Það er mikið úrval af lekum, sumir þeirra úr fyrirtækjaheiminum, opinberum starfsmönnum, opinberum starfsmönnum, hermönnum eða öryggisverktökum. Mismunandi leiðir eru farnar varðandi skoðunarferlið, vettvanginn sem valinn er til að tjá reiði og skipulagninguna á bak við lekann sjálfan. Flestir sitja eftir til að starfa innan dómstóla. Sumir, eins og Edward Snowden, yfirgefa skipið í tilraun til sjálfsbjargarviðleitni. Eitt sameiginlegt þema sem við getum öll verið sammála um er alvarlegar afleiðingar sem uppljóstrarar standa frammi fyrir.
Öfugt við bæði Assange, sem er innilokaður í sendiráði Ekvador í London, og Snowden sem var létt af með tímabundið hæli í Rússlandi, hefur Bradley Manning verið dæmdur í 35 ára fangelsi. Þeir eru ekki einir um að finna fyrir reiði ríkisins vegna gjörða sinna. Að koma ljósi á kerfisbundna hegðun sem er löglega álitin siðlaus (t.d. stjórnarskrárbrot, stríðsglæpir ...) leiðir til fjölda viðbragða frá stofnuninni.
Tökum sem dæmi John Kirikaou, fyrrverandi CIA sérfræðingur og réttargæslumaður sem afplánar nú 30 mánaða fangelsi fyrir að fordæma beitingu pyntinga, þ.e.a.s. Kirikaou hefur persónulega varað Edward Snowden við: "EKKI, undir neinum kringumstæðum, vinna með FBI." Þessi viðvörun fangar núverandi pólitíska landslag sem uppljóstrarar standa nú frammi fyrir. Skilaboðin eru skýr fyrir mögulegum sannleikamönnum framtíðarinnar. Raunin er óumdeilanleg þegar haft er í huga að ríkisstjórn Obama hefur kært fleiri uppljóstrara en öll stjórn áður samanlagt. Nýlegir atburðir hafa skapað fordæmi og frásögn þjóðaröryggisríkisins er styrkt.
Núverandi þróun meðal stjórnmálamanna og sérfræðinga hefur verið stöðugt andsvari varðandi Snowden lekana. Og svo vitna ég í Obama til að sýna fram á flokkslínuna sem „sérfræðingar í pallborði“ almennra fjölmiðla hafa gagnrýnt: „Ef hann í rauninni trúir því að það sem hann gerði hafi verið rétt, þá getur hann, eins og hver einasti bandarískur ríkisborgari, komið hingað, komið fyrir dómstólinn með lögfræðingi og lagt fram mál sitt.
Fyrir þá sem hallmæla rétt Snowdens til að sækja um hæli erlendis og að hann yfirgefi ríkið, þeir sem segja að hann hefði átt að vera heima og fara „hefðbundnu leiðina“, eða með öðrum orðum, stóðu frammi fyrir fullu gildi laganna; það eru nokkrar helstu staðreyndir sem þarf að hafa í huga. Skrýtið er að Snowden er í sömu lagalegu vandræðum og Bradley Manning. Báðum hefur verið komið í veg fyrir að vera með vörn. Í tilfelli Mannings, Dómari Lind komst einfaldlega að þeirri niðurstöðu að álitaefni vegna málsins ættu ekki við um réttarhöldin yfir honum.
Hvað Snowden varðar, það er lagalega umdeilt að hann hafi afhjúpað ólöglega hegðun frá því að FISA skrifaði undir njósnir/gagnavinnslu sem eiga sér stað hjá NSA og gerði það þannig „löglegt“. Þetta afneitar uppljóstraravernd hans. Snowden stendur einnig frammi fyrir annarri hindrun. Alríkislögin um vernd uppljóstrara vernda opinbera birtingu brota, aðeins ef birtingin er ekki sérstaklega bönnuð með lögum. Í grundvallaratriðum gæti Snowden aðeins krafist þessarar verndar ef hann fór með áhyggjur sínar til eftirlitsmanns NSA eða fulltrúa í leyniþjónustunefnd þingsins.
Í meginatriðum, eina leiðin fyrir leka er „hefðbundin leið“ (þ.e. hringja viðvörun innbyrðis), með augljósum takmörkunum vegna kaldhæðni sjálfstjórnar/eftirlits. Oft tíminn með vanrækta vernd gegn afleiðingum: tekjutapi, atvinnumissi, eðlislægu vanda þess að reyna að tryggja sér frekari atvinnu, svo og augljósar afleiðingar heilsu og lífsgæða.
Varðandi Bradley Manning, miðað við hernaðarlegt samhengi, eru ofsóknir hans óviðjafnanlegar. Sumir myndu segja að verið sé að gera hann að dæmi. PFC Manning var dæmdur í fangelsi í þúsund plús daga, án réttarhalda eða refsingar, sem dregur í efa hugmyndina um réttláta málsmeðferð. Ég nefni ekki dóminn því eins og í öllum sýningarréttarhöldum hafði hann þegar verið ákveðinn fyrir löngu. Hjá Quantico, frá 29. júlíth 2010 til 20. aprílth 2011, Manning var haldið í an 8 x 6 feta klefi í 23 tíma á dag. Geymdur í POI (forvarnir gegn meiðsli), þó hann hafi verið talinn ekki ógnað sjálfum sér frá ágúst og áfram hjá geðlækni. Hvers vegna var hann þá tekinn út og ofsóttur? Fastur í einangrun, með allar eigur geymdar, kveikt á ljósi yfir nótt, klæddur úr öllum fötum og vakað yfir án afláts. Þar er ekki einu sinni minnst á rógburðinn frá fangavarðum. Röksemdirnar sem Daniel Choike (þá yfirmaður sjóherstöðvarinnar í Quantico) setti fram fyrir „sérmeðferð“ Mannings virtust ástæðulausar að því leyti að hann kenndi rangri hegðun sinni (dansandi, að kíkja...), lélegri dómgreind sinni í fortíðinni og léleg fjölskyldutengsl. Ég mun leyfa lesendum að dæma um réttmæti hagræðingar foringja Choike.
Að lokum, ef þig vantar meiri sannfæringu um að uppljóstranir í öllum sínum skjóli verða fyrir alvarlegum afleiðingum, Ástralsk rannsókn frá því snemma á tíunda áratugnum sýndi það af 25 körlum og 10 konum úr ýmsum starfsstéttum sem höfðu afhjúpað spillingu eða hættu fyrir almenning, höfðu þau öll orðið fyrir skelfilegum afleiðingum. Hjá 29 þeirra hafði brotaþoli byrjað strax eftir fyrstu innri kvörtun þeirra. Fórnarlömbum í starfi var nokkuð umfangsmikið: uppsagnir fyrir 8 einstaklinga, niðurfærslu í 10 tilfellum og uppsögn eða snemmbúin eftirlaun vegna heilsubrests í tengslum við þolendur í 10 tilvikum.
„Langtímasambönd slitnuðu í sjö tilfellum og 60 af 77 börnum af 30 einstaklingum voru fyrir skaðlegum áhrifum. Tuttugu og níu einstaklingar höfðu að meðaltali 5.3 streitutengd einkenni í upphafi, en að meðaltali 3.6 voru enn til staðar. Fimmtán fengu ávísað langtímameðferð með lyfjum sem þeim hafði ekki verið ávísað áður. Sautján höfðu íhugað sjálfsvíg. Tekjur höfðu lækkað um þrjá fjórðu eða meira hjá 14 einstaklingum. Heildarfjárhagslegt tjón var metið á hundruðum þúsunda ástralskra dollara í 17. Uppljóstrarar fengu litla sem enga aðstoð frá lögbundnum yfirvöldum og aðeins hóflega upphæð frá vinnufélögum. Í flestum tilfellum héldu spillingin og misferlin áfram óbreytt. NIÐURSTAÐA-Þótt uppljóstrun sé mikilvæg til að vernda samfélagið, veldur dæmigerð skipulagsleg viðbrögð alvarlegum og langvarandi heilsufarslegum, fjárhagslegum og persónulegum vandamálum fyrir uppljóstrara og fjölskyldur þeirra.
Ég mun fara einu skrefi fyrir ofan í niðurstöðu minni um núverandi stöðu mála. Ef við höldum áfram á þessari braut, áminnum uppljóstrara, verður enginn eftir til að gegna hlutverkinu. Svo virðist sem þeir sem setja almannaheill í fyrirrúmi, verja sameiginlega velferð okkar, séu nú þegar fulltrúar mínútu prósenta íbúa. Nýleg kúgun ríkisins mun hræða hugsanlega leka til undirgefni, sem mun kæfa alla möguleika sem við höfum á raunverulegu gagnsæi innan núverandi ramma. Ef kúgunin heldur áfram að aukast, með dökkustu niðurstöðum fyrir þá sem málið varðar, þá verður viljinn örugglega stöðvaður jafnvel hjá þeim sem hafa mesta siðferðilega hugrekki. Eins og Peter Kropotkin segir í bók sinni (Ethics – Origin and Development): „Við þurfum siðferðilegar framfarir, en án siðferðislegs hugrekkis eru engar siðferðislegar framfarir mögulegar. Yfirvofandi hætta er augljós, ef við höldum áfram að útskúfa Ellsberg, Kirikaou, Sowden og Manning þessa heims, mun hugmyndin um borgaralega skyldu mögulega falla til baka í samfélaginu. Að skilja okkur eftir í veruleika þar sem að horfa í burtu þegar við sjáum óréttlæti er bara eðlilegt.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja