Heimild: The Bullet
Þann 26. nóvember 2018 tilkynnti General Motors fjölda lokunar verksmiðja í Norður-Ameríku, sú stærsta er í Oshawa, Ontario. Oshawa verksmiðjan, sem eitt sinn var stærsta bílasamstæðan í álfunni, átti að ljúka allri samsetningarstarfsemi sinni í lok árs 2019.
Viðbrögð alríkisstjórnarinnar, sem hafði notað varðveislu starfa til að réttlæta að gefa erfðabreyttum milljörðum í opinbert fé í fjármálakreppunni, voru lúmsk „vonbrigði“. Héraðsstjórnin, sem hafði verið að pússa héraðið með slagorðinu „Ontario er opið fyrir viðskipti“, varð rauð í andlitinu þegar auglýsingaskilti þess voru að hækka, GM tilkynnti lokun eins stærsta vinnustaðar í héraðinu. Bæði stjórnsýslustigin lokuðu í raun og veru augunum og vildu málið burt.
Verkalýðsfélag bílaiðnaðarmanna, Unifor, slapp ekki heldur undan eigin vanlíðan. Innan við tveimur árum áður hafði forysta þess samið um lægri laun og lífeyri hjá GM fyrir nýja (í meginatriðum yngri) starfsmenn þrátt fyrir að þessir starfsmenn hafi unnið nákvæmlega sama starf og þeir sem eru við hlið þeirra. Þessi svik við verkalýðssamstöðu voru seld félagsmönnum sem sigur vegna fyrirheitna um að halda störfum sínum. Þegar lokunin afhjúpaði starfið sem „ábyrgðir“ sem sýndarmennsku, brást landsforsetinn við með fyrirsjáanlegu blaði og hóf almannatengslaherferð til að skamma fyrirtækið til að snúa við ákvörðun sinni.
Að lokum óskaði verkalýðsfélagið eftir öðru starfsloforði frá fyrirtækinu en í þetta skiptið var það aðeins fyrir 300 hundruð störf og þau myndu aðeins koma í lok árs 2020. Áður, þegar yfirmaður GM hafði tilkynnt lokunina, hafði hún bent á það. lagði áherslu á að jafnvel þegar aðeins 3000 erfðabreyttir starfsmenn væru eftir væri mikil „vannýting“ verksmiðjunnar þáttur í því að hún var lokuð. Hvað á þá að gera um sjálfbærni þeirra 300 væntanlegu starfa sem myndu skilja eftir 95 prósent af aðstöðunni vannýtt?
Í átt að vali
Lítill hópur af Oshawa starfsmönnum og eftirlaunaþegum skildi að miklu meira þyrfti; bæði rökfræði og saga bentu til þess að það væri barnalegt að höfða til GM til að endurskoða kalda útreikninga sína. Þeir gengu í lið með öðrum bandamönnum samfélagsins, þar á meðal vinnumálaráðinu í Durham og stuðningsmönnum sósíalistaverkefnisins í Toronto, til að koma á fót Græn störf Oshawa. Umboð þess var að kanna og skipuleggja aðra möguleika fyrir Oshawa aðstöðuna.
Fjögur sjónarmið réðu metnaðarfullri tillögu þeirra. Í fyrsta lagi var GM vandamálið, ekki lausnin. Í öðru lagi var ekkert svar að búast við því að keppa á markaðnum við Kína, Mexíkó eða verksmiðjur í suðurhluta Ameríku. Það myndi aðeins endurskapa fyrri þrýsting á laun og vinnuskilyrði, fyrri óöryggi og fyrri mistök. Í þriðja lagi þyrfti hvaða valkostur sem er að kynna vöru sem hefur sérstaka félagslega þýðingu. Og í fjórða lagi var málið ekki bara störf heldur að halda framleiðslugetu Kanada.
Í samræmi við þessar horfur, kallaði Green Jobs Oshawa á alríkisstjórnina – eða bæjarstjórnina með umtalsverðan fjárhagslegan og tæknilegan stuðning frá alríkislögreglunni – til að yfirtaka landið og búnaðinn sem GM hafði aðgerðalaus. Þá væri hægt að breyta Oshawa aðstöðunni í að setja saman rafbílaflota. Sala þessara farartækja átti ekki að vera háð samkeppni á markaði, heldur félagslegri áætlun sem byggðist á beinum innkaupum ríkisins á vörum sem ríkið hafði fjárfest í. Farartæki flotans sem um ræðir voru allt frá rafknúnum sendibílum pósthúsa (eins og kanadíska sambandið mælti með áðan). póststarfsmanna) til vatnsaflsbíla, nýhannaðra skólabíla, sjúkrabíla og lögreglubíla. Með þeim grunni gæti verksmiðjan einnig framleitt rafbíla fyrir einstaka neytendur og, eftir því hversu mikið pláss væri eftir, bætt við öðrum umhverfistengdum vörum.
Skilaboðin voru að störf, umhverfi og iðnaðargeta til umbreytinga og endurskipulagningar eru óaðskiljanleg. Frá því sjónarhorni var björgun Oshawa ekki lokapunktur heldur upphaf og fordæmi til að byggja á.
Gremja og þrautseigja
Green Jobs Oshawa þróaði vefsíðu, dreifði bæklingum til starfsmanna, hélt fræðslu og opinberar ráðstefnur í Oshawa og Toronto, skipulögð undirskriftarsöfnun, fól víða virtan fagmann hagkvæmniathugun Staðfesti mál sitt, fékk vinsamlega athygli í blöðum og veitti fjölmörg fjölmiðlaviðtöl. Samt gat nefndin ekki skapað nauðsynlegan stuðning, byrjað á verkamönnum sjálfum.
Starfsmennirnir í Oshawa voru svekktir og reiðir, en reiði þarf ekki endilega að þýða í aktívisma. Eftir að hafa upplifað stöðuga drop-dropa hnignun Oshawa-samstæðunnar, eftir að hafa nýlega orðið fyrir siðlausum ósigrum eftir ósigra í samningaviðræðum, og sjá nú endanlegan endalok ökutækjasamsetningar í borginni, höfðu starfsmenn færst yfir í lifunarham. Í því hugarástandi virtust flestir starfsmenn einfaldlega hafa hætt hugsa um möguleika. Það var heldur ekki óvenjulegt að verkamenn gættu þess að von læðist inn í vitund þeirra; hætta á sársauka að sjá enn einu sinni vonir bresta gerði jafnvel von um eitthvað til að forðast viljandi.
Þrátt fyrir að starfsmenn sem Green Jobs Oshawa hafði samband við teldu tillögurnar um umbreytingu almennt skynsamlegar, var þetta töfrandi af efasemdir þeirra um „skynsamlegar“ akstursákvarðanir í efnahagslegum og pólitískum málum. Þar var hlutverk sambandsins afgerandi. Eins svekktir og starfsmenn voru út í verkalýðsfélagið, horfðu þeir samt á uppbyggingu þess og úrræði til forystu, sérstaklega í ljósi þess hversu róttækur kosturinn var sem lagður var upp á. En þar sem bæði innlend og staðbundin forysta hafði ekki áhuga á og jafnvel fjandsamlega valkosti, kom það ekki á óvart að verkamenn væru volgir við að skuldbinda sig til að berjast fyrir löngum valkostum.
Hér voru líka takmörk umhverfishreyfingarinnar mikilvæg. Umhverfisverndarsinnar hafa vakið athygli almennings á yfirvofandi umhverfisslysum. Samt hefur þeim gengið mun verr að koma fjölda vinnandi fólks á hliðina. Tvö innbyrðis tengd vandamál skera sig úr. Í fyrsta lagi er loforð um „réttlát umskipti“ vel meint en ósannfærandi fyrir starfsmenn; launþegar spyrja réttilega hvernig hægt sé að standa við slíka skuldbindingu í samfélagi sem er knúið áfram af samkeppni og einkahagnaði. Í öðru lagi, þar sem umhverfishreyfingin er almennt fjarverandi í baráttu starfsmanna, gæti þróun „vitundar“ aðeins gengið svo langt.
Græn störf Oshawa lifir áfram
Mælt með getu þess til að halda Oshawa aðstöðunni suðandi, tókst Green Jobs Oshawa ekki; í dag er ekki verið að setja saman fleiri farartæki í Oshawa. En miðað við vinnu þeirra við að setja mikilvægt en að mestu hunsað mál á dagskrá – stöðugt tap á framleiðslugetu sem við þurfum til að endurreisa umhverfið – leiðir til uppörvandi niðurstöðu.
Þó að Oshawa stöðin sé nú róleg heldur baráttan við að endurvekja hana, með öllum sínum hávaða og afkastamiklu amstri, áfram. Aðstaðan er enn með samsetningarlínur sem bíða, líkverksmiðja, málningarverkstæði og 10 milljón fermetra pláss. Í Oshawa og í nágrenninu er enginn skortur á starfsmönnum sem hafa áhuga á að beita of oft vanmetinni kunnáttu sinni, birgjum með sveigjanlega verkfæragetu og ungum verkfræðingum sem yfirgefa háskólann ákaft að beita þekkingu sinni til að þróa samfélagslega gagnlegar vörur. Green Jobs Oshawa heldur áfram að senda út efni og tala á viðburðum, mynda tengsl og dreifa brýnni umræðu um möguleika.
Starfsmenn – með stuðningi verkalýðsforystu sinnar þar sem hægt er, á eigin spýtur ef sú forysta er ekki samúðarfull – ættu að setja á laggirnar nefndir til að íhuga framtíð vinnustaða sinna og halda fundi til að ræða verksmiðjustörf, þjóðnýtingu og umskipti í öðrum borgum sem standa frammi fyrir. meiriháttar framleiðslustöðvun.
Kanadíska verkalýðsþingið ætti að styðja og samræma slík frumkvæði með eigin rannsóknum og einnig ganga í lið með umhverfishreyfingunni til að taka frumkvæðin lengra. Mikilvægt skref væri að beita sér fyrir því að umbreytingarstofnun hefði umboð og fjárhagslegt og tæknilegt úrræði til að grípa inn í þegar lokun verksmiðja verður eða virðist vera yfirvofandi.
Samtök atvinnulífsins í héraðinu gætu einbeitt sér að sérkennum umhverfisþátta eigin svæða eins og td Alberta Federation of Labor hefur byrjað að gera við að takast á við hvernig óumflýjanleg umskipti frá olíu gæti verið stjórnað efnahagslega og félagslega. Þetta gæti falið í sér hagsmunagæslu til að koma á fót staðbundnum tækni-umhverfismiðstöðvum byggðar af hundruðum ungra verkfræðinga sem nefnd eru hér að ofan. Samhliða því að koma með möguleika til staðbundinnar umbreytingar og þróunar gætu þeir stuðlað að því að dreifa skilningi til samfélagsins á því sem við stöndum frammi fyrir og hvað þarf að gera.
Fyrir starfsmenn í einkageiranum er afgerandi staðreyndin sú að umhverfisálag mun krefjast þess að breyta öllu um hvernig við búum, vinnum, ferðumst og notum frítíma okkar. Svo umfangsmikið og fordæmalaust verkefni (viðskiptin sem fara inn í og út úr síðari heimsstyrjöldinni koma næst) getur, ef rétt er gert, þýtt ekki atvinnumissi heldur skort á starfsfólki sem reynir að mæta „venjulegum“ þörfum samfélagsins og kröfum enduruppbyggingar umhverfis.
Hvað opinbera geirann varðar, þá leiðir vaxandi viðurkenning á því að umhverfistakmörk þýði að takmarka einstaklingsneyslu í þróuðu löndunum til aukinnar áherslu á sameiginlega neyslu. Við erum á leiðinni að því að þurfa að endurskilgreina hvað við meinum með „gnægð“ og leggja meiri áherslu á að sækja tíma okkar, tómstundir, félagslega þjónustu (heilsa, menntun), sameiginlegar vörur (almenningssamgöngur, bókasöfn) og almenningsrými ( íþróttir, tónlist, listir, garðar) – endurstilling, það er að segja að stækkun opinbera geirans og opinberra starfa.
Að lokum, fyrir umhverfisverndarsinna, þýðir það að taka á umfangi þess sem þarf að gera að færa frá óljósum andkapítalisma yfir í árásargjarn – og öruggur – ákall um lýðræðislegt skipulag og afleiðingar þess að ögra eignarrétti fyrirtækja í grundvallaratriðum. Og fjalla um hvernig á að hrinda í framkvæmd slík stefna krefst þess að færa fjölda launafólks á hliðina bæði við umhverfisþarfir og að sigrast á kapítalismanum. Þetta getur aðeins byrjað með virkan stuðningur við varnarbaráttu launafólks með það að markmiði að tengja þá, eins og Green Jobs Oshawa hefur reynt að gera, við þessi stærri málefni umbreytinga og lýðræðisskipulags í mótun heimsins.
Í stuttu máli snýst málið ekki eingöngu um að leiða umhverfishreyfinguna og verkalýðshreyfinguna saman; hver verður að umbreyta ef summan á að vera meiri en þeir hlutar sem nú eru takmarkaðir. Umhverfishreyfingin verður að lyfta sér upp á nýtt stig með því að taka markvisst þátt í verkalýðnum og verkalýðshreyfingin verður að flýja það sem fyrir hana er orðið að tilvistarkreppu. Ógnir og tækifæri umhverfiskreppunnar bjóða upp á tækifæri til endurvakningar á vinnumarkaði, en aðeins ef það felur í sér endurnýjaða nálgun á skipulagningu, baráttu, róttækum stjórnmálum og hámörkun upplýstrar þátttöku aðildar. •
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja