ایالات متحده از سال 1952 که این سازمان جهانی در شهر نیویورک در زمینی به وسعت 18 جریب فعالیت خود را آغاز کرد که در آن کشتارگاهی وجود داشت که روزانه گاوها را برای سلاخی با کامیون حمل می کردند، با سازمان ملل متحد رابطه عشق و نفرت طولانی داشته است.
جسی هلمز، سناتور جمهوری خواه فقید، رئیس تمام وقت کمیته قدرتمند روابط خارجی سنا و مشاور پاره وقت سازمان ملل، زمانی گفت: «ارائه بودجه به سازمان ملل مانند ریختن پول در سوراخ موش است».
اد کخ، شهردار سابق نیویورک، از کلمه ای پنج حرفی برای توصیف سازمان ملل استفاده کرد: «فاضلاب». و یکی از جانشینان او، رودلف جولیانی، گفت که اگر سازمان ملل تصمیم بگیرد وسایلش را جمع کند و نیویورک را ترک کند، او را از دست نخواهد داد.
هنگامی که مجمع عمومی سازمان ملل متشکل از 193 عضو، برخی از "رژیم های سرکوبگر" جهان را به عنوان اعضای کمیسیون حقوق بشر (شورای حقوق بشر کنونی) رای داد، نماینده کنگره دانا روراباکر (جمهوری خواه کالیفرنیا) فریاد زد: "زندانیان پناهگاه را به دست گرفته اند. . و من قصد ندارم به دیوانه ها دلارهای مالیاتی آمریکایی بدهم تا با آنها بازی کنند."
و اکنون، دونالد ترامپ، رئیسجمهور منتخب ایالات متحده، که هفته گذشته به قطعنامه شورای امنیت که اسرائیل را به دلیل ادامه شهرکسازی در سرزمینهای اشغالی محکوم میکرد، اخم کرد، هشداری ضمنی داد که روابط خود با سازمان ملل را بازنگری خواهد کرد.
رئیسجمهور آینده که در 20 ژانویه آغاز به کار خواهد کرد، با مخالفت باراک اوباما، رئیسجمهور مستعفی، که به درخواست ترامپ مبنی بر وتوی قطعنامه موافقت نکرد، کارآمدی این سازمان جهانی را به چالش کشید و آن را به عنوان "چوبی برای دستیابی مردم" رد کرد. با هم صحبت کنید و اوقات خوشی داشته باشید.»
بلافاصله پس از تصویب قطعنامه با ۱۴ رای منفی و با رای ممتنع آمریکا، او هشدار داد: «در مورد سازمان ملل، اوضاع بعد از ۲۰ ژانویه متفاوت خواهد بود».
در حال حاضر، ایالات متحده بزرگترین مشارکت کننده است که 22 درصد از بودجه دوسالانه سازمان ملل متحد را به خود اختصاص داده است و پس از آن ژاپن (9.7 درصد)، چین (7.9 درصد)، آلمان (6.7 درصد) و فرانسه (4.8 درصد) قرار دارند. "ظرفیت پرداخت" کشور.
بودجه دوسالانه 2016-2017 سازمان ملل متحد بالغ بر 5.4 میلیارد دلار است، بدون احتساب بودجه حفظ صلح و کمک های داوطلبانه آن به صندوق ها و برنامه های سازمان ملل.
پس از رای گیری شورای امنیت در روز جمعه، سناتور لیندسی گراهام (جمهوری خواه-کارولینای جنوبی) گفت که قصد دارد یک ائتلاف دو حزبی تشکیل دهد تا کمک های مالی ایالات متحده به سازمان ملل را تعلیق یا کاهش دهد.
و سناتور تام کاتن (جمهوری خواه-آرکانزاس) هشدار داد که سازمان ملل متحد و "کشورهای حامی قطعنامه (علیه اسرائیل) اکنون همه اشکال کمک های ایالات متحده را به خطر انداخته اند."
در حالی که ایالات متحده از وتوی خود خودداری کرد و در رای گیری ممتنع کرد، چهار عضو دائمی دیگر شورای امنیت، یعنی بریتانیا، فرانسه، چین و روسیه، به همراه 10 عضو غیردائم به این قطعنامه رای دادند. یعنی آنگولا، مصر، ژاپن، مالزی، نیوزیلند، سنگال، اسپانیا، اوکراین، اروگوئه و ونزوئلا.
اسراییل سرکش بسیار خشمگین بود و در تلافی، تهدید کرد که 5,600 شهرک دیگر را در قدس اشغالی خواهد ساخت و بدین ترتیب خود را از جامعه بین المللی منزوی می کند.
جیم پل، مدیر اجرایی سابق انجمن سیاست جهانی مستقر در نیویورک و که بیش از 19 سال از نزدیک سیاست های این سازمان جهانی را زیر نظر داشت، به IPS گفت که تهدید ایالات متحده مبنی بر عدم پرداخت بدهی های خود به سازمان ملل برای مدت طولانی وجود داشته است. - از دهه 1980 که برای اولین بار توسط بنیاد هریتیج مستقر در واشنگتن پیشنهاد شد.
وی خاطرنشان کرد: این تهدید تنها در صورتی مؤثر است که توسط مقامات وحشت زده سازمان ملل یا کشورهای عضو که برای اتخاذ آخرین الزامات توسط دولت قلدر عجله دارند، باور شود و به آن عمل شود.
وی افزود: «در واقع ممکن است سالم باشد اگر حقوق های ایالات متحده کاهش یابد و سازمان ملل چندان به تأمین مالی ایالات متحده وابسته نباشد.
پل اشاره کرد که اولاف پالمه نخست وزیر فقید سوئد زمانی پیشنهاد کرد که ساختار حقوق سازمان ملل باید تغییر کند تا هیچ کشوری بیش از 10 درصد از کل بودجه را پرداخت نکند.
پل، سخنران و نویسنده مشهور در مورد مسائل مربوط به سازمان ملل و سیاست جهانی، گفت: "هزینه برای سایر کشورها زیاد سنگین نخواهد بود و این تغییر ممکن است برخی از مزایای سیاست واقعی را به همراه داشته باشد."
در طول سالها، دولتهای متوالی ایالات متحده سازمان ملل را به نفع خود بهعنوان امتداد سیاست خارجی ایالات متحده دستکاری کردهاند.
پل اشاره کرد که برخی از نمایندگان دولتهایی که در واشنگتن نامطلوب هستند، مجبورند در فاصله مشخصی از شهر زندگی کنند و برخی نمیتوانند بدون مجوز خاص فراتر از این فاصله در ایالات متحده سفر کنند.
او گفت که هر چند وقت یک بار از ورود یک رئیس دولت یا سایر مقامات عالی منع می شود و بنابراین فرصتی برای سخنرانی در سازمان ملل وجود دارد.
او پرسید: «این آزار و اذیت چقدر مهم است و به ما چه می گوید؟» ترسناک نیست و به خوبی قابل قبول است.
ما میتوانیم نتیجه بگیریم که واشنگتن دوست دارد به کشورهای دیگر - و سازمان ملل به عنوان یک نهاد - یادآوری کند که میتواند آنچه را که میخواهد انجام دهد و اراده خود را خواه دیگران بخواهند یا نه، تحمیل کند.
پل که اغلب به عنوان رئیس یا نایب رئیس گروه کاری سازمان های غیردولتی در شورای امنیت خدمت می کرد، گفت: در واشنگتن، آنها دوست دارند این رفتار را «رهبری» بنامند، اما «قلدر» ممکن است مناسب ترین واژه باشد.
علیرغم توافقنامه ستاد مرکزی ایالات متحده و سازمان ملل در سال 1947، که از واشنگتن می خواهد عملکرد سازمان ملل را تسهیل کند، ایالات متحده به چندین سر از دولت هایی که قصد بازدید از سازمان ملل برای سخنرانی در مجمع عمومی را دارند یا به عنوان دیپلمات معتبر هستند، ویزا را رد کرده است.
پالیتا کوهونا، رئیس سابق بخش معاهده سازمان ملل متحد، به IPS گفت که ایالات متحده یک بازیگر کلیدی در ایجاد سازمان ملل بود و این سازمان در طول سال ها به خوبی به منافع ایالات متحده خدمت کرده است.
او گفت: «حتی ممکن است بگوییم که ایالات متحده سازمان ملل را برای خدمت به منافع جهانی خود دستکاری کرده است.
کوهونا، نماینده دائم سریلانکا در سازمان ملل، گفت که در این زمینه، بازگشت به رویکردهای تقابلآمیز اوایل دهه 90، زمانی که ایالات متحده حقوق خود را دریغ کرد، خود باخت خواهد بود.
او گفت که ایالات متحده دیگر تنها کشوری نیست که دارای نفوذ مالی گسترده است.
تهدید سازمان ملل به تحریم های مالی تنها منجر به کاهش بیشتر نفوذ ایالات متحده در سازمان ملل و در سطح جهان خواهد شد. همه کشورها، به ویژه کشورهایی مانند آمریکا، باید به همکاری با یکدیگر ادامه دهند تا جهان را به مکانی بهتر تبدیل کنند.
اگرچه شکایات علیه سازمان ملل هرگز پایانی ندارد - از جمله بلیط های پارکینگ پرداخت نشده، و امتیازات معاف از مالیات و معاف از مالیات برای دیپلمات های بلندپایه مستقر در سازمان ملل - سیاستمداران آمریکایی به ندرت به مزایای سیاسی و اقتصادی حضور سازمان ملل در سازمان ملل اعتراف کرده اند. خاک آمریکا
و گزارش جدیدی که اخیراً توسط دفتر شهردار نیویورک منتشر شد، اشاره میکند که سازمان ملل 3.69 میلیارد دلار در کل تولید اقتصادی برای اقتصاد شهر نیویورک ایجاد میکند.
15,890 نفری که به طور مستقیم در جامعه سازمان ملل متحد استخدام شده بودند، درآمدی بالغ بر 1.64 میلیارد دلار به خانه بردند. این درآمدهای خانوار و هزینه های عملیاتی جامعه سازمان ملل به ایجاد و حفظ 7,940 شغل برای نیویورکی ها کمک کرد.
این گزارش با عنوان «گزارش تأثیر سازمان ملل در سال 2016» توسط پنی آبیواردنا، کمیسر دفتر شهردار در امور بینالملل منتشر شد.
در سال 1946، شهر نیویورک با شهرهایی از لندن تا سانفرانسیسکو برای میزبانی مقر رسمی سازمان ملل متحد رقابت کرد.
بر خلاف شهرداران گذشته، شهردار فعلی شهر نیویورک بیل دی بلازیو از حامیان جدی سازمان ملل بوده است. «نیویورک نه تنها یک پایتخت اقتصادی و فرهنگی، بلکه یک پایتخت دیپلماتیک است. ما مفتخریم که میزبان مقر سازمان ملل و بزرگترین جامعه دیپلماتیک در جهان هستیم.»
وی افزود: «تأثیر سازمان ملل بسیار فراتر از شهر نیویورک است و این مطالعه نشان دهنده تعهد پایدار شهر برای حمایت از این نهاد حیاتی است.»
هنوز منافع سیاسی سازمان ملل برای ایالات متحده به وضوح برجسته نشده است.
کوهونا به IPS گفت که ایالات متحده با نفوذ اقتصادی و سیاسی گسترده خود، بدون اکراه، سازمان ملل را برای توجیه اقدامات خود، از جمله مداخلات نظامی، دستکاری کرده است.
یکی از تلاشهای کالین پاول (وزیر خارجه سابق آمریکا) با فیلمها و عکسها برای متقاعد کردن شورای امنیت در مورد وجود سلاحهای کشتار جمعی (WMD) در عراق یا تماسهای تلفنی شدید با دیپلماتهایی که کشورهایشان عضو سازمان بشریت بودند را به یاد میآورد. شورای حقوق زمانی که یک قطعنامه تحت حمایت ایالات متحده در مورد سریلانکا برای رأی گیری در شورا مطرح می شد.
او گفت که اکنون شواهدی مبنی بر دستکاری آشکار آمریکا در رسانه های جهانی، از جمله اخبار ساختگی، با هدف تأثیرگذاری بر نتایج دیپلماتیک، در حال ظهور است.
دبیرکل کنونی، که مداخلاتش عموماً در کنار ایالات متحده بوده است، نیز متأثر از ایالات متحده و رسانه های نیویورک است.
خانه او در نیویورک یکی از عوامل این نتیجه است. شاید دبیرکل باید محل اقامت خود را در اطراف پایتخت های P-5، از جمله در بریتانیا، فرانسه، چین و روسیه بچرخاند.
با نویسنده می توان تماس گرفت [ایمیل محافظت شده]
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا