نزدیک به 50,000 کارگر خودروی جنرال موتورز (GM) پست های خود را ترک کردند و به طور دسته جمعی از کار خارج شدند. از آن زمان به بعد، همه افراد قادر به خط حمله هستند. اعتصاب ادامه دارد.
با مذاکرات بین جنرال موتورز و رهبری اتحادیه کارگران اتومبیل (UAW). برخورد به بن بست، قرارداد چانه زنی دسته جمعی 2015 جنرال موتورز در نیمه شب 15 سپتامبر منقضی شد. UAW رسما اعلام این اعتصاب پس از تشکیل رهبران اتحادیه های محلی از سراسر کشور در صبح یکشنبه برگزار شد. را تصاویر بعدی کارگران (از جمله یکی از نویسندگان این مقاله) که در این هفته به خطوط اعتصاب ضربه می زنند، با هوای الکتریکی همبستگی کارگران می درخشند. از دور، احساس می شود که یک اتحادیه تقسیم ناپذیر قدرت خود را نشان می دهد - متحد در مبارزه از بالا تا پایین. اما منظره از سنگفرش داستان بسیار متفاوتی را بیان می کند.
به دور از یک جبهه متحد، بزرگترین حمله علیه جنرال موتورز در بیش از یک دهه گذشته چیزی را آشکار می کند که همه کسانی که در دیترویت بر سر میز مذاکره نشسته اند می دانند و از آن می ترسند: شکاف بین رهبری UAW و رده و دسته هیچگاه گسترده تر نبوده است. بخش اعظم این موضوع به افشاگریهای تحقیقاتی در مورد فساد FBI مربوط میشود مقامات سابق و فعلی اتحادیه در تخلفات ادعایی، از جمله سوء استفاده بی رویه از بودجه اتحادیه و سوء استفاده از اعتماد اعضای خود. با خبری که حتی رئیس جمهور فعلی UAW گری جونز به دلیل فساد، خشم و ناامیدی در میان کارگران محسوس است. و احساسات آنها نسبت به مدیران جنرال موتورز چندان خوشایند نیست.
کارگران پس از وثیقه 11.2 میلیارد دلاری توسط مردم (به میزان XNUMX میلیارد دلار) در طول رکود بزرگ - و با فداکاری کارمندان خود سرپا نگه داشته شدند، سودهای عمده ای را به دست آوردند. موافقت کرد که بسازد. از جمله این فداکاریها، معرفی یک سیستم دستمزد طبقهای بود که به جنرال موتورز اجازه داد تا کارگران کمدستمزد و موقت بیشتری را برای انجام کارهای مشابه با پول بسیار کمتر بیاورد. اصلاح ظاهراً موقتی که جنرال موتورز کم و بیش آن را دائمی کرده است، این سیستم طبقه بندی شده باعث ایجاد اختلاف در فروشگاه می شود و اعضای UAW می خواهند آن را از بین ببرند.
کارگران این و سایر اقدامات سفت کردن کمربند را زمانی که تراشه ها از کار افتاده بودند، پذیرفتند. اما با GM تولید سود ترکیبی از 35 میلیارد دلار در آمریکای شمالی طی سه سال گذشته، واضح است که این کمربند همچنان در ردهبندی قفل است، در حالی که شکمهای غرق شده و حسابهای بانکی مدیران جنرال موتورز به گسترش بدون محدودیت خود ادامه میدهند. و پس از دیدن این سود و فداکاری های خود را با پاداش تعطیلی کارخانه و اخراج های دسته جمعی، کارگران به حق عصبانی هستند.
از هر کارگر بلندمدتی در خط اعتصاب بپرسید و آنها به شما خواهند گفت که چقدر واضح به یاد دارند که چه چیزی را برای جلوگیری از ورشکستگی جنرال موتورز در یک دهه پیش باید رها می کردند - و چقدر دردناک از امتناع جنرال موتورز از قدردانی و بازپرداخت مناسب آگاه هستند. آنها را برای آن آنها فراموش نکرده اند و برای یک مبارزه طولانی آماده شده اند. هم جنرال موتورز و هم رهبری UAW باید بدانند که بالای یک انبار باروت نشسته اند.
رتبه و پرونده حقیقت را می گوید و حقیقت این است که این اعتصاب ده ها سال در راه است. حقیقت این است که، مانند همکاران ما در سراسر کشور و در سراسر جهان، کارگران خودروسازی در طول نیم قرن گذشته بسیار بیشتر از آن چیزی که میتوانستند امیدوار باشند که در هر قرارداد دسته جمعی پس بگیرند، از آنها گرفته شده است. و حقیقت این است که آنچه از دست رفته است را فقط می توان با نیروی یک جنبش دموکراتیک طبقه و طبقه پس گرفت - جنبشی که حاضر نیست طبق سلسله مراتب اتحادیه های دور از دسترس، توسط طبقه مالک همدست شود. به خود اجازه دادند که مشارکت داشته باشند.
روز به روز زیر آفتاب سنگین زایمان عرق می کنیم و می ساییم رویاهای از دست رفته: رویای کار کردن برای زندگی کردن، زندگی نکردن برای کار کردن. رویای کارگرانی که مالکیت بیشتری بر محل کار ما داشته باشند، و در مورد اینکه اقتصاد ما چه چیزی و چگونه تولید می کند، نظر بیشتری داشته باشند. رویای کارگران، نه صاحبان، در واقع کسانی هستند که از کار سخت ما سود می برند. رویای اشتغال جهانی و تضمین شده؛ رویای ضروریاتی مانند مراقبت های بهداشتی که به عنوان حقوق اولیه نهادینه شود تا کارفرما هرگز نتواند این حق را داشته باشد. قدرت به شدت ناعادلانه برای بردن آنها یک جنبش رده بندی می تواند و باید این رویاها را دوباره شعله ور کند، و باید این کار را در حالی انجام دهد که مشکلاتی را که کار قبلاً در آن قرار گرفته است، بشناسد و از آن اجتناب کند.
اعتصاب علیه جنرال موتورز یکی از نبردهای جنگ طبقاتی بسیار بزرگتر است که توسط صاحبان جامعه علیه کارگران به راه افتاده است. به نقل از والتر رویتر، "رابطه مستقیمی بین صندوق رای و صندوق نان وجود دارد، و آنچه اتحادیه برای آن مبارزه می کند و در میز مذاکره برنده می شود، می تواند در سالن های قانونگذاری حذف شود."
هر چه واحد چانه زنی بزرگتر باشد، قدرت بیشتری داریم. و با ویرانیهایی که شرکتهای چندملیتی مانند جنرال موتورز بر جوامع ما وارد میکنند، فقط میتوان با همبستگی بینالمللی کارگران مبارزه کرد.
در گذشته ما توسط جغرافیا متحد شده بودیم. شرکت هایی مانند جنرال موتورز کل یک شهر را پوشش می دهند. با زندگی کارگران بسیار نزدیک به یکدیگر، آنها می توانند فرهنگ همبستگی را ایجاد کنند که آنها را به هم پیوند می دهد. اکنون نیروی کار جهانی است، بر روی خطوط نامرئی در خاک تقسیم شده است، در قفس جوامع ملی خیالی که توسط تفنگ ها، دیوارها و بوروکراسی ها در کنار هم نگه داشته شده اند. اگر هدف ما بازیابی قدرتی است که قبلاً داشتیم، قدرتی که در وهله اول جنبش کارگری را به وجود آورد، باید دید خود را گسترش دهیم، باید مبارزه طبقاتی جهانی را برای آنچه هست ببینیم، و باید رفتارمتناسب.
اتحادیه گرایی در یک کشور با سرمایه داری در هر کشوری برابری نمی کند. ما نمی توانیم فقط بر یک صنعت، یک کشور یا یک طبقه بندی شغلی تمرکز کنیم. ما باید با همکاران خود در سراسر مرزها متحد شویم و تلاشی جمعی برای به دست آوردن آنچه متعلق به ماست، حاصل کارمان است.
شان کرافورد عضو اتحادیه کارگران خودرو و سوسیالیست دموکرات آمریکا و کارگر مجمع کامیون فلینت است. ماکسیمیلیان آلوارز یک کاندیدای دکترای دوگانه در دانشگاه میشیگان است. نوشتههای او در The Baffler، Boston Review، Current Affairs، Truthout و غیره به نمایش درآمده است. او میزبان Working People است، «پادکستی توسط، برای، و درباره طبقه کارگر امروزی».
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا