Um aldir hafa óbreyttir borgarar verið fórnarlömb hræðilegra stríðsglæpa. Stundum hafa þeir verið á röngum stað á röngum tíma. En oft hafa þeir beinlínis verið beint skotmörk í þeim tilgangi að þjóðernishreinsanir, hefnd, neita uppreisnarmönnum um stuðningsmannahóp eða hryðja ríkisstjórnina til að gefast upp.
Nýlega hefur annað sögulegt dæmi um slíkt voðaverk verið staðfest. Árið 1948 beittu ísraelskir hersveitir bakteríuhernaði – dreifðu taugaveiki og æðaveikibakteríum – gegn arababúum Palestínu til að hvetja þá til að flýja og koma í veg fyrir að þeir sneru aftur til þorpanna.
Getum við trúað slíkum fullyrðingum? Vissulega hafa ákærur um líffræðilegan hernað oft verið lagðar fram sem hluti af óupplýsingaherferðum. Til dæmis fullyrtu Rússar þegar þeir réðust inn í Úkraínu fyrr á þessu ári að þeir væru að reyna að tryggja lífhernað tilraunastofur í Úkraínu sem settar voru upp af Bandaríkjunum (kannski að reyna að afrita lygar Bandaríkjanna varðandi gereyðingarvopn þegar Washington réðst inn í Írak árið 2003). Kröfur Rússa hafa verið rækilega aflétt þrátt fyrir að vera magnaður af Tucker Carlson, Hægri vængur podcastarar, Grásvæði, og öðrum Pútín afsakandi).
En sönnunargögnin um notkun ísraelskra sýklalyfja gegn óbreyttum palestínskum borgurum koma úr skjalasafni ísraelskra stjórnvalda og tengdum endurminningum, bréfum og viðtölum eins og safnað er saman í fræðigrein eftir tvo virta ísraelska sagnfræðinga, Benny Morris og Benjamin Z. Kedar. Morris, prófessor emeritus við Ben Gurion háskólann, var einn af upprunalegu nýju sagnfræðingunum sem mótmæltu goðafræði Ísraelsstjórnar. Þrátt fyrir að hann hafi færst verulega til hægri á síðustu tveimur áratugum hefur hann ekki dregið neina af fyrri niðurstöðum sínum til baka. Kedar, prófessor emeritus í sagnfræði við Hebreska háskólann í Jerúsalem og fyrrverandi varaforseti Ísraelsku vísinda- og mannvísindaakademíunnar.
Í rannsókn þeirra, sem birt var í hinu virta fræðiriti Mið-Austurlöndum, Morris og Kedar sýna að ísraelskir hermenn ætluðu að dreifa sjúkdómsbakteríum í arabískar vatnsveitur. Aðgerðin var persónulega frumkvæði að Yigael Yadin hershöfðingi, yfirmaður aðgerða og starfandi yfirmaður aðalhers ísraelska hersins, Haganah, „eflaust með leyfi Ben-Gurion. Moshe Dayan, yfirmaður arabamála hjá Haganah, afhenti bakteríunni persónulega til yfirmanna Haganah víðsvegar um landið. Ísraelskir aðilar helltu flöskum af taugabakteríum í vatnsveitu arabíska bæjarins Acre, sem olli faraldri sjúkdómsins, með nokkrum dauðsföllum. Skýrslur „Ísraelskra yfirmanna og embættismanna töldu að auðvelt var að falla Acre undir Haganah að hluta til siðleysið af völdum faraldursins.
Reksturinn í heild náði ekki langt. Á Gaza tóku Egyptar tvo ísraelska fulltrúa sem tóku þátt í aðgerðinni. Á sumum svæðum neituðu vinstrisinnaðir ísraelskir foringjar að vinna. En almennt fundu ísraelskar hersveitir aðrar leiðir til að framkvæma þjóðernishreinsanir sínar á Palestínumönnum. Með því að beita hryðjuverkum og ofbeldi ráku þeir á endanum helming íbúanna burt.
Morris og Kedar greina frá því hversu langt ísraelskir embættismenn fóru til að reyna að fela gjörðir sínar og sýna fram á meðvitund hinna síðarnefndu um glæpi sína. Þegar öllu er á botninn hvolft, tveimur áratugum fyrir þessa aðgerð, bannaði Genfarbókunin hernaðarnotkun á sýklafræðilegum efnum. Ísrael er enn eitt af örfáum löndum sem neita að skrifa undir a nýtt sýklavopnabann. Það hefur notuð líffræðileg efni nokkrum sinnum til að reyna að myrða óvini sína. Og auðvitað hefur Ísrael haldið áfram að ráðast á óbreytta palestínska borgara og heimili þeirra og gera líf þeirra eins ömurlegt og hægt er sem hluti af stefnuskrá sinni þjóðernishreinsun til stuðnings því að byggja upp gyðingaríki.
Önnur mál þar sem stjórnvöld miða almenna borgara
Ísrael hefur ekki verið eina ríkisstjórnin til að ráðast gegn almennum borgurum. Í stríði sínu í Indókína leystu Bandaríkin úr læðingi áður óþekkt magn sprengiefna og efna í sveitum Víetnam, ekki til að eyðileggja óvinahermenn eða hernaðarhluti heldur til að hrekja íbúana frá þorpum sínum svo þeir væru ekki tiltækir til að styðja við þjóðfrelsið. Framan. Sem Harvard prófessor Samuel P. Huntington settu það inn Utanríkismál árið 1968 höfðu loftárásir Bandaríkjanna valdið „þvinguðum þéttbýlismyndun“:
Á fjarstæðukenndan hátt gætu Bandaríkin í Víetnam vel hafa rekist á svarið við „þjóðfrelsisstríðum“. Skilvirk viðbrögð liggja hvorki í leitinni að hefðbundnum hernaðarsigri né í dulspekilegum kenningum og brellum hernaðar gegn uppreisnarmönnum. Það er þess í stað þvinguð þéttbýlismyndun og nútímavæðing sem færir viðkomandi land hratt úr þeim áfanga að byltingarkennd hreyfing á landsbyggðinni getur gert sér vonir um að skapa nægan styrk til að komast til valda.
Sömuleiðis í Sýrlandi, Rússlandi vísvitandi miðað læknaaðstöðu sem leið til að reka íbúana sem studdu uppreisnarmenn burt.
Í öðrum tilfellum var loftárásum á óbreytta borgara ætlað að valda slíkri eymd að óvinurinn yrði neyddur til að játa sig sigraðan. Í seinni heimsstyrjöldinni, Dresden og Hiroshima voru ekki hernaðarleg skotmörk, en eyðingu þeirra var ætlað að neyða þýsk stjórnvöld og japönsk stjórnvöld til að gefast upp.
Aðgerðir Rússa í Úkraínu í dag
Í Úkraínu í dag hafa óbreyttir borgarar, sem hafa verið gripnir á bak við rússneska línurnar, orðið fyrir hræðilegu ofbeldi sem hluti af viðleitni Moskvu til að yfirbuga íbúana. Frá og með október hafa Rússar hins vegar byrjað að skjóta flugskeytum og drónum á borgaraleg skotmörk víðs vegar um landið í árásum sem eru sérstaklega hannaðar til að valda miklum þjáningum íbúa í aðdraganda vetrar.
Í umræðum í rússneska ríkissjónvarpinu, tveir rússneskir þingmenn skýrði af einlægni rökfræði árásanna. Þeir tveir, sem eru báðir meðlimir stjórnarflokks Pútíns Sameinaðs Rússlands, voru sammála um að Moskvu ættu að einbeita sér að því að rjúfa rafmagn í Úkraínu þannig að íbúar þess hafi ekki aðgang að hita, rennandi vatni eða kældum matvælum. Einn þeirra, Andrey Gurulyov, staðgengill í dúmunni, sagði: „Vartur á rafmagni þýðir skortur á vatni, skortur á ísskápum, skortur á fráveitu….Einni viku eftir að allt rafmagn er slitið, er borgin Kyiv mun synda í s***, fyrirgefðu svip minn. Það mun vera augljós hætta á faraldri.“
Annar þingmaður þrýsti á um að Rússar ættu að ráðast á her Úkraínu í staðinn, Gurulyov skaut til baka:
Ef þú hefur ekkert vatn, ekkert fráveitu, þá erum við að varpa flóttamannaflóðinu í átt að vestrænum landamærum, ekki satt? Vegna þess að það er ómögulegt að lifa af, það er engin hitun, ekkert vatn, engin fráveitur, engin ljós. Þú getur ekki eldað mat, enginn staður til að geyma matinn, það er engin leið að flytja matinn, peningakerfið virkar ekki og svo framvegis og svo framvegis. Hvernig býr maður í landi þar sem ekkert virkar. Ef það eru engin störf, hver mun borga einhverjum?
Í stuttu máli, ofan á hversdagsleikann morð, pyndingum, hvarfog nauðganir á hernumdum svæðum, auk þess nauðungarflutningar óbreyttra borgara til Rússlands, þar á meðal „samþykkt“ þúsunda barna þar, auk árása á borgaralestir hjálparsamtaka að Amnesty International kallaði „frekari sönnun fyrir fullkomnu tillitsleysi Rússa við líf borgara í Úkraínu,“ og óaðskiljanlegur árásir á borgir, stefnir Rússland nú að því að gera daglegt líf óbreyttra borgara óbærilegt.
Þessar árásir á mikilvæga borgaralega innviði eru það stríðsglæpi. Með orðum Amnesty International:
Markmið Rússa á borgaralega innviði Úkraínu er ólöglegt. Siðferði almennra borgara er ekki löglegt skotmark og það er stríðsglæpur að framkvæma þessar árásir í þeim eina tilgangi að hræða óbreytta borgara. Allir þeir sem bera ábyrgð á að fyrirskipa og fremja þessar glæpsamlegu árásir verða að sæta ábyrgð. Þar sem Rússar auka viðleitni sína til að hræða óbreytta borgara í Úkraínu, verður alþjóðasamfélagið að bregðast við og fordæma þessar svívirðilegu árásir.
Góðu fréttirnar eru þær að söguleg met bendir til þess að hryðjuverkaárásir beri sjaldan árangur. Hræðilegu fréttirnar eru þær að mörg þúsund fleiri óbreyttir borgarar gætu dáið á komandi vetrarmánuðum vegna þess.
Þegar fordæmt er þessum hræðilegu árásum á óbreytta borgara er hins vegar mikilvægt að hafa í huga að sérhver Úkraínumaður – borgari eða hermaður – sem deyr vegna óréttlátrar innrásar Rússa er fórnarlamb stríðsglæps. Hefði Pútín ekki með ólöglegum og siðlausum hætti skipað hermönnum sínum inn í Úkraínu, væru allir þessir Úkraínumenn sem gripu til vopna í sjálfsvörn og voru drepnir enn á lífi. Dauði þeirra er líka hræðilegir glæpir, glæpir sem verðskulda harðasta fordæmingu.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja