ორ უთანასწორო მხარეს შორის მოლაპარაკებები წარმატებას ვერ მიაღწევს. პალესტინა-ისრაელის მოლაპარაკებებში წარმატება მოითხოვს ძალთა გონივრულ ბალანსს, მკაფიო მითითებებს და ორივე მხარის თავშეკავებას ადგილზე ცალმხრივი ფაქტების დაწესებისგან. სექტემბერში ხელახლა დაწყებულ მოლაპარაკებებში ეს არცერთი არ ყოფილა.
მოლაპარაკებების წინა რაუნდების მსგავსად, ამ მოლაპარაკებებში ერთ მხარეს დომინირებდა ისრაელის მთავრობა, რომელიც აკონტროლებს ხმელეთს, გზებს, საჰაერო სივრცეს, საზღვრებს, წყალსა და ელექტროენერგიას, ასევე პალესტინის მხარის ვაჭრობასა და ეკონომიკას, ხოლო ფლობს მძლავრ სამხედროებს. დაწესებულება (ამჟამად მესამე სამხედრო ექსპორტიორი მსოფლიოში) და ძლიერი მთლიანი შიდა პროდუქტი, რომელიც ბოლო ათწლეულის განმავლობაში სამჯერ გაიზარდა.
ეს იგივე ისრაელის „პარტნიორი“ ახლა ასევე ამაყობს ფართო საზოგადოებასთან, რომელიც მკვეთრად გადავიდა მარჯვნივ და რომლისთვისაც აპარტეიდის სისტემა პალესტინელებისთვის მისაღები ნორმად იქცა.
მეორე მხარეს არის პალესტინის ხელისუფლება - ის, რომელსაც პარადოქსულად აქვს მცირე რეალური ავტორიტეტი და არსებობს, როგორც ერთგვარი ფიფომი ისრაელის კონტროლის მატრიცაში. შემდგომი დასუსტება P.A. არის გაჭიანურებული შიდა პალესტინის დაყოფა, სრული დამოკიდებულება საგარეო დახმარებაზე და დემოკრატიისა და ადამიანის უფლებების დაქვეითება. დაბოლოს, პალესტინის ხელისუფლებას მუდმივად ექვემდებარება ზეწოლა, რათა უზრუნველყოს თავისი ოკუპანტის უსაფრთხოება, ხოლო არ უზრუნველყოს რაიმე სახის დაცვა საკუთარი ხალხისთვის იმავე ოკუპანტისგან.
როგორ მოვხვდით აქ? პასუხი, დიდწილად, დაკავშირებულია ოსლოს შეთანხმებიდან 17 წლის განმავლობაში დასავლეთ სანაპიროზე და აღმოსავლეთ იერუსალიმში დასახლებების მუდმივ და განუწყვეტელ მშენებლობასთან.
ამ დროისთვის 300 პროცენტით გაიზარდა ჩამოსახლებულთა რაოდენობა და გაორმაგდა დასახლებების რაოდენობა. დასახლებები მხოლოდ წინა ხაზია რთული და მომგებიანი სისტემისა, რომელიც მოიცავს საგუშაგოებს, გზების სეგრეგაციას, უსაფრთხოების ზონებს, „აპარტეიდის კედელს“ და „ბუნებრივ ნაკრძალებს“.
ეს მატრიცა წლების განმავლობაში ჭამდა პალესტინის დამოუკიდებელი სახელმწიფოს მიწას, წყლის რესურსებს და ეკონომიკურ სივრცეს, რომელსაც სავარაუდოდ იმავე პერიოდში აწარმოებდნენ მოლაპარაკებები. დასავლეთ სანაპიროს დაახლოებით 60 პროცენტი და წყლის რესურსების 80 პროცენტი ამ გზით მოიხმარა.
ჩვენ მივაღწიეთ და, ალბათ, გადავაჭარბეთ იმ კრიტიკულ წერტილს, სადაც სხვა დასახლებები ნიშნავს ორი სახელმწიფოს გადაწყვეტის სიკვდილს.
ისრაელის ისტებლიშმენტმა ეს ვინმეზე უკეთ იცის. მათ ასევე იციან, რომ მათი მკაცრი პოზიციები ისეთ საკითხებზე, როგორიც არის იერუსალიმი და საზღვრები, ნიშნავს პალესტინის სახელმწიფოებრიობის იდეის გარდაქმნას უფრო ნაკლებ საკითხად: მიწის იზოლირებულ ჯგუფად სეგრეგაციის სისტემაში.
იუსტიციის საერთაშორისო სასამართლომ და გაეროს გაუთავებელმა რეზოლუციებმა დაადგინეს, რომ დასახლებები უკანონოა და უნდა მოიხსნას. ეგრეთ წოდებული კვარტეტის (აშშ, გაერო, ევროკავშირი და რუსეთი) მიერ 2003 წელს გამოქვეყნებულ საგზაო რუკაზეც კი ნათქვამია, რომ ყველა დასახლებული აქტივობა უნდა შეწყდეს. მიუხედავად ამისა, არც შეერთებულ შტატებს და არც მთლიანად კვარტეტს არ ჰქონიათ იმის ძალა, რომ სერიოზული ზეწოლა მოეხდინათ ისრაელზე დასახლებების შესაჩერებლად.
მერე რა დარჩა?
ორი სახელმწიფოს გადაწყვეტის გადარჩენის ერთადერთი გზა არის პალესტინელებმა გამოაცხადონ დამოუკიდებელი პალესტინის სახელმწიფოს შექმნა ისრაელის მიერ 1967 წელს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე, მათ შორის აღმოსავლეთ იერუსალიმში და მოითხოვონ მსოფლიო საზოგადოებისგან მისი და მისი საზღვრების აღიარება. ასე მოხდა კოსოვოს შემთხვევაში.
ეს ასევე ნიშნავს პალესტინელების უფლების მხარდაჭერას, იბრძოლონ არაძალადობრივად თავიანთი სახელმწიფოს ოკუპაციის დასასრულებლად. ამდენად, ნებისმიერი მომავალი მოლაპარაკება არ ეხებოდა პალესტინელების უფლებას ჰქონდეთ საკუთარი სუვერენული დამოუკიდებელი სახელმწიფო, არამედ იმაზე, თუ როგორ გამოიყენონ და განახორციელონ ეს უფლება.
ეს იქნება შეერთებული შტატების და დონორთა საზოგადოების სახელმწიფოს მშენებლობის სტრატეგიის ნამდვილი გამოცდა. ეს იქნება რეალური ინსტრუმენტი, რათა საბოლოოდ დადგინდეს განსხვავება სუვერენულ და სიცოცხლისუნარიან სახელმწიფოში თავისუფალი პალესტინის ინსტიტუტების მხარდაჭერას შორის, ან ოკუპაციის კანონპროექტის დადებასა და ევროკავშირის გამოყენებას შორის. და აშშ-ს საგადასახადო დოლარი სხვადასხვა ნიღბების ქვეშ შესანარჩუნებლად, რაც არასდროს იქნება აპარტეიდის სისტემის გარდა, რომელიც უარყოფს პალესტინელებს მათ ადამიანურ და ეროვნულ უფლებებს.
თუ მსოფლიო საზოგადოება ზურგს შეაქცევს დამოუკიდებლობის ასეთ გამოცხადებას ნახმარი და შეურაცხმყოფელი არგუმენტის გამოყენებით, რომ ყოველი ნაბიჯი ჯერ უნდა გადამოწმდეს ისრაელის მთავრობასთან, მაშინ გზავნილი ნათელი იქნება: ორ სახელმწიფოზე დამყარებული მშვიდობა აღარ არის ვარიანტი.
მუსტაფა ბარღუთი არის პალესტინის ეროვნული ინიციატივის დამფუძნებელი და პალესტინის საკანონმდებლო საბჭოს წევრი.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა