Á síðustu hálfri öld hefur verkalýðshreyfing einkageirans mátt þola frekar hrottalega dauðagöngu. Næstum á hverju ári lærum við enn og aftur að hlutfall starfsmanna í einkageiranum sem eru í verkalýðsfélögum hefur lækkað í nýtt metlágmark. Að mestu leyti hefur lækkunin verið hægfara mál þar sem verkalýðsfélög í einkageiranum hafa hægt og rólega kafnað undir Einstaklega hræðileg vinnulöggjöf Bandaríkjanna [1]. Á komandi ári gæti þetta hæga fráfall hins vegar flýtt verulega, með leyfi Hæstaréttar.
Í skugga mikillar fjölmiðlaumfjöllunar í síðasta mánuði í kringum kosningaréttarlögin, jákvæða mismunun, lögin um varnir hjúskapar og tillögu 8, samþykktu dómararnir hljóðlega að heyra tvö mál sem gætu rústað stéttarfélögum í einkageiranum.
Fyrsta málið, Noel Canning gegn NLRB, stafar af vanvirkni sem grípur öldungadeild Bandaríkjaþings. Í mörg ár hefur minnihluti repúblikana í þingsalnum neitað að staðfesta útnefningu forseta í National Labour Relations Board, ríkisstofnuninni sem verndar stéttarfélagsréttindi launafólks. Þess vegna hefur NLRB átt í erfiðleikum með að viðhalda þriggja manna ályktun sem nauðsynleg er til að það geti starfað löglega. Til að sniðganga hindrun öldungadeildarinnar hefur Obama forseti verið neyddur til að nefna nýja NLRB meðlimi í öldungadeildinni. Til að kæfa þessar skipanir hafa repúblikanar í öldungadeildinni nýlega neitað að fara í frímínútur með því að grípa til tæknilegra atriða sem halda líkamanum ævarandi í starfi.
Úrskurður gegn stjórninni myndi leyfa repúblikönum í öldungadeildinni að gelda vinnulöggjöf landsins
Þrátt fyrir þessa hreyfingu hélt Obama forseti áfram að skipa í frítíma í NLRB án þess að leita eftir staðfestingu öldungadeildarinnar. Stjórn hans hefur haldið því fram að öldungadeildin fari í hlé þegar hún lokar í raun, jafnvel þótt öldungadeildin haldi því fram að hún sé enn við störf. Til að leysa þessi átök endanlega mun Hæstiréttur í Noel Canning málinu ákveða við hvaða aðstæður forsetinn getur skipað í frítíma í NLRB. Miðað við íhaldssama stefnu núverandi Hæstaréttar er alveg mögulegt að þessar frítímaráðningar verði dæmdar ógildar.
Slíkur úrskurður myndi í raun gefa repúblikönum í öldungadeildinni óútfylltan ávísun til að hvoruga eina stofnunina sem hefur vald til að framfylgja vinnulögum landsins.
Óstarfhæft NLRB myndi til dæmis skilja starfsmenn eftir ólöglega rekna eða ógnað af vinnuveitendum á meðan á skipulagningu verkalýðsfélaga stendur og hvergi að snúa sér. Að auki, án NLRB til að leysa deilumál verkalýðsfélaga, gætu verkalýðsfélög fundið það næstum ómögulegt að verða löggiltir fulltrúar nýrra hópa starfsmanna. Það er erfitt að ímynda sér að nokkurt verkalýðsfélag geti skipulagt nýja starfsmenn við þessar aðstæður.
Annað málið, Mulhall gegn UNITE HERE Local 355, dregur í efa hver er líklega farsælasta skipulagsstefna verkalýðsfélaga síðasta áratugar. Vegna þess að vinnulöggjöf okkar er svo óvinsamleg launþegum, leitast helstu verkalýðsfélög - þar á meðal SEIU, UNITE HERE og CWA, meðal annarra - oft á að gera svokallaða „skipulagssamninga“ við vinnuveitendur. Þessir samningar setja reglur sem verkalýðsfélög og vinnuveitendur verða að fylgja í síðari skipulagsbaráttu. Algengustu ákvæðin krefjast þess að atvinnurekendur séu hlutlausir gagnvart stéttarfélaginu og viðurkenni það um leið og meirihluti starfsmanna þeirra skrifar undir kort sem heimila því að vera fulltrúi þeirra.
In Mulhall, er verið að mótmæla þessum samningum samkvæmt lögum gegn spillingu sem koma í veg fyrir að atvinnurekendur geti útvegað stéttarfélögum „verðmæta hluti“. Ef Hæstiréttur kemst að þeirri niðurstöðu að skipulagssamningar séu ólöglegir mun eina vænlega verkalýðssamstarfsstefnan undanfarin ár deyja.
Í sjálfu sér gæti annað hvort þessara tilvika valdið verkalýðshreyfingu sem þegar er illa særð eftir áralanga stöðuga hnignun lamandi högg. Samanlagt gætu þau verið dauðadómur yfir nýrri skipulagningu einkageirans. Þetta á sérstaklega við vegna þess hvernig þeir hafa samskipti. Einn helsti kostur skipulagssamninganna sem véfengdur er Mulhall er að þau auðvelda stofnun nýrra verkalýðsfélaga án NLRB. Án þeirra munu verkalýðsfélög ekki hafa annan valkost en að treysta á NLRB, sem gæti þá orðið valdalaus með Noel Canning.
Verkalýðsfélög í einkageiranum eru nú þegar á niðurleið. En þetta er einn-tveir höggið sem gæti lamið þá fyrir fullt og allt.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja