[Þetta er endurskoðuð útgáfa af erindi sem haldið var í Yale háskólanum 11. nóvember 2010, á vettvangi sem styrkt var af Students for Justice in Palestine]
Eftir því sem það verður sífellt erfiðara að réttlæta meðferð Ísraelsmanna á palestínsku þjóðinni, grípa afsökunarfræðingar Ísraels til annarrar varnar, hvort sem þeir eru búsettir í Ísrael eða á gervi-akademískum miðstöðvum eins og Yale Initiative for the Interdisciplinary Study of Anti-Semitism, til annarrar varnar: þ.e. þeir saka gagnrýnendur Ísraels um að vera gyðingahatarar. Ekki sú tegund af klassískum gyðingahatri sem finnast til dæmis í sáttmála Hamas, heldur gyðingahatur sem er and-Ísrael tvöfalt siðgæði.
Það sem mig langar til að gera er að skoða nokkrar af þessum fullyrðingum um gyðingahatur og tvískinnung og sjá hvaða verðleika þær kunna að hafa.
1
Ein rök sem styðja ásökunina um gyðingahatur eru á þessa leið: Það er gyðingahatur að halda Ísrael á hærra stigi en önnur lönd. Hvers vegna hafa gagnrýnendur til dæmis meiri áhyggjur af mannfalli óbreyttra borgara af völdum Ísraels í árás þeirra á Gaza í desember 2008 og janúar 2009 en Bandaríkjamanna í árás þeirra á írösku borgina Fallujah í nóvember 2004? Þetta eru rökin sem ísraelski sérfræðingurinn Yossi Alpher setti fram.[1]
Alpher held ég að ofmeti fjölda mannfalla í Fallujah, en við skulum vera sammála um að báðar árásirnar drápu mikinn fjölda saklausra borgara. Svo, já, hver sá sem fagnaði bandaríska hernum í Fallujah og fordæmdi Ísrael á Gaza væri hræsnara. En þetta var vissulega ekki skoðun leiðandi framsækinna gagnrýnenda Ísraels, en afstaða þeirra var nokkuð samkvæm og reglubundin: þeir fordæmdu báðar árásirnar fyrir að sýna siðlausa vanvirðingu
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja