Ինձ հետ արդարության մասին մի խոսիր
Փողոցներով հոսում է կենդանիների տաք արյունը
Եվ թողնում է նրանց մահացած
Թողնում է մեզ ապրել
Նայում ավերակների ավերակների վրա
Պատկերացնելով, թե ինչ կարող է լինել
Փորձելով չպատկերացնել, թե ինչ կարող էր լինել
Ի՞նչ կարող էր լինել։
Այն մարդը
Նրա սերը
Նրա երեխաները
Այդ կյանքը
Այդ տունը
Այդ ծառը
Ինձ հետ արդարության մասին մի խոսիր
Աչքերդ փակ, ձեռքերդ բաց ես անում ու զգում քո ազատությունը
Իմը չէ
Նրան չէ
Ինձ հետ մի՛ խոսիր արդարության և ճշմարտության մասին
Դուք դրա մասին ոչինչ չգիտեք
Կուրացած տեսնում ես քո ազատությունը, քո ճշմարտությունը
Մինչ նա մահանում է
Նա մեռնում է։
Չե՞ք լսում ինձ:
Ինձ հետ արդարության մասին մի խոսիր
Մեզանից նրանք, ովքեր ողջ են մնում, կապրեն մահացածների հետ
Կենդանիների տաք արյունը հոսում է մեր երակներում
Որովհետև եթե մեռնելու համար ոչինչ չկա, ապրելու համար ոչինչ չկա
Ինչի՞ համար ես ապրում։
Արժե՞ր դա։
Քո արդարադատությունը քաղցր էր?
Քո ճշմարտությունը քավիչ էր: