Sûnt it begjin fan it Italjaanske presidintskip fan 'e Ried fan' e Jeropeeske Uny, is it mar te normaal dat Rome it hotspot wurden is fan ynternasjonale politike toppen om de takomstige koers fan EU-bûtenlânsk en binnenlânsk belied te definiearjen.
Dat wylst media-oandacht rjochte wie op 'e yntergûvernemintele konferinsje fan' e EU, ynwijd yn Rome op 4 oktober mei in bûtengewoane top fan 'e steatshaden en regearing fan 'e EU (en de protesten dy't dêrmei begeliede), wie in oar net minder kontroversjeel polityk barren plak op itselde wykein yn 'e Italjaanske haadstêd: in twa-dagen konferinsje mei sletten doarren organisearre troch de Italjaanske seksje fan it Aspen Institute en troch it New Atlantic Initiative fan it American Enterprise Institute (http://www.aei.org/research/nai/projectID.11/default.asp) ûnder auspysjes fan 'e Italjaanske regearing.
Titel fan it barren: "It Transatlantysk Partnerskip opnij starte: Mienskiplike doelen en dielde wearden"; mei oare wurden, hoe te herstellen de kloof tusken de twa kanten fan de Atlantyske Oseaan, makke, neffens in protte, troch beslút fan de Bush-administraasje om iensidich oanfallen en ynfal Irak, mei de ienige stipe fan in slanke "koalysje fan de gewillige".
Under de eksklusive (yn 'e meast letterlike betsjutting fan it wurd) list fan útnoege gasten, neist de Italjaanske fise-premier, de minister fan definsje, de minister fan Bûtenlânske Saken en in gasthear fan sjoernalisten, ministers, parlemintsleden, akademisy, diplomaten en topmanagers út hiel Europa, de who's who fan 'e AEI, de meast ynfloedrike Amerikaanske neokonservative tinktank: fan presidint Christopher DeMuth oant fise-presidint Danielle Peltka, beselskippe troch in lyts mannichte gelearden en fellows (tolve yn totaal); ûnder harren, Richard Perle en Michael Ledeen, nei alle gedachten twa fan 'e sterkste foarfjochters fan in einleaze "oarloch tsjin terreur". Ynfoljen fan de list fan Amerikaanske gasten, ûnder oaren, John R. Bolton, Undersekretaris fan Steat foar Arms Control en Ynternasjonale Feiligens, en Gary Schmitt, útfierend direkteur fan it Project for the New American Century, de neocons front groepen waans brieven oan de presidint hawwe foar in grut part ferwachte de hjoeddeistige ûntjouwings fan it bûtenlânsk belied fan 'e Feriene Steaten.
Dus wat diene neocons yn Itaalje? Neffens Michael Ledeen is it twa-dagen-evenemint, wêrby't gasten harsels konfrontearren mei problemen dy't geane fan 'e útdagings fan' e "demokratisearring" fan it Midden-Easten nei de rol fan 'e NATO by it ôfwarjen fan' e hjoeddeistige "bedrigingen" foar ynternasjonale feiligens, ien fan ferskate "freonlike gearkomsten" dy't geregeldwei hâlden sûnt de fal fan 'e Berlynske Muorre yn 1989. En as sadanich waard it behannele troch in pear fan 'e oanwêzige sjoernalisten, dy't mar minimale dekking levere, soms grinzjend oan suver roddels (sjoch bygelyks de artikels fan Anne Applembaum en Beppe Severgnini, oer respektivelik de Washington Post en de Corriere della Sera, dy't de ferskillende oratoryske styl fan Jeropeeske en Amerikaanske politisy markearje, as wie dat it ienige elemint dat it wurdich is om op te rjochtsjen).
Dochs kin de politike betsjutting fan it barren net ûnderskat wurde, as wy tinke oan it krityske momint dat dit plakfûn: oan 'e iene kant, it begjin fan' e yntergûvernemintele konferinsje fan 'e EU om, oan' e ein fan it jier, it ûntwerp fan 'e Jeropeeske Grûnwet goed te keuren - de diskusje dy't ûnder oaren dominearre wurdt troch it netelige ûnderwerp fan 'e geopolitike rol fan Jeropa vis-à-vis de Feriene Steaten en de definysje fan in mienskiplik definsje- en feiligensbelied); en oan 'e oare, it fergriemjen fan' e krisis op it Iraakske front, dy't blykt djippe ûnienichheid te hawwen makke binnen de Bush-administraasje, benammen oangeande de needsaak om werom te gean nei de âlde bûnsmaten fan 'e FS, hoed yn 'e hân, om de kosten te dielen fan it behear fan post- oarloch Irak.
It is hiel wichtich, yn dit ljocht, dat neocons "en masse" bywenne hawwe oan 'e Romeinske beneaming dy't bedoeld is om it transatlantyske partnerskip opnij te lansearjen: neffens in protte analisten, har ynfloed op it bûtenlânsk belied fan' e Feriene Steaten en de Bush-doktrine fan "pre-emptive oarloch" hat dat fan elke oare politike fraksje fan it Amerikaanske rjocht fierhinne oertroffen. Hast ûnbekend foar it grutte Amerikaanske en ynternasjonale publyk oant it útbrekken fan 'e oarloch yn Irak, se wurde it objekt fan tanimmende krityk foar it hawwen masterminded, troch har obsessive mediakampanjes en roekeleaze manipulaasje fan yntelliginsje, in ferachtlike militêre kampanje dy't no de Feriene Steaten dy't wrakselje yn 'e Iraakske moeras, dêr't it dreech sil wêze om himsels te befrijen sûnder massive ynjeksjes fan troepen en fûnsen, dy't it al útrekte federale budzjet amper oan kin.
Dêrfandinne de driuwende needsaak foar de FS om de dialooch mei Jeropa te hervatten, foaral yn in tiid dat EU-regearingen debattearje oer de geostrategyske rol fan 'e EU op it ynternasjonale senario. Neffens Ledeen soe de FS better wêze mei in sterk Europa, mei in gearhingjend belied en moderne kriichsmacht; efter de linen lêze, in Europa dat by steat is om "macht te projektearjen" bûten de eigen grinzen en dat de Feriene Steaten stypje kin yn har oarloch tsjin de "Axis of Evil". In idee fan Europa dat perfoarst net wurdt stipe troch de grutte mearderheid fan syn befolking, sa't wy kearen op kear, by ferskate gelegenheden, tidens de anty-oarlochsdemo's ôfrûne maitiid hawwe oantoand.
It is dreech om te sizzen oft de neocons-doktrines, dy't sa suksesfol wiene mei Bush jr., yn deselde graad sille wurde omearme troch Europeeske beliedsmakkers, en sa de basis wurde foar in nije transatlantyske relaasje. Yndied, wylst de Italjaanske minister fan Bûtenlânske Saken yn 'e konferinsje ferklearre dat "yn Itaalje binne wy noflik mei Amerikaanske liederskip" (wat de fraach opropt: wa binne wy?), waard in substansjeel oare opfetting útdrukt troch Karsten D. Voigt, Koördinator fan Dútsk-Amerikaanske gearwurking fan it Dútske Federale Bûtenlânske Office:
"De twa wrâldoarloggen hawwe ús thús brocht dat de boppeste belangen fan 'e ynternasjonale mienskip en respekt foar fûnemintele minskerjochten - en net allinich de nasjonale belangen fan yndividuele steaten - foarrang hawwe moasten. Yn Jeropa hat de Jeropeeske Uny ús tastien om de oarloggen fan it ferline te ferfangen troch de hjoeddeistige rjochtssteat ... Hoewol it Europeeske model net needsaaklik kin wurde oannommen troch oare regio's yn 'e wrâld, beynfloedet dizze positive ûnderfining fan wat kin wurde berikt sûnder militêre middels ús strategy en doelenâ € |
Pogingen om de beproefde en beproefde kanon fan regels yn it Hânfêst fan 'e FN en fan fêststelde praktiken fan steaten te ûndergraven troch in fierder te berikken rjocht op previntive selsferdigening yn te fieren, komme yn Dútslân op wiidferspraat krityk. Dit jildt benammen foar it debat oer in rjocht op "previntyf selsferdigening", dêr't guon yn 'e FS om roppe. (http://www.auswaertiges-amt.de/www/en/archiv_print?archiv_id=4973).
In skynber ûnoerbrûkbere gat, dy't ien fan 'e sjoernalisten dy't it evenemint bywenne liet om te praten oer "in dialooch tusken dôven", mar dat soe miskien net genôch wêze om de ideologen fan 'e Bush-administraasjes te ûntmoedigjen om stipe te sykjen foar har striidbere plannen op it âlde kontinint. Min te sizzen oft se sille slagje: mar sjoen de stipe dy't guon Jeropeeske regearingen hawwe jûn oan de oarlochsdriuw fan presidint Bush, is d'r in reëel gefaar dat se kinne. It is oan Jeropa, en yn it foarste plak oan har folken, om in alternative fyzje fan ynternasjonale relaasjes te befoarderjen, it fersterkjen fan de dialooch mei dy sosjale en politike krêften yn 'e Feriene Steaten dy't in transatlantyske relaasje wolle sjen dy't ynternasjonaal rjocht, dialooch, respekt befoarderje en wolwêzen foar elkenien. Dit is grif it soarte fan transatlantysk partnerskip dat in protte fan ús, oan beide kanten fan 'e Atlantyske Oseaan, hoopje te sjen opnij lansearre.
Adele Oliveri is in ekonoom en politike aktiviste út Itaalje, no wennet yn Spanje. Se is te berikken op [e-post beskerme]
ZNetwork wurdt allinich finansierd troch de generositeit fan har lêzers.
Donaasjes