Heimild: Vinnumálaskýrslur
Mynd af Abdul_Shakoor/Shutterstock.com
Uppreisnin fyrir Black Lives hefur opnað nýja möguleika á skipulagningu. En fyrir utan að berjast gegn ofbeldi lögreglunnar, geta verkalýðsfélög og verkalýðssamtök tekist á við kynþáttaóréttlæti með því að skipuleggja sig í kringum daglegt líf starfsmanna.
Sem Bianca Cunningham skrifaði in Vinnubréf, "Margir svartir líta ekki á stéttarfélag sitt sem tæki til að takast á við vandamálin sem þeir standa frammi fyrir á hverjum degi." Þetta á líka við um marga aðra starfsmenn. Stéttarfélög þjóna félagsmönnum sínum þegar þau berjast ekki aðeins fyrir úrbótum á vinnustað heldur einnig gegn ójöfnuði í samfélaginu.
Eitt slíkt hversdagsmál er húsnæðismál. Jafnvel fyrir heimsfaraldurinn vitnaði stór hluti Bandaríkjamanna til framboðs húsnæðis og hagkvæmni sem stórt og vaxandi áhyggjuefni. Með auknu atvinnuleysi spá húsnæðissérfræðingar að 20 prósent allra leigjenda verður í hættu á brottrekstri snemma hausts.
Eins og með aðra þætti heimsfaraldursins munu svartir og latínóar særast mest. Eins og greint er frá í Washington Post, í nýlegri Census könnun kom í ljós að "um 44 prósent og 41 prósent fullorðinna latneskra leigjenda og svartra leigjenda, í sömu röð, sögðu að þeir hefðu ekkert eða örlítið traust á því að þeir gætu borgað leiguna sína í næsta mánuði eða líklegt til að fresta greiðslu.“ Meirihluti Black póstnúmer hafði þegar hæsta hlutfall brottflutnings.
CARES-lögin og auknar atvinnuleysisbætur hafa hjálpað sumum að standa undir leigu eða húsnæðislánum, en þær bætur eiga að renna út í lok júlí. Heimildir til brottflutnings í mörgum borgum, sem ætlað er að veita tímabundið léttir, munu að lokum renna út.
Stéttarfélög og önnur samtök launafólks geta gegnt einstöku hlutverki við að leysa húsnæðis- og skuldakreppuna bæði fyrir félagsmenn og óskipulagða.
BYGGÐU ÞAÐ SJÁLF
Fyrir áratugum byggðu verkalýðsfélög hagkvæm húsnæðissamvinnufélög fyrir launþega. Frá 1920 til 1970, tugir stéttarfélaga gegndu hlutverki við að reisa samvinnufélög með þúsundum eininga. Sumar innihalda meira að segja samvinnumatvöruverslanir, kvikmyndahús og bókasöfn.
Fyrir marga verkalýðsleiðtoga var flutningurinn í húsnæði eðlileg framvinda í skipulagningu þeirra. David Dubinsky, forseti International Ladies Garment Workers Union, sagði eitt sinn: „Við höfum þurrkað út svitabúðina; við snúum aftur til að þurrka út fátækrahverfið.
Stéttarfélög hafa einnig kynnt löggjöf og áætlanir til að gera húsnæði á viðráðanlegu verði. Þetta hefur verið algengara í öðrum löndum, eins og í Frakklandi þar verkamenn eiga rétt á til húsnæðisbóta ríkisins miðað við tekjur og fjölskyldustærð.
Í 2019 Chicago kennarasambandið tók að sér húsnæði á viðráðanlegu verði í samningsherferð sinni og gerði kröfur til borgarstjórnar. Þó þeir hafi ekki unnið, CTU sýndi að verkalýðsfélög geti barist fyrir húsnæði á viðráðanlegu verði við samningaborðið og utan þess.
Einn rammi sem verkalýðshópar eru að snúa sér að er „semja um almannaheill,“ þar sem stéttarfélög eiga í samstarfi við samfélagshópa um málefni eins og húsnæðismál. Massachusetts Teachers Association og Boston samfélagssamtökin City Life/Vida Urbana vinna saman að því að fræða kennara, nemendur og fjölskyldur þeirra um réttindi leigjenda. Þeir hjálpuðu til við að koma á greiðslustöðvun og greiðslustöðvun á löggjafarþingi ríkisins og MTA hefur samþykkt lög um húsaleigueftirlit.
Starfsmannamiðstöðin Centro de Trabajadores Unidos en la Lucha (Workers United in Struggle) í Minneapolis gekk í samstarf við leigjendasamtök snemma á þessu ári til að krefjast borgar heimilisfangs leigjanda og starfsmanns þarf saman.
Þeir kölluðu eftir betri launum og kjörum fyrir verkafólk, húsnæði á viðráðanlegu verði og sanngjörnum launum fyrir byggingarstarfsmenn sem byggja þetta húsnæði - ekki lengur launaþjófnað vinnuveitenda. Þeir sögðu að framkvæmdaraðilar sem fengju opinbert fé og skattaívilnanir til að byggja almennar íbúðir ættu að borga framfærslu.
EINKAHAFA TENGINGIN
Kannski er ein óvænt tenging milli stéttarfélaga og húsnæðisréttinda einkahlutafé. Einkahlutafé er leið til að búa til stóran hóp af peningum til fjárfestinga. Þó mikið af þeim peningum komi frá ríkum einstaklingum, þá kemur hluti þeirra frá lífeyrissjóðum stéttarfélaga.
Einkahlutafélög kaupa oft opinber fyrirtæki og taka þau af hlutabréfamarkaði, endurskipuleggja þau og selja þau síðan með miklum hagnaði, oft á sama tíma og fyrirtækin söðla um lamandi skuldir. Einkafjárfestar geta líka keypt upp lítil fyrirtæki og sameinað þau í stærri, sagt upp starfsmönnum, skert bætur og ef til vill eyðilagt stéttarfélag.
Fjárfestar hafa í auknum mæli notað séreignarsjóði til að kaupa upp húsnæði líka. Á árunum 2011 til 2017, einkahlutafélög keyptu yfir 200,000 heimili víðs vegar um landið og breytt þeim í leigu. Þau hafa verið kaupa upp húsbíla í dreifbýli og stór íbúð byggingar í helstu borgum. Þar sem fleiri og fleiri íbúðareiningar falla á færri hendur geta þær hækkað leiguna.
Stéttarfélög og aðgerðasinnar í húsnæðismálum geta unnið saman að því að berjast gegn þessum fyrirtækjum, eins og Blackstone Group og Starwood Capital, sem bæði segja upp starfsfólki og hækka húsnæðisverð. Samtök ættu að styðja viðleitni til að stjórna einkahlutafélögum og berjast fyrir því að útiloka þá frá hvers kyns örvunarreikningum í framtíðinni.
Sameiginlegur jörð
Samtök launafólks og samtök leigjenda eiga mikið sameiginlegt. Þegar allt kemur til alls eru leigjendur verkamenn og verkamenn þurfa húsnæði. Þegar starfsmenn hafa stöðugra og hagkvæmara húsnæði eru þeir ekki eins háðir vinnuveitanda sínum. Starfsmenn gætu verið tilbúnir til að taka meiri áhættu, eins og að reyna að stofna stéttarfélag eða fara í verkfall, ef það er ekki einn dagur frá brottrekstri.
Í sumum tilfellum hafa hóparnir deilt verkfærum og aðferðum. Til dæmis hafa leigjendur í Brooklyn stofnað Crown Heights leigjendasamtökin og vinna að því að semja við leigusala. Áætlun þeirra er að fara í átt að hverfissamningi til að berjast gegn gentrification með frystingu húsaleigu, skipulegum hækkunum og reglugerðum um viðgerðir og endurbætur.
Ein möguleg fyrirmynd er Ann Arbor leigjendasamtökin, stofnað árið 1968, sem skipulagði húsaleiguverkfall um alla borg og krafðist þess að vera eini samningsaðili allra leigjenda í borginni. Leigjendurnir unnu ekki þá kröfu en unnu hins vegar bráðnauðsynlegt viðhald íbúða og hafa haldið áfram að berjast fyrir réttindum leigjenda í áratugi.
Í 2017 er Los Angeles leigjendasamtökin hjálpaði leigjendum að skipuleggja húsaleiguverkfall og vinna þriggja ára samning við leigusala sem átti margar íbúðir. Þessar herferðir geta einnig gagnast verkalýðssamtökum, þar sem þær kenna starfsmönnum skipulags- og samningafærni.
LEIGUVERKFALL
Á maí í ár tóku starfsmenn um land allt þátt í eins dags verkföllum gegn Amazon, Whole Foods, InstaCart og Trader Joe's. Sama dag, tugir þúsunda manna fyrirhugað að taka þátt í húsaleiguverkföllum þó erfitt sé að fá nákvæmar tölur um hversu margir hafi raunverulega tekið þátt.
Einn hópur, We Strike Together, segist hafa skráð 790,000 heimili sem hafa neitað að greiða leigu eða húsnæðislán síðan um miðjan mars. Þetta felur í sér tilvik eins og hóp leigjenda frá 15 byggingum í New York borg sem hættu að borga leigu og kröfðust þess að leigusali þeirra semdi við þá sameiginlega til að veita bætur.
Í hverfi fyrir utan Pittsburgh hafa leigjendur stofnað Sameinað hverfisvarnarhreyfing að krefjast leigusala síns, CP Development, semja um brottrekstur og viðhald. Þeir boða til húsaleiguverkfalls 1. ágúst.
Á síðasta ári, verkalýðs- og samfélagsskipuleggjendur Stephen Lerner og Christina Livingston kölluðu eftir landsherferð Samninga fyrir réttlæti í húsnæðismálum sem gæti falið í sér marga af þessum þáttum og fleira.
Þeir héldu því fram að herferðir yrðu að „afhjúpa hlutverk lykilvinnuveitenda við að gera húsnæði á viðráðanlegu verði“ – eins og stækkun sem rífur niður húsnæði á viðráðanlegu verði eða fjárfestingar og lífeyrissjóðir sem eru bundnir í einkahlutafé. Samtök atvinnulífs og húsnæðismála geta hrundið af stað herferðum sem beinast beint að fyrirtækjum sem brjóta af sér.
Þörfin er meiri en nokkru sinni fyrr. Þegar verkalýðssamtök og leigjendahópar vinna saman tala kröfur þeirra heildrænnara um þarfir fólks og þær geta aukið völd hvers annars.
EFTIR bata, HVAÐ?
Önnur leið sem verkalýðshreyfingin getur stutt aðgengi að húsnæði er að taka þátt í átakinu „Beyond Recovery“.
Það er rekið af Rétt til Borgarbandalagsins of meira en 80 stofnanir sem hafa barist gegn gentrification og fyrir ódýru og öruggu húsnæði fyrir lágtekjusamfélög, svört og brún samfélög. The Beyond Recovery herferð skorar á sveitar-, fylkis- og alríkisstjórnir að fjárfesta í að viðhalda mannlífi og byggja upp grunn fyrir líf eftir að heimsfaraldurinn hjaðnar. Kröfur þeirra eru meðal annars:
- Hætta strax við leigu-, húsnæðislána- og veitugreiðslur meðan lýðheilsukreppan stóð yfir.
- Breyttu öllum lausum einingum í örugg heimili fyrir fólk sem upplifir heimilisleysi eða þarfnast öruggs húsnæðis núna.
- Tryggja að fólk geti dvalið á heimilum sínum, haft fullnægjandi húsnæði og fengið að koma í öruggt skjól á sínum stað hvort sem það er hýst eða óhýst.
- Banna lokun veitu og taxtahækkanir og endurheimta þjónustu við öll heimili.
- Útvega öllum nauðsynlegum öryggisbúnaði sem vinna nauðsynleg störf.
- Tryggja atvinnuleysisbætur, veikindatíma og launað leyfi og heilsugæslu fyrir alla.
Samtök atvinnulífsins geta stutt átakið. Skráðu þig á kröfulistann á bit.ly/beyondrecoverydemands. Biðjið meðlimi og fjölskyldur að fylla út þessa könnun og segja sögur sínar af því hvernig þessi kreppa hefur áhrif á þá: bit.ly/cancelrent.
Stéttarfélög geta tekið þátt í vaxandi fjölda fjöldafunda og aðgerða gegn brottrekstri. Ein leið til að fylgjast með hreyfingunni er að skanna samfélagsmiðla eftir #hætta við.
Stephanie Luce er prófessor við School for Labor and Urban Studies, City University of New York, og meðlimur í Professional Staff Congress-CUNY/AFT.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja