Heimild: Jerusalem Post
Í Ísrael er það löglegt og jafnvel með stuðningi stjórnvalda að byggja heilar byggingar af íbúðum eingöngu fyrir trúað gyðingafólk. Þær byggingar geta verið fyrir svokallaða „þjóðtrúarfólk“ eða haredim (úttrú-rétttrúnaðarmaður). Ef þú passar ekki inn í einn af þessum auðkennishópum geturðu ekki keypt eða leigt íbúð í einni af þessum byggingum.
Það eru heil hverfi í Ísrael tilnefnd fyrir þessa tilteknu sjálfsmyndarhópa. Borgin Lod hefur slíkt hverfi eins og margar aðrar borgir í Ísrael. Reyndar eru heilu bæirnir þar sem þessum reglum er fylgt, eins og Betar Illit og Modi'in Illit – sem báðir eru handan grænu línunnar á hernumdu svæði sem er opinberlega undir lögsögu ísraelska hersins. Elad er annað dæmi um borg sem er tilnefnd fyrir trúarlega gyðinga og er staðsett í miðbæ Ísraels. Ísrael hefur einnig lög til að „vernda“ sjálfsmynd lítilla samfélaga. Lögin (ó)frægu „samþykktarnefndir“ gera litlum samfélögum kleift að framkvæma viðtalsferli áður en nýjum íbúum er hleypt inn í samfélagið. Þessi lög gilda að mestu í litlum samfélagsþorpum, kibbutzim og moshavim. Þessi lög segjast viðurkenna sérstakt eðli eða sjálfsmynd samfélags og eru til staðar til að varðveita einsleitni samfélagsins.
Ég fæddist um miðjan fimmta áratuginn í Bandaríkjunum. Ég man að snemma á sjöunda áratugnum voru enn sveitaklúbbar á Long Island í New York fylki sem höfðu svipaða stefnu. Þeim var aðallega ætlað að halda gyðingum og lituðu fólki frá einkaklúbbum sínum. Þessi lög, sem gerðu lagalegan aðskilnað kleift, voru afnumin í Bandaríkjunum á seinni hluta sjöunda áratugarins. Lög um aðskilnað voru einnig afnumin í Suður-Afríku í lok árs aðskilnaðarstefnuna. Þann 9. maí 1994 kaus nýkjörið og kynþáttablandað þing í Suður-Afríku Nelson Mandela sem fyrsta forseta tímabils þjóðarinnar eftir aðskilnaðarstefnuna og löglegur aðskilnaður lauk formlega. Þegar aðskilnaður var löglegur í Bandaríkjunum og jafnvel í Suður-Afríku var afsökunin fyrir því að vernda réttindi tiltekins samfélags, varðveita sjálfsmynd, veita öryggi og öryggi. Í Bandaríkjunum voru rök fyrir „aðskildum en jafngildum“ sem voru færð fyrir Hæstarétt. „Aðskilin en jöfn“ kenningin var staðfest í Plessy vs Ferguson ákvörðuninni frá 1896, sem leyfði ríkisstyrktum aðskilnaði. En með tímanum og þroskanum reyndist „aðskilin en jöfn“ aðstaða stangast á við stjórnarskrá í röð hæstaréttarákvarðana undir yfirdómara Earl Warren, sem hófst með Brown gegn menntamálaráði frá 1954. Málin sem lögð voru fyrir Hæstarétt Bandaríkjanna sönnuðu að aðskilin eru var í meginatriðum ójöfn. Að lokum, í Bandaríkjunum, enduðu aðskilnaðarlög og venjur með alríkislöggjöf, sérstaklega Civil Rights Act frá 1964.
Í ÍSRAEL vitum við að það er ekkert jafnræði við aðskilnað. Palestínskum ríkisborgurum í Ísrael er mismunað á stofnanastigi á öllum sviðum lífsins í hinu lýðræðislega ríki Ísrael. Auðvitað munu margir lesenda mótmæla þessari fullyrðingu og munu hugsa um tilvist margra bæja og borga í Ísrael sem eru arabar og engir gyðingar búa þar. Já, það er satt, en það eru engin lög sem kveða á um að gyðingar megi ekki búa þar og það er enginn vafi á því að djúpstæð mismunun sé til staðar á öllum stigum sem gera þessi samfélög að vanþróuðustu, vanáætlaðustu og vanfjármögnuðu samfélögunum í Ísrael.
Það er eitt samfélag í Ísrael sem mér er kunnugt um sem hefur tekið meðvitaða ákvörðun um að vera að fullu samþætt – ísraelskur gyðingur og palestínskur Ísraeli – Neveh Shalom/Wahat al-Salam þar sem jafnt íbúahlutfall er á milli gyðinga og palestínskra Ísraela og þar sem er sameiginlegur tvítyngdur skóli.
Ég geri ráð fyrir að Neveh Shalom/Wahat al-Salam noti ísraelsku „samþykkisnefndina“ lögin til að gera þeim kleift að velja umsækjendur um búsetu og þannig geta þeir stjórnað og viðhaldið íbúajafnvægi. Neveh Shalom/Wahat al-Salam er lítið samfélag svo samkvæmt ísraelskum lögum hafa þeir þá stjórn sem nauðsynleg er til að halda sig við meginreglur sínar um að skapa samfélag jafnréttis á öllum stigum af fólki sem tekur meðvitað ákvörðun um að búa saman og byggja upp sameiginlegt samfélag. samfélag milli gyðinga og palestínskra Ísraela. Þeir hafa sínar áskoranir - án efa - sérstaklega á stríðstímum, eða þegar unglingar Gyðinga búa sig undir herþjónustu eða á þjóðhátíðum og merkum sögudögum þjóðlegrar sameiginlegrar minnis, eins og Nakba-dagurinn ("Stórslysadagur," palestínska tilvísunin til frelsisstríðsins 1948). En þetta er samfélag fólks með þá hugmyndafræði að byggja upp sameiginlegt samfélag.
Mig langar að vinna að því að koma af stað húsnæðisverkefnum í blönduðum borgum Ísraels (Lod, Ramle, Acre, Haifa, Tel Aviv-Jaffa, kannski Nof Hagalil) þar sem við getum lagalega tryggt 50:50 blöndu af ísraelskum gyðingum og ísraelskum Palestínumönnum – hvort sem það er vera í byggingum með íbúðum til leigu eða sölu. Það eru engin lög í Ísrael, tel ég, sem myndi gera þetta mögulegt á þessum tíma. Kannski gætum við nýtt okkur lögin sem gera byggingum, hverfum og heilum bæjum kleift að hafa trúarkennd gyðinga til að opna möguleikana á samþættu húsnæði. Það gæti þurft sérstaka löggjöf, sem er áskorun sem vert er að takast á við með núverandi bandalagi.
Ofbeldisbrotið í blönduðu borgunum í maí síðastliðnum ætti að vekja athygli á því að allt landið skilji að það er margt mjög rangt í þessum borgum sem og í samskiptum gyðinga og araba í Ísrael. Ég veit ekki hversu margar fjölskyldur hér á landi og í hinum blönduðu borgum myndu meðvitað þrá að búa í samþættu húsnæði eins og í Neveh Shalom/Wahat al-Salam.
Ég tel að það sé nóg til að byrja að þróa slíkar byggingar og til að skapa fleiri tækifæri til að hafa djúp áhrif á þær leiðir sem við getum byggt upp sameiginlegt samfélag í Ísrael. Ég er að leita að tækifærum til að takast á við þessa áskorun og býð stuðningsmönnum þessarar hugmyndar að sameinast mér í baráttunni.
Gershon Baskin er pólitískur og félagslegur frumkvöðull sem hefur helgað líf sitt Ísraelsríki og friði milli Ísraels og nágranna hennar. Hann stjórnar nú The Holy Land Investment Bond.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja