Eftirfarandi texti, eftir Panagiotis Sotiris, baráttumann Popular Unity, er afrit af ræðu hans á No Euro Forum sem haldinn var um miðjan október í Chianciano Terme á Ítalíu, 16.-18. október 2016.
Flóttamannavandinn hefur sýnt hina djúpu kreppu Evrópusambandsins. Undanfarin ár hefur ekki aðeins tekist að takast á við komu fjölda flóttamanna og farandfólks, heldur hefur hún gripið til banvænna, morðóða stefnu „Virki Evrópu“. Afleiðingin hefur verið þúsundir látinna flóttamanna og farandfólks í miðjarðarhafinu.
Sumir segja „það eru of margir flóttamenn í heiminum“. Er þetta satt? Jæja, tölur ganga ekki saman. Árið 2015 var heildarfjöldi farandfólks 232 milljónir, á heimsvísu 7.4 milljarðar. Varðandi flóttamenn sérstaklega þá er fjöldinn sannarlega að aukast. En eru þeir „of margir? Við erum að tala um alls 65.3 milljónir manna á vergangi í heiminum, þar af 21.3 milljónir (2015 tölur) falla undir skilgreininguna á „flóttamönnum“, þar af 5.2 Palestínumenn. Það eru 10 milljónir ríkisfangslausra og 3.2 milljónir hælisleitenda. Þetta eru stórar tölur hvað varðar mannlega harmleik, en örugglega ekki stórar í þeim skilningi „við getum ekki ráðið við þá“.
Næstum helmingur flóttamanna kemur frá 3 löndum: Sómalíu (1.1 m.), Afganistan (2.7 m.) og Sýrlandi (4.9). Og samkvæmt 2015 tölum koma þeir ekki aðallega til Evrópu. Árið 2015 eru þau lönd sem hafa tekið á móti flestum flóttamönnum: Tyrkland (2.5 m.), Pakistan (1.6 m.), Líbanon 1.1 (m.), Íran (974.000), Eþíópía (736.000) og Jórdanía (664.000). ).
Er þetta stærsta flóttamannavandinn í Evrópu? Nei, eftir seinni heimstyrjöldina fór heildarfjöldi flóttamanna og flóttafólks yfir í Evrópu kannski 10 eða jafnvel tuttugu milljónir. Er þetta stærsta flóttamannavandinn fyrir eitt land eða svæði? Nei, það var eftir skiptingu Pakistans frá Indlandi þegar mesta flutningur flóttamanna og flóttafólks var.
En dauðsföll eru mikil, sérstaklega í Miðjarðarhafi. Í leiðinni frá Afríku til Ítalíu er möguleikinn á að verða drepinn 1 af hverjum 23….
Þessar stóru flóttamannahreyfingar má skýra með þeirri mynd sem heimsvaldastefna samtímans hefur tekið á sig. Annars vegar höfum við afleiðingar heimsvaldastyrjalda og inngripa, ýmist beint eða óbeint. Heimsvaldastríð í Afganistan og Írak ásamt refsiaðgerðum fyrir þær skapaði aðstæður misheppnaðra hagkerfa og ríkisinnviða sem leiddu til þess að margir yfirgáfu lönd sín til að forðast stríð og eymd. Vesturlandakynning á þjóðernisdeilingu, trúarátök og ættbálkaátök gerði illt verra. Á hinn bóginn eru mörg fyrirtæki í Evrópu hlynnt hugmyndinni um skiptan vinnumarkað þar sem stór hluti vinnuaflsins stendur frammi fyrir ofnýtingu, mikilli óvissu og fátækt. Í þessum skilningi hafa fátækt og stríð neytt fólk til að yfirgefa lönd sín aðeins til að finna mikla fátækt og ofbeldi á áfangastöðum sínum.
Kynþáttafordómar og útlendingahatur eru mikilvægir þættir í þessu ferli vegna þess að þeir tryggja sundrungu innan verkalýðsins og tryggja að stór hluti verkalýðsstéttarinnar haldist fastur í mjög ótryggri stöðu, ófær um að hafa full félagsleg réttindi og í stöðugri hættu á að vera handtekinn og vísað úr landi.
En fólk mun halda áfram að koma, svo lengi sem heimsvaldastefna, stríð og fátækt halda áfram að þvinga það til að koma. Hvað getum við gert? Hægri hægri en einnig ESB segir „halda þeim úti“. „Vernda landamæri“. „Aukið öryggi“. „Sendu fleiri sjóskip og aukið eftirlit“. Hins vegar stöðva þetta ekki flóttamenn og farandfólk; þeir gera hlutina bara hættulegri….
Á landamærum Bandaríkjanna og Mexíkó er fullkomnasta og banvænasta vegg- og öryggiskerfi í heimi gegn innflytjendum. Hingað til hefur það í raun ekki dregið úr komum.
Nú ef þeir koma hvernig komum við fram við þá? Hægri hægrimenn og ESB segja að „koma fram við þá sem ólöglega útlendinga“, „hefja þá“ og „setja þá í fangageymslur“. En þeir þýða líka "halda þeim ólöglegum svo að þeir geti verið ódýrt vinnuafl". Hin tortuga rökfræði öfgahægrimanna en einnig ríkisstjórna í Evrópu er sú að ólögmæti sé leið til að tryggja að þau lendi í ofnýtingu og ótryggri aðstöðu.
Svo hvað getum við gert ef við viljum vera áfram innan stéttar- og alþjóðasjónarmiða?
Í fyrsta lagi berjumst við gegn heimsvaldastefnu og stríði og fátækt svo fólk þurfi ekki að yfirgefa lönd sín. Ekki vegna þess að við „viljum ekki að þau komi“, heldur vegna þess að það er gott að fólk lifir betur í löndum sínum. Það er betra að hafa velmegun, frið og atvinnu í fleiri löndum heims.
Í öðru lagi að tryggja örugga ferð fyrir hælisleitendur og flóttamenn. Sú staðreynd að til að koma til Evrópu verður þú fyrst að vera í drukknunarhættu er afar ofsóknaræði og morðóð. Réttur til öruggrar leiðar og komu á áfangastað eru grundvallarmannréttindi. Flóttamenn vita hvert þeir eru að fara, þeir svífa ekki bara. Að halda þeim föstum eða í fangelsi í Grikklandi eða Ítalíu vegna lokaðra leiða og landamæra getur aðeins gert illt verra. Og áætlanir eins og brottvísun frá Grikklandi og síðan flutningur frá Tyrklandi ganga einfaldlega ekki upp. Síðan í ágúst 2015 hefur mikill fjöldi flóttamanna komið til Evrópu. Og eins og við vitum öll hefur Evrópa ekki verið eytt.
Í þriðja lagi, veita flóttamönnum og farandfólki fullan rétt. Veita flóttamönnum hæli, viðurkenna réttindi farandfólks og tryggja að þeir hafi aðgang að félagslegri vernd. Ólögmæti skapar óvissu og ofnýtingu, með stofnanaskiptingu verkalýðsstéttanna. Berjast gegn ójöfnuði. Til dæmis, þegar fyrirtæki koma með undirverktaka með verkafólki frá öðrum löndum með lægri laun með því að nota getu til að borga á genginu upprunalandanna, verðum við að berjast gegn rasista / öfgahægrimönnum hrópunum um að „halda erlendum starfsmönnum frá“ og svara því „ allir sem hér vinna eiga að taka launin sem hér eru greidd og njóta sama vinnustaðar og félagslegrar verndar og hafa sama rétt“ og skipuleggja þau í stéttarfélög.
Í fjórða lagi, berjist gegn kynþáttahatri og útlendingahatri og búum til ný samfélög sem byggja á sameiginlegum hagsmunum gegn íslamfóbíu og allri nýnýlendustefnu og rasískri hugmyndafræði, þar á meðal nýheimsvaldahyggjukenningum um „árekstra siðmenningar“.
Við skulum nú sjá nokkrar af þeim spurningum sem fram hafa komið í umræðunni.
Í fyrsta lagi verðum við að segja nei við öllum „samsæriskenningum“. Innflytjendur og flóttamenn eru ekki hér vegna samsæris frá evrópskum borgarastéttum. Þeir eru hér vegna þess að þeir þurfa betri framtíð og vegna þess að þeir vilja flýja stríð, ofsóknir og fátækt. Evrópskir borgarastéttir geta nýtt sér komu sína en aðeins ef vítahringur ólögmætis og stofnanarasisma er til staðar. Innflytjendur og flóttamenn eru flokksbandamenn okkar; þeir eru ekki verkfæri óvinarins. Það eru fjármagnseigendur sem gera vinnumarkaðinn sveigjanlegri og ótryggari en ekki innflytjendur.
Í öðru lagi verðum við að afbyggja svokallaðar „öryggisspurningar“. Nei, flóttamenn eru ekki „íslamskir hryðjuverkamenn“. „Íslömsk hryðjuverkasamtök“ sem myndu senda liðsmenn í gegnum Líbíu og afhjúpa þá lífshættu í sjónum, væru heimskuleg hryðjuverkasamtök, sem henta aðeins fyrir kvikmynd Monty Python. Aftur á móti vitum við að slíkum samtökum hefur tekist að ráða til sín mikinn fjölda fjarlægra evrópskra borgara einmitt vegna þess að þeir hafa staðið frammi fyrir útskúfun og kynþáttafordómum.
Í þriðja lagi verðum við að hafna nýmaltúsisma. Það þýðir ekkert að tala um að það séu „of margir“ í löndum okkar. Með annarri félagslegri hugmyndafræði getum við haft vöxt og endurdreifingu og þurfum í raun fleira fólk til að vinna.
Þýðir þetta að við leggjum til stefnu „engin landamæri“? Nei, í rauninni þurfum við landamæri. Við þurfum landamæri til að halda rándýrum fjármögnun úti, til að halda erlendu fjármagni sem vill rífa niður hagkerfið úti, til að halda heimsvaldamönnum úti. Og líka til að tryggja að það sé enginn fjármagnsflótti, að það séu ekki fyrirtæki að flytja til annarra landa, að það sé enginn auður fluttur úr landi. En við þurfum líka landamæri til að opna þau og taka á móti flóttamönnum og farandfólki!
Í fjórða lagi verðum við að berjast gegn íslamfóbíu. Í dag í Vestur-Evrópu tákna árásirnar á flóttamenn og farandfólk nýlendutímann tilraun frá hálfu evrópskra borgarastétta til að heyja stéttastríð gegn stórum hluta verkalýðsstéttarinnar í nafni hættunnar á öfgastefnu, „róttækni“ og hryðjuverkum. Í raun er þetta innri landnám, Frakkland er hörmulegasta dæmið. Í dag er stór hluti verkamannastétta og vinsælra stétta í Evrópu múslimar. Komið er fram við þá sem annars flokks borgara, eða það sem verra er, eins og óvinurinn. Við eigum ekki að þola þetta. Lög um fatnað í skólum eða á ströndum eru ekki vörn fyrir lýðræði eða veraldlega ríkið; þær eru stéttaáætlanir gegn farandfólki og múslimskum verkamönnum.
Hvernig tengist þetta spurningum um alþýðufullveldi? Ég sagði áður að samstaða og alþjóðahyggja þýði lokuð landamæri til höfuðborgarinnar opin landamæri fyrir samstöðu. Þetta er fullveldisaðgerð. Nú almennt séð: við styðjum hugmyndina um alþýðufullveldi gegn Evrópusamrunanum eða „hnattvæðingu“. Við verjum alþýðufullveldið vegna þess að það breytir þjóðríkinu í landsvæði lýðræðislegrar baráttu. Það hjálpar til við hugsanlega myndun sameiginlegs vilja hinna óbreyttu stétta í byltingarkenndu sósíalísku sjónarhorni. Það er á vettvangi þess þjóðríkis sem við getum búið til víðtækt bandalag um áætlun um félagslega umbreytingu, nýja „sögulega blokk“.
Hins vegar hefur þetta að gera með pólitíska hugmynd um pólitíska líkamann. Það hefur með fólkið að gera, ekki í þeim skilningi sem skilgreint er í stjórnarskrám heldur sem bandalag hinna óbreyttu stétta í baráttu þeirra fyrir betri framtíð. Það hefur ekkert með sögulegar auðkenni eða ætterni að gera. Við verðum að taka innflytjendur og flóttamenn inn í fólkið, pólitískt og stofnanalega í skilningi fullra félagslegra og pólitískra réttinda en einnig hugmyndafræðilega í skilmálum hvernig við skilgreinum „við á móti þeim“ í samfélögum okkar. Við þurfum að endurskilgreina fólkið – eða jafnvel „þjóðina“ – sem einingu í baráttu allra hinna óbreyttu stétta. Þetta er miklu betra svar við „sjálfsmyndapólitík“ en annaðhvort chauvinismi og nýnýlendustefnu í nafni „lýðveldisstefnu“ og „veraldarhyggju“ en einnig nýfrjálshyggju heimsborgarastefnu sem afneitar möguleikanum á róttækri og frelsandi vinsælri „heilbrigðri skynsemi“, sem heldur í staðinn heimur þar sem aðeins eru fyrirtæki og einstaklingar, ekki form af alþýðuvilja.
Getum við gert það? Jæja, við getum það. Í Grikklandi hefur ein af vongóðustu þróun síðasta árs verið gríðarleg samstaða til flóttafólks og farandfólks. Mikilvægur þáttur hefur verið hernám bygginga eins og skóla eða hótela. Ég ætla að vísa til dæmi um City Plaza hótelið í Aþenu. Það er sjálfstýrt með flóttamönnum og fólk úr samstöðuhreyfingunni vinnur saman. Slík störf sanna að þú getur haft flóttamenn í þokkalegu ástandi án mikils kostnaðar. Umfram allt sanna slík störf að við getum sannarlega skapað annað samfélag sameiginlegra baráttu. Þeir sanna að við getum lifað saman. Þeir sanna að við getum skapað saman fólk í baráttu!
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja