«Այո, մենք կարող ենք» հնչյունները դեռ հնչում են մեր ականջներում, պարոն նախագահ, բայց մենք դեռ պետք է տեսնենք այն փոփոխությունները, որոնց մենք կարող ենք հավատալ: Դա ակնհայտ էր, երբ դուք հետ քաշվեցիք Իսրայելին Արևմտյան ափում և Արևելյան Երուսաղեմում բնակավայրերի սառեցման համար: . Դու ստիպեցիր մեզ հավատալ, որ մենք կարող ենք, բայց կարծես այլևս չես հավատում, որ կարող ես։
Պաղեստինի հարցում աշխարհի շատ մարդիկ երջանիկ կլինեին, եթե դուք պարզապես հավատարիմ մնեիք ձեր խոսքին: Ողբերգական, անխնա բռնության ենթարկված պաղեստինցիները պատրաստ էին ասել «այո, մենք կարող ենք». մենք կարող ենք նորից բանակցել խաղաղության շուրջ, չնայած տասնվեց տարի շարունակվող անհաջողություններին, եթե դուք երաշխավորեիք, որ Իսրայելը սառեցնի և ապամոնտաժի իր անօրինական բնակավայրերի շենքը: Մենք բոլորս կասեինք «այո, մենք կարող ենք», եթե տեսնեինք, որ ԱՄՆ-ն վերջապես դարձավ ազնիվ միջնորդ նման ակնհայտ անհավասար հակամարտությունում:
Այնուամենայնիվ, Իսրայելի և Պաղեստինի առաջնորդների հետ ձեր ունեցած գագաթնաժողովը ավելի վատն է, քան այն դեժավյուի զգացումը, որի մասին բոլորը խոսում են: Մենք գիտենք, որ մենք բոլորս նախկինում այստեղ ենք եղել, բայց ավելի շատ պաղեստինցիներ են մահանում պարոն նախագահ, նրանց հողերի ավելի շատ մասը գողանում և կառուցվում է, նրանց ավելի շատ երեխաներ տառապում են սովից, սակավարյունությունից և չթուլացած հոգեբանական տրավմայից, ավելի շատ նրանց ցավալի հույսից: խոշտանգվում է նրանցից մեր խղճուկ ջանքերով` քողարկելու էթնիկ զտումները, որոնք մենք ասում էինք, որ այլևս երբեք չեն կրկնվի:
Ի՞նչ եք սպասում պարոն Նախագահ, եթե չկարողանաք գոնե ժամանակավոր կասեցնել 3 միլիարդ դոլար գումարած տարեկան «օգնությունը», որը ձեր երկիրը տալիս է Իսրայելին: Եթե դուք չեք կարող դադարեցնել զենքի վաճառքը Իսրայելին, երբ ԱՄՆ օրենսդրությունը հստակ սահմանում է, որ դրանք պետք է օգտագործվեն միայն պաշտպանական նպատակներով, և երբ կա դրա նախադեպը: Եթե չեք կարող հավանություն տալ, որ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդը Գոլդսթոնի զեկույցում ռազմական հանցագործությունների մեղադրանքների վերաբերյալ ԱՄՆ-ի վետոյի առանց վետոյի իր եզրակացություններին գա: Եթե դուք չեք կարող հեռու պահել ԱՄՆ վարչակազմին Իսրայելի ագրեսիայից և անհնազանդությունից, թեև դա վնասում է Ամերիկայի շահերին:
Մեզ պետք չէր ՄԱԿ-ի զեկույցը, որպեսզի ասեր, թե ինչն էր այդքան բացահայտ, բայց հիմա, երբ մենք ունենք Գոլդսթոունի փաստագրված ռազմական հանցագործությունները Գազայում, նրա մանդատի վավերականության վերաբերյալ ձեր մտահոգությունները միայն ստիպում են մեզ մտածել, թե արդյոք օրենքը կորցրել է իր իմաստը: Առանց մարդկության դեմ սարսափելի հանցագործությունների պարտքերը չվճարելու, առաջ շարժվելու այս ամբողջ երևակայությունը մեզ անշուշտ կտանի սայթաքուն շղթայից դեպի անօրինություն՝ ագրեսիայի արտոնագիր, որտեղ ամեն ինչ գնում է իշխանության ղեկին: Բայց ի՞նչ ուժ է դա, երբ չես կարող կանգնեցնել այն, ինչ սկսել ես: Ինչպիսի՞ իշխանություն է, երբ վախենում ես այն մարդկանցից, ում ճնշում ես ուժով և սարսափով:
Անցնում է ամեն օր, պարոն նախագահ, մարդիկ ամենուր ավելի ու ավելի քիչ են հավատում, որ դուք կփոխեք նեոպահպանողական կառավարման ութ սարսափելի տարիները: Իրականում նրանք տեսնում են, որ ամեն ինչ շատ ավելի վատանում է: «Այո, մենք կարող ենք» բառերն ավելի ու ավելի են հնչում, քանի որ դուք ոչինչ չեք անում, և դուք բոլոր մարդկանցից կարող էիք շրջել «Տիտանիկի» միջնահոսքը: Աշխարհը ձեզ հետ կլիներ, անկախ նրանից, թե որքան հզոր ռազմարդյունաբերական համալիրը, որի մասին նախազգուշացրել էր ամերիկացիներին ձեր հանգուցյալ նախագահ Էյզենհաուերը, որքան էլ 30 միլիոն քրիստոնյա սիոնիստների աղաղակող աղաղակները, որոնք աղաղակում էին Երուսաղեմի վերջի ժամանակները, որքան էլ վախեցնող լինեն: Իսրայելի լոբբինգը, որը ամոթալի կերպով պահում է Կոնգրեսին իր ազդեցության տակ՝ ի վնաս Ամերիկայի սեփական շահերի:
Իսկապե՞ս կարծում եք, որ մենք չգիտե՞նք, որ այս ուժերն են թելադրում մեր ապագան։
Այդ դեպքում ի՞նչ ապագա եք նախատեսում օկուպացված 4 միլիոն պաղեստինցիների և գրեթե 5 միլիոն փախստականների համար, պարոն Նախագահ: Երկպետական լուծում չկա. դա կեղծիք է։ Արևելյան Երուսաղեմում և Արևմտյան ափին պաղեստինցիներին զրկում են իրենց տներից և գյուղատնտեսական հողերից, մինչդեռ հրեա օտարերկրացիները լցվում են արտասահմանից՝ բնակեցնելու պաղեստինյան հայրենիքի վերջին մնացորդների վրա անօրինական կառուցվող հրեշավոր համալիրները: Իսկ Գազայում մարդիկ խեղդվում են արյան մեջ՝ հոշոտված սովից, հիվանդությունից և հուսահատությունից, մինչ նրանք նայում են, թե ինչպես են քաղաքական գործիչները քմծիծաղում, սեղմում ձեռքերը և խոստումներ տալիս, որոնք բոլորը գիտեն, որ այսօր նույնքան դատարկ են, որքան երեկ: Արդյո՞ք պաղեստինցիների մեկ այլ սերունդ պետք է դիտի, թե ինչպես են իրենց բանտի պատերը սեղմում իրենց ավելի ամուր, մինչ աշխարհն ավելի շատ խաղեր է խաղում խաղաղություն ձևացնելու և ապագա պետության մասին խոսելու, որն անհետանում է նրանց աչքի առաջ:
Ազնիվ եղեք մեզ հետ պարոն նախագահ և բացահայտ ասեք մեզ, որ դուք չեք կարող միայնակ պայքարել ձեր դեմ կուտակված ուժերի դեմ: Մենք դա կհասկանայինք։ Մենք ուզում ենք հավատալ, որ արդարության զգացումը դեռ կստիպի ձեզ կատարել այն փոփոխությունները, որոնց մենք կարող ենք հավատալ: Աշխարհում միլիարդավոր մարդիկ պատրաստ են ձեզ տանել ցունամիի գագաթին, եթե դուք մեզ միայն խոսքերից ավելին տայիք: . Թերևս այնտեղից, որտեղ դուք կանգնած եք, պարոն նախագահ, դուք չեք լսում, թե որքան սնամեջ են դրանք հնչում:
Այդուհանդերձ, հենց այդ նույն խոռոչ տարածքում է, որ ավելի ու ավելի շատ մարդիկ կարող են լսել Գազայից եկած լռության սուր ձայները և ձեր «Այո, մենք կարող ենք»-ի արագորեն մարող արձագանքները: Դեռ ուշ չէ, պարոն Նախագահ, մեզ տալ այն փոփոխությունները, որոնց մենք կարող ենք հավատալ. Պաղեստինին ասելու համար դեռ ուշ չէ, «այո, մենք կարող ենք»:
Սոնյա Կարկարը Ավստրալացիները Պաղեստինի համար կազմակերպության համահիմնադիրն ու համագումարն է, ինչպես նաև Մելբուռնում (Ավստրալիա) Կանայք հանուն Պաղեստինի հիմնադիրն ու նախագահը: Նա նաև կայքի խմբագիրն էhttp://www.australiansforpalestine.com> և ունեցել է բազմաթիվ հոդվածներ տպագրված առցանց և տպագիր ամսագրերում և ավստրալական թերթերում: Նրան կարելի է հասնել [էլեկտրոնային փոստով պաշտպանված]
ZNetwork-ը ֆինանսավորվում է բացառապես իր ընթերցողների առատաձեռնության շնորհիվ:
նվիրաբերել