[Opmerking: Mukoma Wa Ngugi's ZNet-artikel, "Afrika en it Midden-Easten", waard publisearre yn Kenia's Daily Nation, wêr't de ambassadeur fan Israel yn Kenia antwurde. Wy publisearje hjir Mukoma's antwurd oan 'e ambassadeur opnij.]
Yn antwurd op myn kommentaar “Geweld sûnder grinzen†(Kenya's Daily Nation, 01/4/07) de Israelyske ambassadeur yn Kenia, de hear Emmanuel Seri, stelt dat –Israel is net ree om fan ien ding ôf te jaan – har besteanrjocht. Wat dat oanbelanget is it idee fan in bi-nasjonale steat gewoan net akseptabel: Israel is in joadske steat, dúdlik en ienfâldich. Elke besykjen om de Joadske identiteit fan Israel út te roegjen is in ferklaaide poging om de ferneatiging fan Israel te bringen, en dêr sil Israel noait mei iens wêze.’
En ik koe it net mear iens wêze. In ien-steat-oplossing, wêryn joaden en Arabieren tegearre libje, betsjut net it ferneatigjen fan joadske identiteit. Om te sprekken fan twa folken as it dielen fan mienskiplik bestimming betsjuttet net it wiskjen fan identiteit. Nim it foarbyld fan 'e ANC, dy't fan har formaasje yn 1912 begrepen dat it lot fan 'e swarte minsken en de ûnderdrukkende blanken ien wiene. En it takomstige Súd-Afrika soe ta allegearre hearre, nettsjinsteande ras.
It is wier dat Súd-Afrika hjoed in protte tragyske gebreken hat, mar ta syn kredyt begriep de ANC dat separatisme it probleem wie en net de oplossing.
Wy moatte moedich stoarje nei in oanwêzich dat de logika fan separatisme folget en it tsjin-yntuïtive wiskjen fan grinzen beskôgje. De fijân is gjin ferskil, mar hoe ferskil wurdt brûkt om boarnen te allocearjen tusken en ûnder minsken. Praktysk alle oarloggen op it wrâldpoadium hjoed wurde fierd oer kontrôle en distribúsje fan boarnen net identiteit.
En in steat dy't gjin privileezjes jout op basis fan jins ras of etnisiteit wurdt de bêste skiedsrjochter tusken minsken dy't ferskillende identiteiten hawwe. Sa’t Thomas Sankara ienris sei: ‘we moatte de takomst útfine.’
Wa is it slachtoffer en wa is de dieder? Men hoecht allinne te sjen wa't it lijen en it stjerren docht, en wa't steateleas is. Yn it gefal fan it Midden-Easten binne it de Palestinen. Wy moatte ophâlde mei ‘it slachtoffer de skuld te jaan.’
Op Hamas en Hezbollah is it it bêste dat wy tinke dat Nelson Mandela eartiids as terrorist beskôge waard, lykas de Mau Mau troch de Britten. Wy moatte dizze blanke oantsjuttingen fan terreur, terrorist en War on Terror ôfwize. Wat men ek fan har tinkt, Hamas waard demokratysk keazen en Hezbollah krijt grutte stipe fan har kiezers. De logika fan it omkearjen fan folks- en demokratysk keazen regearingen dy't wy net leukje, bringt allinich de syklus fan geweld oan. As wy ienris begjinne, wêr stopje wy? Fenezuëla? Bolivia?
Om te begripen wat der bart yn it Midden-Easten, lit ús sjen nei Rwanda. Sawat 1,000 Tutsi's ferlearen har libben tidens de genoside fan 000. Dochs kinne wy noait oan 'e kant stean en de Tutsi's de Hutu's moedwillig ûnderdrukke litte. En yndie moatte wy tsjin de militêre misadventures fan Kagame yn 'e Kongo stean dy't ûntelbere libbens hawwe koste. Wy moatte it slachtoffer fersette dy't de ûnderdrukker wurdt, sels as wy meilibje.
De hear Seri skriuwt ek dat ‘Ik wie meast lilk troch de ôfgryslike en ûnwittende ferliking fan it artikel fan de situaasje yn Israel en de Palestinen mei ‘apartheid’ en sels Nazi-Dútslân.†De ferliking fan wat Israel is dwaan oan de Palestinen oan apartheid is net fan my. Minsken as Desmond Tutu en eardere Amerikaanske presidint Jimmy Carter, beide winners fan de Nobelpriis foar de Frede, hawwe it apartheid neamd. Nelson Mandela, ek in Nobel-frede winner, beskuldige Israel fan it meitsjen fan Bantustans foar de Palestinen.
Ik sil har de taak oerlitte om har wurdkar te ferdigenjen en te sizzen dat ik leau dat Israel in besteanrjocht hat, mar dat dogge de Palestinen ek (lykas Mohamed Hassan skriuwt yn “How About Palestine's Right to Exist†yn reaksje op ambassadeur Seri, Daily Naasje, 01/15/07). Dochs leau ik net dat in oplossing fan ien steat joadske identiteit ferneatiget. Dit is op deselde wize dat ik leau net dat swarte identiteit wurdt ferneatige yn in Súd-Afrika fan in protte rassen; of dat de Luo-identiteit wurdt ferneatige yn in Kenia fan 42 etnisiteiten.
Ik bin fûl tsjin antysemitisme en likegoed tsjin sionistysk rasisme. Dochs leau ik yn ús minsklike kapasiteit om haat te oerwinnen by it behâld fan identiteit, en alles wat ús moai makket.
Ik leau dat it ferkennen fan in ien-steat-oplossing op 'e lange termyn takomstige generaasjes sil beskermje fan in syklus fan geweld oandreaun troch Palestynsk bloed. En it soe in foarbyld jaan foar oare lannen yn en bûten it Midden-Easten om te folgjen.
Mukoma Wa Ngugi is de skriuwer fan Hurling Words at Consciousness. Tink derom dat in ferzje fan it artikel “Geweld sûnder grinzen†ferskynde yn Znet as “Afrika en it Midden-Easten†, (12/12/06) en de BBC Focus on Africa Magazine as “Africa Offers Hope†(okt. - Desimber, 2006).
ZNetwork wurdt allinich finansierd troch de generositeit fan har lêzers.
Donaasjes