سه نفر در معدن کراندال کانیون در یوتا جان خود را از دست داده و در حال شمارش هستند. باب موری، مالک معدن پر زرق و برق و دوربین، این حادثه را یک تصادف "یک بار در زندگی" نامیده است، مانند ماشینی که توسط یک تخته سنگ له شود که ناگهان از جای خود خارج شود. این وحشت ها اتفاق می افتد.
بله، اما وقتی یک به علاوه یک به علاوه یک اضافه می کنیم، سه را تصادف نمی دانیم. ما آن را محصول، جمع، نتیجه می نامیم. و فاجعه یوتا تصادفی نبود. این محصول شرایطی است که فقط منتظر اضافه شدن هستند.
موری، یک میلیونر خودساخته، صاحب شرکت هایی است که سالانه بیش از 20 میلیون تن زغال سنگ تولید می کنند. او بهعنوان مدیری سختگیر شناخته میشود که محدودیتها را در معادن خود جابجا میکند و به دنبال استخراج آخرین سکه از زغال سنگ است.
در کراندال کانیون، معدنچیان در عمقی کار می کردند که محدودیت های ایمنی را آزمایش می کرد. اگرچه موری آن را رد می کند، اما مقامات نظارتی فدرال می گویند که ماینینگ عقب نشینی در حال انجام است. استخراج عقبنشینی روشی خطرناک است که در آن ستونهای زغال سنگ بخشهایی از سقف را نگه میدارند و زمانی که منطقه استخراج میشود، ستونها به پایین کشیده میشوند و زغال سنگ مفید را گرفته و سقف فرو میریزد.
حتی صاحبان معدن سختی گیر هم اجازه ندارند در حال دویدن باشند. قوانین و مقررات فدرال و ایالتی وجود دارد که به حفاظت از ایمنی کارگران در معادن کمک می کند. اما اداره ایمنی و بهداشت معدن فدرال دقیقاً یک بولداگ نیست. تزار ایمنی معدن، ریچارد استیکلر، مدیر سابق شرکت زغالسنگ با سابقه ایمنی ضعیف، از نظر سناتورهای جمهوریخواه و دموکرات به قدری برای این پست مناسب نبود که او را تأیید نکردند. بنابراین بوش در اکتبر 2006 زمانی که کنگره در تعطیلات بود، او را منصوب کرد.
و موری، مالک معدن یوتا، به دلیل مخالفت معمول با مقررات ایمنی بدنام است. فیل اسمیت، مدیر ارتباطات کارگران معدن متحد، که نماینده کارگران یوتا نیست، گفت: «هر چیزی که برای باب موری هزینه اضافی داشته باشد، او دلیلی برای ایراد گرفتن از آن پیدا خواهد کرد.
موری همچنین می داند که چگونه نفوذ بخرد. او یک کمک مالی بزرگ به حزب جمهوری خواه است و شخصاً بیش از 115,000 دلار به نامزد جمهوری خواه طی سه دوره انتخابات گذشته و 724,500 دلار دیگر به حزب جمهوری خواه طی 10 سال از طریق کمیته های اقدام سیاسی مرتبط با مشاغل او اهدا کرده است. او این قدرت را در سال 2003 به صدا درآورد و شغل مدیر منطقه MSHA تیم تامپسون را تهدید کرد که به او دستور داد یکی از عملیات خود در اوهایو را تعطیل کند. او گفت: "من مشاغل شما را خواهم داشت." و در واقع تامپسون به دفتر دیگری منتقل شد و در سال 2006 بازنشسته شد.
بنابراین شاید تعجب آور نباشد که تنظیمکنندههای فدرال «معدن عقبنشینی» را در کراندال امضا کردند، که یکی از کارشناسان آن را «خطرناک لعنتی» در منطقهای که به دلیل بیثباتی آن معروف است، نامید.
تحقیر موری برای ایمنی منجر به این شده است که MSHA از معادن او به دلیل هزاران تخلف ایمنی استناد کند و از او خواسته تا میلیون ها جریمه بپردازد. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، کراندال کانیون 324 استناد توسط مقامات فدرال صادر شده است که 107 مورد آن "مهم و قابل توجه" بوده و یا ممکن است باعث آسیب شود.
اما اگر شرایط ناامن بود، مطمئناً کارگران برای جلوگیری از به خطر انداختن جان خود به یکدیگر می پیوندند. CNN.com گزارش می دهد که کارگران نگران بودند، اما در صورت صحبت کردن از تلافی بیم داشتند. هیچ اتحادیه ای نداشتند. به طرز عجیبی، چند روز پس از به دام افتادن معدنچیان، موری علیه کارگران معدن متحد داد و بیداد کرد و گفت که آنها از این فاجعه برای سازماندهی معدن استفاده می کنند. اما متأسفانه برای کارگران، UMWA آنجا نبود که از آنها دفاع کند.
این فاجعه را باید محصول منطقی سیاست محافظه کارانه دانست، مجموع یک آژانس نظارتی اخته شده به اضافه یک نیروی کار سازماندهی نشده و آسیب پذیر به اضافه یک مدیر عامل بی بند و بار که به لبه ها فشار می آورد. این شرایط به فاجعه اضافه شد. اسمش را تصادف نگذارید جان های از دست رفته محصول، مجموع، نتیجه ایدئولوژی محافظه کارانه است که عملی شده است.
رابرت ال. بوروساژ یکی از مدیران کمپین برای آینده آمریکا است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا