پوشش مداوم کنفرانس بین المللی ایدز در بانکوک برای کسانی که با نبردهای سیاسی کنونی در عرصه اچ آی وی/ایدز آشنا هستند گیج کننده است و بدون شک برای کسانی که از راه دور کتاب می خوانند دلسرد یا آزار دهنده است. صنعت ایدز در نوسان کامل است: نیروهای دولتی کلیات پر زرق و برق ارائه می دهند. بازیگران و رؤسای جمهور سابق در حال بحث درباره "خشم" خود در حین صرف شام پنج غذا در پنت هاوس هتل بانکوک؛ محققانی که گاهی راهحلهای نوآورانه ارائه میکنند و گاهی اوقات برای اثبات بدیهی یا بدیهی بودن اشتباه، پولی را هدر میدهند. سازمانهای غیردولتی (NGO) زمینه و سردرگمی زیادی را فراهم میکنند. برخی، مانند پزشکان بدون مرز یا شرکای سلامت، خط ثابتی را دنبال می کنند که تعهد و نزدیکی آنها را به فقرایی که از اچ آی وی و آسیب شناسی های اجتماعی مرتبط با آن رنج می برند نشان می دهد. به نظر می رسد دیگران بیشتر به برنده شدن در تیترهای روزنامه نیویورک تایمز اهمیت می دهند تا پیامدهایی که آن داستان های روزنامه برای فقرا خواهد داشت.
به عنوان مثال، بنیاد آمریکایی تحقیقات ایدز در منهتن، گزارشی را تهیه کرد که باید ارزیابی امکانات تولید عمومی تایلند را در چارچوب پیشنهادات فنی و مقایسههای فرامرزی با مراکز تولیدی دیگر کشورها ارائه میکرد. در عوض این گزارش به گونه ای منتشر شد که از جزئیات فنی آن جدا شد و این تصور را به جا گذاشت که داروهای ژنریک از تایلند میلیون ها نفر را می کشند. این در شرایطی است که رئیس ایدز ایالات متحده راندال توبیاس به دنبال هر وسیله ای برای تضعیف تولید ژنریک و بازگشت به یک سیستم انحصاری در صنعت داروسازی است.
با این حال، تمرکز شدید بر دسترسی به مواد مخدر در کنفرانس به عنوان یک خبر خوب عمل می کند، علیرغم این واقعیت که بسیاری بر این باورند که این امر "محوط کننده" از موضوعات دیگر است (مساله ای که در ادامه این مقاله به آن خواهم پرداخت) . این واقعیت که بحث بر سر این نیست که آیا می توان از داروهای ضد رتروویروسی در کشورهای فقیر استفاده کرد یا خیر، بلکه در مورد چگونگی رساندن آنها به آنجاست، تغییری محسوس نسبت به سال های گذشته است. اما این بدان معنا نیست که تلاش هایی مانند ابتکار 3 در 5 سازمان جهانی بهداشت (سه میلیون نفر تا سال 2005 به داروهای ضد رتروویروس دسترسی پیدا کردند) تضعیف نمی شود. نبردها بر سر این و ابتکارات مرتبط ادامه خواهد یافت، اما بقیه ما در حالی که شاهد ارائه کلیات درخشان بازیگران و رئیس جمهور سابق هستیم، چه باید بکنیم؟ هنگامی که ثروتمندان منهتن در حالی که از پد تای در بخش محصور امنیتی بانکوک استفاده می کنند، اظهارات "خشم" را ارائه می کنند، چه نتایج مثبتی برای فقرا می تواند داشته باشد؟
شاید بتوان پاسخی را در بیانیهای یافت که اوایل این هفته توسط پزشک پل فارمر ارائه شد، که موفقیت خودش در ارائه کمکهای پزشکی و اجتماعی-اقتصادی به بیماران در هائیتی در نهایت دادههای بسیار مثبتی را تولید کرد که بقیه جامعه پزشکی نمیتوان آن را نادیده گرفت. فارمر گفت: «وقتی در یک کلینیک در روستایی هائیتی هستید و شخصی با دست شکسته یا در زایمان مانع از زایمان وارد میشود، نمیتوانید بگویید «متاسفم، ما فقط پیشگیری و مراقبت از ایدز را انجام میدهیم». وی ادامه داد: «تلفات گسترده زندگی به دلیل بیماری HIV تنها یکی از علائم دنیای بسیار بیمار است که در آن صدها میلیون نفر بدون هیچ گونه مراقبت پزشکی مدرن به سر می برند. پرداختن به ایدز به درستی فرصتی را برای تنظیم بخشی از این حق فراهم می کند.
آنچه فارمر به آن اشاره می کند، فرصتی است که ما به عنوان افرادی داریم که توجه بسیار متمرکز بر ایدز را تماشا می کنیم و در عین حال به طرز طعنه آمیزی متحیریم که چه فایده ای ممکن است از آن حاصل شود. با توجه به کمبود بودجه و ثبت اختراع و کارکنان بهداشتی "فرار مغزها"، برای کمک به فقرای آلوده به HIV که بلیت کنفرانس بانکوک به آنها داده نشده است، چه می توان کرد؟ پاسخ: همه چیز. از آنجایی که ایدز نشانه یک بیماری بسیار بزرگتر است، راهی برای دستکاری صنعت ایدز وجود دارد – استفاده از توجه ستاره های راک و روسای جمهور سابق برای نشان دادن اینکه ایدز مرحله پایانی یک خط لوله بسیار طولانی است. .
تمرکز بر درمان اچآیوی موردی را ارائه میکند. در حالی که داروهای اچ آی وی در گذشته به دلیل تمرکز زیاد بر دسترسی به داروهای ضد رتروویروسی بسیار گران بوده اند، به چندین گروه اجازه داده است تا سؤالات گسترده تری در مورد ثبت اختراع و مجوز برای همه داروها بپرسند، نه تنها داروهایی که برای درمان HIV استفاده می شوند. این امر باعث شده است تا توافقنامه TRIPS سازمان تجارت جهانی و تعدادی از توافقنامه های تجاری دوجانبه و منطقه ای جدیدتر با ایالات متحده زیر سؤال برود.
خدمات پیشگیری از اچ آی وی مورد دیگری است. در حالی که ابتکارات پیشگیری مبتنی بر آموزش موفقیتهای متفاوت و شکستهای بسیار زیادی داشته است، به نظر میرسد تمرکز بر «پیشگیری ساختاری» در حال شکلگیری است. درک این موضوع که تحصیلات یا نادانی در میان فقرا مانع اصلی برای سلامت و معیشت بهتر در زمانی که زنان درگیر روابط مبتنی بر وابستگی اقتصادی هستند، یا زمانی که مردان افسرده در میادین خطرناک معدن کار می کنند و در پادگان های مردانه دور از خانه های خود زندگی می کنند، نیست. فعالان ایدز در بسیاری از کشورها شروع به پیوند دادن تلاش های خود به مسائل مربوط به اتحادیه و نگرانی در مورد حقوق کار و دسترسی به اعتبار برای فقرا کرده اند. برای مثال، ابتکار خود کشاورز در هائیتی، اکنون شامل تلاشی برای توسعه بانک یک فرد فقیر است.
در واقع، در حالی که زمانی «فقدان زیرساختها» بهعنوان بهانهای برای جلوگیری از دریافت داروهای ضدرتروویروسی برای فقرا استفاده میشد، تمرکز جدید بر دسترسی به دارو به بسیاری از افراد این امکان را داده است که استدلال کنند که ایدز زمان بهتری نسبت به قبل برای شروع ساخت زیرساختها فراهم میکند. به جای اینکه منتظر اپیدمی آینده باشیم و اشتباهات گذشته را تکرار کنیم. در هند، این نه تنها به معنای ساخت کلینیک، بلکه توسعه یک ساختار مستقل تولید دارو نیز بوده است. در آفریقای جنوبی، با توجه به انتقادات خیره کننده کمپین اقدام درمانی، این به معنای تجدید نظر در ساختارهای بودجه برای تأکید بر مراقبت جامع است. در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای اروپای شرقی (اما در بخشهایی از بانکوک نه چندان دور از کنفرانس)، این به معنای تاکید بر کاهش آسیب برای مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی، کمک به مقابله با موانع پیش روی کسانی است که مورد انگ و سرزنش قرار میگیرند. لفاظی جدا از بافت اجتماعی .
در هر مکانی، مکانهای کلیدی که فقرا در آن بیشتر به حاشیه رانده شدهاند -سیستمهای زندان، مناطق چراغ قرمز، پادگانهای کارگران مهاجر- بهعنوان مکانهای جغرافیایی ایفای نقش میکنند که به بیشترین تاکید نیاز دارند، و ما میتوانیم کانون توجه صنعت ایدز را بر آنها بتابانیم. بی عدالتی های متعدد را آشکار کنید و به خط لوله ای که منجر به عفونت HIV می شود خیره شوید.
در هر مکانی، مسئله این نیست که آیا ایدز یا دسترسی به داروهای ضد رتروویروسی «رقابت» با بیماریها و مسائل دیگر است، بلکه مسئله این است که چگونه مشکلات فقرا – که ایدز فقط یکی از مظاهر وحشتناک آن است – با اولویتهای جامعه رقابت میکند. ثروتمندان . و اگر واقعاً بتوان چنین رقابتی را افشا کرد، هنوز هم می توان امیدوار بود که از لفاظی بانکوک بتوان به خوبی استفاده کرد.
سانجی باسو در دانشکده پزشکی دانشگاه ییل است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا