Vladimir Putin er sennilega vinsælasti rússneski leiðtoginn sem nokkurn tíma hefur verið og mældist um 80% eins og nýlega í nóvember 2015 í rannsókn sem gerð var af hópi bandarískra vísindamanna. Þetta gerir hann að óumdeilanlega vinsælasta heimsleiðtoganum í dag, þó þú myndir halda hið gagnstæða miðað við hvernig hann er venjulega sýndur og djöfullaður á Vesturlöndum.
Það er þversagnakennt að meginástæðan fyrir vinsældum Pútíns í Rússlandi er sú sama ástæðan fyrir því að hann er svo lítillækkaður í Bandaríkjunum og Vestur-Evrópu. Það kemur niður á þeirri einföldu en áberandi staðreynd að þegar kemur að leiðtoga- og pólitísku nafni er Vladimir Pútín að tefla á meðan starfsbræður hans í London, Washington og París teflir.
Þetta er ekki til að kenna rússneska leiðtoganum siðferðislegar dyggðir Nelson Mandela eða mannúðarhvöt Mahatma Gandhi. En honum er ekki heldur skopmyndin lýst reglulega og ákaft í breskum og bandarískum fjölmiðlum. Pútín er ekki illmenni beint úr Bond-mynd, situr í hræðilegum kastala einhvers staðar í dýpstu Rússlandi að skipuleggja og skipuleggja heimsyfirráð. Fyrir svona „Masters of the Universe“ malarkey þarftu að fara með þér í Hvíta húsið í Washington, eða kannski höfuðstöðvar CIA í Langley, Virginíu. Nei, rússneski forsetinn er maður sem þekkir óvin sinn betur en þeir sjálfir og skilur og hefur tileinkað sér sannleikann í yfirlýsingu fyrrverandi Sovétleiðtoga Nikita Khrushchev um að „Ef þú býrð meðal úlfa verðurðu að haga þér eins og úlfur.
Það sem þessir vestrænu hugmyndafræðingar og meðlimir frjálslyndra fréttaskýrenda sem hafa stillt sér upp til að ráðast á hann í blaðadálkum sínum skilja ekki, að ekki sé minnst á her höfundanna sem hafa verið að blaðra út bækur sem mála Pútín sem Genghis Khan síðari tíma. , eru djúpu örin sem skildu eftir í rússneskri sálarlífi vegna útsetningar landsins fyrir frelsi og lýðræði að vestrænum stíl við hrun Sovétríkjanna á tíunda áratugnum.
Kanadíska blaðamaðurinn og rithöfundurinn Naomi Klein setur það fram í smáatriðum í réttarrannsóknum í óviðjafnanlegu verkum sínum, Áfallakenningin (Mörgæs, 2007). Áhrifum áfallameðferðar á frjálsum markaði á Rússland undir forsetatíð Borís Jeltsíns lýsir Klein þannig: „Þegar engin hungursneyð, plága eða bardaga hefur verið mikil, hafa aldrei svo margir tapað jafn miklu á svo stuttum tíma. Árið 1998 höfðu meira en 80 prósent rússneskra bæja orðið gjaldþrota og um sjötíu þúsund ríkisverksmiðjur höfðu lokað, sem skapaði faraldur atvinnuleysis. Árið 1989, fyrir áfallameðferð, bjuggu 2 milljónir manna í Rússlandi við fátækt, á innan við 4 dollara á dag. Um miðjan tíunda áratuginn lifðu 74 milljónir Rússa undir fátæktarmörkum, þegar áfallalæknarnir höfðu gefið „bitra lyfið“ sitt, samkvæmt Alþjóðabankanum.
Klein segir einnig að árið 1994 hafi sjálfsvígstíðni Rússa tvöfaldast og ofbeldisglæpir fjórfaldast.
Í ljósi þeirrar eyðileggingar sem vestrænir frjálsir markaðsgúrúar og rússneskir lærisveinar þeirra olli rússnesku efnahagslífi og samfélagi á þessu hræðilega tímabili, hefur bati landsins að því marki að það er nú fært um að berjast gegn og standa gegn einpólun undir forystu Washington þar sem áður var óheft. að teljast ótrúlegt afrek.
Pútín komst til valda í Rússlandi á bak við hlutverk sitt í að bæla niður uppreisn Tsjetsjena með ofbeldi, sem hófst í ringulreiðinni í upplausn Sovétríkjanna. Þetta voru hrottaleg og blóðug átök þar sem grimmdarverk voru án efa framin, eins og þau eru í öllum átökum, þar til uppreisnin var loks niðurbrotin og lögin í Moskvu endurreist. Fyrrum KGB liðsforingi var varpað fram í sviðsljósið sem lykilmaður í teymi Borís Jeltsíns, litið á hann sem öruggar hendur, sem knúði hann inn á pólitíska sviðið og fyrsta embættistíð hans sem forseti árið 2000 við dauða Jeltsíns.
Síðan þá hefur Pútín unnið að því að endurreisa rússneska efnahaginn ásamt þjóðarstolti og áliti á alþjóðavettvangi. Tapið á því áliti vegna falls Sovéttímans hafði skelfileg áhrif á félagslega samheldni í landi sem hafði lengi verið stolt af afrekum sínum, sérstaklega hlutverki sínu við að sigra nasista í síðari heimsstyrjöldinni.
Nýi rússneski forsetinn á heiðurinn af því að hafa skilað landinu í fyrri stöðu sína sem virt vald sem getur ekki og verður ekki lagt í einelti af Vesturlöndum. Tilrauninni til að nota Georgíu sem kattarloppu árið 2008 var brugðist hratt við, og einnig tilraunin til að gera slíkt hið sama við Úkraínu nýlega. Allt þetta kjaftæði um að Pútín hafi útþenslumarkmið er tilraun til að kasta reykskýli yfir útrásarstefnu Vesturlanda í Austur-Evrópu með það að markmiði að kasta cordon hreinsiefni í kringum Rússland í leit að kalda stríðsáætlun.
Núverandi breytilegt hlutverk Rússlands í Miðausturlöndum, ásamt grimmilegum hagvexti og vaxandi áhrifum Kína, er sönnun þess að dagar einpólunar og óumdeildra vestrænna yfirráða eru að líða undir lok. Þetta er frekar en nokkur annar þáttur undirrót hinnar óskynsamlegu rússneskufælni sem er stunduð svo ástríðufull á Vesturlöndum.
Fjölmennasta land Evrópu er ekki og verður aldrei vestræn nýlenda eða hálfnýlenda. Fyrir fólk sem nú getur ekki hugsað sér neitt samband við Rússland annað en sem banvænan eða sigraðan óvin, því fyrr sem þeir sætta sig við þennan veruleika því fyrr verður stöðugleiki endurheimtur á stöðum eins og Austur-Evrópu og Miðausturlöndum.
Þótt Vladimír Pútín og ríkisstjórn hans séu ekki hafin yfir gagnrýni - í rauninni langt í frá - blekkja misgjörðir þeirra í samanburði við met vestrænna ríkisstjórna við að eyðileggja hvert landið á eftir öðru í Miðausturlönd, í forsvari fyrir alþjóðlegu hagkerfi sem hefur ekki sáð neinu nema eymd og örvæntingu fyrir milljónir, heima og erlendis, sem hefur leitt til eðlilegrar kreppu og glundroða.
Verk þeirra, eins og maðurinn sagði, myndu skamma alla djöflana í helvíti.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja
1 athugasemd
Þetta þurfti að segja.