ჩემი საყვარელი ვაჟი არიკი, ჩემი ხორცი და სისხლი, მოკლეს პალესტინელებმა. ჩემი მაღალი ცისფერთვალება ოქროსთმიანი შვილი, რომელიც მუდამ იღიმებოდა ბავშვის უმანკოებითა და ზრდასრულის გაგებით. Ჩემი ვაჟი. თუ მის მკვლელებს დაარტყამთ, უდანაშაულო პალესტინელი ბავშვები და სხვა მშვიდობიანი მოქალაქეები უნდა მოეკლათ, მე ვთხოვ უსაფრთხოების ძალებს დაელოდონ სხვა შესაძლებლობას. თუ უსაფრთხოების ძალები უდანაშაულო პალესტინელებსაც მოკლავდნენ, მე მათ ვეტყოდი, რომ ისინი ჩემი შვილის მკვლელებზე უკეთესი არ იყვნენ.
ჩემი საყვარელი შვილი არიკი პალესტინელმა მოკლა. თუ უსაფრთხოების ძალებს ექნებათ ინფორმაცია ამ მკვლელის ადგილსამყოფელის შესახებ და თუ აღმოჩნდება, რომ ის გარშემორტყმული იყო უდანაშაულო ბავშვებითა და სხვა პალესტინელი მშვიდობიანი მოსახლეებით, მაშინ - მაშინაც კი, თუ უსაფრთხოების ძალებმა იცოდნენ, რომ მკვლელი კიდევ ერთ მკვლელობას გეგმავდა. რამდენიმე საათში უნდა დაწყებულიყო და ახლა მათ ჰქონდათ არჩევანი, შეეკავებინათ ტერორისტული თავდასხმა, რომელიც მოკლავდა უდანაშაულო ისრაელის მოქალაქეებს, მაგრამ უდანაშაულო პალესტინელების დარტყმის ფასად, მე ვეუბნებოდი უსაფრთხოების ძალებს არ ეძიათ შურისძიება, არამედ შეეცადეთ თავიდან აიცილონ და აღკვეთონ უდანაშაულო მშვიდობიანი მოსახლეობის სიკვდილი, ისრაელები თუ პალესტინელები.
მირჩევნია ის თითი, რომელიც აწვალებს გამომწვევს ან ღილაკს, რომელიც ბომბს უშვებს, სანამ ის ჩემი შვილის მკვლელს მოკლავს, აკანკალდეს, ვიდრე უდანაშაულო მშვიდობიანი მოქალაქეები დახოცონ. უშიშროების ძალებს ვეტყოდი: მკვლელს ნუ მოკლავთ. პირიქით, წაიყვანეთ ის ისრაელის სასამართლოს წინაშე. თქვენ არ ხართ სასამართლო. თქვენი ერთადერთი მოტივაცია არ უნდა იყოს შურისძიება, არამედ უდანაშაულო მშვიდობიანი მოსახლეობის ნებისმიერი დაზიანების თავიდან აცილება.
ეთიკა არ არის შავი და თეთრი - ისინი ყველა თეთრია. ეთიკა უნდა იყოს თავისუფალი შურისძიებისა და გამონაყარისგან. გადაწყვეტილების მიღებამდე თითოეული ქმედება გულდასმით უნდა იყოს შეფასებული, რათა დადგინდეს, აკმაყოფილებს თუ არა ის მკაცრ ეთიკურ კრიტერიუმებს. ეთიკა არ შეიძლება დარჩეს ვინმეს შეხედულებისამებრ, ვინც არის არასერიოზული ან მხიარული. ჩვენი ეთიკა ძაფზეა ჩამოკიდებული, ყოველი ჯარისკაცისა და პოლიტიკოსის წყალობაზე. საერთოდ არ ვარ დარწმუნებული, რომ მსურს ჩემი ეთიკის დელეგირება მათ.
არაეთიკურია უდანაშაულო ისრაელი ან პალესტინელი ქალებისა და ბავშვების მოკვლა. ასევე არაეთიკურია სხვა ერის გაკონტროლება და მისი ადამიანობის დაკარგვამდე მიყვანა. აშკარად არაეთიკურია ბომბის ჩამოგდება, რომელიც კლავს უდანაშაულო პალესტინელებს. აშკარად არაეთიკურია შურისძიება უდანაშაულო მნახველებზე. მეორე მხრივ, უაღრესად ეთიკურია ნებისმიერი ადამიანის სიკვდილის პრევენცია. მაგრამ თუ ასეთი პრევენცია იწვევს სხვების უშედეგო სიკვდილს, ასეთი პრევენციის ეთიკური საფუძველი იკარგება.
ერი, რომელსაც არ შეუძლია ხაზის დახატვა, განწირულია, საბოლოოდ გამოიყენოს არაეთიკური ზომები საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ. ჩემს გონებაში ყველაზე ცუდი ის კი არ არის, რაც უკვე მოხდა, არამედ ის, რაც დარწმუნებული ვარ ერთ დღეს მოხდება. და ასეც იქნება – იმიტომ, რომ ახლა ეთიკა ირევა და პოლიტიკურ და სამხედრო ხელმძღვანელობას არც კი აქვს ყველაზე ელემენტარული მთლიანობა, რომ თქვას: „ვწუხვართ“.
ჩვენ დავკარგეთ ჩვენი ეთიკა თვითმკვლელობამდე დიდი ხნით ადრე. გადამწყვეტი წერტილი იყო, როდესაც ჩვენ დავიწყეთ სხვა ერის კონტროლი. ჩემი ვაჟი არიკი დაიბადა დემოკრატიულ ქვეყანაში ღირსეული, მოწესრიგებული ცხოვრების შანსებით. არიკის მკვლელი დაიბადა შემზარავ ოკუპაციაში, ეთიკურ ქაოსში. მის მაგივრად ჩემი შვილი რომ დაბადებულიყო, შესაძლოა, ასეც მოიქცეოდა. მე რომ დავბადებულიყავი პოლიტიკურ და ეთიკურ ქაოსში, რომელიც პალესტინელების ყოველდღიური რეალობაა, აუცილებლად შევეცდებოდი ოკუპანტის მოკვლას და ტკივილს; რომ არა, მე ვუღალატებ ჩემს არსს, როგორც თავისუფალი ადამიანის. დაე, ყველა მართლმადიდებელმა, ვინც დაუნდობელ პალესტინელ მკვლელებზე ლაპარაკობს, გულდასმით ჩაიხედოს სარკეში და ჰკითხოს საკუთარ თავს, რას გააკეთებდნენ ოკუპაციის ქვეშ მცხოვრებნი. მე შემიძლია ვთქვა, რომ მე, იცხაკ ფრანკენთალი, უდავოდ გავხდებოდი თავისუფლებისთვის მებრძოლი და იმდენს მოვკლავდი მეორე მხარეს, რამდენიც შემეძლო. სწორედ ეს გარყვნილი თვალთმაქცობა უბიძგებს პალესტინელებს დაუნდობლად გვებრძოლონ. ჩვენი ორმაგი სტანდარტი, რომელიც გვაძლევს საშუალებას ვიამაყოთ უმაღლესი სამხედრო ეთიკით, ხოლო იგივე სამხედროები კლავენ უდანაშაულო ბავშვებს. ეს ეთიკის ნაკლებობა აუცილებლად გაგვიფუჭებს.
ჩემი შვილი არიკი ჯარისკაცის დროს მოკლეს პალესტინელმა მებრძოლებმა, რომლებსაც სჯეროდათ ოკუპაციის წინააღმდეგ ბრძოლის ეთიკური საფუძვლების. ჩემი შვილი არიკი იმიტომ კი არ მოუკლეს, რომ ებრაელი იყო, არამედ იმიტომ, რომ ის იმ ერის ნაწილია, რომელიც სხვის ტერიტორიას იკავებს.
მე ვიცი, რომ ეს არის ცნებები, რომლებიც არასასიამოვნოა, მაგრამ მე უნდა გამოვთქვა ხმამაღლა და გარკვევით, რადგან ისინი ჩემი გულიდან მოდის - მამის გული, რომლის შვილმა ვერ იცოცხლა, რადგან მისი ხალხი ძალაუფლებით დაბრმავდა. რამდენადაც მსურს ამის გაკეთება, ვერ ვიტყვი, რომ ჩემი შვილის სიკვდილში პალესტინელები არიან დამნაშავე. ეს იქნება მარტივი გამოსავალი, მაგრამ ოკუპაციის გამო დამნაშავე ჩვენ ვართ, ისრაელები. ვინც უარს იტყვის ამ საშინელ ჭეშმარიტებაზე, საბოლოოდ მიგვიყვანს ჩვენს განადგურებამდე.
პალესტინელებს არ შეუძლიათ ჩვენი განდევნა - მათ დიდი ხანია იცოდნენ ჩვენი არსებობა. ისინი მზად იყვნენ ჩვენთან მშვიდობის დასამყარებლად; ჩვენ ვართ, ვინც არ გვსურს მათთან მშვიდობის დამყარება. სწორედ ჩვენ ვითხოვთ მათზე კონტროლის შენარჩუნებას; ჩვენ ვართ, ვინც ამძაფრებს სიტუაციას რეგიონში და ვკვებავთ სისხლისღვრის ციკლს. ვნანობ ამის თქმას, მაგრამ დამნაშავე მთლიანად ჩვენია.
მე არ ვგულისხმობ პალესტინელების გათავისუფლებას და არავითარ შემთხვევაში არ გავამართლო თავდასხმები ისრაელის მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ. არავითარი თავდასხმა მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ არ შეიძლება იყოს დაშვებული. მაგრამ, როგორც საოკუპაციო ძალა, ჩვენ ვართ, ვინც ვარღვევთ ადამიანურ ღირსებას, ჩვენ ვართ, ვინც ვანგრევთ პალესტინელების თავისუფლებას და ჩვენ ვართ, ვინც უბიძგებთ მთელ ერს სასოწარკვეთილების გიჟურ ქმედებებზე. ბოლოს ჩემს ძმებს და დებს მოვუწოდებ დასახლებებში - ნახეთ, რა მივედით.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა