Hver veit hvernig hlutirnir fóru niður í rykfallandi hitanum í Abu Ghraib. Drottinn veit, en það er líklega ekki loftkæling í svona fangelsi. Og þar sem sandbermarnir og fangelsismúrarnir eru svo háir sem umlykja staðinn virðast ekki miklar líkur á því að kólnandi gola verði.
Innan þessarar umgjörðar verður maður að viðurkenna ákveðinn forvitni um hvernig Pfc. Lynndie England og Spc. Charles Graner varð ástfanginn, ef þeir gerðu það í raun. Kannski var einhver þáttur í því að „erfiðar aðstæður koma þér saman“. Kannski var þetta flóknara; kannski einfaldara…
Staðreyndin er sú að einhvers staðar um það leyti sem Graner og England voru að taka myndir af sér brosandi að hettuklæddu kynfærum íraskra fanga, raða þeim í nakta pýramýda eða setja hundaól um hálsinn á þeim, virðist eitthvað annað hafa átt sér stað. Samkvæmt fjölskyldulögfræðingi Englands í Vestur-Virginíu er England 5 mánuðir á leið af barni Graner.
My, my: hernám fyrstu ástarsögu Íraks.
Miðað við uppbyggingu hernámsins kemur það ekki á óvart að hún líti svona út.
En maður verður að viðurkenna að röð spurninga flæðir yfir hugmyndaflugið og vekur enn meiri forvitni. Spurningar eins og: hvað mun barnið segja þegar það er nógu gamalt til að spyrja foreldra sína hvers vegna allir þekkja þau? Eða hvað mun gerast þegar hann/hún er orðinn nógu gamall til að reikna mánuðina aftur á bak við að reyna að kanna í hvaða umhverfi hann/hann var getinn? Eða hvernig mun hún/hann íhuga í vantrú þegar reynt er að sætta sig við hið alræmda níðingsgló og þumalfingur upp foreldra hans/hennar? Eða hvort England muni sjálft hætta að reykja alla meðgönguna, miðað við þrýstinginn sem hún er undir, (svo ekki sé minnst á ódýra tóbakið sem er í boði í Norður-Karólínu, þar sem hún bíður dagsins síns fyrir herdómstólnum í Fort Bragg)? Kannski reykir hún alls ekki og sígarettan var bara leikmunur til að byrja með?
Kannski eru þessar spurningar þegar farnar að spyrja Graner og England. En jafnvel þótt þeir séu ekki komnir þangað, þá getur maður verið viss um að þeir komist þangað á sínum tíma. Þegar upp er staðið eru þetta spurningar sem þeir einir geta svarað og enginn öfunda þá í þessum efnum.
Þegar þetta er sagt, vekur þungi annars óþægilegra spurninga eins og uppsöfnuð blóðský sem hverfa hljóðlega um kyrrt vatn.
Hvers vegna er það, að þrátt fyrir að Ísrael og ísraelska pressan taki sér venjulega bessaleyfi til að tjá sig um allt frá stefnu Bandaríkjanna í Írak, til komandi kosninga í Bandaríkjunum, eins og þær séu innanlandsmál, heyrist í dag heyrnarlaus þögn yfir hinum ósýnilega. landamæri sem Sykes og Picot drógu árið 1915, milli Íraks og Palestínu? Hvers vegna hefur ekki heyrst eitt tíst frá Ísrael um pyntingarhneyksli Bandaríkjanna, sem, eins og lyktin af kúaáburði, mun ekki hverfa, að því er virðist, jafnvel í eina sekúndu – eins og það væri óendanleg uppspretta beggja vantrú og viðbjóð?
Gæti það haft eitthvað með þá staðreynd að gera að pyntingar hafa verið stundaðar reglulega í ísraelskum fangelsum gegn palestínskum föngum frá hernáminu 1967? Eða að á áttunda áratugnum, til dæmis, notaði Ísrael reglulega rafstuðspyntingar? Eða að á níunda áratugnum hafi Hæstiréttur Ísraels viðurkennt notkun á því sem hann kallaði „hóflega líkamlegan þrýsting“? Eða að nýlega hafi þessi sami Hæstiréttur afturkallað refsiaðgerðir sínar gegn sumum af þessum „hóflegu líkamlegu þrýstingi“, en þolir samt áframhaldandi barsmíðar, skín heitu logandi ljósi í augu og andlit fanga í návígi, svefn. sviptingu, einangrun, sársaukafullum fjötrum og að neyða fanga til að vera í erfiðum stöðum í langan tíma? Hefur einhver hugleitt þá staðreynd að vegna þess að tækni Ísraels er hönnuð til að valda hámarks sársauka á meðan að draga úr líkamlegum lýtum, verða ísraelskir pyntingar nú að líta á bandaríska starfsbræður sína sem svo áhugamenn? Hefur einhver enn fengið skrá yfir búnað og fylgihluti „faglegra“ pyntinga, sem samkvæmt Amnesty International er Ísrael meðal þeirra fremstu í sölu á frjálsum markaði?
Síðan hernámið hófst árið 1967 hafa hvorki meira né minna en 106 Palestínumenn látist í fanga- og yfirheyrsluaðstöðu „eina lýðræðisríkisins í Miðausturlöndum“. Síðan 1967 hafa yfir 600,000 Palestínumenn verið í haldi í ísraelskum fangelsum allt frá viku til lífstíðar, talið er að 80% þeirra hafi verið pyntaðir.
Allt þetta gerist í hinum þekktu „yfir jörðu“ yfirheyrslustöðvum Ashkelon, Petah Tikva, Gush Etzion, Jalameh eða hinni alræmdu Moskobiyya í Jerúsalem. Þessi fangelsi fá að minnsta kosti heimsóknir frá Rauða krossinum, jafnvel þótt það stöðvi ekki notkun þessara aðferða.
Auðvitað bölnar þetta í samanburði við afrekaskrá aðstöðu 1391, staðsett einhvers staðar á milli Hadera og Afúlu. Þó að það hafi aðeins verið opinberlega viðurkennt að það hafi verið til nýlega, heldur áfram að fjarlægja aðstöðu 1391 af kortum og bursta úr loftmyndum. Það er hér sem ísraelskir yfirheyrendur segja föngum sínum að þeir séu „á tunglinu“ eða „í Honolulu“. Einn fyrrverandi fangi heldur því fram að honum hafi verið nauðgað tvisvar - einu sinni af manni og einu sinni með priki. Aðrir fyrrverandi fangar hafa lýst því hvernig þeir voru afklæddir fyrir yfirheyrslur, bundið fyrir augun og handjárnað á meðan priki var þrýst á rassinn á þeim þar sem þeim var hótað nauðgun.
Þeir sem leita að vísbendingum um hvað gæti brátt komið í ljós af sögum bandarískra fangelsa í Írak, munu líklega finna nokkrar með því að snúa augum sínum að venjum Ísraels við palestínska og arabíska fanga síðustu 56 árin. Og þeir eru, eins og Rumsfeld, varnarmálaráðherra Bandaríkjanna, hefur gefið okkur nægan fyrirvara, ólíklegt að vera falleg sjón.
Hvað þúsundir palestínskra fórnarlamba ísraelskra pyntinga varðar, þá er tímabil stafrænna myndbanda komið of seint: banality venjulegra pyntingaaðferða Ísraela er svo stofnanabundin að þeir draga varla fram ámæli um „núverandi bandaríska hneyksli“.
En aftur á móti, hvers vegna snýst þetta um Ameríku? Hvers vegna er svo mikil fyrirhöfn og athygli lögð í skilning á „hvernig þetta gerðist“ eða „af hverju þetta gerðist“?
Eru þetta virkilega viðeigandi spurningar til að spyrja eftir að 1.5 milljónir Íraka (hálf milljón þeirra voru börn) hafa látist vegna 12 ára refsiaðgerða sem Sameinuðu þjóðirnar hafa sett á? Eða eftir að að minnsta kosti 10,000 óbreyttir borgarar í Írak hafa verið drepnir í þessari nýjustu hernámi einni saman?
Þar sem spekingarnir og stjórnmálamennirnir flýta sér að „stjórna tjóninu“, uppteknir af því hvað þetta hefur gert við „ímynd Bandaríkjanna“, hvar eru þeir sem hafa hugsað um írösku eiginkonuna sem þekkti lík nakta, hettuklæddu eiginmanns síns, þó hún gæti ekki séð andlitið á honum?
Hér liggur endanleg glæpur og hræsni þessarar hernáms, og allrar annarra stétta sem telja sig ónæmar fyrir hybris og örlögum fyrri nýlendufyrirtækja: nýlenduhugarfarið sem nærir kynþáttafordóma af mannúð araba og auðveldar síðan pyntingar á Írökum og Palestínumönnum. , hefur fyrir löngu gert nýlenduherrann sjálfan mannlausan. Og ekkert nýlendufyrirtæki er ónæmt fyrir þessu, þrátt fyrir hina gífurlegu ósamhverfu valdakosti sem það nýtur svo óheillavænlega.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja