„მე არ ვცემ პატივს კაცს, რომელიც შიმშილობს საკუთარ ხალხს“, განაცხადა პრეზიდენტმა ბუშმა, ამართლებდა აშშ-ს სამხედრო აგრესიას ჩრდილოეთ კორეის მიმართ და აღძრა კიმ ჩენ ილის, როგორც ბოროტი დიქტატორის იმიჯს, რომელიც ტოვებს არასრულფასოვან ბავშვებს ბირთვული იარაღის შესანახად.
მაგრამ არის კიმ ჩენ ილი მართლაც შიმშილობს თავის ხალხს თუ ის ფაქტი, რომ აშშ ჯერ კიდევ ტექნიკურად ომშია ჩრდილოეთ კორეასთან, შიმშილის გაგრძელების მიზეზი? 27 ივლისს აღნიშნავს შეერთებულ შტატებსა და ჩრდილოეთ კორეას შორის დროებითი ზავის ორმოცდამეათე წლისთავი და აძლევს შესაძლებლობას ამ ორ ერს ხელი მოაწერონ ხელშეკრულებას, დაასრულონ ომი და სანქციები, რომლებიც ჩრდილოეთ კორეაში შიმშილის გამომწვევი რეალური დამნაშავეები არიან.
ბუშის მტკიცების საპირისპიროდ, ექსპერტების უმეტესობა თანხმდება, რომ გეოპოლიტიკურმა და ეკოლოგიურმა მოვლენებმა გამოიწვია ერთი-ორი დარტყმა, რამაც გამოიწვია ჩრდილოეთ კორეის შიმშილობა 1990-იან წლებში. პირველი მნიშვნელოვანი დარტყმა ჩრდილოეთ კორეის სურსათის წარმოებაზე იყო ყოფილი საბჭოთა კავშირის და სოციალისტური სავაჭრო ბლოკის დაშლა, რამაც გაანადგურა ჩრდილოეთ კორეის ძირითადი სავაჭრო პარტნიორები. ყოფილი საბჭოთა კავშირიდან და ჩინეთიდან სუბსიდირებული ნავთობის დასრულებამ ფაქტიურად შეაჩერა ჩრდილოეთ კორეელი ფერმერების ტრაქტორები. მეორე დარტყმამ - დიდმა გვალვებმა და წყალდიდობებმა, რომლებიც საუკუნის ყველაზე უარესი იყო - გაანადგურა მოსავლის დიდი ნაწილი და აიძულა ფხენიანი ეძია დასავლური და იაპონური დახმარება.
თუმცა, შიმშილის მდგრადობა განპირობებულია ეკონომიკური სანქციებით, რომელსაც ხელმძღვანელობს აშშ და მისი უარი 50-წლიანი კორეის ომის დასრულებაზე. ჩრდილოეთ კორეის შესახებ ძნელად ცნობილი ის არის, რომ 1980-იან წლებამდე ჩრდილოეთ კორეის სოფლის მეურნეობისა და ეკონომიკური ზრდა ბევრად აღემატებოდა სამხრეთ კორეას. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია და გაეროს სხვა სააგენტოები აფასებენ მათ მიერ ძირითადი ჯანდაცვის სერვისების მიწოდებას და აღნიშნეს, რომ ჩრდილოეთ კორეელი ბავშვები ბევრად უკეთ იყვნენ ვაქცინირებული, ვიდრე ამერიკელი ბავშვები და რომ სიცოცხლის ხანგრძლივობის მაჩვენებლები ჩრდილოეთ კორეაში აჭარბებს სამხრეთ კორეას.
გარდა ამისა, ჩრდილოეთ კორეის უმეტესად მთიანი მიწის მხოლოდ 20 პროცენტია შესაფერისი სოფლის მეურნეობისთვის. კორეის ნახევარკუნძულის დაყოფამდე, ჩრდილოეთი კორეის სამრეწველო ბაზას ემსახურებოდა, ხოლო სამხრეთი მისი პურის კალათა. ამ შანსების მიუხედავად, 1961 წლისთვის ჩრდილოეთ კორეამ მიაღწია სასოფლო-სამეურნეო თვითკმარობას, რაც საოცარი წარმატება იყო იმ ერისთვის, რომელიც ძლივს ათწლეულის წინ დარჩა ნანგრევების გროვაში.
კორეის ომმა ოთხი მილიონი ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა და ჩრდილოეთ კორეის სოფლის მეურნეობა ნაწილებად დაბომბა. ისტორიკოსების აზრით, აშშ-ის სამხედრო მისია ჩრდილოეთში, რომელსაც „დამწვარი მიწის პოლიტიკა“ უწოდეს, აჩვენა უპრეცედენტო სისასტიკე, ბევრად უარესი, ვიდრე ვიეტნამში. აშშ-ს საჰაერო ძალებმა ნაპალმის გამოყენებამ გაანადგურა სარწყავი კაშხლები და ობიექტები, რომლებიც უზრუნველყოფდნენ ჩრდილოეთ კორეის საკვების წარმოების 75 პროცენტს. აგრესიის იგივე აქტი განიხილებოდა ომის დანაშაულად, როდესაც ნაცისტებმა გაანადგურეს ბევრად უფრო მცირე ობიექტები ჰოლანდიაში.
მას შემდეგ, რაც ჩრდილოეთ კორეამ ხელი მოაწერა ზავას, ჩრდილოეთ კორეელმა ხალხმა დაიწყო თავისი განადგურებული ერის აღდგენა ჯუჩეს ფილოსოფიის მიხედვით, რომელიც ხელს უწყობდა თვითდაჯერებულობას და ეროვნულ დამოუკიდებლობას. ამან შთააგონა New York Times-ის ორი მწერალი 1972 წელს, გაოგნებულად აღენიშნათ, რომ ამ ქვეყანამ, მისისიპის ზომით, განავითარა „კარგად ორგანიზებული და მაღალ ინდუსტრიული სოციალისტური ეკონომიკა, ძირითადად თვითკმარი, დისციპლინირებული და პროდუქტიული სამუშაო ძალით“.
მიუხედავად მათი მცდელობისა დარჩეს სურსათის სუვერენული და იმ მოვლენების გამო, რომლებიც მათ კონტროლს არ სცილდება, ჩრდილოეთ კორეამ ვერ შეძლო შეერთებული შტატების დახრჩობის შენარჩუნება. ხუთი ათწლეულის მანძილზე აშშ ატარებდა სამხედრო და ეკონომიკურ პოლიტიკას, რომელიც 22 მილიონი ჩრდილოეთ კორეელი მძევლად აიყვანეს და მათ ბირთვული განადგურებით დაემუქრა. ეს იგივე შეშლილი პოლიტიკა მართავს ორივე ერის გიჟურ სამხედრო ბიუჯეტს, გადაიტანს სასიცოცხლო სამთავრობო რესურსებს, რაც გააუმჯობესებს მისი ხალხის კეთილდღეობას.
თუ პრეზიდენტ ბუშს ნამდვილად ზრუნავდა მილიონობით ჩრდილოეთ კორეელის შიმშილის დასრულებაზე, ის ხელს მოაწერდა სამშვიდობო ხელშეკრულებას მათ მთავრობასთან და დაასრულებდა კორეის ომს, რომელმაც ეს ქვეყანა 50 წლის განმავლობაში იზოლირებულა.
ქრისტინე ანი კოორდინაციას უწევს ადამიანის უფლებების ეკონომიკურ და სოციალურ პროგრამას Food First-ში და არის სან-ფრანცისკოს ყურის ზონის კორეის სოლიდარობის კომიტეტის წევრი.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა