Hugo Chavez forseti Venesúela verður í dag annar þjóðhöfðinginn - á eftir drottningunni - sem boðið er velkominn í ráðhús London. Þegar kemur að félagslegri umbreytingu sem á sér stað í Venesúela er hægt að leggja til hliðar pólitísku hæfileikana sem oft eru nauðsynlegir í ófullkomnum heimi okkar. Það er kristaltært hvoru megin rétturinn og réttlætið liggur. Í mörg ár hafa menn krafist þess að félagslegar framfarir og lýðræði haldist í hendur og það er einmitt það sem á sér stað núna í Venesúela.
Það á því skilið ótvíræðan stuðning ekki aðeins allra stuðningsmanna félagslegra framfara heldur allra raunverulegra trúmanna á lýðræði í heiminum. Venesúela er ríki sem býr yfir miklum olíuauði sem hingað til var varla notað í þágu íbúanna. Nú er verið að byggja upp starfhæfa heilbrigðisþjónustu í fyrsta skipti í landi með yfir 25 milljónir manna. Sautján milljónir manna hafa fengið aðgang að ókeypis heilbrigðisþjónustu í fyrsta skipti á ævinni. Ólæsi hefur verið útrýmt. Fimmtán milljónir manna hafa fengið aðgang að mat, lyfjum og öðrum nauðsynlegum vörum á viðráðanlegu verði. Fjórðungs milljón augnaðgerðir hafa verið fjármagnaðar til að bjarga fólki úr blindu. Þetta eru óvenjuleg verkleg afrek.
Það er því engin furða að Chavez og stuðningsmenn hans hafi unnið 10 kosningar á átta árum. Þessir sigrar náðust þrátt fyrir að einkarekinn fjölmiðill væri að mestu undir stjórn stjórnarandstæðinga. Samt hefur heimsókn Chavez verið mætt með fáránlegum fullyrðingum hægrisinnaðra aðgerðarsinna um að hann sé einhvers konar einræðisherra.
Andstæðingar lýðræðis eru þeir sem skipulögðu valdarán gegn Chavez, tekin á kvikmynd í hinni ótrúlegu heimildarmynd The Revolution Will Not Be Televised. Þetta er mynd sem bókstaflega breytir lífi. Fyrir tilviljun var sjónvarpslið í forsetahöllinni þegar valdarán hersins gegn Chavez í apríl 2002 átti sér stað. Það fangar mínútu fyrir mínútu atburðina sem gerðust.
Byssumenn gegn Chavez, í bandalagi við skipuleggjendur valdaránsins, skutu á mótmæli sem styðja Chavez. Þar sem byssur eru algengar í Venesúela, svöruðu sumir úr hópnum skotum. Bandarískar sjónvarpsstöðvar unnu þessar myndir með því að útrýma skothríðinni sem beindist að hópi stuðningsmanna Chavez til að halda því fram að ráðist hefði verið á mótmælendur gegn Chavez.
Milljón manna fór út á götur Caracas til að krefjast þess að Chavez yrði látinn laus. Augnablikið þegar herinn yfirgaf valdaránsleiðtogana og fór yfir til að styðja mótmælendurna er sýnd á kvikmynd.
Það er til marks um hversu lítið íhaldsflokkur David Cameron hefur breyst að London Tories sniðganga fundinn með Chavez í dag. Þetta stangast auðvitað á við hina langvarandi baráttu Torymanna fyrir myrðanda pyntingahershöfðingjann Augusto Pinochet. Til að réttlæta afstöðu sína líkja þeir Chavez á fáránlegan hátt við Stalín. Stundum er nauðsynlegt að velja hið minnsta af tvennu illu. Bretland barðist með Stalín gegn Hitler. En með Chavez er valið alls ekki erfitt. Hann er bæði að framkvæma framsækið verkefni og gera það í gegnum umboð kjörkassa.
Neitun George Bush á að virða val Venesúela sýnir að stjórn hans hefur engan raunverulegan áhuga á að efla lýðræði.
Ekki síðan valdaránið 1973 sem kom Pinochet til valda hefur fólk staðið frammi fyrir skýrara eða mikilvægara alþjóðlegu vali. Í Venesúela berjast milljónir við að koma landinu sínu úr fátækt. Þeir gera það með aðferðum sem eru með þeim lýðræðislegustu í heiminum. Hvort tveggja er hvetjandi.
Í dag er verið að mótmæla Venesúela að mestu leyti á grundvelli lyga. Við verðum að tryggja að Venesúelabúar þurfi að horfast í augu við ekkert verra. Það er skylda allra sem styðja framfarir, réttlæti og lýðræði að standa með Venesúela.
Ken Livingstone er borgarstjóri London
[netvarið]
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja