LEIÐTOGAR nýrrar grísku ríkisstjórnarinnar standa frammi fyrir frest til dagsins í dag til að koma með áætlun um að hrinda í framkvæmd harkalegum niðurskurðaraðgerðum sem róttæki vinstriflokkurinn SYRIZA komst til valda og lofaði að binda enda á.
Þetta er ömurleg niðurstaða samkomulags sem gert var í síðustu viku á milli ríkisstjórnarinnar og fjármálaráðherra evruhópsins um fjögurra mánaða framlengingu á alþjóðlegri björgun gríska fjármálakerfisins – auk meðfylgjandi aðstæðna sem hafa valdið margra ára niðurskurði ríkisútgjalda; fjöldauppsagnir og „umbætur“ á vinnulögum; einkavæðingar í heildsölu; og hækkanir á lækkandi sköttum og gjöldum og fargjöldum fyrir ríkisþjónustu.
Fyrir mánuði síðan vann SYRIZA þingkosningar með miklum yfirburðum í krafti skuldbindingar sinnar um að snúa þessum aðgerðum til baka. Leiðtogar þess, sem mynduðu nýju ríkisstjórnina í Grikklandi, fóru í mikilvægar samningaviðræður við stjórnmála- og fjármálaelítuna í Evrópu og kröfðust þess að þeir myndu ekki framlengja björgunaraðgerðirnar og að þeir vildu afturkalla ríkisfjármála- og stjórnmálastefnuna sem hefur steypt efnahag og samfélagi Grikklands í djúp kreppa.
En samningurinn sem Alexis Tsipras forsætisráðherra og Yanis Varoufakis fjármálaráðherra lögðu til og sem ráðherrar evruhópsins samþykktu loksins í síðustu viku – eftir að hafa dregið út enn fleiri ívilnanir – er ekkert slíkt. Það er miklu nær ósveigjanlegri afstöðu evrópsku elítunnar, undir forystu harðlínustjórnar Þýskalands, að alls ekki megi víkja frá þeirri niðurskurðaráætlun sem fyrri grísk stjórnvöld hafa samþykkt og hrint í framkvæmd.
- - - - - - - - - - - - - - - -
Í FLESTUM málum var fjárkúgun evruhópsins – borin með dæmigerðri fyrirlitningu fyrir þjáningu og andstöðu íbúa Grikklands – fram með dæmigerðri fyrirlitningu.
Grískum stjórnvöldum er heimilt að koma með áætlun um aðgerðir til að uppfylla markmiðin sem sett voru undir svokölluðu Memorandum - hið almenna heiti yfir hugtökin sem grísk stjórnvöld samþykktu fyrir fimm árum í staðinn fyrir fjárhagslega björgun sem " Troika“ Evrópusambandsins, Seðlabanka Evrópu og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.
En Troika - þó að það fyrirlitna nafn sé ekki lengur notað - mun hafa neitunarvald yfir þessum tillögum. Varoufakis hefur frest til 23. febrúar til að leggja fram áætlun ríkisstjórnarinnar. Vangaveltur eru í fjölmiðlum um að ráðherrar evruhópsins muni beita forskoti sínu og krefjast enn meira, setja upp annað uppgjör.
Frekari skuldbinding ríkisstjórnar SYRIZA „til að forðast hvers kyns afturköllun aðgerða og einhliða breytingar á stefnu og skipulagsumbótum sem myndu hafa neikvæð áhrif á ríkisfjármálamarkmið, efnahagsbata eða fjármálastöðugleika“ er einnig háð því að vera „metin af stofnunum“.
Þannig eru margar af þeim strax ráðstafanir sem SYRIZA hafði heitið því að framkvæma einu sinni við völd, óháð samningaviðræðum við Troika – endurheimta fyrri lágmarkslaun, 751 evrur á mánuði, stöðva og snúa við einkavæðingu ríkisfyrirtækja og stofnana, veita ókeypis rafmagni og matarstyrkjum fyrir 300,000 fátæk heimili – gæti verið lokað af „stofnunum, “ ef stjórnvöld reyna að framkvæma þær.
Samningurinn við evruhópinn heldur beinlínis uppi nánu eftirliti „erlendra ráðgjafa“ sem verða til taks í Aþenu – „með öðrum orðum hópur einkavæðingarsinna sem eru til staðar á öllum stigum gríska ríkisins, þröngva ráðgjöf á kjörna stjórnmálamenn og gefa skýrslu til baka til evrusvæðið um hvers kyns ósamstarf við aukna niðurskurðarstefnu,“ eins og sósíalíski bloggarinn David Renton orðaði það.
Til samanburðar má nefna að það sem er lýst sem eftirgjöfum af hálfu ráðherra evruhópsins er minna markvert – og í sumum tilfellum aðeins viðurkenning á raunveruleikanum. Til dæmis mun gríska ríkisstjórnin ekki lengur vera bundin af kröfu, sem samið var um árið 2012, um að vera með 4.5 prósenta afgang af fjárlögum á þessu ári – markmið svo fáránlegt að jafnvel fyrri niðurskurðarstjórn vildi að það yrði fellt.
Þetta mun svo sannarlega, veita stjórnvöldum nokkurt fjármagn til að standa straum af grunnaðgerðum fyrir að takast á við 25 prósent atvinnuleysi, örvæntingarfulla fátækt, rafmagnsleysi fyrir hundruð þúsunda heimila og önnur einkenni kreppunnar. Varoufakis mun einnig leggja til aðgerðir til að auka tekjur ríkisins með því að hefta spillingu og breyta skattkerfinu þannig að fyrirtæki og auðmenn borgi meira.
En jafnvel þótt fjárkúgarar ESB beiti ekki neitunarvaldi gegn þessu, þá er staðreyndin sú að samkomulagið við evruhópinn skilur Grikkland algjörlega undir stjórn hataðs samkomulags – sem er nákvæmlega það sem SYRIZA lofaði að breyta.
Eins og Antonis Davanellos, grískur byltingarkenndur sósíalisti og þekktur maður í vinstri vettvangi innan SYRIZA, orðaði það. grein sem birtist á vefsíðunni A l’encontre í síðustu viku, þar sem útlínur samkomulags Tsipras við evruhópinn voru að verða skýrar:
[H]ér er annars vegar tegund málamiðlunar sem gæti talist heiðarleg ef hún gerir SYRIZA kleift að setja fram áætlun sína gegn niðurskurði. Á hinn bóginn eru málamiðlanir sem jafngilda pólitísku sjálfsvígi - ef, til dæmis, minnisblaðið er einfaldlega endurnefnt „áætluninni“ og Troika er endurnefnt fyrir einhvern annan eftirlitsbúnað.
- - - - - - - - - - - - - - - -
LÍKURINN var alltaf mjög á móti Varoufakis og Tsipras að færa ráðherra evruhópsins frá ósveigjanlegri afstöðu sinni. Þrýstingurinn á stjórnvöld jókst í síðustu viku þegar hægfara áhlaup á gríska banka fór hraðar - í lok vikunnar, Úttektir innstæðueigenda höfðu numið meira en 1 milljarði evra á dag.
Tsipras og Varoufakis byggðu stefnu sína í kringum vonina um að nýta sundrungu meðal ríkisstjórna ESB – sérstaklega óánægðir með kröfu þýskra leiðtoga um stefnu um allt aðhald-alltaf-allt tímann – en þessi ágreining reyndist blekking eða ýkt.
Valkosturinn við að hlíta fjárkúgun evruhópsins hefði verið að samþykkja grískt greiðslufall og líklega brotthvarf úr evrugjaldmiðlinum og snúa aftur til drakmunnar. Flestir í Grikklandi myndu frekar vilja vera áfram með evruna, og ekki af tilfinningalegum ástæðum. Efnahagsleg áhrif „Grexit“ á venjulegt fólk yrðu hrikaleg, sem leiddi til tafarlausrar gengisfellingar sem myndi gera laun verkafólks – fyrir þá sem hafa störf og fá laun – minna virði, svo ekki sé minnst á að svipta stjórnvöld fjármagni sem þarf til grundvallaráætlana.
En spurningin er hvort að vera með evruna hafi enn meiri kostnað. Síðustu vikur samningaviðræðna við evruhópinn gera það ljóst að Grikkland verður aðeins umborið á evrusvæðinu ef það fylgir fyrirmælum bankamanna og yfirmanna Evrópu og lúti harðstjórn embættismanna sinna með neitunarvald yfir öllum þáttum stjórnarstefnunnar.
Raddir til vinstri innan SYRIZA og utan þess héldu því fram að þótt „Grexit“ myndi hafa skelfilegar afleiðingar væri þessi barátta við ESB óumflýjanleg – og SYRIZA þyrfti að búa sig, stuðningsmenn sína og grískt samfélag undir að brjótast með evrusvæðinu ef nýja ríkisstjórn var ekki leyft að framkvæma miðlæga skuldbindingu sína um að hnekkja samkomulaginu og snúa niðurskurðaráætluninni við.
Eins og SocialistWorker.org tók saman niðurstöðu ritstjórnar , sem birt var þegar kosningabaráttan hófst, á heimasíðu Rauða netsins, ein af stoðum Vinstri vettvangsins:
Tsipras og aðrir verða að hætta að segja að vinstri stjórn muni ekki grípa til einhliða aðgerða varðandi skuldina eða aðrar spurningar. Ef og þegar Troika neitar að samþykkja tillögur SYRIZA, að hluta til eða í heild, verður nýja ríkisstjórnin að vera reiðubúin til að grípa til öflugri mótvægisaðgerða, eins og að ná yfirráðum yfir grískum bönkum – en ekki bara „með því að bæta fulltrúum ríkisins við stjórnina. , en raunverulegt eftirlit með því að taka þau yfir sem ríkiseign.“
Þess í stað héldu Tsipras og Varoufakis fast við þá afstöðu sína á meðan á kosningabaráttunni stóð og í samningaviðræðum evruhópsins eftir það að hægt væri að fá ráðamenn ESB til að losa um tökin. Jafnvel almennum álitsgjöfum til undrunar, þeir notuðu ekki einu sinni hótunina um „Grexit“ – og neikvæðar afleiðingar þess fyrir ESB – sem samningaaðferð.
- - - - - - - - - - - - - - - -
ENGINN getur deilt alvarlega um það mál sem Varoufakis og Tsipras lögðu fram fyrir ESB til að taka ábyrgð á þeirri hörmulegu kreppu sem það olli Grikklandi og viðurkenna hörmulegar afleiðingar niðurskurðaraðgerða sem breyttu samdrætti í algera kreppu.
Frá því að ESB „bjargaði“ gríska fjármálakerfinu með björgunaraðgerðum hefur atvinnuleysi farið upp í meira en 25 prósent íbúa, raunlaun lækkuðu um 30 prósent og heildarframleiðsla landsins hefur verið skorin niður um 25 prósent. „Og eins og Jubilee Debt Campaign benti á nýlega fór meira en helmingur björgunarfjárins ekki til að halda skólum og sjúkrahúsum opnum, heldur til að endurgreiða spákaupmönnum einkageirans, í mörgum tilfellum þýskum og frönskum bönkum,“ tilkynnt Guardian hagfræðiritstjóri Heather Stewart.
Varoufakis hafði líka rétt fyrir sér þegar hann benti á hræsni þess að Seðlabanki Evrópu hefði nánast yfirgefið niðurskurðarstefnu fyrir evrusvæðið í heild sinni með ákvörðun sinni um að hefja 60 milljarða evra á mánuði magn íhlutunaráætlunar, en krafðist þess að Grikkland héldi áfram að taka bitur pillur nýfrjálshyggju.
En til að umorða gamalt orðatiltæki, þá er erfitt að fá stjórnmálamenn til að skilja eitthvað þegar pólitísk staða þeirra og hagnaður banka og fyrirtækja landsins þeirra er háður því að þeir trúi einhverju öðru.
Það átti við um allt ESB. Þýska ríkisstjórn Angelu Merkel kanslara og Wolfgang Schäuble fjármálaráðherra leiddu vissulega herferðina gegn Grikklandi, en enginn stuðningur var við Varoufakis og Tsipras hjá neinum fjármálaráðherra, þar á meðal löndum eins og Spáni og Portúgal sem hafa fengið sömu minnisblöð lögð á sig. vegna skuldakreppunnar.
Þessi lönd kunna að vera fórnarlömb niðurskurðar líka, en ríkisstjórnir sem stjórna þeim í dag hafa samþykkt kröfur trójunnar, rétt eins og fyrri grísk stjórnvöld gerðu - svo það væri pólitísk niðurlæging ef Grikkjum tækist að vinna sér undan. Auk þess hafa leiðtogar SYRIZA ekki farið leynt með stuðning sinn við róttæka vinstri valkosti eins og Podemos, sem gæti sigrað núverandi ríkisstjórn á Spáni í kosningum síðar á þessu ári.
Þannig að miskunnarlaus og einróma fjandskapur evruhópsins – ásamt hættunni um að bankakreppan verði algjört hrun í byrjun þessarar viku – leiddi til þess að Tsipras og Varoufakis hefðu mjög fá spil til að spila, svo framarlega sem þeir neituðu að vekja upp vofa um „ Grexit."
Það sem gerir samþykki þeirra á rotnum samningi verri er hins vegar tilraun Tsipras til að snúa samningnum við evruhópinn sem sigur. „Í gær tókum við afgerandi skref og skildum niðurskurðinn, björgunaraðgerðirnar og þríeykið eftir,“ Tsipras sagði í sjónvarpsávarpi á landsvísu um helgina.
Það er erfitt að trúa því að Tsipras haldi að einhver þessara þriggja hafi verið „skilinn eftir“. Hann veit vel að Þjóðverjinn viðbjóðslegi Wolfgang Schäuble gaf nákvæmari mynd þegar hann brosti til fjölmiðla: "Grikkir munu vissulega eiga erfitt með að útskýra samninginn fyrir kjósendum sínum."
- - - - - - - - - - - - - - - -
GRÍSKA vinstrisinnar, innan SYRIZA og utan þess, eru ekki undir slíkum blekkingum.
Ein öflugasta gagnrýnin á uppgjöf ríkisstjórnarinnar kom frá 92 ára Manolis Glezos, þjóðhetju fyrir að stækka Akrópólis og rífa niður fána nasista í síðari heimsstyrjöldinni, og nú þingmaður á Evrópuþinginu sem fulltrúi SYRIZA.
Í yfirlýsingu sem birt var á sunnudag, Glezos hljómaði sömu þemu og Antonis Davanellos hafði áður um að trúa því ekki að Troika og minnisblaðið hafi verið „skilið eftir“ vegna þess að þau voru endurnefnd. Hann skrifaði:
Ég fyrir mitt leyti bið grísku þjóðina afsökunar á að hafa aðstoðað við þessa blekkingu. Áður en röng stefna heldur áfram, áður en það er of seint, skulum við bregðast við. Umfram allt þurfa meðlimir, vinir og stuðningsmenn SYRIZA að ræða og ákveða, á brýnum fundum á öllum stigum samtakanna, hvort þeir sætti sig við þessa stöðu.
Sumir segja að í hvaða samningi sem er þurfið þið að gefa eftir. Í grundvallaratriðum, milli kúgarans og kúgaðra, er engin málamiðlun, þar sem það getur ekki verið málamiðlun milli þrælsins og sigurvegarans. Frelsi er eina lausnin. En jafnvel þótt við samþykkjum þessa fáránlegu hugmynd, þá eru þær tilslakanir, sem þegar hafa verið gerðar af fyrri ríkisstjórnum, sem styðja samkomulagið, umfram það sem við ættum að sætta okkur við.
Hvert slík áskorun frá vinstri getur leitt – og hvernig á að skipuleggja hana – verður vissulega umræðuefni vinstri manna á næstu dögum.
Það er sterk vinstri inni í SYRIZA, afrakstur margra ára baráttu. Það hefur nóg af ágreiningi, þar á meðal um hvort og hvernig eigi að taka þátt í ríkisstjórn undir forystu SYRIZA, en einnig ákvörðun um að flokkurinn verði að standa 100 prósent gegn minnisblaðinu.
Fyrir utan það er víðtækari vinstri- og verkalýðshreyfing sem hefur virkjað einhverja stærstu stéttabardaga síðasta áratugar – meira en 30 allsherjarverkföll, hreyfing torganna til að hernema almenningstorg, „Vil ekki borga“ herferðir og annað form. félagslegrar mótstöðu. Stærð og umfang þessara baráttu hefur minnkað síðan 2012, eins og grískir vinstrimenn viðurkenna, en það hafa verið viðvarandi slagsmál og dæmið um hápunkta andstöðu við minnisblaðið getur hvatt til árekstra í framtíðinni.
Á fyrstu dögum sínum við völd afturkallaði nýja ríkisstjórnin uppsagnir ræstingafólks í fjármálaráðuneytinu, sem börðust mánaðarlanga baráttu fyrir störfum sínum, og lofaði að opna á ný ERT útvarps- og sjónvarpsstöðina sem verkamenn hernumdu eftir að henni var lokað skv. fyrri ríkisstjórn. Ef SYRIZA-stjórnin eða eftirlitsmenn ESB – eða báðir – reyna að taka þetta til baka, það gæti verið blossi fyrir baráttan að neðan að kvikna á ný.
Auk þess er það alþjóðlega víddin - stjórnmála- og fjármálastofnanir Evrópu hafa enn og aftur verið afhjúpaðar fyrir grimmilegar forgangsröðun bankamanna og fullkomna fyrirlitningu á lýðræði. Það er mikil samstaða með SYRIZA fyrir að standa loksins frammi fyrir niðurskurðaráætluninni í Evrópu, en það viðhorf þarf að skipuleggja í raunverulegan valkost.
Slík mótspyrna, innan Grikklands og annars staðar í Evrópu, mun ekki sjálfkrafa koma upp aftur á næstu dögum eða jafnvel vikum. En við vitum að það er meira að koma eftir þetta fyrsta próf SYRIZA ríkisstjórnarinnar.
Þýðingarhjálp frá Sotiris Martalis og Todd Chretien
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja
1 athugasemd
Eftir greiðslufall Argentínu batnaði efnahagur þeirra verulega!