Eftir árás ísraelskra stjórnvalda á Mavi Marmara flotann skrifaði ég þingmanni mínum (Nick Clegg, sem einnig er varaforsætisráðherra) til að hvetja breska ríkisstjórnina til að gera efnislegar ráðstafanir til að beita ísraelskum stjórnvöldum þrýstingi til að aflétta herstöðvunum á Gaza og hætta henni. kúgun palestínsku þjóðarinnar. Ég bað sérstaklega um að Bretland myndi hætta að útvega hernaðarvöru til Ísraels og slíta önnur tengsl sem styðja á einhvern hátt stefnu Ísraels gegn Palestínumönnum. Ég hef skrifað mörg slík bréf svo ég vissi hvers konar svar ég ætti að búast við.
Það kom mér því ekki á óvart að fá afdráttarlaust svar um að breska ríkisstjórnin væri að bíða eftir skýrslu SÞ um árásina. Í svarinu var einnig vitnað í William Hague, utanríkisráðherra Bretlands, þar sem hann sagði „Við munum taka sömu meginreglu í öllum diplómatískum viðleitni okkar …“ og „Við þurfum að vita hvort meira hefði verið hægt að gera til að lágmarka áhættuna eða draga úr fjölda dauðsfalla og slasaðra."
Þar sem umfangsmiklar rannsóknir hafa sýnt mér að breska ríkisstjórnin hefur aldrei tekið neitt sem ég myndi lýsa sem „prinsippafstöðu“ í diplómatískum viðleitni sinni, sagði þetta ekki mikið. Og önnur tilvitnunin er einfaldlega fáránleg þegar talað er um vopnaða árás á óvopnaða borgara á alþjóðlegu hafsvæði.
Auðvitað barst skýrsla SÞ og lýsti því yfir að árásin hefði verið ólögleg og í bága við mannúðar- og mannréttindalög og að skýrar vísbendingar væru um vísvitandi dráp, pyntingar og handahófskenndar aftökur, meðal annars. Svo ég skrifaði aftur.
Viðbrögðin að þessu sinni voru enn stuttari og bentu á að ísraelsk stjórnvöld væru að íhuga skaðabætur og hefðu lýst yfir „ eftirsjá“ yfir atvikinu. Herra Clegg sagði síðan „Ég hef líka haldið áfram að gera samstarfsmönnum mínum á utanríkis- og samveldisskrifstofunni meðvitaða um tilfinningar þínar og annarra kjósenda varðandi þetta mál.
Svo eins og við var að búast skiptir rödd almennings sem ríkisstjórnin á að þjóna engu máli. Þetta er mjög mikið falskt lýðræði. Við fáum að kjósa á nokkurra ára fresti og þar með. Jafnvel þá tryggir mikið fjölmiðlaátak að meirihluti almennings er blindaður fyrir hvaða valmöguleika sem er annar en helstu tveir (eða kannski þrír) flokkarnir, sem enginn þeirra ætlar að koma á neinu raunverulegu lýðræðiskerfi.
Sem færir mig að seinni hluta titils þessa bréfs. Af hverju nennum við? Við skrifum óteljandi bréf og sækjum í sýnikennslu í þúsundatali eða lítið sem ekkert. Þeir komast varla í fréttirnar. Það er einfaldlega ekkert kerfi til að láta stjórnvöld gera það sem við viljum. Jafnvel hin risastóru mótmæli fyrir Íraksstríðið, sem fjölgaði þrátt fyrir áróðursviðleitni stjórnvalda, skiptu engu máli. Nýlega hafa nemendur okkar uppgötvað hversu mikil áhrif þeir geta haft á ákvarðanir stjórnvalda…..engin. Fleiri orðum var eytt í að fordæma árásina á bíl Karls Bretaprins en í lögmætar kvartanir þeirra.
En svona viðbrögð ættu í raun og veru að bera ávöxt. Því meira sem við rökræðum og sýnum og erum hunsuð því augljósara verður það að þetta er ekki lýðræði og að við verðum að knýja fram breytingar. Flestir almennings eru viljandi fáfróðir um þessa staðreynd og kýs frekar að vera aðgerðalaus en að taka þátt í ríkisstjórn. Þeir nöldra en þjást ekki nógu mikið til að gera neitt í því. En nú sjá þeir skerða opinbera þjónustu sína, menntun, heilbrigðisþjónustu og fleira, á meðan hinir ríku fá að ræna okkur. Þeir eru farnir að sjá að allar tilraunir almennings til að koma í veg fyrir þetta eru hafnar.
Við þurfum að halda áfram að sýna og leggja þrýsting á stjórnvöld svo allir sjái hvers konar stjórnkerfi við búum við. Þá getum við kannski fengið fólk til að nota atkvæði sitt til að kjósa eitthvað allt annað þegar þar að kemur.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja