امان، 4 نوامبر (IPS) – لیلا خالد در سال 1969، زمانی که در 24 سالگی عامل ربودن یک هواپیمای بوئینگ 707، اولین بار در یک سری هواپیماهای بلندپایه، در جبهه مردمی برای آزادی فلسطین بود، به نمادی فوری از مبارزات فلسطین تبدیل شد. - اقدامات نامشخصی با هدف قرار دادن فلسطینی ها در نقشه سیاسی.
او در گروهی بود که پرواز TWA از رم به آتن را در سال 1969 ربودند. کسی در این هواپیماربایی آسیب ندید، اما هواپیما بعدا منفجر شد. او سپس در سال بعد در تلاش برای ربودن یک هواپیمای ال آل بود، اما پس از تغییر مسیر پرواز آمستردام به نیویورک به لندن دستگیر و به پلیس بریتانیا تحویل داده شد. او بعداً در یک تبادل زندانی آزاد شد.
خالد که در سال 1970 مجله تایم او را "قهرمان چریکی" می نامید، در زمان ایجاد اسرائیل از خانه اش در حیفا رانده شد. او یک رهبر برجسته در چپ فلسطینی و سخنگویی مصمم در مبارزات جاری برای حقوق فلسطینیان باقی مانده است. او از خانه اش در امان با IPS صحبت کرد.
آی پی اس: شاید بتوانیم با گزارش گلدستون درباره تهاجم به غزه و به ویژه پیامدهای سیاسی نقش محمود عباس (رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین) در به تاخیر انداختن بحث درباره گزارش در ژنو شروع کنیم.
لیلا خالد: ما اعلام کردهایم که این یک اشتباه سیاسی بوده است - یک اشتباه بزرگ. این فقط یک اشتباه تاکتیکی نیست.
ما خواستار بررسی کامل شده ایم. چه کسی دستور به تعویق انداختن مناظره را داده است؟
این گزارش سازمان ملل است. ماه ها طول کشید تا نهایی شود. ما باید مستقیماً آن را بپذیریم، زیرا این تهاجم و تمام اقداماتی است که به دنبال آن انجام شده است - تا جایی که اسرائیل باید برای متهم کردن جنایتکاران جنگی، چه در سطح سیاسی و چه در سطح نظامی، به دادگاه کیفری بینالمللی برده شود.
IPS: به طور کلی واکنش شما به حمله به غزه چیست؟
LK: این جدید نیست. این اولین بار نیست. اما اکنون فرصتی برای ما فراهم شده است که جنایتکاران جنگی را متهم کنیم.
IPS: از نظر درگیری بین فتح و حماس، پاسخ شما به آنچه در غزه در سال 2007 رخ داد، و همچنین به آنچه که از زمان (نخست وزیر موقت سلام) فیاض و عباس در کرانه باختری در جریان است، چیست؟
LK: این یک وضعیت بسیار جدی است، زیرا فلسطینی ها هنوز تحت اشغال هستند. مردم ما در غزه در محاصره هستند. در رام الله، تشکیلات خودگردان فلسطین (حاکمیت)، چه در زمین و چه در مرزها، ندارد. اسرائیلی ها هنوز زمین ها را مصادره می کنند، خانه ها را خراب می کنند، مردم را در هر زمان و هر مکان دستگیر می کنند.
تفرقه بین فلسطینی ها، از نظر سیاسی، بر توانایی ما برای رویارویی با همه این چالش ها از سوی اسرائیلی ها تأثیر می گذارد. ما و دیگران خواستار آشتی بین این دو جناح هستیم زیرا این به نفع مردم ما نیست. این امر باعث تضعیف فلسطینی ها (در مقابل) اسرائیل و همچنین تضعیف همبستگی با حقوق بشر فلسطینی در سطح بین المللی شده است.
ما آن را به عنوان یک فاجعه می بینیم.
آی پی اس: آیا فکر می کنید انتخاب حماس در سال 2006 به حکومتی که در غزه توسط عباس و محمد دحلان (مقام ارشد فتح) و پروژه اسرائیل برای سرنگونی آنها به چالش کشیده شده بود، مشروعیت بخشید؟ هر دو طرف طرف مقابل را به کودتا متهم می کنند. چگونه آن را می بینید؟
ل.ک: ما فکر نمی کنیم حماس از مشروعیت خود به شیوه درستی استفاده کرده باشد. آنها در انتخابات اکثریت را به دست آوردند، اما نباید تا حدی پیش می رفتند که تضاد بین آنها و فتح را با استفاده از سلاح حل کنند.
چیزی بهتر از این برای فلسطینی ها به ارمغان نیاورد. غزه همچنان در محاصره است. در همین حال، آنها تشکیلات خودگردان فلسطین را ترک کرده اند تا در کرانه باختری آنچه می خواهند انجام دهند.
آنها می توانستند از گفتگو و بحث بیشتر در مورد موضوعات مختلف و مذاکرات استفاده کنند. این به جامعه نشان خواهد داد که ما مردمی دموکراتیک هستیم. در تاریخ ما همیشه ایدهها و دیدگاههای متفاوتی داشتیم، اما هرگز به سلاح متوسل نشدیم.
تضاد اصلی با اشغال است، نه در میان ما.
آی پی اس: ژنرال آمریکایی کیت دیتون در حال آموزش یک نیروی امنیتی فلسطینی است که آشکارا حماس را هدف قرار می دهد، اما جبهه مردمی را نیز هدف قرار می دهد. با توجه به این موضوع تناقضات فوق را چگونه می بینید؟
LK: طرح دیتون دستگاهی را نه برای دفاع از مردم ما، بلکه برای جلوگیری از مقاومت مردم ما می سازد. این بدان معناست که نه تنها آموزش، بلکه به معنای رویارویی با هسته های مقاومت - همه جناح ها، نه تنها حماس. این در حالی است که اسرائیل هر روز وارد هر شهری می شود، مردم را دستگیر می کند، آنها را ترور می کند.
در عوض، تشکیلات خودگردان فلسطین (باید) کسانی را که آماده مقاومت هستند تقویت کند. متأسفانه این یکی از تضادهای اصلی در سطح فلسطین است: تشکیلات خودگردان فلسطین، چه در دولت، چه دستگاه امنیتی یا پلیس، بر اساس چشم انداز دیتون ساخته شده اند، نه به نفع مردم ما.
آی پی اس: پس چگونه می بینید که انتفاضه بعدی شکل می گیرد؟ با احاطه دیوار جوامع فلسطینی، با نیروهای امنیتی آموزش دیده توسط دیتون، بسیاری از مردم در کرانه باختری می بینند که هر نوع مقاومتی در برابر اسرائیل توسط این پروژه خنثی می شود. آیا این راه اندازی الگویی است که در آن انتفاضه بعدی علیه تشکیلات خودگردان فلسطین است؟
لک: هر انتفاضه ای باید دلایل عینی خود را داشته باشد. با این همه فشار بر مردم ما چه از طرف فلسطین و چه از طرف اسرائیل، شرایط برای انتفاضه سوم آماده نیست.
مردم دریافته اند که بعد از انتفاضه اول و دوم، با خانواده، خانه، فرزندان، چه شهید و چه اسیر، فداکاری زیادی کردند. ما اکنون حدود 11,000 زندانی در زندان های اسرائیل داریم. پشت سر آنها 11,000 خانواده وجود دارد.
فکر می کنم اول از همه باید به این تقسیم بندی پایان دهیم. قدرت بیشتری به مردم ما خواهد داد. ما شاهد بودیم که در زمان حمله به غزه، (تظاهرات) توسط پلیس فلسطین متوقف شد و نه پلیس اسرائیل.
با این حال، من فکر می کنم انتفاضه نزدیک نیست.
آی پی اس: جبهه مردمی، به طور خاص و چپ به طور کلی، در حال حاضر، به ویژه در تقسیم با حماس و فتح، کجای صحنه هستند؟ چپ به وضوح در یکی از پایین ترین نقاط خود در تاریخ جنبش ملی قرار دارد.
LK: من فکر می کنم که توافق اسلو نقطه عطفی در مبارزات فلسطینی ها بود. بخشی از مردم ما در فلسطین از مذاکره با اسرائیلی ها حمایت کردند. آنها فکر می کردند که این برای آنها استقلال می آورد، برای آنها یک کشور ملی به ارمغان می آورد. اما پس از سالها (بدون دستیابی به هیچ چیز)، مردم متوجه شدند که این به نفع آنها نیست. به همین دلیل انتفاضه دوم آغاز شد.
چپ متاثر از این اتفاق افتاد و با تقسیم بندی آن ضعیف شده است. ما سالها تلاش کردهایم که چپ را بهعنوان یک جبهه، نه بهعنوان یک حزب، بلکه بهعنوان جبههای با برنامهای (یکپارچه) سیاسی و مقاومت داشته باشیم.
ما احساس می کنیم که اگر موفق شویم، خط سوم ایجاد خواهد شد. در رسانه ها فقط درباره فتح و حماس می شنویم، اما در واقع اینطور نیست. این همه وضعیت را ضعیف می کند.
به طور خاص، جبهه مردمی با چالش های زیادی روبرو بوده است. دبیر کل ما ابوعلی مصطفی ترور شد. احمد سعادت در زندان است. بسیاری از کادرهای ما دستگیر شده اند. تعداد زیادی توسط اسرائیلی ها کشته شده اند. ما صدها کادر و اعضای خود را در زندان داریم. این باعث تضعیف جبهه مردمی خواهد شد.
آی پی اس: در سال 2003 با احمد سعادت، دبیر کل درباره این سوال صحبت کردم. او در مورد استفاده اسرائیل از انتفاضه برای تمرکز فوری بر PFLP، برای شکستن کمر این سازمان با ترور و دستگیری صحبت کرد. هم به این دلیل که PFLP را به عنوان یک تهدید تاریخی میدید، و هم به این دلیل که به دلیل جو سیاسی در دهه 1990 - چه در سطح محلی و چه در سطح جهانی - بسیار ضعیف شده بود.
ل.ک: ابوعلی مصطفی به این دلیل ترور شد که او بلافاصله اعلام کرد که (PFLP) اینجاست تا مقاومت کند و حقوق ما را به خطر نیندازد. این را اسرائیلی ها به خوبی درک کردند. این اولین بار بود که اسرائیلی ها شخصیتی در سطح سیاسی مانند ابوعلی مصطفی را ترور کردند.
اسرائیل به خوبی می دانست که PFLP در موقعیتی قرار دارد که می تواند مقاومت کند. این که برنامه مقاومت خود را دارد، به این معنی که آنها برای مذاکره نمی روند. آنها می دانند که با ترور یا به زندان انداختن رهبری، PFLP را تضعیف می کنند و این کار را هم کرد. اما ما همچنین میتوانیم به بازسازی خود ادامه دهیم، و هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن داریم.
اما وضعیت کلی نیز در مورد مقاومت نیست - در سطح فلسطین، (اما به ویژه) در سطح اعراب. این باعث تضعیف کل وضعیت می شود، نه فقط جبهه مردمی.
آی پی اس: نمیدانم آیا میتوانیم کمی در مورد مسیر مبارزات مسلحانه فلسطین صحبت کنیم: امکانات و محدودیتهای مبارزه مسلحانه در محدوده دیوار، و الگوی جدید گتو چیست؟
لک: به طور کلی، مردم همیشه ابزار مقاومت را پیدا می کنند. بعد از سال 1967 از هواپیماربایی استفاده می کردیم. سپس مردم ما برای ابراز مقاومت از سنگ استفاده کردند، سپس آنچه را که بمب گذاران انتحاری نامیده می شود، متوقف شدند. سپس استفاده از راکت از غزه، چون اسرائیلیها رفتند و آنجا بودند (فضاهای جدیدی باز شد)، در حالی که در کرانه باختری خاموش است.
شما از اصطلاح گتو استفاده کرده اید - بله، شهرهای ما اکنون مانند گتو هستند. آنها توسط شهرک ها، دیوارها، در تمام دروازه های شهرها که ایست بازرسی داریم، احاطه شده اند.
اما مردم ابزارهای مقاومت خود را از راه هایی خواهند یافت که من خودم نمی توانم به آن فکر کنم. هیچ کس به انتفاضه سنگ ها فکر نمی کرد: اینکه بچه ها هم از آنها استفاده کنند. انتقادات زیادی به اسرائیل و همبستگی بیشتر برای فلسطینی ها برانگیخت.
بنابراین، به هر حال. جایی که اشغال وجود دارد، همیشه مقاومت وجود دارد. این مقاومت هر بار شکل و ابزار خاص خود را دارد. من فکر می کنم این وضعیت (آرامش) دوام نخواهد داشت. مردم ما تجربه بسیار طولانی در مبارزه دارند و نمی توانند بپذیرند که این وضعیت ادامه داشته باشد. یک روز دوباره فوران می کند. از چه لحاظ نمی توانم بگویم. اما خواهد آمد. (پایان/2009)
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا