Ég var í Hong Kong fyrir 10 dögum, sem er nú í tíundu viku mótmæla sem hófust sem svar við fyrirhuguðum framsalslögum, en hafa síðan stækkað til að taka til annarra umkvörtunarefna og kröfur um lýðræðisumbætur. Þar á meðal eru eftirfarandi:
+ afsögn leiðtoga svæðisins, framkvæmdastjórans Carrie Lam (almennt litið á sem málamiðlunarumboð fyrir meginland Kína);
+ að framsalsfrumvarpið verði að fullu afturkallað, frekar en að það sé bara tekið af borðinu í ótiltekinn tíma;
+ að allir mótmælendur í haldi verði sleppt skilyrðislaust;
+ að stjórnvöld í Hong Kong dragi til baka allar tilvísanir í mótmæli 12. júní sem „óeirðir“ („óeirðir“ er alvarlegur glæpur með tilheyrandi ákærum); og
+ að óháð rannsókn fari fram á meintu lögregluofbeldi.
Mín tilfinning er sú að umfang mótmælanna hafi verið ýkt af vestrænum fjölmiðlum og stjórnvöldum.
Ég var í Berkeley-Oakland í Rodney King óeirðunum árið 1992; og í Kingston, Jamaíka, í maí 2010, þegar öryggissveitir reyndu að ná fíkniefnakónginum Christopher „Dudus“ Coke eftir að Bandaríkin fóru fram á framsal hans. Að minnsta kosti 73 óbreyttir borgarar og 4 hermenn létu lífið, þar sem öryggissveitirnar tóku þátt í byssubardögum í úthverfum Kingstons við völundarhús Dudus og bandamenn hans, áður en Dudus var að lokum handtekinn.
Það voru útgöngubann og umfangsmiklar vegatálmar bæði í Berkeley-Oakland og Kingston, en á næstum viku í Hong Kong hitti ég hvorugt, þrátt fyrir að hafa farið inn í Kowloon og nýju svæðin.
Nokkrir vestrænir blaðamenn gistu á hótelinu okkar og þeir notuðu klúbbsetustofuna á kvöldin til að greina hver annan frá og skipuleggja verkefni sín fyrir næsta dag með heimamönnum. Auðvelt var að hlusta á samtöl þeirra.
Í grundvallaratriðum vildu þeir vita hvert þeir þyrftu að fara til að sjá sýnikennslu næsta dags (ef einhverjar). Engin slík hjálp var þörf í Berkeley-Oakland eða Kingston - svörtum reyksúlum sem stíga hátt upp í himininn sögðu öllum í kílómetra fjarlægð hvar aðgerðin átti sér stað.
Hong Kong hefur (svo langt) skort uppreisnarkennd þessara atburða í Berkeley-Oakland og Kingston.
Auðvitað, ef það telur að hlutirnir hafi gengið of langt í Hong Kong, mun Alþýðulýðveldið Kína (PRC) líklega réttlæta síðari stigmögnun sína eða afskipti með því að ofmeta umfang mótmælanna í Hong Kong.
Það er auðvelt að horfa framhjá þeirri staðreynd að bæði vestræn stjórnvöld og PRC hafa hagsmuna að gæta af ofmælingum af þessu tagi.
Á sama tíma ætla vestræn stjórnvöld ekki að gera neitt til að andmæla Kína, þrátt fyrir ítrekuð símtöl frá mótmælendum um stuðningsíhlutun frá Bandaríkjunum og Bretlandi.
Trump er að tapa tollastríði sínu við Kína en er enn að láta búa til fylgihluti sína fyrir kosningabaráttuna 2020 þar og Ivanka hefur alltaf látið framleiða tískuvörur sínar í Kína líka.
Örvæntingarfullir Brexiter Bretar, á hnjánum fyrir hvaða tvíhliða viðskiptasamninga sem þeir geta náð eftir yfirvofandi útgöngu þeirra úr ESB, munu líklega skríða naktir á glerbrot fyrir viðskiptasamning við annað stærsta hagkerfi heims.
Bretland hefur hingað til einskorðað sig við að láta utanríkisráðherra landsins hringja í Carrie Lam til að lýsa yfir stuðningi sínum við réttinn til friðsamlegra mótmæla. Þetta er hreinskilningur, en nægir til að PRC geti fordæmt Bretland fyrir „afskipti“ af málefnum Kína.
Ekkert af ofangreindu mun fara fram úr Xi Jinping og samstarfsmönnum hans í miðstjórninni. Xi, líkt og Vladimir Pútín, virðist hafa fullan mælikvarða á léttþunga vestræna kollega sína.
PRC, þrátt fyrir augljós vanþóknun sína á atburðum í Hong Kong, hefur ekki brugðist of mikið við mótmælunum hingað til og líklegt er að vesturlöndum verði haldið á hliðarlínunni með því að tryggja að það verði ekkert Hong Kong ígildi Torgi hins himneska friðar.
Peking vill greinilega forðast hernám í Hong Kong á sama tíma og þeir gefa mótmælendum ekkert eftir.
Mótmælendur í Hong Kong munu því standa á eigin vegum um ókomna framtíð og þurfa að reiða sig á stuðning innan borgar þeirra.
Þessi atburðarás mun henta hinni þjáðu Carrie Lam, en augljós stefna hennar er endurtekning á þeirri sem notuð var til að grafa undan og draga niður regnhlífarhreyfinguna 2014 gegn ríkisstjórninni.
Árið 2014 stóðu mótmælendurnir frammi fyrir steinveggi stjórnvalda og urðu svekktari. Þetta leiddi snemma til harðari átaka við lögregluna, en mótmælin duttu út þegar stjórnvöld náðu yfirhöndinni með því að leyfa sundrungu almennings í Hongkonger að magna.
Það eru svipaðar skiptingar í dag.
Atvinnulífið, sem gætir eigin hagsmuna, er eindregið hlynnt Peking.
Mótmælahreyfingin einkennist af ungu fólki sem hefur hugrekki og hugsjónir til fyrirmyndar í ljósi ofviðbragða lögreglu (það hefur eftir allt saman aldrei verið lögregla nokkurs staðar sem hefur það hlutverk að breiða út frið, kærleika og skilning).
Í miðjunni, eins og svo oft er, er hinn svokallaði þögli meirihluti (aðallega íhaldsmaður, verkalýðsstétt og miðaldra), sem styður ekki Carrie Lam og framsalsfrumvarpið, en hrökklast á sama tíma frá truflun og óreglu.
Uppátæki Lams, studd af Peking, er að telja mótmælendurna – sem nokkrir báru breska og bandaríska fánana og hafa kastað kínverskum fánum í sjóinn – vera undir „erlendum áhrifum“ og því ekki treystandi þöglu. Meirihluti.
Annar Lam brella, aftur studd af Peking, er að segja að mótmælin séu að skaða staðbundin fyrirtæki og hafa áhrif á framtíðarlíf Hong Kong.
Hvort sem þetta er satt eða ekki, í síðustu viku féll hlutabréfamarkaðurinn í Hong Kong (þriðji stærsti í Asíu á eftir Tókýó og Shanghai og sá fimmti stærsti í heiminum) um lægsti punkturinn í átta mánuði, dýfði næstum því 10% á mánuði.
100% vinnuveitenda og viðeigandi starfsmanna í Hong Kong, auk 70% þeirra sjálfstætt starfandi, tilheyra Mandatory Provident Fund (MPF), einkareknu, lögboðnu tryggingasjóðakerfi, þar sem undanþága er aðeins leyfð fyrir þá sem falla undir skv. ákveðin starfstengd eftirlaunakerfi.
Fjármunir MPF eru fjárfestir á hlutabréfamarkaði, þannig að langvarandi skriður, sem yfirvöld munu líklega kenna um óeirðirnar, gæti dregið úr stuðningi við mótmælahreyfinguna.
En þar sem báðir aðilar eru reiðubúnir til að slíta það, er erfitt að spá fyrir um líklegar niðurstöður.
Reyndar, eins og franski heimspekingurinn Louis Althusser sagði: „Framtíðin varir lengi“.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja