به سختی تعجب آور خواهد بود اگر اکثریت بزرگ مردم بریتانیا که به آن رای نمی دهند محافظه کاران از چشم انداز آنچه اکنون برای ما در انتظار است، هراسان بودند. دیوید کامرون و جورج آزبورن به سختی می توانند شور و شوق خود را نسبت به سیلی از کاهش ها و خصوصی سازی هایی که قرار است به راه بیندازند، مهار کنند.
این ریاضت در مورد استروئیدها است. جزئیات کامل غم انگیز سود 12 میلیارد پوندی محافظهکاران را کاهش میدهد از شناسایی خودداری کرد در انتخابات باید منتظر بودجه «اضطراری» ماه آینده بود. اما آزبورن در حال حاضر با سرعت 4.5 میلیارد پوند کاهش و فروش دارایی های جدید را انجام داده است تا روحیه همه ما را جلب کند. و او و کامرون برای هموار کردن تحمیل یک رژیم مالی تنبیهی، روی یک جبهه مستحکم کارگر حساب می کنند. صدراعظم اکنون قصد دارد تا اپوزیسیون را نادرست تر کند، مازاد بودجه دائمی را در قانون اعمال کند. این است، همانطور که 77 اقتصاددان برجسته هشدار دادند، یک ترفند سیاسی خطرناک که می تواند به راه اندازی کمک کند یکی دیگر از بحران های بدهی سال 2008.
اما ریاضت نامحدود، که ثروت را از دولتی به خصوصی و فقرا به ثروتمند منتقل می کند، هدف آزبورن است. تحت ائتلاف، بهبود اقتصادی را متوقف کرد و حتی برای دستیابی به رشد متزلزل چند سال گذشته، باید بی سر و صدا کنار گذاشته می شد. اما در حال حاضر آنها قصد دارند همه چیز را دوباره شروع کنند، همانطور که بحران یونان در حال فراگیر شدن منطقه یورو است.
چهرههای قدرتمند محافظهکار و OECD به آزبورن هشدار میدهند که کاهشهای برنامهریزیشدهاش را کاهش دهد - در غیر این صورت خطر سرکوب رشد ضربه زدن به کارگران وابسته به اعتبارات مالیاتی و مزایای مسکن. اما در عوض او در فروش آتش دارایی های دولتی فرو می رود: 23 میلیارد پوند خصوصی سازی - از سهام عظیم عمومی در RBS، Lloyds، Royal Mail، Royal Mint، Met Office و Channel 4.
حزب محافظهکار نه تنها پیش از انتخابات بیشتر این خصوصیسازیها را - که مردم در نظرسنجیهای مکرر با آنها مخالفت کردند- را ذکر نکردند، بلکه RBS به تنهایی با ضرر 13 میلیارد پوندی فروخته میشود و شانس یک بانک دولتی که میتواند کمک کند را از بین میبرد. بازسازی اقتصاد و مبادله آنها از درآمدهای بلندمدت با تزریق نقدی کوتاه مدت هیچ کمکی به کاهش کسری نخواهد کرد.
اما واقعاً این موضوع نیست. ایده این است که هر چیزی و همه چیز را در حالی که ارقام وام سال آینده را ماساژ میدهیم به شهر تحویل دهیم. همان عزم برای ثروتمند کردن دوستان خود در حالی که مخالفان را از کار می اندازند، آشکارا همان چیزی است که باعث می شود برنامه های کامرون برای غیرقانونی کردن اکثر اعتصابات. و او در حال برنامه ریزی برای کاهش بودجه حزب کارگر با مجبور کردن اتحادیه های کارگری به پرش از یک مانع قانونی اضافی برای تعیین مالیات سیاسی خود است.
مخالفت با همه اینها به سختی آغاز شده است. اما هیچ دلیل دموکراتیکی وجود ندارد که مردم آن را بپذیرند. حزب محافظه کار توسط کمتر از 37 درصد رای دهندگان انتخاب شدند. فقط 24 درصد از واجدین شرایط از محافظه کاران حمایت کردند - و این به احتساب ثبت نام نشده ها نیست.
محافظه کاران هرگز در تاریخ خود اکثریت پارلمانی را با سهم کمتری از آرا به دست نیاورده اند. اکثر مردم با ریاضت شدیدی که محافظهکاران در حال آمادهسازی برای انجام آن هستند، مخالفند، درست همانطور که آنها خصوصیسازی را رد میکنند. مثل جدید مالیات سیاسی اتحادیه "انتخاب"آنها در مانیفست محافظهکاران حضور نداشتند. محافظه کاران هیچ اجباری برای این اقدامات ندارند. و در مورد افزایش آستانههای رای اعتصابی در حالی که از اتحادیههای کارگری فرصت رای دادن آنلاین محروم میشود، این یک حمله مستقیم به حقوق دموکراتیک است – که باید و در مقابل آن مقاومت کرد.
اما پاسخ نامزدهای رهبری حزب کارگر، اجرای حراجی هلندی از سیاست های مترقی بوده است. مانیفست محافظهکاران را ببلع و رقابت برای "طرفدارترین کسب و کار". شما هرگز از همه اینها متوجه نخواهید شد که ماه گذشته حزب کارگر به حزب ملی اسکاتلند و سبزها که ضد ریاضت اقتصادی بود، رای دادند، در حالی که حامیان کارگر طبقه کارگر در خانه ماندند یا دسته دسته به Ukip تغییر مکان دادند.
به همین دلیل است که باید از موفقیت کمپین برای جذب جرمی کوربین، نماینده کهنه کار حزب کارگر - یا همان طور که سان ترجیح می دهد او را "چپ تروریسم دوست" بخواند - به صندوق رای رهبری خوش آمد گفت. با ایجاد یک نقطه تجمع برای کسانی که خواهان مخالفت با ریاضت اقتصادی و جنگ بیپایان هستند، نامزدی او باید حداقل جلوی ازدحام کاندیداهای جریان اصلی به سمت راست را بگیرد - که آنها را بیشتر از دور میکند. رای دهندگانی که به آنها نیاز دارند تا برگردند.
با توجه به اینکه هر حامی کارگر اکنون می تواند برای رای دادن به 3 پوند ثبت نام کند، کوربین که تمایلی ندارد احتمالاً بهتر از آن چیزی است که بسیاری از کارشناسان رسانه تصور می کنند. تشابه آشکاری با نقش شورشی سناتور سوسیالیست ایالات متحده وجود دارد برنی ساندرز، در حال حاضر هیلاری کلینتون از جناح چپ را برای نامزدی ریاست جمهوری حزب دموکرات به چالش می کشد. سندرز که توسط تشکیلات اخراج شده بود، با مخالفت خود با حرص و آز شرکت ها و حمایت از مالیات های بیشتر بر ثروتمندان و کاهش هزینه های نظامی، حمایت جوانان را جلب کرد - و اکنون در حال اجراست. با 10 امتیاز نسبت به کلینتون در نظرسنجی های مقدماتی نیوهمپشایر. تا حدودی به دلیل خلق و خوی که سندرز از آن استفاده می کند، کلینتون باید موضع خود را در مورد مسائل تغییر دهد مانند نابرابری و معاملات "تجارت آزاد".
به هر طریقی، اگر اکثریت بخواهند نگاهی بیندازند، باید کارتل های تشکیلات سیاسی باز شوند. در بریتانیا، انتخابات ماه گذشته به عنوان یک شکست محافظهکاران به تصویر کشیده شده است. چیزی از این دست نبود. کامرون اکثریت 12 نفری در مجلس عوام را دارد - که قبلاً نشان داده است که در برابر فشارها آسیب پذیر است، با وجود اینکه کار بی تفاوتی - و هیچ در اربابان.
محافظهکاران به دور از باد در بادبان خود هستند. صرف نظر از نتیجه انتخابات، آنها همچنان به طور گسترده به عنوان مخلوقات نخبگان بی اعتبار شناخته می شوند، بدون پاسخی به بحران نابرابری که اکنون تقریباً به رسمیت شناخته شده است - جز برای تعمیق آن. آنها در حال کاهش حمایت از اقتصادی هستند که هنوز به طور کامل بهبود یافته است و در وضعیتی نیست که در برابر شوک های مجدد مقاومت کند.
لزومی ندارد حملاتی را که قرار است علیه استانداردهای زندگی میلیون ها نفر انجام دهند و هر دلیلی برای مقاومت در برابر آنها انجام دهند، تحمل کنیم. با برنامه ریاضت اقتصادی باید در مجلس مخالفت شود، بلکه باید با اقدامات صنعتی، تظاهرات و مبارزات محلی مخالفت شود. این روند در حال حاضر شروع شده است، با یک راهپیمایی ملی ضد ریاضت اقتصادی شنبه در لندن.
اگر قرار است اپوزیسیون فراتر از موضوعات خاص موفق باشد، باید به یک جنبش اجتماعی تبدیل شود. اما نقطه شروع باید گسست از احساس ناتوانی عمومی پس از انتخابات باشد. ریاضت بدون کنترل اجتناب ناپذیر نیست. دولت های قوی تر از این دولت مجبور به تغییر مسیر شده اند - و شکست خورده اند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا