Ég viðurkenni að ég er enginn sérfræðingur þegar kemur að SÞ, svo ég vona að einhver ykkar hjá ZNet geti fyllt upp í þekkingareyður mínar. Engu að síður sýnist mér að í tilfelli Gaza hafi SÞ fokkað konunglega. Við skulum rifja upp það sem ég sá (þá geturðu kannski sagt mér hvað ég missti af):
Þegar árásin á Gaza hófst, á öðrum degi, voru líkin þegar farin að hrannast upp. Þegar ég byrjaði að heyra tölur, sjá myndir, spurði ég sjálfan mig, hvar eru SÞ?! Svarið við þessu kom reyndar frá ísraelskum almennum fjölmiðlum:
Á öðrum degi voru „markmið“ árásarinnar enn engin. Almenn orðræða var „við verðum að flýta okkur [og gera eins mikinn skaða og mögulegt er], áður en SÞ koma saman aftur.“
— Kemur saman aftur? Ég spyr mömmu barnalega, sitjandi við hliðina á mér: "Hvert fóru þau?"
Mamma minnti mig á að það væru jól. Þannig að þau eiga öll yndislegt jólafrí og koma ekki saman aftur fyrr en á mánudag, vikuna á eftir. Nú ber ég virðingu fyrir allri hugmyndinni um frí og frí og gæðatíma fjölskyldunnar, en fólk var í bráðri hættu og dó í skelfilegum (vægast sagt) fjölda. Telst þetta ekki neyðarástand? Gildir þetta ekki tafarlausar refsiaðgerðir? Eitthvað? Eitthvað?!
Þegar fjöldamorð geisuðu um eyðilagðar götur Gaza, voru SÞ uppteknir af því sem ég get aðeins afsakað sem "aðferð". Fundir, atkvæðagreiðslur, samráð, skrifa skýrslur, ég er viss um að allt þetta þarf að gera til að fá skjóta og skilvirka lausn en allt þetta tók 2 vikur. Fyrir Gazabúa myndi þetta þýða 1000 mannslíf í viðbót.
Eftir að öryggisráðið samþykkti ályktun þar sem farið var fram á óhindrað útvegun matvæla, eldsneytis og læknishjálpar um allt Gaza, auk hertrar alþjóðlegrar ráðstöfunar til að koma í veg fyrir vopna- og skotfærasmygl, hunsuðu Ísraelar Sameinuðu þjóðirnar blákalt og héldu árásinni áfram af grimmilegri hefnd og jókst að meðaltali 50 dauðsföll á dag í 100. Engar refsiaðgerðir frá SÞ.
Síðasta fyrirlitning mín á SÞ kom í ljós í gær þegar leiðtogar heimsins komu til að heimsækja Ehud Olmert forsætisráðherra í Jerúsalem. Ég skil þörfina á erindrekstri, en þetta var nánast ástarhátíð (eins og sýnt er til vinstri). Þessi ástarvetur var dregið saman af Sarkozy, sem nánast vitnaði í háleita yfirlýsingu Olmerts (sem - frá Olmert - hljómar eins og loforð um langt framhald hernámsins):
„Ísraelar ættu að segja strax og skýrt að ef eldflaugaárásir stöðvast mun Ísraelsher yfirgefa Gaza. Það er engin önnur lausn til að ná friði...“
Sarkozy lýsti einnig, alveg greinilega, hinni truflandi samstöðu á leiðtogafundinum á Gaza í Sharm el-Sheikh:
„Við höfum heitið því að hjálpa Ísrael og Egyptalandi með öllum tæknilegum, hernaðarlegum, flota- og diplómatískum leiðum til að hjálpa til við að binda enda á smygl á vopnum til Gaza.
Það þarf ekki að taka það fram að leiðtogar palestínsku þjóðarinnar (já, Hamas) voru ekki viðstaddir þegar ákvarðanir um framtíð þeirra voru teknar, einhliða.
Uppfæra (20 / 01 / 09): Ban Ki-moon, framkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna heimsótti Gaza. Ég fékk eftirfarandi frá Al-Jazeera:
„... á meðan hann býður að gera „allt [hann] getur sem framkvæmdastjóri SÞ til að hjálpa á þessum tímum neyðar“ er ekki búist við að Ban hitti embættismenn Hamas í þessari heimsókn.
Ayman Mohyeldin, fréttaritari Al Jazeera á Gaza, sagði vegna þess að stór hluti alþjóðasamfélagsins, þar á meðal Bandaríkin og Evrópusambandið, líti á Hamas sem „hryðjuverkasamtök“, að það væri pólitískt erfitt fyrir yfirmann SÞ að eiga beinar viðræður við Hamas embættismenn. ."
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja