جهان - سیاست، اقتصاد و روزنامهنگاری آن - در مقابله با مقیاس بحران آب و هوا مشکل دارد. ما نمیتوانیم کاملاً سر جمعی خود را دور آن بپیچیم، چیزی که هرگز برای من واضحتر از این روزهای رو به زوال سال 2023 نبوده است.
چون مهمترین اتفاق امسال گرما بود. تا کنون. گرمتر از حداقل 125,000 سال گذشته در این سیاره بوده است. از ماه می، هر ماه داغ ترین ماه ثبت شده بود. دمای اقیانوس ها یک رکورد جدید را به ثبت رساند، بیش از 100 درجه فارنهایت. کانادا سوخت و هوای بالای شهرهای ما را پر از دود کرد.
و با این حال، شما واقعاً از خواندن خلاصههای اخبار سال که اکنون در وبسایتهای دیگری ظاهر میشوند، متوجه نمیشوید.
ما برنامهریزی شدهایم - بدون شک با تکامل، و در مورد روزنامهنگاری با شمارش کلیکها - به دنبال تازگی و تعارض باشیم. تغییر آب و هوا به نظر می رسد غیرقابل تحمل، که برعکس طرز فکر ما در مورد اخبار است.
به عنوان مثال، اوایل امروز، نیویورک تایمز منتشر مقاله توسط استیون رتنر، بانکدار سرمایهگذاری و مشاور اوباما در «ده نموداری که در سال 2023 مهم بودند». این قوی ترین صدایی است که می توان تصور کرد، در بهترین نقطه استقرار. و منحنی دمای جهانی در این فهرست قرار گرفت - در #10، در پشت نمودارهایی درباره کاهش تورم، میزان تایید رئیس جمهور، تعداد کیفرخواست های ترامپ، افزایش مهاجران و سرعت دفاع از کوین مک کارتی با جمهوری خواهان.
در واقع دیروز بار و واشنگتن پست هر دو داستان های خوبی در مورد دمای رکورد سال 2023 منتشر کردند، اما عجیب بودند: در هر مورد، آنها بر این تمرکز داشتند که آیا سال برای نشان دادن اینکه بحران آب و هوا در حال "شتاب گرفتن" است کافی است یا خیر. این سؤال جالبی است که عمدتاً بر اساس مقاله جدید قدرتمند جیمز هانسن است (یکی که خوانندگان این خبرنامه زمستان گذشته درباره آن باخبر شدند)، اما فرض گزارش، اگر یک قدم به عقب بردارید، به نوعی وحشیانه است. زیرا بحران آب و هوا در حال حاضر بر سر ما فرو ریخته است. نیازی به «شتاب» نیست تا بزرگترین معضلی باشد که گونه ما با آن مواجه است.
با این حال، به یک معنا، مشکل همین است. آن داستان ها در بار و پست راهی برای جستوجوی زاویهای جدید از داستانی بود که آنقدر سریع تغییر نمیکند که بهعنوان خبر تلقی شود. (از لحاظ زمین شناسی، ما با سرعت جهنمی در حال گرم شدن هستیم؛ اما چرخه اخبار 24 ساعته اینگونه عمل نمی کند.) اکنون ماه هاست که هر روز در سطح جهانی داغ شده است: چند روز اول آن روزها پوشش خبری داشت، اما در یک نقطه خاص ویراستاران، و سپس خوانندگان، شروع به تنظیم کردن می کنند. ما برنامهریزی شدهایم - بدون شک با تکامل، و در مورد روزنامهنگاری با شمارش کلیکها - به دنبال تازگی و تعارض باشیم. تغییر آب و هوا به نظر می رسد غیرقابل تحمل، که برعکس طرز فکر ما در مورد اخبار است.
در مقابل، جنگ غزه با تعاریف ما کاملاً مطابقت دارد. این یک تراژدی فوق العاده است، روز به روز تغییر می کند و این تعریف درگیری است. و شاید کاری وجود داشته باشد که بتوانیم در مورد آن انجام دهیم (به همین دلیل است که بسیاری از ما تلاش کرده ایم ساخت پشتیبانی برای آتش بس). بنابراین، به درستی، توجه ما را جلب می کند. اما به یک معنا، همین آشنایی با جنگ است که تمرکز بر آن را برای ما آسان می کند. «تضاد خاورمیانه»، مانند «تورم» یا «انتخابات ریاست جمهوری»، قالبی است که به راحتی در ذهن ما قابل دسترسی است. تصاویر ترسناک همانطور که باید احساس ناراحتی به ما می کند - اما این یک ناراحتی آشناست. ناامیدی و عزم را نیز احساس می کنیم آشنا هستیم. حتی قسمت های فرعی داستان نیز در شیارهای آشنا قرار می گیرند (الف نیویورک تایمز خواننده را می بخشید که فکر می کند جبهه اصلی جنگ در یارد هاروارد، بین طرفداران آزادی بیان و مبارزان فرهنگ لغو بازی می شود). به نظر می رسد سال آینده عیاشی دیگری از آشنایی باشد: جو بایدن و دونالد ترامپ، بار دیگر.
تغییرات اقلیمی شیارهای آشنای خود را دارد - مهمتر از همه مبارزه با صنعت سوختهای فسیلی، که دوباره در COP28 در دبی انجام شد. اما بخش اعظم داستان در واقع کاملاً جدید است: همانطور که امسال نشان داد، ما به معنای واقعی کلمه در قلمروی ناشناخته هستیم و با دمایی سر و کار داریم که هیچ جامعه بشری تاکنون با آن مواجه نشده است. و برای جلوگیری از بدترین حالت، ما به یک انتقال صنعتی در مقیاسی نیاز خواهیم داشت که قبلاً هرگز ندیده بودیم: امسال نشانه هایی وجود داشت که این انتقال آغاز شده است (در اواسط تابستان ما روزانه یک گیگاوات پنل خورشیدی نصب می کردیم) ، اما باید خیلی سریعتر پیش برود.
این تغییرات - تغییرات فیزیکی و سیاسی و اقتصادی - برای ما تقریبا غیرقابل تصور است. این حرف من است؛ آنها با الگوهای آسان ما مطابقت ندارند.
و هدف خبرنامه من، اکنون و در سالهای آینده، این است که سعی کنم سرعت بحران خود را توضیح دهم و توضیح دهم که در مورد سرعت واکنش ما چه چیزی را دیکته می کند. این داستانی است که اکنون 35 سال است که سعی کرده ام آن را در چشم انداز قرار دهم (پایان طبیعت در سال 1989 منتشر شد، اولین کتاب در مورد این بحران)، و من همچنان به دنبال راه های جدید برای آن خواهم بود. همانطور که اندرو دسلر، دانشمند آب و هوا، آن را در یکی از این کتاب ها بیان کرد. حساب پایان سال"تنها سوال واقعاً مهم این است که "چند سال دیگر مانند این باید داشته باشیم تا این واقعیت که تغییرات اقلیمی چقدر بد است در آگاهی عمومی رخنه کند؟"
از شما برای اینکه بخشی از این تلاش مداوم برای نفوذ به این وجدان هستید متشکریم، و خوب، سال نو مبارک. به سمت ما می آید، ممکن است آن را به حساب بیاوریم.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا