Heimild: Counterpunch
MUMBAI / INDLAND - Farandverkamenn ganga á þjóðveginum á ferð sinni heim á meðan á landsvísu lokun stendur til að berjast gegn útbreiðslu COVID-19 kransæðavírussins.
Mynd eftir Manoej Paateel/Shutterstock.com
Á Indlandi er aldrei ein saga en þúsundir, jafnvel milljónir, og því hafa skaðleg áhrif kórónaveirunnar (COVID-19) á þetta land, meira en 1.3 milljarðar, sérstaklega meðal fátækra, verið djúpstæð og valdið gríðarlegum þjáningum. Það hjálpaði heldur ekki miklu þegar Narendra Modi forsætisráðherra lokaði Indlandi í tafarlausa lokun án viðvörunar til að draga úr því að Indverjar smitist af COVID-19. Þúsundir daglaunamanna og farandlaunafólks voru eftir strandaglópar í stórum borgum án matar eða peninga eins og Nýju Delí, Mumbai, Gandhinagar, Chandigarh, Chennai, Jaipur og Lucknow, meðal annarra. Það var stærsta lokun í heiminum vegna COVID-19.
Ef slíkir starfsmenn hefðu fengið viðvörun fyrirfram, segjum að minnsta kosti vikutíma, gæti það hafa komið í veg fyrir svo stórfellda mannúðarslys. Samt virtust Modi og BJP (Bharatiya Janata flokkurinn) ríkisstjórn hans ekki hafa áhyggjur af þessum innflytjendum á landsbyggðinni þegar þeir skipulögðu lokun þeirra. Þúsundir farandfólks eru enn á leiðinni langa leið heim til þorpanna í sveitum sínum, á meðan hundruð þeirra eru að deyja á leiðinni frá þreytu, hitaþreytu, þorsta, hungri og Umferðarslys.
Ennfremur, ef þú ert grunsamlegur eins og ég um að Coronavirus (COVID-19) tilfelli séu til staðar vanskýrt á Indlandi, þetta er líklegast örugg forsenda. Í augnablikinu, Indland er í 10th meðal landa með COVID-19 tilfelli. Það eru einfaldlega til ekki næg próf (0.28 próf á 1,000 manns frá og með 20. aprílth) til að meta meira en milljarð íbúa þess.
Það eru svo miklar rangar upplýsingar um COVID-19 á Indlandi, að hópur að minnsta kosti 400 manna háskólatengdir indverskir vísindamenn, svar indverskra vísindamanna við COVID-19 (ISRC), eru að afneita goðsögnum um kórónavírus eins og hvort kúamykur eða kúaþvag muni auka ónæmi manns gegn sjúkdómnum eða ekki. Það sem verra er, heilbrigðisstarfsmenn hafa verið beittir ofbeldi sem smitberar kórónuveirunnar eins og þeir hafa verið í Mexico, og þjóðernishópar hafa verið stimplaðir og barðir vegna rangra sögusagna um smit. Til dæmis, múslimar á Indlandi hafa verið fordæmdir sem smitandi COVID-19 sjúkdóma og sem blórabögglar, þjóðernishópur á Indlandi um 200 milljónir. Ennfremur hefur verið ráðist á indverska múslima, neitað um læknisaðstoð og sniðgengið frá svo neikvæðum samtökum um þá eins og s.k. „ofurdreifarar“.
Sem virtur indverskur skáldsagnahöfundur og pólitískur aðgerðarsinni, Arundhati Roy útskýrt í nýlegu viðtali (13. maíth) Á France24: „Vegna þess að á Indlandi þýðir lokun eitthvað annað en í Evrópu eða Ameríku, vegna þess að á Indlandi þýðir lokun fólk þjappað inn í líkamlegt rými, ekki í fjarlægð, vegna þess að fólk býr við svo lítil og ömurleg skilyrði, flestir. Reyndar, eins og annars staðar í þróunarlöndunum, þar sem félagsleg fjarlægð er nánast ómöguleg, eru sömu óhollustu aðstæður á Indlandi. Á Indlandi er heilbrigðiskerfið vanfjármagnað og hreinlætisaðstæður eru ekki góðar. Hinsvegar, Brasilía með sínum „stórfelldu fátækrahverfum“ (favelas), er nú landið með næstflest kransæðaveirutilfelli um allan heim, en Bandaríkin eru enn með flest.
Á mars 24th, Modi forsætisráðherra birtist í indversku sjónvarpi og tilkynnti um „algera lokun“ indversku þjóðarinnar. Það átti að loka öllum mörkuðum á Indlandi sem og allar almenningssamgöngur og jafnvel einkasamgöngur yrðu einnig bannaðar.
Í álitsgerð fyrir Financial Times, Arundhati Roy, skrifaði um alræðisákvarðanatöku Modi forsætisráðherra (3. aprílrd): „Hann [forsætisráðherra Narendra Modi] sagðist taka þessa ákvörðun ekki bara sem forsætisráðherra heldur sem fjölskylduöldungur okkar. Hver annar getur ákveðið, án samráðs við ríkisstjórnir ríkisins sem þyrftu að takast á við afleiðingar þessarar ákvörðunar, að loka ætti 1.38 milljarða manna þjóð án undirbúnings og með fjögurra klukkustunda fyrirvara? Aðferðir hans gefa örugglega til kynna að forsætisráðherra Indlands líti á borgarana sem fjandsamlegt afl sem þarf að leggja fyrirsát, koma á óvart, en aldrei treysta. Þess vegna var það kaldhæðnislegt þegar faraldsfræðingar og aðrir vísindamenn um allan heim lofuðu Modi fyrir staðfestu hans við að loka landinu. Samt voru slík ummæli að mestu hugsunarlaus án þess að hugsa um gríðarlega snauða íbúa Indlands.
Roy hélt áfram og útskýrði: „Margir reknir burt af vinnuveitendum sínum og leigusala, milljónum fátækra, hungraðra, þyrstra, ungra sem aldna, karla, kvenna, barna, sjúks fólks, blinds, fatlaðs fólks, sem hefur hvergi annars staðar að fara, með engar almenningssamgöngur í sjónmáli, hófu langa göngu heim til þorpanna þeirra. Þeir gengu dögum saman, í átt að Badaun, Agra, Azamgarh, Aligarh, Lucknow, Gorakhpur - hundruð kílómetra í burtu. Sumir dóu á leiðinni."
Atriði þessara daglaunamanna á Indlandi, svokallaðra farandverkamanna, var ómæld, mannúðarkreppa ómældra þúsunda sem ganga í örvæntingu til heimaþorpa sinna. Sem Arundhati Roy útskýrði í Financial Times: „Þeir vissu að þeir ætluðu heim til að hægja á hungri. Kannski vissu þeir jafnvel að þeir gætu borið vírusinn með sér og myndu smita fjölskyldur sínar, foreldra þeirra og ömmur og afa heima, en þeir þurftu sárlega á snefil af kunnugleika, skjóli og reisn, svo og mat, ef ekki ást. Þegar þeir gengu voru sumir barðir hrottalega og niðurlægðir af lögreglunni, sem var ákærð fyrir að framfylgja útgöngubanninu stranglega. Ungir menn voru látnir krjúpa og froskahoppa niður þjóðveginn. Fyrir utan bæinn Bareilly var einum hópi smalað saman og honum hleypt niður með efnaúða.“
Í henni France24 viðtal, útskýrði Roy nánar: „Hvað varðar verkamenn, sem kallaðir eru farandverkamenn, sem með ýmsum áætlunum og efnahagsstefnu, sem voru í raun sópaðir út úr sveitinni í borgir, og í mjög, mjög ótrygg, mjög lág launuð störf, og troðið inn í leiguíbúðir á jaðri borga. Og svo, skyndilega þann 24th mars, þeir áttu enga peninga, þeir áttu hvergi að búa. Þeir urðu bara að fara. Og það var enginn flutningur, eins og allur heimurinn varð vitni að þessu. Og þar til í dag eru þúsundir manna enn á gangi. En það eina góða er að ef við treystum ekki tölunum algjörlega, þá er fjöldi fólks sem smitast að aukast. Fjöldi dauðsfalla er hvergi nærri því sem þau hafa verið í Evrópu og Ameríku. Svo hvers vegna það er, allir hafa kenningar.“
Og samt fyrir fjöldaflóttann aftur til landsbyggðarinnar, sem enn á sér stað í dag, Arundhati Roy, boðað á France24: „Það verður svo mikil örvænting, það er svo mikil örvænting. Við erum að tala um ástand fjölda hungurs. Mikið af fólki gengur. Ástæðan fyrir því að fólk gengur til þorpanna sinna er vegna þess að það vonar að þú vitir að það muni fá smá land eða einhvern samfélagsstuðning...það er milljónum tonna af mat í vöruhúsum ríkisins sem á að dreifa...Hvort því fólki eftir að hafa farið í gegnum þetta algjört áfall, mun koma aftur [til borganna], maður veit það ekki. Núna er fólk enn haldið í sóttkví, fangageymslum. Sumum þeirra er meinað að fara heim. Það er talað um að atvinnugreinar neyði þá meira og minna til að vinna í atvinnugreinum sem eru að opnast núna.“
Það eru u.þ.b. 139 milljónir sem eru taldir vera farandverkamenn og eins og flestir hinna fátæku á Indlandi, eru að mestu hunsaðir og óséðir af valdastétt Indlands. Samkvæmt nýlegum tölfræði, um 270 milljónir Indverja lifa við eða undir fátæktarmörkum (2011-2012) og nú nýlega eru tölurnar áætlaðar um 70.6 milljónir. Samt hefur kórónavírusinn líklega breytt þessu öllu í ljósi þvingaðs atvinnuleysis vegna vírusins.
Þó Forsætisráðherra Narendra Modi hefur heitið um 266 milljörðum dala í efnahagslega örvun, eða 10% af vergri landsframleiðslu (VLF) til að takast á við COVID-19 málið og vernda efnahag Indlands. Samt er ekki mikið af neinu gert til að aðstoða farandverkafólkið á erfiðri ferð, aðallega gangandi, til heimaþorpanna. Ríkisstjórnir hafa verið fljótari að bregðast við við að aðstoða þessa ógæfusamgöngumenn við að dreifa matarskammti.
Lokunin hefur valdið raunverulegri örvæntingu meðal fátækra í dreifbýli Indlands eins og meðal íbúa a fátækrahverfi í Bengaluru (Bangalore) City. Án vinnu eru þeir í erfiðleikum með að fæða börn sín og sjálfa sig og það sem verra er, grænmetisverð hækkaði. Ennfremur er ekki verið að dreifa skömmtunarseðlum eins og þeim var fyrir lokunina og án þess að karlmenn þéni fyrir farandverkavinnu er hungur raunverulegt mál.
Nýlega, einn af þessum milljónum farandverkamanna, Rampukar Pandit, þar sem angistarfullt andlit hans var fangað af ljósmyndara á vegkanti í Nýju Delí, þegar hann lærði um veikt barn sitt heima og án almenningssamgangna til að taka það heim. Hann byrjaði að ganga til að ná í ellefta mánaða gamla barnið sitt, 745 mílna ferð til Bihar fylkisins, en var þegar þreyttur án matar á leiðinni heim. Pandit hafði aðeins náð útjaðri Nýju Delí þegar myndin var tekin. Þegar blaðamaðurinn spurði Pandit um hvernig ríkisstjórn Modi hefur að mestu ekkert gert fyrir farandverkamenn eins og hann, Rampukar sagði: „Ég er enginn, ég er eins og maur, líf mitt skiptir ekki máli. Ríkisstjórninni er aðeins umhugað um að fylla maga hinna ríku.“
Í nýlegri, Financial Times grein (23. maírd), pólitískur aðgerðarsinni Arundhati Roy, sagði: „Núll-áætlanagerð lokunin hefur þýtt að á þessum síðustu 59 dögum (þá 120 daga lokun og 10 mánaða netumsátur um Kasmír) hefur Indland orðið vitni að martröð sem við [á Indlandi] gætum aldrei náð okkur að fullu úr . Atvinnuleysi var í 45 ára hámarki fyrir lokunina. Áætlað er að lokunin hafi kostað 135 milljónir starfa.“
Að öllum líkindum eru farandverkamennirnir sem urðu strandaglópar í helstu borgum Indlands án matar, húsaskjóls eða peninga, og sem neyddust til að leggja leið sína til heimabyggða sinna á einhvern hátt, að dreifa COVID-19 til afskekktustu svæða Indlandi. Svo, áætlun Modi forsætisráðherra um að bjarga Indlandi með mikilli lokun, hefur í raun gert hið gagnstæða.
Að öllum líkindum dreifist kórónavírus eins og eldur í sinu meðal andlitslausra þúsunda til annarra nafnlausra þúsunda - alls staðar á Indlandi.
Í stuttu máli, Arundhati Roy í frægu skáldsögu sinni, Guð smáa hlutanna (1997), sagði spámannlega: „Það var tími þegar hið óhugsanlega varð hið hugsana og hið ómögulega gerðist í raun.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja