Síðast þegar við lásum stjórnarskrá Bandaríkjanna var hin alvarlega ákvörðun um að beita hervaldi gegn öðru landi mál þingsins að ákveða - ekki „valkostur“ fyrir forseta.
Og síðast þegar við lásum stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna var kveðið á um að ,,allir meðlimir skulu forðast í alþjóðasamskiptum sínum að hóta eða beita valdi gegn landhelgi eða pólitísku sjálfstæði hvers ríkis.“
Við höfum verið hér áður. Bush forseti notaði svikinn ótta (eins og sveppaský yfir bandarískum borgum) og svik (eins og ímyndað „yellowcake“ úraníum) til að blekkja bandarísku þjóðina til að ráðast á Írak. Núna erum við og íraska þjóðin að borga gjaldið.
Þar sem bandaríski herinn er fastur í því sem William Odom hershöfðingi, forstjóri Þjóðaröryggisstofnunar undir stjórn Ronalds Reagan, kallar „mestu stefnumótandi hörmung í sögu Bandaríkjanna,“ og meirihluti bandarísku þjóðarinnar sagði BNA tók ranga ákvörðun við að beita hervaldi gegn Írak, gæti verið erfitt að trúa því að Bush-stjórnin sé í alvörunni að íhuga frekari ævintýri.
En ríki sem standa frammi fyrir hernaðarvandræði eru alræmd fyrir að stækka stríðsleikhúsið - verða vitni að útþenslu Nixons á Víetnamstríðinu inn í Kambódíu. Og sömu ranghugmyndir og komu okkur inn í Írak – frá ímynduðum hótunum um ólögleg vopn til drauma um móttöku frá fagnandi mannfjölda – eru endurteknar um Íran og Sýrland.
Stríð við Sýrland er þegar hættulega nálægt. Röð átaka milli bandarískra og sýrlenskra hermanna hafa orðið Sýrlendingum að bana og, að sögn núverandi og fyrrverandi bandarískra embættismanna, eykur líkurnar á því að hernaðaraðgerðir yfir landamæri geti orðið hættuleg ný vígstöð í Íraksstríðinu. Samkvæmt fréttaskýringum hafa bandarískar hersveitir farið yfir landamærin til Sýrlands, stundum óvart, stundum viljandi. Fundur 1. október æðstu embættismanna Bush í Hvíta húsinu íhugaði „valkosti“, þar á meðal „sérstök aðgerðir“ gegn Sýrlandi. Embættismenn Bush-stjórnarinnar eru þegar að leggja grunn að árásum með hvers konar réttlætingu sem þeir notuðu til að fanga Bandaríkin í Írak.
Bush-stjórnin virðist trúa því að forsetinn hafi vald til að heyja stríð við hvern sem er sem hún kýs án þess að þurfa að hafa samráð við þingið. Öldungadeildarþingmaðurinn Chafee sagði við Rice ráðherra: ,,Samkvæmt stríðsályktun Íraks, takmörkuðum við allar hernaðaraðgerðir við Írak.“ Síðan spurði hann: ,,Svo myndir þú samþykkja að ef eitthvað kæmi upp á sýrlenskri eða íranskri grundu, þá hefðirðu að fara aftur til þings til að fá Ã3⁄4að heimild?â Svar Rice? „Öldungadeildarþingmaður, ég vil ekki reyna að afmarka stríðsvald forseta. Og ég held að þú skiljir fullkomlega að forsetinn heldur þessum völdum í stríðinu gegn hryðjuverkum og í stríðinu gegn Írak.
ákvæði stjórnarskrárnar sem takmarka vÃld forsetans til að hækka stráð eru viturlega hönð til að vernda Ã3⁄4jÃ3ð lands okkar fyrir akkúrat vafasömu stríði sem Bush-stjórnin stundaði gegn Írak – og mikill meirihluti Bandaríkjamanna nú. trúa að það hafi verið mistök. Á sama hátt vernda takmarkanir á árásargirni í stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna ekki aðeins lönd sem gætu orðið fyrir árás, heldur einnig fólkið í löndum þar sem leiðtogar þeirra gætu freistast til að framkvæma slíkar árásir. Ekkert gæti gert meira fyrir þjóðaröryggi Bandaríkjanna í dag en að endurvekja þessar takmarkanir á ævintýramennsku hersins.
Á meðan við erum að rökræða hvernig við getum losað okkur úr mýrinni í Írak, þá þurfa þingið og bandaríska þjóðin að gera eitt fullkomlega ljóst: Árás á Íran, Sýrland eða önnur ríki án skýrrar samþykkis Bandaríkjaþings og SÞ er ekki „valkostur“ fyrir forsetann.
Eins og gamalt málsháttur segir: âbrellu mig einu sinni, skammast þín; blekktu mig tvisvar, skammastu mín!“ Þingið og bandaríska þjóðin leyfðu Bush forseta að blekkja okkur í stríð við Írak. Skammastu þín ef við leyfum honum að gera það aftur í Sýrlandi, Íran eða annars staðar!
(Lögfræðingur Brendan Smith ([netvarið]) og sagnfræðingurinn Jeremy Brecher eru ritstjórar, ásamt Jill Cutler, í IN THE NAME OF DEMOCRACY: AMERICAN WAR CIMES IN IRAQ AND BEYOND (Metropolitan/Holt, 2005).)
[Heimildir: Anne Gearan, “Rice: US May Still Be in Iraq in 10 Years,†Associated Press, 19. október 2005./ Evan Lehman, “Retired General: Iraq invasion was 'strategic disaster',†Lowell Sun, 30. september, 2005/ Princeton Survey Research Associates/Pew Research Center for the People and the Press, viðtöl tekin 6.-10. október 2005./ James Risen og David E. Sanger, “G.I’s and Syrians í Tense Clashes on Iraqi Border,†New York Times, 15. október 2005./ CQ Transcriptions, 19. október 2005.]
>
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja