خشونت سلاحی دیدنی است که طبقه حاکم برای بی اعتبار کردن جنبش های پایین و توجیه سرکوب آنها به کار می گیرد. این است دیدنی و جذاب به این معنا که ابزار سیاسی بزرگ و قدرتمندی برای اداره توده ها و نگه داشتن آنها در جای خود است. اما برای انجام این کار، سلاح خشونت است دیدنی و جذاب در معنای دوم: میز صحنه ای به دقت سازماندهی شده ایجاد می کند که می خواهد خشونت طبقه حاکم را نامرئی جلوه دهد، در حالی که همزمان اقدامات مقاومت را به صحنه های شگفت انگیز خشونت جنایی تبدیل می کند.
قانون 18 جلیقه زردها در حال حاضر توسط رسانه های گروهی ارائه می شود: دقیقاً در لحظه ای که دولت در حال پایان دادن به مشاوره دموکراتیک با مردم از طریق امانوئل ماکرون بود.مناظره بزرگجلیقه زردها حجم بی حد و حصری از خشونت را به راه انداخته اند که اکنون باید با شدیدترین شرایط ممکن سرکوب شود. رئیس کمیته شانزلیزه، ژان نوئل راینهارت، در مصاحبه ای اعلام کرد که در آن او توسط میکروفون های بسیاری از رسانه های مهم مطبوعاتی احاطه شده است، که این جنبش دیگر یکی از جلیقه زردها نیست، بلکه جلیقه سیاه است که به سادگی "نفرت و اراده برای نابودی" را بیان می کند. با اعلام این که این وضعیت به دلیل تأثیر آن بر فعالیت های تجاری و توریستی و همچنین بدنام کردن نماد جهانی شانزلیزه نمی تواند ادامه یابد، بیانیه او به طور یکپارچه در جریان است. بیانیه نخست وزیرادوارد فیلیپ: تدابیر جدیدی برای منع تظاهرات در مکانهای خاص اعمال میشود و امکان سرکوبهای تهاجمیتر پلیس را فراهم میکند.
در این لحظه از دیدنی شدن خسارات وارده به اموال خصوصی بیمه شدگان صنعت تجاری و تجملی که به عنوان ماهیت «خشونت» مطرح می شود، قابل توجه است که دبیر کل اتحادیه پلیس Unsa، فیلیپ کاپون، علناً توضیح داده است که پلیس دستور روز شنبه به نهمداخله کنید، زیرا یک انتخاب صریح وجود داشت که «اجازه دهید تعدادی از چیزها شکسته شوند». زمان بندی نمی تواند بهتر باشد زیرا دولت دستانش بسته است. پس از چند امتیاز ناچیز در ماه دسامبر، و همچنین نمایش گفتمانی "مناظره بزرگجلیقه زردها به خانه نرفته اند و هم از زمستان و هم از اشکال شدید خشونت سرکوبگرانه دولتی که علیه آنها به راه افتاده جان سالم به در برده اند.
از این رو، این نمایش خشونت آمیز کنونی دو هدف را دنبال می کند. اول از همه، خشونت ساختاری سرمایه داری و الیگارشی پلتوکراتیک را که منشأ اولیه قیام های کنونی هستند، تقلید می کند. شرایط زندگی برای توده ها به طور فزاینده ای غیرقابل قبول است و سیستم سنتی سیاست حزبی و اتحادیه ها ناکارآمد است. یکی از نشانههای اعتراضی که به اصل موضوع میرود، به سادگی میگوید: «خشونت فقر است.خشونت به عنوان یک قهر].” به جای جدی گرفتن ماهیت همه جا حاضر و روزمره اینخشونت، که خشونت نابرابری سرمایهداری است، «خشونت» تماشایی دقیقاً به منظور منحرف کردن تمرکز از تخریب روزمره زندگی تحت حاکمیت سرمایهداری ساخته شده است. این به عنوان یک وقفه موقت و نگران کننده در وضعیت موجود درک می شود که باید ریشه کن شود. این «خشونت» سوزاندن یک بانک، به جای ایجاد یک بانک، یا به طور کلی تر، خشونت سیستم بانکی در نقش روزانه اش در تأمین هژمونی طبقه حاکم جهانی است.
ثانیاً، نمایش خشونت سازماندهی شده توسط دولت و رسانه های گروهی به منظور الصاق حروف قرمز V برای خشونت به جنبش جلیقه زردها به منظور جرم انگاری همزمان آن و توجیه سرکوب وحشیانه آن عمل می کند. موارد متعددی وجود داشته است که پلیس در حال آسیب دیدن اموال به منظور مقصر دانستن معترضان بوده است و از بسیاری از افسران عکس گرفته شده و از آنها فیلم گرفته شده است که احتمالاً برای این منظور چکش حمل می کنند. حداقل یکی از اعضای پلیس ضد شورش علیه خشونت صحبت کرده است علیه معترضان غیرخشونت آمیز، که توسط وزیر کشور تشویق شده است، و همچنین علیه تلاش برای دامن زدن به خشونت در اعتراضات مستقر شده است.
محافل نخبگان در فرانسه در این جنبه از کارزار تبلیغاتی خود کاملاً موفق نبوده اند، زیرا حتی نهادهای لیبرال مانند سازمان ملل متحداز شورای اروپااز پارلمان اروپاو سازمان عفو بین الملل تلاششان برای نامرئی کردن یا حداقل موجه جلوه دادن خشونت دولتی دیده شده است. کمیسر حقوق بشر شورای اروپا، دونیا میاتوویچ، یک یادداشت در ماه فوریه 26thکه برخی از خشونت ها را خلاصه می کند و در عین حال از عدم دقت و دقت در آمارهای نگهداری شده توسط دولت و رسانه ها انتقاد می کند: «طبق آمار وزارت کشور 12 122 گلوله LBD، 1 نارنجک گاز اشک آور فوری و 428 4 نارنجک گزنده دستی بین آغاز جنبش جلیقه زردها تا 942 فوریه 4 شلیک یا پرتاب شد. بر اساس محاسبات یک روزنامهنگار مستقل که در این گزارش آمده است: «2019 زخم در اندام فوقانی شامل 38 دست از دست رفته، 5 زخم در اندام تحتانی، 52 زخم در ناحیه تناسلی و 3 زخم در ناحیه سر شامل 189 زخمی که یک چشم خود را از دست دادهاند. " پزشکان و روزنامه نگاران مرتبا مورد حمله قرار گرفته اند و حملات وحشیانه متعددی صورت گرفته است رکورد تعداد معترضان حبس شده.
با این وجود، بخشهای قابل توجهی از دولت، رسانههای جمعی و کارگزاری تمام تلاش خود را کردهاند تا این اعمال سیستماتیک خشونت دولتی علیه معترضان، پزشکان، روزنامهنگاران و ناظران را پنهان کنند. امانوئل ماکرون ماهیت ایدئولوژی لیبرال در مورد دولت را تقطیر کرده است قاطعانه اعلام می کند ما نمیتوانیم از «سرکوب» یا «خشونت پلیس» در فرانسه امروز صحبت کنیم، زیرا «این کلمات تحت حاکمیت قانون غیرقابل قبول هستند.در état de droit].” بنابراین، به بیان دقیق، چیزی به نام «خشونت دولتی» نمیتواند وجود داشته باشد، زیرا دولت در مقابل خشونت قرار میگیرد و خشونت فقط میتواند از نیروهای وحشی و آنارشیک خارج از آن سرچشمه بگیرد.
در اینجا ما شاهد حرکت دوگانه خشونت تماشایی هستیم. از یک سو، دولت تلاش می کند تا استثمار تماشایی خود را از طریق حاکمیت سرمایه داری و سرکوب به همان اندازه تماشایی خود از هرگونه مقاومت در برابر آن، تقلید کند. از سوی دیگر، به دنبال تحریک یا ایجاد «خشونت» تماشایی در اعتراضات است تا همزمان آنها را بیاعتبار کند و از این منظره به عنوان پوششی برای استثمار و سرکوب فزاینده خود استفاده کند. اینها دو جنبه اصلی خشونت تماشایی است که در حال حاضر در فرانسه در حال آشکار شدن است.
شناسایی این تاکتیک برای آنچه هست و یافتن راهبردهای جدید برای مبارزه با اثرات بسیار مخرب آن ضروری است. در غیر این صورت، ما خطر تسلیم شدن در برابر وارونگی ایدئولوژیکی را داریم که مالکوم ایکس در یک سخنرانی در 13 دسامبر 1964 آنقدر پیشاپیش تشخیص داد، که در آن توضیح داد که مطبوعات در "نقش تصویرسازی" خود آنقدر قدرتمند هستند که "می توانند جنایتکار بسازند. به نظر برسید که او قربانی است و قربانی را مانند یک جنایتکار جلوه دهید.»
این مقاله به صورت جمعی در کارگاه آموزشی برگزار شد اداره آموزش رادیکال.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا