Við vitum öll hvað þarf að gera: draga úr kolefnislosun. En hingað til höfum við meðlimir alþjóðlegs mannkyns bara ekki getað snúið straumnum við. The nýjasta IPCC skýrslan skjöl að kolefnislosun sé enn að aukast, þrátt fyrir öll loforð og viðleitni undanfarinna áratuga. Skýrslan segir okkur að það sé aðeins þröng (og hratt minnkandi) leið til að afstýra loftslagsslysum. Sú leið krefst þess að við skerum losun um 50 prósent fyrir árið 2030 og náum núlllosun fyrir árið 2050. Enn sem komið er erum við að fara í gagnstæða átt.
Af hverju er þetta svona erfitt? Vegna þess að það myndi krefjast fórna. Hvers vegna myndi það krefjast fórna? Við skulum ganga í gegnum rökfræðina:
1. Að draga úr losun krefst þess að draga úr vinnslu og brennslu jarðefnaeldsneytis. En núna koma 85 prósent af orku okkar úr jarðefnaeldsneyti og orkan er það sem fær hagkerfið til að fara og vaxa.
2. Að skipta út jarðefnaeldsneyti fyrir orkugjafa með litla losun eins og sól og vindur myndi samt gefa okkur orku, en núna þarf jarðefnaorku til að byggja sólarrafhlöður, vindmyllur, rafhlöður og alla aðra rafmagnsinnviði sem við þyrftum að skipta um innviði sem byggir á eldsneyti sem við höfum núna.
3. Endurnýjanlegir orkugjafar krefjast orkufjárfestingar fyrir byggingu; þeir borga fyrir sig af krafti á nokkrum árum. Þess vegna krefjast hröð umskipti aukinnar orkunotkunar til skamms tíma. Og að minnsta kosti á fyrstu stigum mun mest af þeirri orku verða að koma frá jarðefnaeldsneyti, því það eru orkulindirnar sem við höfum nú.
4. Aftur, eina leiðin til að draga úr losun á áreiðanlegan hátt er að draga úr vinnslu og brennslu jarðefnaeldsneytis beint og strax. Eins og við höfum séð undanfarna áratugi er of hægt að bíða eftir endurnýjanlegum orkugjöfum í stað jarðefnaeldsneytis. Losun á heimsvísu jókst á síðasta ári þrátt fyrir met næstum 10 prósent vöxtur í endurnýjanlegum orkugjöfum.
5. Þannig að ef þörf er á meiri jarðefnaorku fyrir orkuskiptin, en við þurfum að vinna minna úr kolum, olíu og gasi á heildina litið, þýðir það að, að minnsta kosti næstu tvo áratugina, mun minna eldsneyti verður tiltækt fyrir tilgangi án umbreytinga — þ.e. fyrir flutninga, framleiðslu og matvælaframleiðslu, sem eru meginstoðir atvinnulífsins.
Þess vegna getum við ekki bara gert það. Þess vegna, þegar stjórnvöld komast að ákvörðunarstöðum eins og að þurfa að samþykkja eða synja um leyfi til að bora eftir olíu í Alaska, er ákvörðunin oft í þágu meiri jarðefnaorkuvinnslu.
Sameiginlegt öngþveiti okkar í að takast á við loftslagsbreytingar er ekki bara gráðugum olíustjórnendum að kenna. Stefnumótendur vilja forðast allar ákvarðanir sem myndu leiða til efnahagslegra erfiðleika.
(Við the vegur: almennar skýrslur um nýlegt samþykki Biden á Víðirolíuverkefni hefur saknað þess að samþykkið hafi líklega haft mikið að gera með minnkandi magn olíu sem flæðir um Alyeska leiðslan sem afhendir olíu til vesturstrandarríkjanna; ef rennslismagnið minnkar mun meira vegna eyðingar eldri olíusvæða, gæti leiðslan frosið á veturna og orðið ónýt og svipt þessi bláu ríki hálfri milljón tunna á dag af hráolíu, sem erfitt væri að skipta um.)
Sameiginlegt öngþveiti okkar í að takast á við loftslagsbreytingar er ekki bara gráðugum olíustjórnendum að kenna. Stefnumótendur vilja forðast allar ákvarðanir sem myndu leiða til efnahagslegra erfiðleika. Þannig að þeir leggja áherslu á viðskipti eins og venjulega, og þar af leiðandi þrengir leiðin til að afstýra loftslagsdómi miklu meira.
Á sama tíma tæmast jarðefnaeldsneytisbirgðir okkar enn frekar, sem gefur okkur minni orkupúða til að byggja upp orkukerfi í stað þess núverandi sem byggir á kolum, olíu og gasi.
Besta svarið er stýrð samdráttur í vinnslu jarðefnaeldsneytis ásamt skömmtunarkerfi sem beinir minnkandi jarðefnaeldsneytisbirgðum helst í orkuskiptiverkefni á meðan það dreifir eldsneytisbirgðum sem eftir eru til iðnaðar og heimila eingöngu í nauðsynlegustu tilgangi. Einnig þyrfti áætlanir til að vega upp á móti áhrifum af skornum skammti á heimili og lönd með lægri tekjur.
Stefnumótendum kann að finnast þetta óhugsandi, vegna þess að þeir hafa byggt starfsferil sinn á þeirri forsendu að hagkerfið verði alltaf að vaxa og að fólki verði alltaf að lofa tækifæri til að neyta meira. Samt mun ekkert gerast til að afstýra loftslagshelvíti þar til opinber umræða snýst í átt að stýrðum orkuniðurskurði og skömmtun.
Sem er synd af tveimur ástæðum. Í fyrsta lagi fordæmir hún auðvitað núverandi og komandi kynslóðir fyrir öfgar í veðri og allar þær þjáningar sem tengjast heitari og óstöðugari aðstæðum. Í öðru lagi útilokar það möguleikann á orkuniðurgangi þar sem erfiðleikum er deilt á sanngjarnan hátt, ásamt tækifæri til að læra að lifa betur með minna. Og slík tækifæri gætu verið mikil ef við ættum að leita þeirra.
Við erum á hættustigi. Það þarf fórn. Aðeins heilög kýr dugar. Hagvöxtur er hið heilagasta af kúm í samfélagi okkar. Og gettu hvað? Kýrin er samt veik.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja