CRITICAL INCIDENT PAPIER
It ynsidint
Op de 27th fan july 2006 Ik wie bywenje in gearkomste by de Britske Reade Krús Sintrum yn Hammersmith foar de aktive leden yn organisearjen en sosjalisearjen (AMIGO'S). Wy hiene ôfpraat om in DVD te sjen mei de namme 'Pirates of the Caribbean'. Wy gongen nei de film te sjen en wat popcorn te iten. Wylst ik de film seach, fernaam ik dat ien fan 'e leden fan' e groep, Sayed, frijwat ferfelen like en manieren fûn om himsels ôf te lieden. Sawat healwei de film, nei in protte popcornsjitten en algemien misgedrach (allegear iverich negearre troch Rachel, de koördinator fan 'e groep en algemiene lieder), kaam Sayed oerein en ferliet de keamer mei it ekskús om in drankje te krijen.
Op dit stuit krige ik in telefoantsje fan myn lânhear en naam myn ôfskie yn 'e tún. Doe't ik lâns de keuken rûn op 'e wei nei bûten, fernaam ik dat Sayed yn' e keuken wie in drankje te drinken en wat koekjes te iten. Ik tink dat hy my ek opfallen hat, om't ik nei in pear minuten oan 'e tillefoan bûten fernaam dat Sayed by my kaam wie en ynteressearre yn myn petear. In oare reden foar de belangstelling fan Sayeds yn myn privee tillefoantsje wie (wat ik no achterôf kin wurdearje) it folumenivo dat myn stim ek sa no en dan gie en fansels nochal ferwaarme en serieuze tonaliteit dy't ik oan it petear joech.
It ûnderwerp fan it petear wie hier te beteljen oan myn lânhear troch myn Japanske húsgenoat. Myn lânhear hie al in oantal moannen gjin hier fan har krigen en hy drige ús mei útsetting doe't ús hierkontrakt oer in wike tiid ôfrûn. Doe't ik de telefoan delsette wie de situaasje net oplost en ik fielde my heul eangst en soargen, en ik leau dat Sayed dit koe sjen. Hy frege my wat der wie en ik lei myn situaasje oan him út.
Sadree't ik hie klear myn ferhaal, wy begûn te besprekken de situaasje yn it Feriene Keninkryk oangeande húsfesting. Hy wie yn 'e war dat ik net garandearre wie in plak om te wenjen troch myn universiteit of troch de oerheid. Hy tocht dat it ûnrjochtfeardich wie dat it gjin automatysk rjocht wie yn myn eigen lân, foaral om't it Feriene Keninkryk sa ryk is. Ik lei út dat elkenien rjocht hat op húsfesting, salang't se de boaiem berikke, dws se binne befrijd (ik ha hjir kennis fan út 'e earste hân, om't myn famylje seis moanne lang ferdield waard ûnder sibben en tydlike húsfesting doe't ik 16 wie) mar hy hat noch altyd tocht dat it ferkeard wie. Hy frege my doe in heul ûngemaklike fraach. Haw ik tocht dat er húsfesting krije soe as er 18 wurden wie, of tocht ik dat er wegere wurde soe en deportearre wurde soe?
Gefoelens en reaksje
Myn earste gefoel doe't ik dizze fraach stelde wie ien fan ekstreme ongemak. Ik wist net hoe te reagearjen op 'e fraach, lit stean in konstruktive opmerking om te reagearjen. Dit liet my mei in gefoel fan ferlegenens en skamte, net allinich foar myn eigen ûnfoldwaande as frijwilliger mei de ferantwurdlikens om myn kollega's te begelieden en te advisearjen, mar ek foar de oerheid, waans belied dizze jonge man fan 17 tastiet om yn in steat te libjen fan sa'n ûnwissichheid en eangst. De earnst fan myn problemen waard fuortendaliks yn perspektyf set en it liet my skuldich fiele dat ik myn relatyf lytse, úteinlik werom te heljen situaasje net foar him ferbergje. Wat mear is, it wie dúdlik (of sa like it) dat ik ferlegen wie en net wis wie wat antwurd te jaan.
Nei dit earste ûngemak slagge it my lykwols om te reagearjen mei in adekwate, as net folslein gerêststellende reaksje, suggerearjend dat hoewol ik it him net mei wissichheid kin fertelle, om't ik it krekte regearingsbelied net wit en dat it sels foar my rommelich liket, en dat om't hy komt út in gebiet yn 'e wrâld dat hat in protte media bleatstelling yn it Feriene Keninkryk en dat ús regear fjochtsje in oarloch dêr (Afganistan) hy soe hooplik wurde better beskerme troch harren. Dit makke my in bytsje minder as in gek en grutsk dat ik út 'e situaasje kaam wie mei ús relaasje yntakt.
analysis
Myn analyze fan 'e situaasje is dat, hoewol ik mei de situaasje omgie doe't dy ûntstie, ik mear op myn emoasjes bewust wêze moatten hie. Ik hie se net foar Sayed sjen moatten en mysels fan him ôfnimme doe't ik wist dat er tichtby wie. Persoanlike ynformaasje fersprieden is net altyd de bêste opsje yn dizze omstannichheden, sels as ik in iepen persoan bin en Sayed is in earlike jonge man dy't yn it ferline altyd syn gefoelens en problemen iepenlik foar my besprutsen hat.
Meastentiids as wy saken lykas dizze besprekke by AMIGO'S is Rachel oanwêzich. Se is in saakkundige yn it omgean mei problemen wêrby't de flechtlingen by de groep belutsen binne, dêr't in protte fan binne. Miskien hie ik om fierdere advys fan Rachel moatten freegje nei it beäntwurdzjen fan de fraach fan Sayed. Miskien hie dit better west foar Sayed en soe ik mear leard hawwe fan 'e situaasje.
Ik kin ek sjen dat yn dit gefal hoe't Mill syn konsept fan 'e 'sosjologyske ferbylding' sawol Sayed as I profitearre soe hawwe. sawol yn syn deistich libben as bredere maatskiplike fraachstikken fan oerheidsbelied. Nimmen kin him skuldich meitsje, ja, it binne de begripen fan it 'Nij Rjochts' en de 'Trêde Weg' dy't yn 'e maatskippij foarhinne binne dy't bydroegen hawwe oan syn ûnwittendheid. De ûngelikens dy't yn it belied op in protte bestjoersnivo's fêstlein wurde, troch tinkers lykas Charles Murray, bringt paradoksaal genôch it tekoart oan sosjologyske ferbylding, sa't ik it begryp, dat wurdt sein dat it ynherint is yn 'e efterstân.
Yn dit gefal haw ik in protte leard fan myn tsjinstferliening, net allinich oer hoe't ik my better op myn pleatsing dwaan moat, mar nei fierder tocht oer de bredere gefolgen, de maatskiplike gefolgen, dy't sa echt binne foar de minsken mei wa't ik myn pleatsing diel , Ik realisearre de eigentlik, taastber, fielde gefolgen fan akademyske skriuwers tocht oer it libben fan oaren.
STRUKTURELE ANALYSE FAN IT AGENTSCHAP EN SY RELATIONS TOT DE WIDE MAATSKAPPY
Seksje twa: De struktuer en funksje fan it Agintskip
It Britske Reade Krús (BRC) is in ynternasjonale woldiedigens dy't reagearret op krisis oer de hiele wrâld. De rol fan 'e BRC yn sawol nasjonale as ynternasjonale mienskippen is breed en omfiemet in massaal spektrum fan aktiviteiten; fan rolstoelfoarsjenning yn it Feriene Keninkryk (UK) oant needreaksje op rampen oer de heule wrâld. It embleem fan 'e BRC is bekend yn alle kontininten en wurdt troch in protte sjoen as in symboal fan hope yn in oars hopeleaze wrâld.
Yn 'e kearn fan alles wat de BRC docht binne de' fûnemintele prinsipes ' hjirûnder sketst[1]:
MINSKDOM
IMPARTIALITY
NEUTRALITEIT
SELSSTANNIGENS
FRIJWILLIGE SERVICE
IENHEID
UNIVERSALITEIT
Dizze prinsipes liede de organisaasje en har frijwilligers yn elke aksje dy't se docht. As in yndividu in BRC-frijwilliger wurdt, wurde se frege in oerienkomst te tekenjen wêryn stiet dat se har moatte folgje oan dizze fûnemintele prinsipes as se har fertsjintwurdigje. Dit is essensjeel foar it begripen fan 'e BRC en har globale aksjes. It minskdom is te ûnderskieden fan polityk, ras, religy, ensfh, en alle leden fan 'e BRC moatte elkenien as lykweardich sjen. Alle minsken hawwe it rjocht op har eigen wize fan libjen en de BRC sil help biede oan elkenien dy't falt ûnder de kategory fan minsklik wêzen. Dizze universele oanpak pleatst in ferplichting op elke frijwilliger om alle idealen of oertsjûgingen op te skorten foar it goede fan 'e minske, nettsjinsteande wat de reden foar in bepaalde yndividu of groep fan yndividuen omstannichheden binne.
It rjocht fan yndividuen op minsklike omstannichheden fan it bestean wurdt neistribbe troch it leauwen dat alle minsken in gelikense rjocht hawwe op de tsjinsten dy't de BRC biedt. De BRC hat yn feite in memorandum fan oerheden om bûten nasjonale grinzen te operearjen, mei de ienige beheiningen dy't har diktearre wurde troch ynternasjonale ynstânsjes lykas de UN. Fansels binne d'r situaasjes wêryn't de BRC is stoppe fan it operearjen, en hat net altyd de folsleine stipe fan 'e machthawwers yn in bepaalde omstannichheid. It feit is lykwols dat de BRC folslein oanpakt op in protte fan 'e problemen dy't nasjonale oerheden net kinne of net wolle.
It begryp universaliteit op nasjonale skaal, en mear noch op ynternasjonale skaal, komt fansels in protte problemen yn 'e echte wrâld tsjin. Wylst it prinsipe in bewonderenswaardige is, resultearje de realiteiten fan geo-politike omstannichheden en ekonomysk belang yn 'e beheining fan dit prinsipe en skept yn guon omstannichheden eksternaliteiten net ûnder de kontrôle fan' e BRC. Nim bygelyks de Khmer Rouge yn Kambodja. Yn syn boek 'Hereos' (2001: 408) ferklearret John Pilger hoe't nei't de Fietnamezen Kambodja ynfallen, Pol Pot en syn Rouge Khmer ôfset en in nije regearing mooglik makke, it Feriene Keninkryk, de FS en Sina bleaunen de Khmer Rouge te stypjen en legitimearre se yn 'e stimming fan' e UN Feiligensried, en garandearje de erkenning fan 'e UN fan' e Demokratyske Kampuchea as it regear yn Kambodja. Dizze geo-politike alliânsje betsjutte dat elke ynternasjonale help jûn oan 'e Fietnameeske sponsore regearing, dy't besocht it lân wer op te bouwen, wie yllegaal. UNICEF is lykwols tastien om te operearjen yn lannen dy't net erkend binne (lykas de BRC docht) en se foarmen in partnerskip mei de BRC. De 'neutrale' status fan 'e BRC betsjutte dat beide kanten fan it konflikt rjocht hawwe op itenhelp, sadat de Khmer Rouge yn steat wie om opnij te groepearjen yn flechtlingekampen oer de Taiske grins en har genosidepraktiken yn Kambodja troch te gean. Fierder waard de neutrale status fan 'e BRC bleatsteld doe't oantoand waard dat UNICEF betingsten hie oplein oan' e nije regearing foar it oerjaan fan help. It 'partnerskip' fan 'e BRC en UNICEF ûntmantele effektyf elke pretinsje fan 'neutraliteit', 'ûnôfhinklikens', 'universaliteit' en 'ûnpartidichheid'.
Dizze saak markearret it neidiel fan it kiezen fan in soarte fan grûnwet oan 'e operaasjeprinsipes fan' e BRC. Wylst se kieze om har woldiedigens as sosjaal lykweardich te sjen, leit it in lêst op 'e rjochten fan it yndividu. D'r is gjin frijheid fan it yndividu bûten de grûnwet. It is wier dat grûnbeslissingen kinne wurde makke; fia konferinsjes lykas de 'Have Your Say'-konferinsje dy't ik bywenne[2], mar it is allinnich effektyf oant it punt fan operearjen binnen al strange strukturele en ideologyske grinzen.
It is lykwols wier dat se foar in protte, in protte minsken in lifeline binne. Yn it Feriene Keninkryk biedt de BRC bygelyks de tsjinst fan liening foar rolstoel[3], thús fan sikehûstsjinsten (help by winkeljen, sammeljen fan resepten, ensfh.)[4], help mei littekens, dat wol sizze skin camouflage en help mei make-up techniken[5], tracing ferlern sibben[6] en noch folle mear tsjinsten dy't essinsjeel binne foar de minsken dy't se helpe, mar wurde spitigernôch net altyd levere troch de steat.
It opheljen fan dit tekoart oan tsjinsten fergees bindet de BRC oan frijwilligersabonnemint en woldiedige status. De BRC is yn wêzen ôfhinklik fan frijwillige stipe, (dy't allinich yn it Feriene Keninkryk sa'n 35'000 telt)[7] makket it ôfhinklik fan minsken dy't har tiid opjaan. Dit stiet yn de fûnemintele prinsipes fan de organisaasje; lykwols kin ik net sjen hoe't de operaasjes fan 'e BRC oars kinne plakfine as it oars útfierd waard. It prinsipe fan frijwilligerswurk is net sasear in prinsipe mear in organisatoaryske needsaak.
Ynternasjonaal reagearret de BRC op sawol troch de minske makke as natuerlike rampen, lykas en wannear't se foarkomme. Tegearre mei har partners makket it diel út fan in gruttere famylje dy't sawol Red Cross as Red Crescent 'maatskippijen' omfettet of kollektyf nommen de 'International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies' (ICRC). De ICRC is op it stuit yn 'e midden fan in 10-jierplan neamd 'Strategy 2010' dat as doel hat it wurk fan 'e organisaasje te modernisearjen[8]. Dit plan waard formulearre troch de bestjoerlike hiërargy op 'e Algemiene Gearkomste yn 1999. Nasjonale maatskippijen ûnder dizze paraplu operearje mei in grutte graad fan autonomy, lykas alle nivo's fan 'e bestjoerlike struktuer, wêrtroch gruttere frijheid fan kar oer hoe't bepaalde inisjativen en programma's binne rinne. De ICRC is op it stuit yn 'e midden fan in 10-jierplan neamd 'Strategy 2010' dat as doel hat it wurk fan 'e organisaasje te modernisearjen. Dit plan waard formulearre troch de bestjoerlike hiërargy op 'e Algemiene Gearkomste mei stelde doelen lykas it ferbetterjen fan' e manier wêrop nasjonale maatskippijen wurde útfierd, mei spesifike oanhing fan 'e fûnemintele prinsipes en humanitêre wearden.
Ek al is d'r in dúdlike ôfwêzigens fan politike retoryk yn ien fan 'e literatuer fan' e BRC, it is ûnbestriden dat de BRC sosjaal bewuste eleminten hat. Hoewol it it ferfelende fineer fan guon effekten fan kapitalisme op 'e maatskippij nimt, respektearret it besteande macht perfoarst. Yn feite, jûn dat it in woldiedigens is, soene New Right tinkers gjin beswier meitsje tsjin har operaasjes.
Mei keppels mei de regearing fia de sosjale tsjinsten wurket it op lokaal nivo, en stipet mienskippen fia programma's lykas it AMIGO's skema, Kent asylprojekt wêrby't prate, bystean en harkje (KAPITAL) en Canterbury helping unaccompanied minors scheme (CHUMS)[9]. It plak yn 'e boargerlike maatskippij is grut en hat in enoarme hoemannichte ferbiningen mei oare organisaasjes lykas Millennium Volunteers yn Hammersmith.
D'r is ek in elemint fan it oplieden fan 'e bredere maatskippij oer de problemen fan' e minsken dy't it helpt troch bygelyks presintaasjes yn pleatslike bibleteken troch flechtlingen en asylsikers oer saken lykas AID's, en it fergees jaan fan earste helpklassen oan al har frijwilligers[10].
Seksje 2: Ideologyske begripen
Ik leau dat de BRC yn prinsipe in organisaasje is ûntworpen om woldiedigens te jaan. It doel is om te berikken gelikensens fan minsklike need, dws al dyjingen dy't help nedich hawwe, krije it. Dit stribjen nei gelikensens fan minsklike need kin sjoen wurde yn in protte woldiedige aksjes. It sjocht elke minske as it hawwen fan in fûnemintele rjocht om te behanneljen as in minske en as dy minske wat nedich hat, om har folslein minske te fielen, docht de BRC yn hast alle gefallen nei it bêste fan syn mooglikheden.
De BRC leaut yn 'e oplieding fan dyjingen dy't har helpt, en bemachtigje se de bêste minsken te wêzen dy't se kinne. Sa't bliken docht út de foarbylden dy't ik haw jûn is der gjin foaroardielen oan wa't krijt dit ûnderwiis. Ek it ûnderwiis dat it oan har leden jout, helpt direkt dyjingen dy't it it meast nedich hawwe. Se sjogge de earmen of de needlot net as har eigen situaasje makke hawwe, yn feite hâlde se gjin oardiel oer it minsklik ras. Se lykje it net iens te wêzen mei de yntellektuele arguminten fan tinkers lykas Charles Murray. Dizze empowering fan yndividuen hat lykwols gjin werklike omstannichheid feroarjend effekt. Dêrmei bedoel ik dat de BRC minsken net mear rjochten jout, ik bedoel dat se har opliede ta de posysje dêr't se yn sitte, dat wurdt fansels strikt net-politike dien.
De needsaak foar goeddiedige yntervinsje troch ynstellings lykas de BRC kin nei alle gedachten tanommen west hawwe sûnt de begripen fan 'e frijheid fan it yndividu, frije merken en krimpende steatsbelied, oanstien troch tinkers út it Nije Rjochts, diel wurden fan it regearingsbelied yn' e 1980-er jierren. Hoewol't net al dizze ideeën de macht hawwe hân mei moderne gedachtestreamen lykas de 'kommunitaristen', hat de frije merk it wis. Lykas Holman yn 'A New Deal for Social Welfare' (1993) sketst mei de komst fan 'e 'frije merk' en syn 'ferneamde ekonomyske lykwichtige effekt, wurde alle yndividuen frij makke, mar net gelyk. Al dyjingen dy't net slagje ûnder dizze betingsten, wurde beskôge as mislearre troch har eigen mislearrings as yndividuen. Dit is wêr't partikuliere woldiedigens lykas de BRC operearje moatte (Friedman, 1980), op it nivo fan de destitution.
De BRC operearret net allinich mei dejingen dy't behoeftich binne. Se operearje ek mei minsken dy't boppe de need binne, mar ien fan 'e tsjinsten nedich binne dy't se leverje. Se kinne de measte eleminten fan in woldiedigens ferbyldzje dy't tastien binne foar in tinker fan 'e Nij-Rjochts, mar se geane fierder as dit: By it oplieden fan 'e behoeftigen ta har posysje yn 'e maatskippij, meitsje se har yn steat om te operearjen fanút in basis boppe de need. De BRC kin de minsken dy't se helpe net polityk opliede, mar se meitsje faaks de omstannichheden dêr't se troch kinne nei in plak dêr't se yn 'e kunde komme kinne mei de moderne maatskippij en mooglik dy eleminten útdaagje dy't se as ôfgryslik fine. Se operearje lykwols op bepaalde nivo's, lykas it Nije Rjochts har foarsjoen hie; it oernimmen fan de ferantwurdlikheden dy't normaal ferbûn binne mei de steat. Dizze dualiteit betsjut dat hoewol de BRC operearret op in platfoarm fan gelikensens fan minsklike need, en de regearing de frijheid fan yndividuen tastean om gelikensens fan ekonomyske situaasje nei te stribjen fia oare middels as de oerheid sels, de situaasjes fan 'e minsken dy't it besiket te helpen sille nea berikke it nivo fan sosjale gelikensens fia de BRC.
Dit gebrek oan politike folwoeksenheid, en de hast blinkende wize wêrop't it wurket yn 'e maatskippij, betsjut dat it yn in protte opsichten dreech is om krekt te bepalen wêr't de BRC stiet. Of ik koe hurd wêze en sizze dat it nearne stiet, en ik soe wierskynlik tichter by de wierheid wêze. Ik haw beweare dat de BRC eleminten fan sosjaal ferantwurde gedachte hat, eleminten fan sosjale gelikensens sels. Hjir moat lykwols in line lutsen wurde, om't de BRC op gjin inkelde manier sosjalisten binne: se binne in woldiedige organisaasje. Se jouwe gjin krityk (op syn minst iepenlik) oer oerheden of ynternasjonale ynstellingen, se analysearje net wêrom't de minsken dy't se helpe help nedich binne en biede gjin alternativen foar hoe't dingen dien wurde moatte. Dêr ûnderwiis is beheind ta it fergrutsjen fan it bewustwêzen fan saken, en net besiket te ûnderwizen dyjingen dy't it helpt om de echte, politike redenen foar harren posysje oan de ûnderkant fan de maatskippij. Se binne in soarte fan ferbining dy't besiket in kankerwûne te genêzen, altyd ree, mar úteinlik feroardiele om te bestean as in goed doel. Hjirmei bedoel ik dat se noait eins fan doel binne om de problemen by boarne te stopjen dy't se twongen binne te helpen.
Dus as jo ynteraksje sjogge tusken de BRC en besteande machtsstruktueren, nimme se Marshall's ideeën fan it ûndersykjen fan de relaasje tusken it yndividu en ynstellingen net yn 'e praktyk (1995: 104). De BRC docht gjin sosjologyske ferkenning en wol de mooglikheden net beprate. Marshall leaude, sa't in protte sosjaal-demokraten no leauwe, dat in "modifisearre foarm fan kapitalisme" kin libje mei "foarmen fan kollektivistysk sosjaal belied" (1995: 104) en it is wier dat yn in bepaalde mate de BRC ferbetteret de mooglikheid fan dit. Wat de BRC net docht is fjochtsje foar dit ideaal. Se litte de krêften dy't binne de grûn foar it sosjaal libben beslute en steane ree om dejingen te helpen dy't troch it net falle.
It is dan mooglik om te sizzen dat de BRC wurket mei in mandaat om de betingst fan 'e minskheid te ferbetterjen, en spesifyk dy op' e skerpste râne fan de-humanisearjende praktiken. Harren is in ethos fan 'gelikens fan' e minskheid', wat resulteart yn it oantal minsken dat op sosjaal nivo gelyk operearret. Dizze tanimming fan sosjale gelikensens is lykwols gjin polityk doel, mar in humanistysk doel, droegen fan woldiedige woartels. It gebrek oan politike ideology fan 'e BRC resulteart lykwols yn dat se it stasjon ferfolje dat foar har ôfstimd is troch tinkers fan Nij-Rjochts. Wylst har yntinsjes goed binne, mislearje se úteinlik sosjale gelikensens te berikken fanwegen har gebrek oan oertsjûging om har eigen politike idealen út te daagjen of te formulearjen
SLOTOPDRACHT: DE AGENCY EXPERIENCE, AKADEMISCH LEAREN EN BREDER SOSIALE KWESTIES
Wylst op myn pleatsing hie ik in oantal petearen mei Rachel fan 'e BRC oer it wurk dat wy diene, wat it wie hope te berikken, en hoe't wy tochten dat it koe wurde ferbettere. Ik leau dat op de measte saken te meitsjen mei it wurk dat wy diene mei de leden fan 'e AMIGOS fan in tige positive aard wie, en ik koe sjen hoe't wat wy diene, har profitearje yn har deistich libben. Wat wy it net iens wiene, wie ferskillende ideeën oer hoefolle de dielnimmers fan AMIGOS polityk opliede moatte wurde. Ik fielde dat hoewol wy har holpen om goed te funksjonearjen yn in kapitalistyske maatskippij fan 'e earste wrâld, wy se ek moatte helpe om dingen te freegjen dy't ferkeard wiene.
Dizze gedachteline waard fersterke by it lêzen fan 'The Sociological Imagination' troch Mills. Syn idee dat minsken (of alteast akademisy dy't har learen trochjaan kinne) in djipper begryp hawwe moatte fan 'e maatskippij; sawol út in subjektyf, persoanlik eachpunt as in mear objektyf, struktureel, resonearre my. Benammen syn ideeën oer wat de wichtichste problemen fan ús tiid wiene en hoe't hy ús sjocht as 'ûngemak en ûnferskilligens' (1967: 11).
Dizze refleksjes en wat ik seach as in gat yn 'e learûnderfining fan' e flechtlingen wêr't ik by belutsen wie, holpen my echt wat djippe ideologyske stânpunten te fersterkjen dy't ik leard hie yn lêzingen en út myn eigen lêzingen oer de Britske maatskippij. Ik koe de echte effekten sjen fan in konsumintistyske maatskippij op in oantal ferskillende folken út ferskate eftergrûnen. Ik koe sjen hoe't minsken út in moslim leauwen hiene echte muoite mei it begripen fan in oantal saken. Bygelyks in petear dat ik hie mei in lid fan 'e groep nei it sjen fan in Hollywood-film wie ongelooflijk ferhelderend oer hoe't in moslim ferfrjemde wurde soe troch hoe't de minske yn' e ferdivedaasjesektor wurdt ôfbylde. Yn 'e film wurde boppeminsklike feats berikt troch de haadpersoan. Oan it lid fan 'e groep koene dizze dingen allinich troch Allah dien wurde, net troch de minske, en hy fûn dit frjemd en negatyf. Noch mear ferfelend wie it idee dat jo wurde sjoen as bûten de mainstream-maatskippij as jo net genietsje fan dit soarte ûnderfining.
It idee dat de BRC mei minsken omgiet op in nivo dat allinich de maatskippij reprodusearret wie ien dy't ik net oansprekkend fûn. Dit hie in wirklik effekt op hoe't ik it konsept fan tsjinstlearen as gehiel seach. Hoewol ik myn ûnderfining net kin generalisearje foar de hiele frijwilligersektor, binne myn gefoelens en refleksjes noch altyd heul echt. Produsearren wy gewoan goede kapitalisten, goede konsuminten? Of makken wy goede boargers? Ik fiel dat it in mingsel fan beide wie. Dizze tsjinspraak yn 'e BRC en hoe't it wurket hat ynfloed op fierdere skriften yn oare modules. Spesifyk it punt dat hoewol ik idealen en opfettings oer de Britske maatskippij hâld, ik kin leare fan minsken dy't hiel oare ideeën hawwe oer saken en dat hoewol ik miskien mear opliede bin oer hokker ideologyske streamingen troch it regear rinne, jo de eigentlike noait ferfange kinne ûnderfining fan dyjingen dy't it libje. Troch de ûnderfining fan myn pleatsing kin ik de echte wille en lok sjen dy't in organisaasje lykas de BRC befoarderet.
Ik learde ek hoe't nettsjinsteande de ynspanningen fan 'e minsken belutsen by de BRC en oansletten organisaasjes de struktuer fan' e Britske maatskippij tsjin har is. Benammen oer it gebrek oan middels dy't de Sosjale Tsjinsten hawwe en hoe't dat ynfloed hat op jonge flechtlingen. Besunigings fan it Ryk hawwe der foar makke dat de minsken dy't de help it meast nedich hawwe, faaks dejingen binne dy't it meast lije. Ut myn perspektyf op myn pleatsing liket it dat it de lytse dingen binne dy't it libben fersteure fan 'e minsken dy't ik besocht te helpen, dingen lykas allinich budzjetearje foar buskaartsjes en net buizen en se fier fuort fan har skoallen lokalisearje. Dizze foarbylden jouwe in idee fan hoe't immen yn in al prekêre posysje noch ûnrêstiger en mooglik ûnferskillicher meitsje kin foar de Britske maatskippij (miskien soe Mills it iens wêze?). It is ek wichtich om te notearjen dat soms de AMIGOS it dreech fûnen om dizze frustraasjes te sprekken krekt om't se gjin adekwate kennis hawwe oer wêrom't dizze dingen mei har bart en wêrom ús regearing se net folslein beskermet.
Ik sjoch de pluskant fan tsjinst learen en frijwilligerswurk as it kreëarjen fan mear in gefoel fan mienskip ûnder minsken. Miskien binne d'r oare tiden en oare plakken foar ideologyske fjildslaggen en lykas Rachel my oanwiisde, wiene wy der gewoan om har noflik en feilich te meitsjen, wat in protte net earder meimakke hiene.
Hoe past myn pleatsing yn 'e idealen fan tsjinstlearen? Dit is in fraach dy't ik mysels in protte kearen frege haw tidens myn pleatsing. Sigmon (1990) soe myn ûnderfining as in "programma woartele yn iepenbiere needynstellingen" (1990: 57). Myn 'programma' as kombinearre akademysk learen mei frijwilligerswurk dat oan in publike need foldocht. Wylst ik lykwols nei Sigmon's ideeën oer tsjinstlearen seach, begon ik my te freegjen hoe fier myn pleatsing gie nei it ferfoljen fan syn trije prinsipes. Ik folge syn gids foar it beoardieljen fan dizze prinsipes (hoewol't ik dit allinich dien en net yn in groep; ek myn deiboek brûke om situaasjes te ûnthâlden) en fûn dat myn pleatsing in mingd súkses wie. Foar de earste twa prinsipes realisearre ik dat by de measte gelegenheden dejingen oan wa't ik in tsjinst levere, definityf 'ferfangers' wiene en net 'ûntfangers'. Yn 'e ynstelling dy't ik meastentiids mei de AMIGO-groep dwaande wie, wiene it se dy't de aginda setten oer wat wy soene dwaan en se waarden aktyf oanmoedige om dit te dwaan. De ienige kear dat se 'ûntfangers' waarden, wie doe't se belutsen wiene by BRC-inisjativen, AIDS-dei bygelyks, en eveneminten lykas de 'Have Your Say'-konferinsje. Wat it lêste prinsipe oangiet dat "allen learers binne" (1990: 61), útsteld troch Sigmond, soe ik myn pleatsing beoardielje om in klinkend súkses te wêzen. It doel fan AMIGOS is dat elkenien wurdt sjoen as in peer, learend fan elkoar troch ûnderfining, iets dat ik fiel dat elke kear as ik bywenne waard berikt.
Dizze learkurve dy't ik berikte wylst ik by AMIGOS wie, waard enoarm holpen troch myn byhâlden fan in sjoernaal. It wie wichtich om alle gefoelens en yndrukken dy't ik krige fuortendaliks op te notearjen om myn ûnderfiningen goed te ûnthâlden. Troch myn sjoernaal te lêzen, fernaam ik hoe't ik in oantal feroaringen gie yn 'e perspektyf nei tsjinstlearen. Myn earste gefoelens wiene fan opluchting en ferrassing. Ik ferwachte dat frijwilligerswurk in kar wie, mar ik fûn dat ik wirklik wille krige om nije minsken te moetsjen, mysels út te daagjen yn in oare en ûnbekende omjouwing en in algemien gefoel te krijen dat wat ik die wie wirklik minsken te helpen. Ik fûn doe dat ik begon te fielen dat wat ik die net genôch wie. It wie heulendal in persoanlike útdaging, ik tink wis net dat ik oait begon te ferfelen of der gjin wearde yn te sjen. Nei't ik lykwols in protte AMIGOS hearde har ferline werom te heljen en har hjoeddeistige situaasjes te analysearjen, begon ik in gefoel fan frustraasje te fielen dat wy net genôch diene om de sosjale tsjinsten, regearing, ensfh., en dit liet se úteinlik del. Op it stuit is myn gefoelens foar tsjinstlearen dat it perfoarst in beleanjend ûnderfining is foar beide partijen
Myn tydskrift holp my myn ideeën en gefoelens te fokusjen lang nei't de earste emoasjes ferstoarn wiene. Journal skriuwen is iets dat ik haw besocht troch te dragen oan al myn akademyske wurk. Dit hat my holpen om ideeën te fokusjen en te hâlden dy't ik normaal fergetten wêze soe of net ûndersocht hawwe oant har maksimale potensjeel. Ik hoopje te bliuwen in tydskrift te hâlden yn al myn akademyske wurk.
Op it stuit is myn gefoelens foar tsjinstlearen dat it perfoarst in beleanjend ûnderfining is foar beide partijen. Ik haw in pear goede freonen makke wêr't ik hooplik in positive ynfloed op haw hân. Troch it dielen fan ûnderfiningen; libbe, echte, deistige ûnderfinings, Ik bin kommen út it mei in hâlding dat wy allegearre moatte nimme diel oan de maatskippij mear. Service learen is in konsept dat in protte ferskillende definysjes en idealen hat. Ik fiel dat de positive aspekten fan it learen fan tsjinst d'r te sjen binne en dat it in konsept wêze moat dat helpt om brêgen te bouwen tusken minsken dy't oars binne, dy't wyld ferskillend ferline hawwe en dy't in mienskipsgefoel fiele moatte.
BIBLIOGRAPHY
Friedman, M. (1980) Frij te kiezen Ingelân: Martin Secker & Warburg Limited
George, V en R. Page 'eds' (1995) Moderne tinkers oer wolwêzen Hertfordshire: Prentice Hall/Harvester Wheatsheaf
Holman, B. (1993) In nije deal foar sosjale wolwêzen Oxford: Lion Publishing Ltd.
Kendall, JC 'eds' (1990) It kombinearjen fan tsjinst en learen Feriene Steaten: Publications Unlimited
Mills, CW (1967) De sosjologyske ferbylding Londen: Oxford University Press (earst publisearre 1959)
Pilger, J. (2001) Hereos Londen: Vintage (earst publisearre 1986)
[1] BRC-publikaasje "Across the World ..."
[2] BRC-publikaasje "Have Your Say" South Eastern Youth Conference 2006
[3] BRC-publikaasje "Fan wêr't ik sit ..."
[4] BRC-publikaasje "Home from Hospital"
[5] BRC-publikaasje "Kinne hûdcamouflage-crèmes jo helpe om jo fertrouwen werom te winnen"
[6] BRC-publikaasje "It Reade Krús yn jo gebiet"
[7] BRC-publikaasje "Trustees' report and accounts 2003"
[8] BRC-publikaasje "Strategy 2010 Mid-Term Review"
[9] BRC-publikaasje "Have Your Say" South Eastern Youth Conference 2006
[10] BRC-publikaasje "AMIGOS Year 1 Report"
ZNetwork wurdt allinich finansierd troch de generositeit fan har lêzers.
Donaasjes