در مواجهه با این فشار و با توجه به اثرات بالقوه بر تنوع زیستی، هشتمین کنفرانس اعضای موافقتنامه تنوع زیستی، در
آنها توضیح می دهند که در وهله اول، این نوع تحقیقات "برای تثبیت و گسترش مدلی از تک درختی که قبلاً اثرات اجتماعی و زیست محیطی شدیدی در بسیاری از کشورهای ما داشته است" انجام می شود. آنها به تجزیه و تحلیل اثرات ناشی از انواع مختلف تحقیقات در حال انجام می پردازند.
تحقیق در مورد درختان با رشد سریعتر به معنای جذب بیشتر مواد مغذی از خاک، تخلیه سریعتر آنها و در عین حال تأثیر جدی تر بر آب نسبت به آن است. که قبلا نشان داده شده است که توسط تک کشت درخت ایجاد می شود. تحقیق در مورد درختانی که به طور ژنتیکی برای مقاومت در برابر دمای پایین دستکاری شده اند، با هدف انتقال جنگل ها به مناطق سردتر و بلندتر کوهستانی، اکوسیستم های جدید و زندگی جوامعی را که هنوز تحت تأثیر تک کشت های فعلی قرار نگرفته اند، از بین می برد. درختان دارای خواص حشره کش می توانند منجر به مرگ و میر سایر گونه های حشرات غیر هدفمند با اثرات متعاقب آن بر زنجیره غذایی جانوران محلی شوند. درختان مقاوم به علفکشها اثرات اجتماعی و زیستمحیطی حتی بیشتر را نشان میدهند، گیاهان و جانوران محلی را از بین میبرند و بر سلامت مردم محلی هم در منطقه کاشت و هم در مناطق دورتر تأثیر میگذارند، زیرا بخور لزوماً از طریق هوا انجام میشود. در نهایت، سازمانهای امضاکننده استدلال میکنند که درختانی که بهطور ژنتیکی برای تسهیل پردازش سلولز با محتوای لیگنین پایینتر دستکاری شدهاند - جزءی که به درختان نیروی ساختاری میدهد - درختان ضعیف و مستعد بیماری ایجاد میکند و آنها را در معرض آسیبهای جدی محیطی ناشی از طوفان و حتی بیشتر میسازد. پدیده های اقلیمی شدید
به همه اینها باید این واقعیت را اضافه کرد که آلودگی تراریخته تولید شده توسط گرده درختان می تواند صدها کیلومتر را پوشش دهد و جنگل های طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد، زیرا برخلاف محصولات کشاورزی که برای یک فصل کاشته می شوند، درختان برای دهه ها یا قرن ها به انتشار گرده ادامه می دهند. به همین دلیل منطقی نیست (از نظر عقل سلیم و نه منطق سود محور شرکت ها) "آزمایش" با درختان تراریخته را انجام دهیم زیرا آلودگی به حدی است که حتی خود محققین نیز غیرممکن بودن آن را پیشنهاد می کنند. تلاش برای انجام مطالعات اثرات زیست محیطی، زیرا منطقه تحت پوشش بسیار غیرممکن خواهد بود. اما با منطق انحرافی شرکت ها می توان این مشکل را با افزودن ژن "ترمیناتور" به این درختان حل کرد تا بذر آنها عقیم شود. انجام این کار به طور ضمنی این فناوری خودکشی را "مشروعیت" می کند و دری را برای کاربرد آن برای کشت بذر نیز باز می کند. دانشمندانی مانند دکتر ریکاردا اشتاینبرچر نشان دادهاند که اگر در محصولات کشاورزی چنین فناوری هرگز به طور کامل کار نکند (بنابراین مشکل عقیمی را به مشکل آلودگی اضافه میکنیم) در درختان خطرآفرینتر خواهد بود زیرا هیچکس نمیتواند متابولیک و جهش را پیشبینی کند. تغییراتی که ممکن است درخت در طول زندگی خود در نتیجه تغییرات آب و هوایی یا تغییر در خاک یا اکوسیستم متحمل شود، بنابراین نحوه نمایش این ساختارهای ژنتیکی در درختان کاملاً غیرقابل پیشبینی است.
شاید متناقضترین نکته در مورد این تهدید جدید که صنایع گیاهی و بیوتکنولوژی میخواهند بر ما تحمیل کنند این باشد که بیش از 75 درصد کاغذ تولید شده توسط این درختان برای بستهبندی و تبلیغات برای زنجیرههای شرکتهای چندملیتی باشد که با حمایت از آن غیر ضروری است. حاکمیت غذایی و مصرف غیرمتمرکز محلی. در مقاله بعدی به این موضوع پرداخته خواهد شد.
سیلویا ریبیرو محقق گروه Grupo ETC است.
(نامه ذکر شده در مقاله و سایر اسناد در سایت Wrm.org.uy سایت جنبش جهانی جنگل ها موجود است – http://www.jornada.unam.mx/2008/03/01/index.php?section=opinion&article=021a1eco
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا