Þrýstingur eykst á Mahmoud Abbas að segja af sér eftir ákall palestínskra yfirvalda um að fresta atkvæðagreiðslu í mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna um Goldstone-skýrsluna, sem sakar Ísraela um að fremja stríðsglæpi og hugsanlega glæpi gegn mannkyni á Gaza. Skýrslan, sem sakar bæði ísraelska herinn og palestínska bardagamenn um að fremja stríðsglæpi í átökunum fyrr á þessu ári þar sem Ísraelar réðust inn og eyðilögðu stóran hluta Gaza, var rannsókn sem sett var af stað af SÞ og stýrði Richard Goldstone, fyrrverandi Suður-Afríkumanni. dómari.
Fordæming á Abbas hefur verið útbreidd meðal Palestínumanna bæði erlendis og á hernumdu svæðunum. Liðsmenn Hamas og annarra hópa á Gaza hafa gengið svo langt að segja að Abbas hafi framið glæp gegn palestínsku þjóðinni með því að tefja atkvæðagreiðsluna. Jafnvel meðlimir Fatah flokks Abbas sjálfs hafa verið ósammála um ákvörðunina. Óttast hefur verið lýst um að það gæti dregið flokkinn aftur í mörg ár. Það gæti í raun ýtt undir almenna hnignun Fatah-flokksins eða að minnsta kosti merki um meiriháttar skjálfta. Enn og aftur, eins og í innrásinni á Gaza fyrr á þessu ári, eykur kreppan álit Hamas og þeirra leiðtoga andspyrnu sem þora að taka afstöðu gegn heimsvaldastefnu. Enn og aftur er litið á Fatah sem getuleysi til að vernda palestínsku þjóðina og efla hagsmuni hennar í besta falli. Í versta falli er litið svo á að þeir séu sjálfsagður þjónn heimsvaldastefnunnar og samverkamenn síonisma.
Seinkun á atkvæðagreiðslu í mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna er veruleg vegna þess að samþykkt ráðsins á niðurstöðunum væri mikilvægt fyrsta skref í að kæra stríðsglæpi gegn ísraelskum embættismönnum fyrir alþjóðlega sakadómstólnum. Augljóslega myndi þetta tákna stóran siðferðilegan og pólitískan sigur fyrir Palestínumenn og málstað þeirra. Svo hvað er Abbas að hugsa þegar hann er á móti atkvæðagreiðslunni? Þrýstingur frá hótunum Bandaríkjanna og Ísraels um að binda enda á friðarviðræður átti vissulega sinn þátt í hugsun hans, þó að erfitt sé að ímynda sér að hann hafi nokkurn tíma búist við slíkum viðbrögðum frá öllu palestínsku samfélagi. Jafnvel þegar ég skrifa þetta kemst ég að því að Abbas hefur áttað sig á alvarleika mistökum sínum. Fulltrúi PA hjá SÞ í Genf hefur óskað eftir neyðarfundi til að ræða skýrsluna. Ef Abbas var ekki vanvirtur áður, hlýtur hann vissulega að vera það núna eftir síðbúna og veikburða gjörðir sínar.
PA og allt skipulag hennar er í skjálfta ástandi, svo ekki sé minnst á Fatah. Abbas er vanvirtur og almennt hataður. Hamas situr því eftir með tækifæri. Fordæmingar þess á Abbas hafa stigmagnast með vaxandi kreppu. Þetta setur Hamas í óþægilega stöðu. Þeir eru nú í þjóðarsáttarviðræðum við Fatah og hýst af Egyptum. Markmið Hamas í þessu ferli er að öðlast sess í PA og þar með alþjóðlegri viðurkenningu og tækifæri til að taka þátt í friðarviðræðum við Ísrael, eitthvað sem æðstu Hamas-liðar hafa lýst yfir vilja til að gera nokkrum sinnum. Eftir þessa nýjustu ógöngur við PA gæti það þó ekki verið þess virði fyrir Hamas að ganga til liðs við skipulagið. Valkosturinn sem þeir eiga eftir er að ala upp og leiða andspyrnu á landsvísu gegn Fatah og halda því áfram núverandi leið sinni til einangrunar. Þeir virðast vera að sveiflast á milli þessara tveggja leiða núna, en þeir neyðast til að verða fyrir valinu fljótlega. Sem Ali Abunimah skrifar Hamas mun verða að láta af gildrum sínum um ríkisstjórn á Gaza og fara aftur til róta sinna félagslegrar hreyfingar. Það er erfitt fyrir stofnun að gefa eftir stjórn og völd þegar þau hafa það, en Hamas gæti verið fær um að gera það í meginatriðum ef ekki í formi. Svo virðist sem þessi atburður muni mynda þann punkt sem næsti áfangi baráttunnar mun taka. Hamas verður að leggja mat á atburði, skap fjöldans og möguleika á viðbrögðum. Einföld tækifærishyggja mun líklega aðeins leiða til áframhaldandi þjáningar fyrir palestínsku þjóðina.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja