წყარო: The Jerusalem Post
როგორც ჩანს, ეს არის ერთადერთი საკითხი, რომელიც კონსენსუსშია არა მხოლოდ ისრაელებს შორის, არამედ პალესტინელებს შორისაც. ეს არის ის, რაც გავიგე 100-ზე მეტი ისრაელისგან და პალესტინელები ორივე მხარის პოლიტიკური სპექტრის მასშტაბით, რომელთანაც კონსულტაციებს ვაწარმოებდი ბოლო სამი კვირის განმავლობაში. საერთაშორისო დონეზე - პირადში - იგივეს ამბობს ისრაელისა და პალესტინის დიპლომატიური საზოგადოების წევრების უმეტესობა, რომლებიც წარმოადგენენ თითქმის მთელ მსოფლიოს. ერთადერთი, ვინც უარს ამბობს ამის აღიარებაზე, არის ის პირები, რომლებიც უშუალო მონაწილეები არიან პოლიტიკურად თუ ეკონომიკურად ოსლოს მითისა და სამშვიდობო პროცესის ცოცხალი შენარჩუნების საქმეში. ისრაელის უმეტესობა და პალესტინელების უმეტესობა ასევე თანხმდება, რომ მათ ლიდერებს, ნეთანიაჰუს და აბასს, არ შეუძლიათ მოლაპარაკება სამშვიდობო შეთანხმებაზე.
პალესტინელების დიდმა ნაწილმა მიიჩნია, რომ აბასს უნდა შეფუთოს და დატოვოს პრეზიდენტის პოსტი და ჩაატაროს ახალი არჩევნები, მაგრამ პალესტინაში თითქმის არავინ იცის, როგორ დაასრულოს განხეთქილება ფატასა და ჰამასს შორის და დაასრულოს ეს დამღუპველი განხეთქილება პალესტინის პოლიტიკურ სახლში. . პალესტინელებს ასევე არ აქვთ მკაფიო არჩევანი ლიდერისთვის აბასის შემდეგ. ისრაელებმა იციან, რომ ნეთანიაჰუმ არ მოიტანს მშვიდობას პალესტინელებთან, მაგრამ არც ერთმა პოლიტიკურმა ფიგურამ, რომელიც ალტერნატიულ პრემიერ მინისტრად ამტკიცებს. ისრაელებისთვის პალესტინის მშვიდობის საკითხი მრავალი წლის განმავლობაში დღის წესრიგიდან არ დგას. პალესტინელებისთვის მშვიდობის საკითხი არასოდეს ჩანდა უფრო შორს მათი ყოველდღიური რეალობისგან, განსაკუთრებით ახლა, როცა შესაძლებელია ისრაელის ანექსია ახლოსაა.
ბოლო სამი კვირის განმავლობაში მე წარმიდგინეს ისრაელ-პალესტინის ფედერაციების ან კონფედერაციების რვა სხვადასხვა დეტალური მოდელი და სულ მცირე კიდევ ერთი დეტალური მოდელი გზაშია. საინტერესოა, რომ ყველა მოდელს ჰყავს მხარდამჭერები როგორც ისრაელიდან, ასევე პალესტინიდან და მხარდამჭერები კვეთენ მემარცხენე და მემარჯვენეების პოლიტიკურ ხაზებს. ყველა მოდელი გამოუშვეს და შეიმუშავეს ისრაელებმა და პალესტინელებმა - ზოგი ცალ-ცალკე და ზოგი ერთად - იმის აღიარებით, რომ ოსლოს გამიჯვნის პარადიგმა („ჩვენ აქ და ისინი იქ კედლებით და ღობეებით“) აღარ მოქმედებს. ყველა მოდელმა აღიარა ორივე ხალხისთვის მდინარესა და ზღვას შორის არსებული მიწის მთლიანობის მნიშვნელობა. ცხადია, ყველა მოდელი ცდილობს დაუპირისპირდეს კონფლიქტის ოთხ ძირითად ელემენტს: თანასწორობას (ან ნაკლებობას), იდენტობას, ტერიტორიას და უსაფრთხოებას.
ზოგიერთი მოდელი ხაზს უსვამს, ზოგი კი უგულებელყოფს იმ მნიშვნელობას, რომელსაც ისრაელებისა და პალესტინელების უმეტესობა ანიჭებს ეროვნულ-ეთნიკურ თვითგამორკვევას. ისინი, ვინც ხაზს უსვამენ თვითგამორკვევას, გვთავაზობენ სუპრანაციონალურ არაეთნიკურ, არარელიგიურ იდენტობას, რომელიც შეიძლება განვითარდეს. ზოგიერთი მოდელი ხაზს უსვამს პირადი უსაფრთხოების საკითხს (გულუბრყვილო) შეხედულებით, რომ მოდელის განხორციელება შექმნის მშვიდობას და ყველას ექნება უსაფრთხოება. ზოგიერთი მოდელი ფოკუსირებულია თანაბარ უფლებებზე, ვინც ცხოვრობს მიწაზე, როგორც ყველაზე მნიშვნელოვანი პრინციპი, რომელიც აუცილებელია ნამდვილი მშვიდობისთვის.
ყველა მოდელი ცდილობს მაქსიმალურად უზრუნველყოს თავისუფალი გადაადგილების საშუალება - პასუხი იმ შეზღუდულ შეზღუდვებზე, რომლებიც ამჟამად არსებობს - უფრო მეტად პალესტინელებისთვის, ვიდრე ისრაელებისთვის, მაგრამ დღევანდელ რეალობაში ისრაელები ასევე შეზღუდული არიან თავისუფალი გადაადგილების ნაკლებობით. ზოგიერთი მოდელი ცდილობს საზღვრების წაშლას, ზოგი კი ამტკიცებს, რომ საზღვრები უნდა იყოს გამოკვეთილი და განსაზღვრული. ყველა მოდელი იმედოვნებს, რომ საბოლოოდ ჩვენ შევძლებთ მივაღწიოთ თავისუფალ გადაადგილებას ამ საზღვრებში.
ზოგიერთი მოდელი ცდილობს შექმნას კვოტები და შეზღუდვები ერთი თემის (ებრაელების ან პალესტინელების) რაოდენობაზე, რომლებიც ცხოვრობენ მეორე თემში, მაგრამ ყველა მოდელი ეთანხმება პრინციპს, რომ შტატებში ან რაიონებში ან გუბერნატორებში უნდა იყოს უმცირესობის თემი. სხვა მხარე. ფედერალური მოდელების სხვადასხვა ვერსიის ზოგიერთი მომხრე ხედავს, რომ ერთ სახელმწიფოს და მის ნაწილებს ერთ-ერთი მხარის - ისრაელის ან პალესტინის - უპირატესი იდენტურობა აქვთ, თუნდაც მთელ ფედერაციას ისრაელს ან პალესტინას უწოდებენ.
კონკრეტული მოდელის ყველა მომხრე თვლის, რომ მათი მოდელი პასუხობს ორივე ხალხის ყველაზე ძირითად და მნიშვნელოვან საჭიროებებს.
ზოგიერთი დარწმუნებულია, რომ უფრო ადვილია კონფედერაციის მოდელის გაყიდვა, რომელიც ინარჩუნებს ორი სახელმწიფოს პარადიგმის ძირითად პრინციპებს, რომელიც არსებობს 1936 წლიდან, ხოლო ადამიანებს საშუალებას აძლევს იცხოვრონ რომელიმე სახელმწიფოში (კვოტებით) რეზიდენტობის სტატუსის მოქალაქეობისგან გამიჯვნის საფუძველზე. ამ გზით შესაძლებელია ორივე სახელმწიფოს პოლიტიკური იდენტობის შენარჩუნება იმით, რომ მათი მოქალაქეები აძლევენ ხმას ეროვნულ არჩევნებში, მიუხედავად იმისა, თუ რა შტატში ცხოვრობენ ისინი. უმცირესობების მოსახლეობის რაოდენობის კვოტების დაცვა იმიგრაციის შეზღუდვით - პალესტინელი ლტოლვილების დაბრუნების უფლებით, ან ებრაელებისთვის არსებული ისრაელის კანონით დაბრუნების კანონით - საშუალებას აძლევს მათ გამოხატულ აუცილებლობას შეინარჩუნონ მკაფიო უმრავლესობა ორივე ეროვნული ჯგუფისთვის ოფიციალურ პირებში. საკუთარი სახელმწიფოების საზღვრები.
ფედერალური მოდელების ძირითადი მომხრეები ამტკიცებენ, რომ ჩვენ უნდა გვქონდეს უმთავრესი კონსტიტუცია, რომელიც გარანტირებს როგორც სრულ თანაბარ უფლებებს ყველასთვის, ასევე საშუალებას აძლევს თემებს ჰქონდეთ გამოხატულები თავიანთი იდენტობის შესახებ ფედერაციისა და მისი ცალკეული ნაწილების კანონებში (ოლქები, შტატები, პროვინციები, და ა.შ.).
ცხადია, რომ მოდელის ან პრინციპების გამომუშავების მცდელობა მოდელებისთვის, რომლებიც კონფლიქტის დასრულებას და ისრაელის კონტროლს პალესტინელ ხალხზე ახორციელებენ, საკმაოდ რთულია, როცა ეს ასე შორს და რეალობისგან სრულიად მოწყვეტილი ჩანს. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ მე-20 საუკუნის მეორე ნახევრის ყველაზე დრამატული მოვლენები, როგორიცაა ბერლინის კედლის და საბჭოთა კავშირის დაცემა, აპარტეიდის დასასრული სამხრეთ აფრიკაში, გენოციდი რუანდაში და მისი წარმატებული აღმშენებლობა. და სხვა, იყო ყველა მოვლენა, რომელიც ექსპერტებმა არ იწინასწარმეტყველეს. ცვლილება შეიძლება სწრაფად მოხდეს და ის, როგორც წესი, არ არის პროგნოზირებული ან შეფასებული ექსპერტების მიერ.
ჩემი მოლოდინის გზაა დავეხმარო პროცესის დაწყებას, რომლის დროსაც ისრაელებისა და პალესტინელების მზარდი რაოდენობა ერთად დაიწყებს მოდელების შექმნას მათი მომავლისთვის ოსლოს მიღმა. ამაზე არის სამუშაო, რომელიც შეიძლება და უნდა გაკეთდეს ცალ-ცალკე - თითოეული ეროვნების მიერ - მაგრამ მართლაც მნიშვნელოვანი და არსებითი აზროვნება და დიზაინის დაგეგმვა ერთად უნდა განხორციელდეს. რაც უფრო მრავალფეროვანია მოაზროვნე ისრაელებისა და პალესტინელების ჯგუფები, მით უფრო წარმატებულები ვიქნებით ჩვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხების დაპირისპირებაში.
მწერალი არის პოლიტიკური და სოციალური მეწარმე, რომელმაც თავისი ცხოვრება მიუძღვნა ისრაელის სახელმწიფოს და ისრაელსა და მის მეზობლებს შორის მშვიდობას. მისი ბოლო წიგნი „მშვიდობის დევნა ისრაელსა და პალესტინაში“ გამოქვეყნდა ვანდერბილტის უნივერსიტეტის გამომცემლობის მიერ. ის მალე არაბულად გამოჩნდება ამანსა და ბეირუთში.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა