების მიზნით, როგორიცაა NAFTA, გლობალური სამხრეთის მთავრობებმა მიიღეს ნეოლიბერალური პოლიტიკა, რამაც მოახდინა მათი ეკონომიკის რესტრუქტურიზაცია, რის შედეგადაც როგორც ქალაქებში, ისე სოფლის ფერმერების გადაადგილება. ბევრს სხვა გზა არ აქვს, გარდა ჩრდილოეთით მიგრაციისა.
ერთი საუკუნის წინ შეერთებულმა შტატებმა ასევე განიცადა ემიგრანტების დიდი ნაკადი, რომელთაგან ბევრი მთელი ცხოვრება მუშაობდა ქარხნებში. იქ მათ შექმნეს სოციალური ქსელები ეთნიკური ხაზით და განავითარეს კლასობრივი ცნობიერება, რამაც ხელი შეუწყო გაერთიანებების ორგანიზებას; მათ შეადგინეს მუშათა თაობა, რომელთა ძალისხმევა დაიწყო რვასაათიანი დღის ბრძოლით გასული საუკუნის ბოლოს და დასრულდა 1930-იანი და 1940-იანი წლების დიდი ორგანიზაციული გამარჯვებებით სამთო და წარმოების ინდუსტრიების მთელ სპექტრში.
დღევანდელი ემიგრანტები სულ სხვა პოლიტიკურ-ეკონომიკური ლანდშაფტის წინაშე დგანან. ერთი საუკუნის წინ მათი ევროპელი კოლეგებისგან განსხვავებით, საიმიგრაციო შეზღუდვები ნიშნავს, რომ შეერთებულ შტატებში ბევრი ახალბედა ახლა აქ არალეგალურად იმყოფება. მუშები ლათინური ამერიკიდან ხშირად მიდიან არალეგალურად სათანადო დოკუმენტაციის გარეშე; ისინი აფრიკიდან, აზიიდან და ევროპიდან ჩვეულებრივ ჩამოდიან საქმიანი, მუშა, სტუდენტური ან ტურისტული ვიზებით, შემდეგ აგრძელებენ მათ ვადას.
ქალაქებში, სადაც ბევრი ემიგრანტი ჩადის, 30-წლიანი სამუშაო ადგილების შემცირება განიცადა. მომსახურე სამუშაოების მზარდი ფონდი, რომლებიც მათ ნაცვლად მოვიდა, როგორც წესი, ნაწილდება მცირე ფირმებში მთელ ქალაქში. გეოგრაფიულად დაშლილი ქვეკონტრაქტორების გამრავლება, რომლებიც კონკურენციას უწევენ დაბალი ხელფასის საფუძველზე, ხელს უწყობს არაფორმალიზაციის პროცესს - ტერმინი, რომელიც გულისხმობს სამუშაოს გადანაწილებას ეკონომიკის რეგულირებადი სექტორებიდან მიწისქვეშა ან არაფორმალური ეკონომიკის ახალ არარეგულირებულ სექტორებზე. შედეგად, ხელფასი და სამუშაო პირობები დაეცა, ხშირად მთავრობის მიერ დადგენილ ნორმებს ქვემოთ.
მიუხედავად იმისა, რომ არაფორმალური მუშაობა ჩვეულებრივ ასოცირდება განვითარებად სამყაროსთან - ან გლობალურ სამხრეთთან - დამკვირვებლები სულ უფრო მეტად აცნობიერებენ კავშირს მოწინავე ინდუსტრიულ რეგიონებში რეგულირებულ და არარეგულირებულ სექტორებს შორის. (იხ. „არარეგულირებული სამუშაო“, D&S, 2005 წლის სექტემბერი/ოქტომბერი.) რეგულირებადი სექტორი სულ უფრო მეტად არის დამოკიდებული არარეგულირებულ ეკონომიკურ აქტივობაზე ქვეკონტრაქტებისა და სამუშაოს აუთსორსინგის გზით ფირმებისთვის, რომლებიც დასაქმებულნი არიან დაბალანაზღაურებადი იმიგრანტი შრომით. მსხვილი კორპორაციები ასაქმებენ ან აფორმებენ ქვეკონტრაქტს იმ ბიზნესებზე, რომლებიც ასაქმებენ მიგრანტ მუშაკებს ეკონომიკის ოდესღაც ჩამოყალიბებულ სექტორებში, ღირსეული ხელფასითა და სამუშაო პირობებით.
ცხრილი 1: ნიუ-იორკის მრეწველობა, სადაც დასაქმებულია იმიგრანტი მუშაკების უდიდესი რაოდენობა
მრეწველობა
იმიგრანტ მუშაკთა სავარაუდო რაოდენობა
ინდუსტრიის დასაქმების ემიგრანტების წილი (%)
ინდუსტრიის იმიგრანტი სამუშაო ძალის საშუალო საათობრივი ხელფასი (2003 დოლარი)
რესტორნები და ბარები
125,470
73
8.55
მშენებლობა
100,270
62
13.30
საავადმყოფოები
79,900
45
16.36
ჯანდაცვის სერვისები
71,670
64
8.69
ტანსაცმელი და აქსესუარები
წარმოება
54,160
89
8.39
დაწყებითი და საშუალო სკოლები
45,840
26
15.34
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა