ინდუსტრიული სპონსორები დიდ ყურადღებას ამახვილებდნენ მის საგანმანათლებლო, საინფორმაციო და
კულტურული პოტენციალი, რომელსაც ისინი თითქოსდა მიეძღვნა და 1922 წ
კომერციის მდივანმა ჰერბერტ ჰუვერმა განაცხადა, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია ამის უფლება
ისეთი შესანიშნავი საშუალება, რომელიც გადაიტვირთება "რეკლამის ჭორებით". მაგრამ
სარეკლამო საუბრებმა გაიმარჯვა და მას შემდეგ მაუწყებლობის ისტორიამ მოიგო
შეესწრო რეკლამის გაძლიერებულ ჰეგემონიას და საზოგადოების გადაადგილებას
სფერო გართობით და თავად რეკლამით.
ანალოგიურად,
როდესაც ინტერნეტი დაიმკვიდრა 1980-იან წლებში და 1990-იან წლებში, ის აპირებდა
მოგვაწოდეთ "ინფორმაციული გზატკეცილი", რომელიც გაგვანათლებს ყველას,
გაგვაერთიანა და დემოკრატიის წინ წაწევა. თუმცა ნორმან სოლომონმა აჩვენა,
რომ მაშინ, როცა 1995 წელს ძირითადი ნაშრომები ეხებოდა „ინფორმაციას
სუპერმაგისტრალი“ 4,562 ამბავში და „ელექტრონული კომერცია“ ან
"ელექტრონული კომერცია" მხოლოდ 950-ჯერ, ეს თანაფარდობა სწრაფად შეიცვალა ასე
რომ 1999 წელს, ავტომაგისტრალი შემცირდა 842 ნახსენებამდე, ელექტრონული კომერცია იყო
ნახსენები 20,641 სტატიაში.
ეს
ასახავს ინტერნეტის სწრაფ ხელში ჩაგდებას კომერციული ინტერესების მიერ და
ბაზრის რწმენა, რომ ინტერნეტს აქვს უზარმაზარი პერსპექტივები საქონლის გაყიდვაში,
რეკლამა და ბიზნეს ტრანზაქციები. თითქმის ყოველდღიურად არის შეტყობინებები
ახალი აბიტურიენტები ან ბოლო დროს ორგანიზებული ფირმების საჯარო შეთავაზებები ინტერნეტით
საიტები, პროგრამული უზრუნველყოფა და ბიზნეს კავშირები, რომლებიც მათ საშუალებას აძლევს გაყიდონ რაღაც
(ტუალეტის სავარძლები, ყვავილები, შინაური ცხოველები, იპოთეკური სესხის მომსახურება, ავტომობილები, სასურსათო პროდუქტები). Და
პორტალები და სერვერები, რომლებიც წარმატებით აშენებენ მომხმარებელთა დიდ ბაზებს
გამოიმუშავეთ ფული საიტის ბიზნესებთან გარიგებებით, რომლებიც მიმართავენ მომხმარებლებს მათკენ
საიტები. (AOL იღებს თავისი შემოსავლის დაახლოებით 30 პროცენტს სხვა წყაროებიდან, გარდა გადასახადებისა
მის მომხმარებელთა ბაზაზე.)
იმის გამო, რომ
ბაზარი არის სუპერ bullish ინტერნეტ ბიზნესის, საბაზრო შეფასებები
ინტერნეტ ფირმები სასტიკად გაიზარდა და ბევრი სიმდიდრე გამოიმუშავა
იქ 1990-იან წლებში. პრემიერ ფირმების მაღალმა შეფასებებმაც დაუშვა
მათ უნდა გამოისყიდონ სხვა ფირმები საფონდო ბირჟებით, როგორც ეს 15 წლის AOL-ს აქვს
შეძლო გიგანტური Time-Warner-ის ყიდვა AOL-ის 55-ჯერ შეფასებული აქციით
მოგება (Time-Warner-ის ფასი-მოგების კოეფიციენტი იყო 14). ამ შერწყმის ერთი თეორია
არის ის, რომ AOL-ის მენეჯმენტი აღიარებს, რომ მისი საბაზრო ღირებულება არამდგრადია და
ჭკვიანურად ყიდულობს მყარ (უფრო რაციონალურად შეფასებულ) აქტივებს საკუთარ თავზე
თავისებური ბაზარი. შესაძლებელია ინტერნეტ ბაზრის ბუშტი გასკდეს და
რომ Big One გაიხსნება ფასების კლებით, რაც გამოიწვევს აქციონერებს
ხმა მისცეს შერწყმას. მაგრამ იქიდან გამოსვლას დიდი ხარჯები მოჰყვება
შერწყმა და ეს სცენარი ნაკლებად სავარაუდოა, რომ განხორციელდეს. AOL ტენდერში დააყენა
ზეწოლა სხვა ფირმებზე, რომ იგივე გააკეთონ, რათა ინტერნეტმა და მასთან დაკავშირებულმა აქციებმა შეძლონ
მიიღეთ ინფლაციის კიდევ ერთი რაუნდი ამ მოლოდინებისა და შემდგომი შერწყმის საფუძველზე.
ეს ყველაფერი მშვენიერია მფლობელთა მცირე ნაკრების თვალსაზრისით
დაზარალებული აქციები და საინვესტიციო ბანკირები და იურისტები, რომლებიც განაღდებენ სხვას
შერწყმის ტალღა.
ის
შერწყმას აშკარად სხვა მოტივები აქვს, ვიდრე AOL-ის განაღდება გაბერილი ბაზრიდან
შეფასება და ამ ნაძარცვის ნაწილის გაზიარება Time-Warner-ის ჩინოვნიკებთან და
აქციონერები. AOL-ის მენეჯერები შეშფოთებულნი არიან მათზე ხელმისაწვდომობის გამო
მაღალსიჩქარიანი ფართოზოლოვანი საკაბელო დისტრიბუცია და ისეთი კომპანიების საფრთხე, როგორიცაა ATT, ვინც
მიზნად ისახავს ინტერნეტ სერვისის შეფუთვას სატელეფონო და სატელევიზიო ბიზნესთან და ვისაც შეუძლია შესთავაზოს უფასო
ინტერნეტ სერვისი, როგორც ზარალის ლიდერი. Time-Warner აძლევს მათ ძირითად საკაბელო სისტემას.
ის ასევე აძლევს მათ მასიურ „შინაარსს“, რომლის შეთავაზება და დაძაბვაც შეუძლიათ.
Time-Warner, თავის მხრივ, იღებს აქციონერის ბონაზას (შეზღუდვის შემდგომი ძირითადი
კლება AOL-ის ფასში რეალურ გაყიდვამდე), პლუს მათი მნიშვნელოვანი ზრდა
მომხმარებელთა ბაზა და ინტერნეტთან წვდომა.
არა
შერწყმის მონაწილეთაგან მიღებული სარგებელი სარგებლობს ზოგადად საზოგადოებისთვის.
ორივე კომპანია სრულიად სიცოცხლისუნარიანი იყო და შეეძლო გაეკეთებინა ის, რაც მათგან მიიღეს
გაერთიანებული პარტნიორი შიდა ინვესტიციებით, მცირე შენაძენები, სახელშეკრულებო
შეთანხმებები, ან მათი რაიმე კომბინაცია, თუნდაც უფრო ნელა და
არასრულად. „სინერგიები“, რომლებსაც ისინი იღებენ კომბინაციით, არა
წარმოადგენს სოციალურ ეფექტურობას, ისინი მხოლოდ პრივილეგირებულ კავშირებს ქმნიან
შესაძლებელია ბიზნესის მიღება კონკურენციის გარეშე ან უფრო ეფექტურად მიზანმიმართული
კლიენტებს რეკლამის განმთავსებლებს სურთ. (ერთი გლობალური მედიის რეკლამის მყიდველი აღნიშნავს, „The
გაერთიანებულ კომპანიას ექნება ფანტასტიკური მონაცემთა ბაზა. მათ ექნებათ ფენომენალური
მათი სამომხმარებლო მონაცემთა ბაზის დაჭრისა და დაჭრის გზა კონკრეტულის მიწოდებისთვის
სამიზნე აუდიტორია, რომელიც მე მინდა.") პრაქტიკულად ყველა შემოთავაზებული მოგება არის
„ფულადი“ და კერძო და არა „რეალური“ და სოციალური ეკონომიკა.
და
შერწყმის სოციალური ხარჯები არსებითია. ყალბი სინერგია აისახება
გაიზარდა საბაზრო ძალა, ისევე, როგორც ეს მოხდა Disney-ABC-ის შემთხვევაში და
Time-Warner-Turner-ის შერწყმა, სადაც სისტემურ ფილმებს შეიძლება მიეცეს სპეციალური
უბიძგებს კონტროლირებად ტელევიზიებსა და ჟურნალებს, რაც გაზრდის გაყიდვებს და
შემოსავლები. ახლა AOL-ს შეეძლება განსაკუთრებული პოზიცია დაუთმოს Time-Warner-ის კონტენტს,
კონტენტის ხარჯზე, რომელიც შეიძლება იყოს უკეთესი, მაგრამ არ გააჩნია საბაზრო ძალა
მის უკან „სინერგიული“ შერწყმა.
კონკურსი
დასუსტდება არა მხოლოდ პრეფერენციული მოპყრობის გამო, რომელიც მინიჭებული იქნება საკუთარი შინაარსის შიგნით
ეს ვერტიკალურად ინტეგრირებული გიგანტი, რომელიც აუტსაიდერებს უფრო გაურთულებს
მიაღწიოს და/ან გაყიდოს სამიზნე აუდიტორიაზე, ის შემცირდება ჩქარობის გამო
კონსოლიდაცია AOL-ისა და Time-Warner-ის კონკურენტების შესადარ გიგანტებად.
Time-Warner's Levin-ი ამტკიცებდა, რომ „ეს უნდა იყოს წახალისება
სხვა კომბინაციები, რომლებიც შეუძლებელი იქნებოდა“, თითქოს
შემდგომი შერწყმა ძალიან კარგი იქნება. მაგრამ ეს უფრო კონცენტრირებული იქნება
და მედიის ოლიგოპოლიზაცია, ახალი მედიის შემოტანა ამ პრივილეგიების ქსელში და
ძალა. ეს შერწყმა ხაზს უსვამს იმ ფაქტს, რომ ინტერნეტის ახალი ტექნოლოგია
არ აძლევს ახალ კონკურენტებს ძველ მედიას, სამაგიეროდ სთავაზობს ახალს
განაწილების საშუალება, რომელიც სწრაფად ინტეგრირდება შინაარსით მდიდართან და
შინაარსობრივად დომინანტური ძველი მედია კიდევ უფრო ძლიერი ოლიგოპოლისტების მოსაყვანად. Ეჭვი არ ეპარება
კონკურენცია კვლავ იარსებებს მიღმა, და ჩვენ ყველას მაინც შეგვიძლია გაგზავნოთ შეტყობინებები
ერთმანეთს და შევქმენით ჩვენი საკუთარი საიტები, მაგრამ კონკურენცია არსებითი იქნება
შემცირდა.
ის
"შინაარსი", რომ შერწყმა დაეხმარება დააყენებს არის ასევე
კომერციული - ძირითადად გასართობი - მასალა, რომელიც მოსწონს პოპ კულტურის ბეჰემოთს
Time-Warner სულ უფრო და უფრო გამორჩეულია. აღსანიშნავია, რომ "გასართობი"
არის პირველი რამდენიმე მინიპორტალიდან, რომელსაც Time Warner იწყებს და ასეც იქნება
წარმოდგენილია AOL-ის გასართობ არხზე. ნებისმიერი ნეიტრალიტეტი AOL-ის არხში
კლიენტების მიმართ შინაარსი დასრულდება და ჰეგემონია კომერციული მეტი
ამით გაერთიანდება სწრაფად ბილბორდის "საინფორმაციო გზატკეცილი".
შერწყმა. ამერიკის შეერთებულ შტატებში მაუწყებლობის 75 წლიანი ისტორია დაამყარა
მედიის ევოლუციის ვირტუალური „კანონი“: ეს კომერციალიზაცია სტაბილურად
ანადგურებს საჯარო სფეროს, ანაცვლებს გართობას საჯარო სფეროს მასალებით
როგორც დემოკრატიული პოლიტიკისთვის შესაბამისი სიღრმისეული ამბები და დოკუმენტური ფილმები და კიდევ
ნარჩენ ამბებს გასართობად გარდაქმნის. არსებობს მყარი მტკიცებულება იმისა, რომ
Big One ხელს შეუწყობს ამ პროცესს ახალი მედიის ინტეგრირებით
კომერციული ძველი.
ის
შერწყმას ასევე ექნება დიდი მინუსი, რომ გარდა უარყოფითისა
კონკურენციაზე ზემოქმედებით, ის კიდევ უფრო ცენტრალიზებს ეკონომიკურ ძალაუფლებას, პირდაპირ და
თავდაცვითი შერწყმებით, რომელიც მოჰყვება. ეს კიდევ უფრო დაამახინჯებს პოლიტიკურს
ძალაუფლება კორპორატიული საზოგადოების მიმართ და შეძლებული, როგორც ახალი გიგანტები ექნებათ
როგორც ფინანსური, ასევე საბაზრო ბერკეტები პოლიტიკურ პროცესებზე ზემოქმედების მიზნით. Მედია
აღიარეს, რომ ეს ცოტა პრობლემაა, მაგრამ მცირე წონას ანიჭებენ მას. Ახალი
York Times-ის რედაქციაში ნათქვამია, რომ „ამ პოლიტიკური საფრთხის წამალი არ არის
შერწყმის შეწყვეტა, არამედ კამპანიის წვლილისთვის კანონების დაფიქსირება“ (იან.
11). რაც ამ პასუხს აბსურდს ხდის არის ძალაუფლების შემდგომი ცენტრალიზაცია
ართულებს კამპანიის დაფინანსების ლიმიტების გავლას და აღსრულებას და
საარჩევნო დაფინანსება, სავარაუდოდ, კანონით უკონტროლო იქნება ნებისმიერ შემთხვევაში, როგორც უზარმაზარი
ძალაუფლების განსხვავებები აუცილებლად იკვებება პოლიტიკურ პროცესებში.
ეს
ცენტრალიზებულმა ეკონომიკურმა ძალაუფლებამ უკვე დიდი ზიანი მიაყენა არა მხოლოდ საარჩევნო
პოლიტიკაში, მაგრამ მის წარმოებულებში: სასამართლოები და მარეგულირებელი ორგანოები. Მას აქვს
ასევე იმოქმედა იდეოლოგიაზე სტაბილურად ცენტრალიზებული და
მედიის კომერციალიზაცია. სწორედ ამიტომ შესუსტდა ანტიმონოპოლიური და FCC რეგულაციები,
რატომ შეწყდა ეკონომიკური ძალაუფლების სიდიადე და ცენტრალიზაცია
გავლენა პოლიტიკის ქმედებებზე და რატომ გაივლის დიდი ერთი
მიუხედავად მისი უზარმაზარი სოციალური უარყოფითი მხარეებისა. უკუკავშირის მექანიზმები მუშაობს, რომლებსაც აქვთ
იცავდა შერწყმის პროცესს, განაგრძობს ეკონომიკური და პოლიტიკური ზიანის მიყენებას
დემოკრატია. ეს პროცესი შეჩერდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც ჩვენ დავინახავთ ბალახის ფესვების მოძრაობას
რომ სიეტლში გავხდით მოწმე, მაგრამ გავმრავლდით ათასობით.