Heimild: Jerusalem Post
Þegar ég ólst upp í ungliðahreyfingu zíonista á áttunda áratugnum sem ungur leiðtogi var okkur kennt með stolti mikilvægi vinnuafls gyðinga. Við lesum af ástríðu texta Aaron David Gordon og annarra sem báðir trúðu á sósíalisma sem bestu leiðina til að skapa jafnrétti fyrir gyðinga í nýju heimalandi sínu. Þeir boðuðu meginreglur um vinnu gyðinga til að skapa „nýja gyðinginn“ – manneskju sem tengist landi þeirra – „venjulegt fólk“. Þegar við tileinkuðum okkur hugmyndafræði annars og þriðja aliyot (1970-1905 öldur innflytjenda gyðinga til Ísraelslands) með kibbutz í miðju þess og göfug gildi þeirra sem mótuðu okkar eigin sjálfsmynd, stoppuðum við ekki eitt augnablik til að hugsa um áhrif „gyðingavinnu“ á íbúa Palestínumanna, sem var ýtt út úr efnahagsþróun og tækifærum í nafni þessara göfugu zíonista gilda. Svar sósíalískra zíonista við vinnustefnu fyrsta aliyah, sem réð ódýrt arabískt vinnuafl til að auka hagnað, var að fjarlægja arabíska vinnuafl frá gyðingabæjum og ráða aðeins gyðinga sem myndu vinna landið. Þetta leiddi til mótmæla og ofbeldis araba sem styrktu ásetning „nýju gyðinga“ um að ráða ekki arabíska verkamenn þar sem fyrstu múrar ótta og firringar voru reistir milli gyðinga og araba um allt landið.
Í samhengi við núverandi veruleika okkar, þegar ég sé fyrirtæki gyðinga í Ísrael í dag sem státa sig af því að þeir hafi eingöngu gyðingavinnu, lít ég á þau með fyrirlitningu, sem ýta undir kynþáttafordóma í því sem á að vera lýðræðislegt land. Í Ísrael er þetta talið lögmætt. Jafnvel frá vinstri hlið stjórnmálakortsins í Ísrael man ég eftir fundum leiðtoga Peace Now á níunda áratugnum. Mér fannst ég vera út í hött og mjög truflað þegar tillögum um að hafa „ísraelska araba“ með í mótmælum á vegum hreyfingarinnar var beinlínis hafnað vegna þess að það myndi hrekja stuðning hófsamra gyðinga í ísraelskum samfélagi. Þetta er sami veruleikinn og við sáum í þremur kosningabaráttum í Ísrael á síðasta ári. Það var hafnað hvers kyns þátttöku, jafnvel stuðningi utan bandalagsins, frá Sameiginlegum lista sem er fulltrúi meira en 1980% palestínskra ríkisborgara Ísraels. Hvernig myndum við bregðast við ef þessi sömu dæmi ættu sér stað erlendis, í Evrópu eða í Bandaríkjunum, aðeins í stað þess að arabar væru skotmarkið, þá væru það gyðingar?
Þegar ég byrjaði að styðja við tveggja ríkja lausn fyrir tvær þjóðir allt aftur árið 1975, sá ég fyrir mér tvö ríki sem bjuggu hlið við hlið með djúpri samvinnu þvert yfir landamærin og með sameiginlegri höfuðborg í Jerúsalem. Það er sú sýn sem ég tók í meira en 40 ár og gerði allt sem ég gat hugsað mér til að þróa þetta samstarf þvert á landamæri. Það er eina leiðin sem ég tel að raunverulegur friður gæti þróast. Veggir og girðingar byggðar á aðskilnaðarhugmyndum, eða skilnaði eins og sumir kalla það (jafnvel þó ég telji að hjónaband hafi aldrei átt sér stað) er ekki uppskriftin að friði, né er það framtíðarsýn sem hvetur til fjöldastuðnings.
Í leit minni að nýrri framtíðarsýn, meginreglum sem geta hvatt, veitt von og veitt okkur kort í átt að betri framtíð, hefur mér verið kynnt mikið af mjög jákvæðum hugmyndum. Það hefur reyndar komið mér á óvart hversu margar tillögur og djúphugsun er meðal fólks, í báðum samfélögum, Ísrael og Palestínu, frá hægri og vinstri. Ég hef ekki enn tileinkað mér eina skýra sýn, en mig langar að deila einhverju af hugsuninni.
Ég hef sagt undanfarin ár að eitt af því sem gefur mér von séu ungar palestínskar konur. Margar þessara kvenna eiga í erfiðleikum með að skapa sér nýjan stað í eigin samfélagi.
Það er djúpt sjálfstyrkingarferli að eiga sér stað og ég er alveg sannfærður um að þetta ferli mun á endanum hafa mikil áhrif á Palestínumanna stjórnmálamenningu. Þó að ég geti ekki sagt að ég styðji þetta líkan, held ég að það sé hvetjandi.
Ég fékk eftirfarandi texta fyrir nokkrum dögum síðan frá ungri palestínskri konu sem kemur frá flóttafjölskyldu sem býr í útlöndum:
"Yfirlýsing um framtíðarsýn fyrir Palestínumenn og Ísraela sem deila einu landi
Við undirrituð erum Palestínumenn frá núverandi Ísrael, austurhluta Jerúsalem, Vesturbakkanum, Gaza og dreifbýlinu, sem viljum setja fram skýra og framkvæmanlega sýn fyrir réttlátt, án aðgreiningar, framsækið og jafnréttissamfélag fyrir Palestínumenn og Ísraela. deila einu landi Palestínu fyrir 1948.
Frekar en krafa um ríki, sem hefur verið í brennidepli í okkar eigin opinberu forystu í áratugi, krefjumst við mannréttinda og borgaralegra réttinda, réttlætis og reisn, innan sameiginlegrar framtíðar þar sem báðar þjóðir geta lifað saman í öryggi, frelsi og velmegun.
Framtíðarsýn okkar byggir á húmanískum gildum og leitast við að engu minna en fullri framkvæmd Mannréttindayfirlýsingarinnar fyrir hvern einstakling í sögulegu Palestínu.
Við köllum eftir fjölmenningarlegu og fjöltrúarlegu samfélagi með veraldlegu og lýðræðislegu ríki og höfnum allri trúarlegri og pólitískri hugmyndafræði sem er á móti þessum grunngildum.
Við lýsum yfir, sem grundvallarreglur framtíðarsýnar okkar:
- Að við skiljum sögulega, menningarlega og trúarlega skyldleika Gyðinga um allan heim við landið, en viðurkennum líka að þetta útilokar ekki okkar eigin. Við eigum neikvæða sameiginlega sögu á þessu landi en við getum átt jákvæða sameiginlega framtíð.
- Að viðurkenna skuli sögulegar ofsóknir á hendur gyðinga og rétt þeirra til að leita öruggs skjóls, en viðurkenna jafnframt að slíkur réttur getur ekki komið á kostnað þess að skerða kostnað annars hóps; við trúum á samfélag sem tryggir reisn, öryggi og öryggi allra sem búa í samfélagi okkar, óháð þjóðerni eða trúarbrögðum.
- Að réttlátt samfélag eigi að halda uppi réttarríkinu, fullu jafnrétti allra þegna sinna og frelsi hvers manns án tillits til þjóðernis, trúarbragða, kyns eða kynhneigðar.
- Að lýðræði sé besta leiðin til að ná fram virkri fulltrúa allra þegna samfélagsins, að því tilskildu að lýðræðisleg fulltrúi sé algjörlega laus við nærsýni og ættbálkahagsmuni.
- Að raunverulegum framförum verði aðeins náð með samræðum og að þessi sýn muni leggja grunninn að því að tryggja tjáningarfrelsi.
- Að hatursorðræða í hvaða mynd sem er ætti ekki að líðast.
- Þau vísindi geta aðeins dafnað í skjóli veraldlegs ríkis.
- Að ofbeldi valdi ofbeldi og að vopnaeign og notkun vopna eigi að vera stjórnað til að tryggja öryggi allra.
- Sú ábyrgð og gagnsæi verður að vera fyrir hendi innan ríkiskerfisins.
- Að árangursrík fræðsla sé í fyrirrúmi við framkvæmd þessarar framtíðarsýnar og að allt fræðslustarf innan þessarar framtíðarsýnar eigi að leitast við að uppræta ótta og hatur í garð annarra hópa, sem hefur verið rótgróið á báða bóga á undanförnum áratugum.“
Höfundur er pólitískur og félagslegur frumkvöðull sem hefur helgað líf sitt Ísraelsríki og friði milli Ísraels og nágranna hennar. Nýjasta bók hans, Í leit að friði í Ísrael og Palestínu, var gefin út af Vanderbilt University Press.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja