Ný þróun á sér stað. Og það vill svo til að allar stjórnmálastefnur hafa strax komið með tæmandi svar við því hvers vegna það er að gerast og hverjir standa að baki því.
Þetta á við um tilkomu hóps Íslamska ríkisins. Undanfarin tvö ár hefur alls kyns fólk reynt að sannfæra mig um að IS sé sköpun Sádi-Arabíu, eða Tyrklands, eða Ísraels, eða Íslams, eða Araba.
Tilgangurinn með þessari skoðun minni er ekki að gera grein fyrir uppruna eða forystu hóps Íslamska ríkisins. Frekar ætla ég að lýsa nokkrum af áhyggjum mínum af því hvernig litið er á hópinn meðal mjög margra framsóknarmanna.
Þó að túlkun þjóni eigin stefnuskrá manns með því að benda fingri á vonda erkióvininn - hver svo sem uppáhaldsóvinurinn kann að vera - þýðir ekki að túlkunin sé reynslufræðilega traust. Reyndar er sjaldan slæm hugmynd í pólitískum rannsóknum og greiningu að forðast sjálfsánægðarskýringar.
Í rökstuðningi skulum við ganga út frá því að Íslamska ríkið sé ekki sameiginlegt hugarfóstur íslams, araba, eða jafnvel uppátæki Ísraela eða Sádi-Arabíu. Hvað er það þá? Hvernig lítur úttekt vinstrimanna á hópnum út?
Þegar vestrænir og stundum miðausturlenskir vinstrimenn og framsóknarmenn ræða hópinn Íslamska ríkið er tilhneiging til að lýsa því sem beinni eða óbeinni sköpun vestrænnar utanríkisstefnu almennt eða utanríkisstefnu Bandaríkjanna sérstaklega. Til að alhæfa þá segir þessi skoðun að með því að eyðileggja íraska ríkið og samfélagið hafi utanríkisstefna Bandaríkjanna endað með því að ala af sér skrímsli Frankensteins, það er hópur Íslamska ríkisins. Ef þú vilt athuga hvort þetta sé í raun vinsæl skoðun meðal vinstrimanna skaltu ekki hika við að renna í gegnum skoðanagreinar í ritum vinstrimanna og ákveða sjálfur. Samt, eins og hinar myndirnar sem taldar eru upp hér að ofan, er þessi líka langsótt.
Tengsl milli tveggja atburða, pólitískra gerenda eða fyrirbæra, fela ekki í sér orsakasamhengi. Framlag Washington til stjórnmála í Miðausturlöndum snýst um að grafa undan lýðræðisferlinu. Þetta er aðallega náð með ólöglegum hernaði, skipulagningu og stuðningi við valdarán, árásir á framsæknar hreyfingar og stuðningi við stjórnir sem koma til móts við hagsmuni Bandaríkjanna með því að arðræna og misnota eigin íbúa.
Og samt, þrátt fyrir afrekaskrá utanríkisstefnu Washington í Miðausturlöndum, eru Bandaríkin ekki aðal sökudólgurinn á bak við tilkomu eða framfarir íslamska ríkisins.
Eitt af vandamálunum við að stimpla jihad-samtök súnníta sem viðbrögð við stefnu Bandaríkjanna er að þessi skoðun hafnar vitandi vits eða óafvitandi hugmyndinni um að salafi-hreyfingar, einkum Íslamska ríkið, séu færar um sjálfstæða raunpólitík.
Við skulum setja smærri, en þó áhrifamiklu, takfiri hópa súnníta eins og Ahrar al-Sham og Jabhat al-Nusra til hliðar í augnablikinu og ræða samtökin Íslamska ríkið. Samtökin Íslamska ríkið eru að endurrita Sykes-Picot samninginn. Það ræður yfir íbúum sem eru stærri en íbúar Finnlands og Noregs til samans. Það tekur þátt í fullkomnu stríði á mörgum vígstöðvum með yfir tugi ríkis og annarra leikara samtímis. Efnahagsleg auðlind þess er í milljörðum Bandaríkjadala og vopnaður armur þess samanstendur af hugsanlega yfir 100,000 bardagamönnum.
Slíkar niðurstöður eru mögulegar með einbeittum pólitískum vilja, nákvæmri áætlanagerð, skilvirku skipulagi og skuldbindingu til að ná tilteknum skammtíma-, meðallangtíma- og langtímamarkmiðum. Þetta er pólitísk stofnun.
Stjórnmálahreyfingum sem okkur líkar er almennt lýst sem tjáningu pólitísks vilja, staðfestu, skuldbindingar og svo framvegis og svo framvegis. Það er síður þægilegt að skynja hreyfingar sem okkur líkar ekki við eða hatum á sama hátt. Heldur eru þau bara viðbrögð við hinu eða þessu, nánast óumflýjanleg afleiðing af hinu eða þessu, einkenni hinu eða þessu.
Snemma árs 2015 birti nefndin um réttindi barnsins „Niðurstöðuathuganir á samanlögðum annarri til fjórðu reglulegu skýrslu um Írak. Skjalið er skyldulesning fyrir alla sem kynna sér samtökin Íslamska ríkið. Þrátt fyrir að einblína á réttindi barna varpaði CRC ljósi á hættulegustu markmið og aðferðir Ríki íslams, nefnilega kerfisbundin morð á minnihlutahópum. Það er mögulegt, jafnvel líklegt, að ofsóknir sveita Íslamska ríkisins gætu náð þjóðarmorðshlutföllum - að vissu marki, það hefur nú þegar.
„Nefndin lýsir yfir dýpstu áhyggjum sínum af ömurlegri stöðu barna og fjölskyldna sem tilheyra minnihlutahópum, einkum Túrkmena, Shabak, kristnum, Yezidi, Sabean, Mandaean, Kaka'e, Faili Kúrda, Arab Shia, Assýríu, Baha'a. ég, Alawítar sem eru kerfisbundið drepnir, pyntaðir, nauðgaðir, neyddir til að snúast til íslams, skornir frá mannúðaraðstoð svokallaðs ISIL í skýrslutilraun hinna svokölluðu ISIL liðsmanna til að bæla niður, hreinsa varanlega eða reka úr landi, eða í einhverjum tilvik, eyðileggja þessi minnihlutasamfélög.“
Eftir birtingu þessa CRC-skjals hefur Íslamska ríkið framkvæmt mörg fjöldamorð til viðbótar, sum beinist að þessum minnihlutahópum.
Frá sjónarhóli að veruleika lýðræðislegs ferlis, mannréttinda eða fjarstæðukennds jafnréttis, eru Miðausturlönd ekki rósabeð. Það er ofgnótt af aðilum sem bera ábyrgð á þessu. Og það er fjöldi miðausturlenskra hreyfinga og neta sem eru að byggja upp réttlátari og sjálfbærari pólitísk og efnahagsleg mannvirki. Þessar sveitir standa frammi fyrir margvíslegum ógnum. Ef vestrænir vinstrimenn vilja gegna uppbyggilegu hlutverki og aðstoða félaga sína í Mið-Austurlöndum gætu þeir þurft að endurmeta eitthvað af skoðunum sínum á Ríki íslams, því að í Sýrlandi og Írak er engin meiri ógn við framsækin stjórnmál en íslamska Ríkishópur. Ekki Ríki íslams brjálæðisleg viðbrögð við bandarískum glæpum, heldur Ríki íslams hin óháðu stjórnmálastofnun. Og þá stofnun þarf að stöðva.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja